Oto tzw. przymiotniki dzierżawcze. Występują one, w odróżnieniu od zaimków, zawsze z rzeczownikiem. Należy również pamiętać o rodzajniku, który prawie zawsze towarzyszy przymiotnikom dzierżawczym.
io tu lei/lui Lei
Liczba pojedyncza il mio amico il tuo amico il suo amico il Suo amico
la mia amica la tua amica la sua amica la Sua amica
Liczba mnoga i miei amici i tuoi amici i suoi amici i Suoi amici
le mie amiche le tue amiche le sue amiche le Sue amiche
noi voi loro
Liczba pojedyncza il nostro amico il vostro amico il loro amico
la nostra amica la vostra amica la loro amica
Liczba mnoga i nostri amici i vostri amici i loro amici
le nostre amiche le vostre amiche le loro amiche
Kiedy nie używa się rodzajników przed zaimkiem dzierżawczym? Przed nazwami członków rodziny w liczbie pojedynczej i o ile: 1. nie są to zdrobnienia 2. nie towarzyszy im przymiotnik 3. nie odnosi się do 3 os. l. mn. - LORO Mio fratello ALE! IL mio fratellino Tua sorella ALE! LA mia sorella minore Suo zio ALE! I suoi zii Nostra madre ALE! La mia mamma Vostro figlio ALE! IL loro figlio Tuo marito Sua moglie Vostro nonno Tua nipote Vostra cugina Tua suocera Nostro genero Vostra nuora
Zaimki dzierżawcze po czasowniku "essere": Cristina, è tuo questo cellulare? Sì, è mio, grazie. Questa è la tua macchina? No, non è mia. Zaimki dzierżawcze występują bez rodzajników i w pozycji po rzeczowniku w wyrażeniach typu: Andiamo a casa mia... Facciamo a modo tuo... E' tutta colpa sua... Non sono affari nostri... Nie zawsze tam, gdzie użylibyśmy zaimka dzierżawczego w języku polskim występuje on w języku włoskim, np.: Ama il padre e la madre. Kochaj ojca swego i matkę swoją.
|