Huragan Katrina - potężny cyklon tropikalny, który 29 sierpnia 2005 zdewastował wybrzeża amerykańskich stanów Luizjana, Missisipi i Alabama. W wyniku huraganu doszło do katastrofalnej powodzi w Nowym Orleanie.
Katrina to jedenasty sztorm z nazwą własną, czwarty huragan i trzeci duży huragan na Atlantyku w roku 2005. Po przejściu nad Florydą, huragan wzmocnił się nad Zatoką Meksykańską do najwyższej 5 kategorii na skali Saffira-Simpsona i skręcił na północ.
Rano 29 sierpnia 2005 huragan dotarł do wybrzeża stanu Luizjana i następnie jego środek przeszedł niedaleko na wschód od Nowego Orleanu. Dzień wcześniej, 28 sierpnia, władze miasta ogłosiły przymusową ewakuację mieszkańców miasta, pierwszą ewakuację tak dużego miasta w historii Stanów Zjednoczonych. Ponieważ duża część jego powierzchni leży poniżej poziomu morza, istniało poważne niebezpieczeństwo zatopienia miasta przez wody spiętrzone przez huragan. Z początku wydawało się że nie doszło do spełnienia się tego najczarniejszego scenariusza, gdyż tylko niektóre nisko położone dzielnice miasta zostały zalane wodą. Jednakże następnego dnia woda przerwała wały przeciwpowodziowe, odgradzające miasto od Jeziora Pontchartrain oraz sieci kanałów, i zalała około 80% powierzchni miasta.
Po przejściu nad ląd huragan szybko stracił na sile i po południu 29 sierpnia 2005 jego wiatry osłabły na tyle, że został przeklasyfikowany na sztorm tropikalny.
Huragan zdewastował wybrzeża stanów Luizjana, Missisipi i Alabama. Według oficjalnych danych zginęło 1209 osób, głównie w Nowym Orleanie. Towarzystwa ubezpieczeniowe wstępnie oceniają ubezpieczone straty spowodowane przez huragan na 24 mld dolarów. Całkowite straty będą wielokrotnie wyższe.
W okolicach Nowego Orleanu wydobywa się i przetwarza duży procent ropy naftowej używanej w Stanach Zjednoczonych. Huragan spowodował tymczasowe wyłączenie z użytku wielu platform wiertniczych, rurociągów i rafinerii w regionie. To doprowadziło do gwałtownego skoku cen benzyny na obszarze całych Stanów Zjednoczonych, co będzie miało negatywny wpływ na amerykańską gospodarkę. W niektórych miastach momentami tworzyły się duże kolejki przed stacjami benzynowymi, pierwsze od kryzysów paliwowych w latach 70. XX wieku.
Skutki przejścia huraganu Katrina nad Nowym Orleanem wywołały jedną z największych katastrof (jeżeli nie największą) naturalnych w historii Stanów Zjednoczonych. 30 sierpnia kiedy huragan o sile 4 w skali Saffira-Simpsona osiągnął ląd, ponad 80% obszaru miasta zostało zalane, niekiedy aż do wysokości 6 metrów. W wielu miejscach nastąpiło uszkodzenie wałów przeciwpowodziowych, a bardzo wysoka fala sztormowa wdarła się w głąb lądu. Wydarzenie dotknęło nie tylko mieszkańców Nowego Orleanu, ale również odbiło się szerokim echem na sytuacji ekonomicznej i politycznej całych Stanów Zjednoczonych.
Ewakuacja miasta
W oczekiwaniu na uderzenie huraganu, burmistrz miasta, Ray Nagin, zarządził 28 sierpnia całkowitą, obowiązkową ewakuację. Był to pierwszy przypadek takiej ewakuacji w historii miasta. W konferencji prasowej, Nagin stwierdził, że huragan najprawdopodobniej zniszczy wały przeciwpowodziowe miasta. Ostrzegł również, że wydobycie ropy naftowej spod dna Zatoki Meksykańskiej zostanie wstrzymane.
Według wcześniejszych przewidywań około 100 tys. osób w mieście nie będzie mogło opuścić jego granic ze względu na brak środków transportu. W celu ich ochrony wyznaczono kilka schronów, m.in. stadion Superdome oraz New Orleans Convention Center. 28 sierpnia wszystkie autobusy komunikacji miejskiej zostały skierowane do przewożenia osób do wyznaczonych schronów. W chwili uderzenia huraganu na stadionie Superdome znalazło schronienie ponad 9000 osób wraz z 550 osobowym korpusem Gwardii Narodowej. Superdome, który już w przeszłości służył jako schronienie dla ludności (Huragan George), znajduje się 1 metr nad poziomem morza, prognozy przewidywały możliwość jego podtopienia. Jego konstrukcja może oprzeć się wiatrom o prędkości 320 km/h oraz podtopieniu do wysokości 10 metrów. Burmistrz miasta apelował do ewakuowanej ludności o zabieranie ze sobą ciepłych ubrań, kocy oraz zapasu jedzenia i wody na kilka dni. Przestrzegał również przed niewygodami tego miejsca.
Cały rejon został ogłoszony regionem klęski żywiołowej, jeszcze przed uderzeniem huraganu Katrina. FEMA, odpowiednik polskiego sztabu kryzysowego, przygotowała 18 ekip medycznych, zapasy leków i wyposażenia medycznego oraz ekipy poszukiwawcze wraz z milionami racji żywnościowych i wody, zapasem lodu i ubrań nieprzemakalnych.
Skutki
O północy 28 sierpnia, lokalne telewizje WAPT oraz WWL-TV podały informację o pierwszych ofiarach w Luizjanie spowodowanych huraganem Katrina. Ofiarami były trzy osoby wymagające opieki, które zmarły najprawdopodobniej na skutek odwodnienia podczas ewakuacji Baton Rouge.
W poniedziałek 29 sierpnia lokalna telewizja WDSU podała, że Nowy Orlean został podtopiony na dużym obszarze, brakuje energii elektrycznej, a w niektórych lokalizacjach doszło do katastrofalnych zniszczeń na terenach mieszkalnych i gospodarczych. Wszystkie telewizje lokalne, ewakuowały swoje studia, znajdujące się na terenie Nowego Orleanu i nadawały swoje programy spoza rejonu zniszczeń. O godzinie 2:00, wschodnia część miasta znajdowała się pod 1,5 do 1,8 metrową warstwą wody. Całkowitemu zalaniu uległy okolice na południe od Jeziora Pontchartrain.
Brakowało wody pitnej i energii elektrycznej w cały mieście. Niektóre szpitale i hotele donosiły o kończącym się paliwie do generatorów elektrycznych.
