Mały namiot spotkania
I. Łk 2, 16-21, (Łk 2, 19)
Rozważ:
Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała w swoim sercu.
Czy jak Maryja słucham Słowa Bożego i rozważam je w swoim sercu, by otrzymać pokój i żyć w wolności dzieci Bożych?
Czy dziękuję za dar pokoju i zbawienia w Chrystusie?
Czy dziękuję za Maryję, Matkę Zbawiciela?
II. J 1, 1-18, (J 1, 14a)
Rozważ:
Słowo stało się Ciałem i zamieszkało między nami.
Co robię, by poznać Jezusa Chrystusa, który zamieszkał na ziemi, by wyprowadzić człowieka z niewoli grzechu?
Jak korzystam ze Słowa bożego, które jest słowem mądrości i życia?
Czy modlę się za ludzi, którzy żyją w ciemności i grzechu?
Czy dziękuję Ojcu, że w Chrystusie, Wcielonej Mądrości, pozwala nam rozpoznać nasze powołanie i odnaleźć sens i radość życia?
III. Łk 3, 15-16. 21-22 (Łk 3, 21b)
Rozważ:
A gdy się modlił, otworzyło się niebo.
Czy pamiętam, że Jezus przyjmując chrzest od Jana objawił się jako Syn Boży, który ma wziąć na siebie ludzkie grzechy?
Czy dziękuję Bogu za dar chrztu św.?
Czy znam datę mojego chrztu świętego?
W jaki sposób mogę ukazać innym drogę do Boga?
IV. J 2, 1-12
Rozważ:
Objawił Swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie
Czy potrafię sprawić rodzicom radość np.: pomagając mamie w zakupach, porządku, gotowaniu?
Kiedy swoją pomocą mogę przywrócić rodzicom radość, podobnie jak to uczyniła Matka Boża nowożeńcom w Kanie?
Czy rozumiem, że życie składa się z takich drobnych uczynków i radości?
Zachęta: Msza Święta to uczta. Postaraj się ją przeżyć poprzez wspólną modlitwę i śpiew, rozważane Słowo Boże i przyjętą Komunię św.
V. Łk 1, 1-4; 4, 14-21
Rozważ:
Dziś spełniły się słowa Pisma, któreście słyszeli.
Czy pamiętam, że Pismo Święte to list Boga do ludzi, który uczy ich Bożej Mądrości, buduje jedność Kościoła i wspólnotę rodziny ludzkiej?
Jak często otwieram księgę Pisma św. i rozważam słowo Pana?
Czy pamiętam, że Słowo Boże zostało napisane także z myślą o mnie i jest do mnie skierowane?
.VI. Łk 21, 5-19
Rozważ:
Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych; wszyscy bowiem dla Niego żyją
Jak mocno wierzę w ciała zmartwychwstanie i życie wieczne?
Czy myśl o zmartwychwstaniu i życiu wiecznym uczy mnie szacunku wobec ciała mojego i innych?
Czy ze zrozumieniem i radością wypowiadam w każdą niedzielę: Wierzę w ciała zmartwychwstanie i życie wieczne?
Zachęta: Przesadny wystrój grobów nic już nie zmarłym nie pomoże. Wieńce, kwiaty i inne akcesoria, nierzadko zaspokajają naszą pychę. Złóżmy naszym zmarłym to co naprawdę kosztuje: swoje nawrócenie, wysiłek duchowy, wytrwałą modlitwę, częstą Komunię Świętą i zyskane odpusty.
VII. Łk 23, 35-43
Rozważ:
Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do Swego królestwa.
Do jakiego królestwa należę?
Kto jest królem mojego serca i mojej duszy?
Kto rządzi i kieruje moim życiem?
Widomym znakiem naszej wiary i miłości jest krzyż stojący przy drodze, wiszący na ścianie w domu, w kościele, w szkole i na naszych piersiach. Noszenie go oznacza, że Chrystus Pan jest dla nas kimś ważnym, kogo kochamy i komu służymy.
VIII. J 8, 1-11
Rozważ:
I ja cię nie potępiam. Idź, a od tej chwili już nie grzesz.
Czy pamiętam, że Jezus zna wnętrze mego serca i widzi jak zachowuję Jego przykazania?
Czy szczerze przepraszam Boga za moje grzechy w czasie mszalnego aktu pokuty?
Jak okazuję miłość i dobroć innym ludziom?
Zachęta: Pamiętaj, że warunkiem pełnej odmiany i poprawy życia jest głęboko przygotowany i przeżyty przez ciebie Sakrament Pokuty.
IX. J 3, 1-10
Rozważ:
I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy.
Czy potrafię zaufać Bogu, że to co otrzymuję od Niego jest dla mnie najlepsze?
Czy staram się żyć w czystości, nie grzeszyć i nie zaniedbywać swoich obowiązków?
Czy służba jest konieczna?
Jak ja mogę służyć innym?
Służba na co dzień wyraża się w prostych czynnościach - uczynności (podanie czegoś, drobna pomoc, zauważenie czyjeś potrzeby)