POWSZECHNE POWOŁANIE DO ŚWIĘTOŚCI - ŻYCIE ZAKONNE

Zagadnienia poruszane na stronie ujęte w formie pytań:

• Dlaczego niesłuszne jest przekonanie, że świętymi powinni być tylko zakonnicy, zakonnice i kapłani?

• 1 P 2,9-10; por. Mt 5,43-48

• Czym charakteryzuje się świętość zakonna?

• J 15,12-17

• Jakie znaczenie dla Kościoła i dla ludzkości mają zakony kontemplacyjne?

• Łk 11,9-13

POWSZECHNE POWOŁANIE DO ŚWIĘTOŚCI, A ŻYCIE ZAKONNE

W Kościele - oprócz osób świeckich i kapłanów - są jeszcze zakonnicy i zakonnice. Ich życie stanowi szczególny sposób dążenia do świętości i jest potrzebne zarówno Kościołowi, jak i całemu światu.

1. Dlaczego niesłuszne jest przekonanie, że świętymi powinni być tylko zakonnicy, zakonnice i kapłani? 1 P 2,9-10; por. Mt 5,43-48

Obrazy przedstawiają świętych zazwyczaj jako osoby poważne, ze złożonymi rękami, wzrokiem skierowanym ku niebu i aureolą nad głową. Życiorysy ukazują ich jako ludzi niezwykłych, przepowiadających przyszłość, czyniących cuda za życia i po śmierci. Święci, zdaniem niektórych, to ci, których Kościół kanonizował, czyli zaliczył w poczet zbawionych. Sztuka, literatura, a także różne wyobrażenia wytworzyły u wiernych specyficzny pogląd na świętość i przekonanie, że nie jest ona osiągalna dla zwykłych „śmiertelników”. Rozpowszechnione jest również mniemanie, że do świętości mają niejako „zawodowo” dążyć tylko kapłani, zakonnice i zakonnicy, że nie ma ona „nic wspólnego” ze świeckim życiem.

Na przekór tym wszystkim przekonaniom Sobór Watykański II przypomina, że świętość jest czymś całkowicie „zwyczajnym”, ponieważ polega na miłości do Boga i do ludzi. Wszyscy w Kościele są powołani do świętości i mogą ją osiągnąć, ponieważ wszyscy posiadają wszczepioną przez Boga zdolność miłowania Go oraz braci, niezależnie od wykonywanego zawodu i stanowiska. Tak więc kapłan i sprzedawca, biskup, pielęgniarka i matka wychowująca swoje dzieci, wszyscy są powołani do świętości, czyli do miłości doskonałej. Każdy ma dzień po dniu coraz bardziej udoskonalać ją w określonych warunkach swojego życia, spełniając codzienne obowiązki (por. KK 39-42).

2. Czym charakteryzuje się świętość zakonna? J 15,12-17

Każda świętość, a więc i zakonna, polega na miłości do Boga i do bliźniego. Określona forma życia zakonnego ma pomóc w dojściu do miłości doskonałej. Ta doskonałość zależy od wykorzystania przez zakonnika lub zakonnicę wszystkich środków zbawczych udzielonych im przez Boga za pośrednictwem danej wspólnoty zakonnej, czyli - od współpracy z otrzymanymi łaskami. Zakonny sposób życia ma uczyć nie tylko miłości do Boga, lecz także miłości do ludzi. Osoby, które poświęciły się Bogu w stanie zakonnym, okazują innym różnorodną pomoc, np. przez modlitwę, troskę o chorych, nauczanie itp.

3. Jakie znaczenie dla Kościoła i dla ludzkości mają zakony kontemplacyjne? Łk 11,9-13

Czasami twierdzi się, że zakony kontemplacyjne nie są światu potrzebne, ponieważ izolują się od jego spraw i problemów. Z podobnym poglądem spotykamy się u osób, które uważają, że ludzkość potrzebuje tylko pracy i widzialnej aktywności. Tymczasem świat do swego przekształcenia i udoskonalenia potrzebuje także modlitwy, ofiary - a więc - i zakonów kontemplacyjnych. Żyjący w samotności zakonnicy mogą i powinni interesować się losem świata. Okazują oni społeczeństwu duchową pomoc, aby jego życie opierało się na prawie Bożym. Zakonnicy mają troszczyć się o to, by świat zbliżał się do Boga i przekształcał się stopniowo w Jego królestwo sprawiedliwości, miłości i pokoju.

---