1) „Papierowa wojna”

Do przeprowadzenia tej zabawy potrzebne będą stare gazety. Dzieci dzielimy na dwie grupy, gdzie każda z nich zaznacza sobie swoje „pole walki”. Na gwizdek prowadzącego wszystkie dzieci zaczynają formować papieru kule i obrzucać się nimi nawzajem. Tej grupie, która po zakończeniu starcia będzie miała mniej papierowych kul na swoim polu, może zostać przyznany tytuł zwycięzcy. Zabawa ta może zostać przeprowadzona w wielu wariantach:

- dzieci mogą rzucać kulki jedynie na siedząca lub kucając

- do rzucania musza wykorzystać tylko stopy

- wolno im rzucać tylko zza pleców lub pomiędzy nogami

- leworęczne osoby rzucają prawą ręka, a praworęczne lewą

2) „Trening przetrwania”

Wszystkie dzieci klękają na wyznaczonej kreda lub taśmą klejącą wyspie i opierają się przy tym obiema rękami o podłogę. Teraz próbują wypchnąć się wzajemnie poza granicę wyspy, nie używając do tego ani rąk, ani kolan, które cały czas musza dotykać podłoża. Zabawę można zakończyć po upływie ustalonego czasu. Ale może się ona skończyć dopiero wtedy, gdy na wyspie pozostanie tylko jedna osoba.

3) „Jestem- Potrafią- Mam”

Przylepiamy dzieciom na plecach taśmą klejącą kartki, na których wypisane zostały jeden pod drugim trzy początki zdań:

- Jestem…

- Potrafię…

- Mam…

Wszyscy chodzą po Sali uzupełniając sobie nawzajem te trzy zdania pozytywnymi uwagami, które rzeczywiście pasują do danego uczestnika. Kiery wszystkich zdania zostaną dokończone zabawa zostaje przerwana. Dzieci zdejmują kartki ze swoich pleców i czytają, co inny o nich myślą. Autorzy poszczególnych odpowiedzi zostają anonimowi. Dzięki tej zabawie niektóre z dzieci, mogą powiedzieć coś, czego nigdy bezpośrednio by nie powiedziały, ponieważ brak im na to odwagi. Jak dzieci czują się, gdy już przeczytały swoje kartki? Czy zaskoczone są tymi uzupełnieniami zdań, czy też same również oceniają siebie podobnie? Te i wiele innych pytań możemy zadać pociechom po zabawie.

4) „Nowe imiona”

U niektórych narodów, jak na przykład u Indian, imiona mają określone znaczenie. Przypominają one o różnych ważnych wydarzeniach w dniu narodzin dziecka, powiedzmy o szczególnie pięknym wschodzie słońca czy też wyrażają nadzieję, jakie rodzice wiążą ze swoim potomkiem. U Indian imiona mogły odnosić się do szczególnych osiągnięć dziecka albo też charakteryzować jego naturę, jak np. „Sprytny lis”, „Łagodne pióro” i były zmieniane wraz z wiekiem. Jakie nowe imiona tego rodzaju dzieci nadałyby sobie dzisiaj? Każdy uczestnik zastanawia się nad tym samodzielnie lub w podgrupach. Dzieci mogą wymyślać imiona dla siebie i innych uczestników.

5) „Taki jestem”

Aby móc wykształcić w sobie poczucie własnej wartości i tożsamości, dzieci musza się świadomie zająć samym sobą. Mogą one to zrobić na przykład pisząc na kartce papieru ogromnymi literami słowo „JA”. Następnie zaś- poprzez nadanie im odpowiedniej formy, koloru i artystycznych ozdobników- spróbować przedstawić swoją osobowość.

6) „Zaciszny kącik”

To zabawia przy opowiadaniu. Wróżka dzieli dzieci na sześć grup: ptaki, motyle, choinki, stokrotki i zajączki. Zadaniem każdej z grup jest wykonanie czynności zawartych w opowiadaniu przy dźwiękach muzyki (spokojne nagranie relaksujące). Wróżka opowiada tajemniczym głosem:

„ W baśniowym ogrodzie zawsze jest słonecznie. Pięknie śpiewają ptaki trzepocząc skrzydłami. Leciutko tańczą kolorowe motyle, a wokoło unosi się zapach kolorowych kwiatów. Trawa kłania się w takt śpiewu wiatru, obok czarodziejskiego muru rosną piękne i smukłe świerki, z których spadają malutkie szyszki. W środku ogrodu jest czarodziejskie źródełko, w którym przeglądają się promienie słońca. Nad jego brzegiem rosną białe stokrotki, przechylając główki w kierunku lustrzanej wody, jakby mówiły: dzień dobry. Obok źródełka skupiły się małe zajączki, które często bawią się szyszkami…Ja bardzo lubię swój ogród, nazywam go zacisznym kącikiem. „

7) „Fantazja”

Do zabawy potrzebne będą tiulowe chusty. Dzieci stają twarzą do nauczycielki i trzymają w obu dłoniach chusty na wysokości twarzy. Dzieci zamykają oczy.

Na hasło:

- kołysanie- dzieci kołyszą chustami na boki,

- obrót- obracają się wokół siebie poruszając przy tym równomiernie chustą

- wyrzut- dzieci wyrzucają wysoko chustę, kiedy opadnie kładą się obok niej, zamykają oczy i leżą w bezruchu.

- chusta- powoli wstają, chwytają chustę oburącz oburącz stają z zamkniętymi oczami w bezruchu

- kołysanie- dzieci kołyszą się na boki

- obrót- obracają się wokół siebie poruszając przy tym równomiernie chustą

- zmiana- następuje zmiana kierunków obrotu

- wyrzut- wyrzucają chustę, kładą się i zamykają oczy; tak pozostają do końca melodii.

To bardziej ćwiczenie niż gra czy zabawia, powinno się odbywać przy muzyce relaksacyjnej. Wycisza dzieci.

8) „Malowanie stopami”

Zabawę tę najlepiej przeprowadzić na dworze, przy słonecznej pogodzie, na betonie bądź trawie. Dzielimy dzieci an czteroosobowe grupy, każdy zespół dostaje arkusz papieru. Dzieci zdejmują buty i skarpetki, podwijają wysoko nogawki. Na foliach rozlewamy różnorakie farby, z których dzieci mają korzystać. Podajemy temat pracy, np. samochód za trzysta lat. Dzieci muszą namalować obraz za pomocą odbiś swoich stóp.

9) „Lektor”

Potrzebne nam będą fragmenty tekstów gazet. Zabawa ta, jest dla dzieci, które potrafią już czytać (płynnie). Prowadzący wybiera fragment z gazety, czasopisma lub książki. Zadaje uczestnikom role, zgodnie, z którymi mają czytać dany fragment. Każdy czyta fragment bez przygotowania wg. określonej przez prowadzącego roli.

Przykłady ról:

- jak czyta bajkę małemu dziecku

- jak dygnitarz przemawia przy wystąpieniu publicznym

- jak komentator sportowy

10) „Detektyw”

Uczestnicy dobierają się w pary. Każdy wyjmuje po sześć przedmiotów z własnej kieszeni, torby itd. i pokazuje je partnerowi, nic przy tym nie mówiąc. Następnie uczestnicy spisuje na kartce wnioski (młodsze mogą je zapamiętać), jakie przyszły im do głowy na temat partnera po obejrzeniu jego rzeczy. Dzielą się swymi spostrzeżeniami spostrzeżeniami grupą i uzgadniają z partnerami, na ile ich wnioski są słuszne. To doskonała zabawa, gdy grupa dopiero zaczyna się integrować.

11) „Balony”

Każdy z uczestników będzie potrzebował balon i kawałek sznurka. To zabawa dla wszystkich bez względu na wiek. Każdy uczestnik nadmuchuje balon i przywiązuje go do kostki u nogi. Zadanie polega na tym, aby stanąć na balonie drugiej osoby i jednocześnie nie pozwolić na zniszczenie swojego. Zabawa trwa, dopóki nie pękną wszystkie balony. Omówienie zabawy powinno uwzględniać odczucia uczestników związane z niszczeniem ich własności i wchodzeniem na ich terytorium. Bezpiecznie jest przeprowadzić ta zabawę na boso na materacach.

12) „Lustereczko”

Dzieci stają w parach naprzeciwko siebie. Jedno dziecko wykonuje różne ruchy i robi grymasy, a drugie dziecko musi je naśladować niczym, lustrzane odbicie. Po pewnym czasie zamieniają się rolami. Można też urządzić lustrzane zawody, gdzie zalicza się błędy, jakie dzieci popełniły podczas naśladowania. Wygrywa ten, kto zrobił ich jak najmniej.

13) „Krasnoludek”

To zabawa polegająca na śpiewie z pokazywaniem.

„Leśną ścieżką przez ogródek idzie sobie krasnoludek,

Dokąd idziesz mój malutki, idę do swej krasnoludki

Siaba daba da dibi dibi di x3

Idę do swej krasnoludki.

- ręce wyciągnięte?

- tak wyciągnięte (powtarza się naśladując osobę prowadząca)

- kciuki napięte?

- łokcie cofnięte?

- klaty wypięte?

- kolana ugięte?

- kupry wyrzucone?

- kolana rozchylone?

- głowy podniesione?

- języki wywalone?

Na końcu można zaproponować, aby krasnal wypił coś ciepłego i wracał do domu, ale już luźno.

Proponowane scenariusze

zabaw dla dzieci

w wieku szkolnym.

Joanna Raatz

I rok EEiT gr.2

---