Reinkarnacja - odrzucenie Jezusa Chrystusa, Sekty

Pierwszą rzeczą, na którą warto zwrócić uwagę zastanawiając się nad wspomnianą ideą jest brak miejsca na miłość. Reinkarnacja to po prostu odpłata, zemsta losu za błędy popełnione w poprzednim wcieleniu. Ta odpłata jest nazywana karmą, jest to rodzaj długu, który musi być całkowicie i dokładnie spłacony. Jeżeli ktoś kogoś zabił, w następnym wcieleniu musi zostać zabity przez swoją ofiarę. Jeżeli ktoś kradł, sam będzie okradany itd. Chrześcijaństwo nie zna Boga, który chciałby takiego losu dla swoich dzieci. Chrześcijaństwo czci Boga Miłosiernego, kochającego. Pismo Święte wielokrotnie mówi o odpuszczeniu grzechów przez Boga (por. 2 Sm 12,13; Ps 65,3—4; Syr 2,11; Kol 1,14; 1 J 1,9). Odnośnie idei reinkarnacji i związanej z nią odpłaty warto przypomnieć sobie scenę z Ewangelii św. Jana, w której faryzeusze pytają Jezusa o przyczynę ślepoty od urodzenia pewnego człowieka: „Rabbi, kto zgrzeszył, że się urodził niewidomym — on czy jego rodzice?” Jezus odpowiada im, że: „Ani on nie zgrzeszył, ani rodzice jego, ale stało się tak, aby się na nim objawiły sprawy Boże” (J 9, 2—3). W świecie stworzonym przez miłującego Boga nie ma miejsca na determinizm. W Katechizmie Kościoła Katolickiego nr 1013 czytamy: „Śmierć jest kresem ziemskiej wędrówki człowieka, czasu łaski i miłosierdzia, jaki Bóg ofiaruje człowiekowi, by realizował swoje ziemskie życie według zamysłu Bożego i by decydował o swoim ostatecznym przeznaczeniu. Gdy zakończy się jeden jedyny bieg naszego ziemskiego żywota; (Lumen gentium 48), nie wrócimy już do kolejnego życia ziemskiego. Postanowione ludziom raz umrzeć (Hbr 9,27). Po śmierci nie ma reinkarnacji”. Przedstawiciele New Age często powtarzają kłamliwe twierdzenie jakoby pierwsi chrześcijanie wierzyli w reinkarnację. Nie istnieją żadne teksty na poparcie tej tezy. Zdarza się również, że posługują się rozmaitymi „dodatkowymi” pseudoewangeliami, które najczęściej zostały sfabrykowane w ostatnich stuleciach. Warto przypomnieć im bardzo ostre słowa św. Pawła: „Innej jednak Ewangelii nie ma: są tylko jacyś ludzie, którzy sieją wśród was zamęt i którzy chcieliby przekręcić Ewangelię Chrystusową. Ale gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy — niech będzie przeklęty! (Ga 1,7—8). Przyjęcie idei reinkarnacji przez chrześcijanina jest niemożliwe z jeszcze jednego powodu. Jest nim Krzyż Chrystusa. Jezus umarł za nasze grzechy, aby nas zbawić. Przyjęcie wspomnianej koncepcji jest równoznaczne z zanegowaniem sensu tej śmierci. Za pięknymi, gładkimi wywodami o rzekomym ładzie i porządku we wszechświecie jaki ma wynikać z istnienia reinkarnacji, kryje się zwyczajna pogarda dla krzyża. Idea reinkarnacji jest jednym z wielu wytrychów jakie stworzyli sobie przez stulecia ludzie próbując pojąć to, co nie może zostać pojęte i zrozumiane, bo nie wszystko zmieści się w naszym umyśle. Rozmaici przedstawiciele sekt próbują również łączyć reinkarnację z pojęciem czyśćca. Jest to kolejne nieporozumienie. Czyściec, jak sama nazwa wskazuje, jest miejscem oczyszczenia. Nie jest on miejscem odpłaty, zemsty Boga, lecz przestrzenią i czasem, w którym dusze dojrzewają do oglądania Go twarzą w twarz. Czyściec, dla każdej duszy, która do niego trafia, jest przedsionkiem nieba. Idea reinkarnacji zawiera w sobie coś innego. Nowe wcielenie nie musi być wcale lepsze. Propagatorzy New Age dopuszczają się jeszcze jednej manipulacji — przedstawiają omawianą koncepcję w inny sposób niż jest to przyjęte w religiach wschodu, z których ją zaczerpnęli. Reinkarnacja jest przez nich idealizowana poprzez przedstawienie jej jako swego rodzaju „szkoły” dla duszy, miejsca jej rozwoju duchowego. W religiach wschodu reinkarnacja jest pokazywana jednoznacznie negatywnie. Jest ona ciągłym cierpieniem dla duszy. Celem, który dusza winna osiągnąć jest przerwanie zaklętego kręgu wcieleń i odradzania się. Ten okres wcielania się nazwano nirwaną i oznacza on ostateczne rozpłynięcie się w Absolucie. Widać tu wyraźnie typowo wschodni panteizm (dusza powraca do Bóstwa z którego wyszła i którego część stanowi). Na koniec powróćmy do sceny w Ewangelii, w której Jezus pyta „Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?” (Mt 16,13). Zastanówmy się, za kogo uważają Go zwolennicy New Age? Jest On dla nich jedynie jednym z wielu „mistrzów”, którego nauczanie uznają jedynie w wybranych fragmentach. Jezus w Ewangelii wyraźnie nie pozostawia miejsca na takie ujmowanie swojego posłannictwa, warto przypomnieć to współczesnym fałszywym prorokom: „Ja jestem bramą. Jeśli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony — wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę. Złodziej przychodzi tylko po to, aby kraść, zabijać i niszczyć. Ja przyszedłem po to, aby owce miały życie i miały je w obfitości. Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce.” (J 10,9—11).