Biokomponenty to: bioetanol — alkohol etylowy wytwarzany z biomasy, w tym bioetanol zawarty w eterze etylo-tert-butylowym lub eterze etylo-tert-amylowym; biometanol — alkohol metylowy wytwarzany z biomasy, w tym biometanol zawarty w eterze metylo-tert-butylowym lub eterze metylo-tert-amylowym; ester — ester metylowy albo ester etylowy, kwasów tłuszczowych wytwarzany z biomasy; dimetyloeter — dimetyloeter wytwarzany z biomasy; czysty olej roślinny — olej roślinny wytwarzany z roślin oleistych przez tłoczenie, ekstrakcję lub za pomocą porównywalnych metod, czysty lub rafinowany, niemodyfikowany chemicznie; węglowodory syntetyczne — syntetyczne węglowodory lub mieszanki syntetycznych węglowodorów, wytwarzane z biomasy; Biopaliwa ciekłe to: benzyny silnikowe - zawierające powyżej 5,0 % objętościowo biokomponentów lub powyżej 15,0 % objętościowo eterów, o których mowa w pkt 4; olej napędowy - zawierający powyżej 5,0 % objętościowo biokomponentów; ester, bioetanol, biometanol, dimetyloeter oraz czysty olej roślinny — stanowiące samoistne paliwa; biogaz — gaz pozyskany z biomasy; biowodór — wodór pozyskiwany z biomasy; biopaliwa syntetyczne — syntetyczne węglowodory lub mieszanki syntetycznych węglowodorów, wytwarzane z biomasy, stanowiące samoistne paliwa. Bioetanol odwodniony alkohol etylowy otrzymywany z produktów roślinnych (zboża, ziemniak, burak cukrowy itp.), a w klimacie ciepłym produkowany głównie z trzciny cukrowej. Bioetanol może być stosowany jako paliwo samochodowe samo w sobie w specjalnie przystosowanych silnikach lub mieszany z benzyną. Dodatkowy tlen występujący w alkoholu zwiększa liczbę oktanową paliwa oraz obniża (o 20-30%) stężenie tlenku węgla i węglowodorów (do 10%) w gazach spalinowych, w stosunku do składu spalin z benzyn nie zawierających etanolu. Alkohol etylowy może być również przetwarzany na ETEB (eter etylo-ter-butylowy), który stanowi dodatek do benzyn ,Bioetanol stosowany jest w następujących paliwach E5 i E7 - są mieszankami używanymi dość powszechnie obecnie, które są bezpieczne dla silników benzynowych; E10 Jest biopaliwem zawierającym 10% obj. bioetanolu i 90% obj. benzyny. Paliwo to oferowane jest m.in. w USA jako alternatywa dla konwencjonalnej benzyny. Może być stosowane zarówno w amerykańskich FFV (z ang. Flexible Fuel Vehicles) oraz w standardowych pojazdach wyposażonych w silniki benzynowe, które uzyskały dopuszczenie producenta do stosowania takiego paliwa. E20 Biopaliwo składające się z 20% obj. bioetanolu i 80% obj. benzyny oferowane jest głównie w Brazylii do silników niskoprężnych. E85 Jest biopaliwem do silników benzynowych składającym się z bioetanolu z 15-30% domieszką benzyny. Na świecie popularność paliwa E85 ciągle wzrasta. Stosowane jest na szeroką skalę m.in. w Brazylii oraz w USA. W Europie trwają prace nad jego większym upowszechnieniem, w czym duży udział ma Szwecja. E85 może być używane tylko w specjalnie przystosowanych do tego paliwa pojazdach tzw. FFV (z ang. Flexible Fuel Vehicles). W Brazylii około 80% wszystkich sprzedawanych samochodów to właśnie pojazdy typu FFV. W Europie tylko nieliczne firmy samochodowe oferują modele przystosowane do zasilania biopaliwem E85,E95 Jest to biopaliwo do silników z zapłonem samoczynnym, zawierające 95% bioetanolu oraz 5% benzyny przeznaczone dla silników z zapłonem samoczynnym. Ze względu na szczególnie niski poziom emisji spalin winno być stosowane w transporcie miejskim oraz w strefach szczególnie chronionych, Paliwo to jest produktem oferowanym na małą skalę. W Europie E95 stosowane jest w Szwecji E100 E100 oferowane jest wyłącznie w Brazylii i Argentynie. Paliwo to składa się z samego bioetanolu o czystości 96% obj. bez domieszki benzyny. Pozostałą ilość 4% obj. stanowi woda, której całkowite wydzielenie w procesie destylacji nie jest możliwe BIODIESEL B20 - to paliwo zawierające 20% estrów rzepakowych i 80% oleju napędowego. W Polsce pionierem produkcji estrów metylowych była Rafineria Trzebinia, która wytwarzała ON BIO 10 i ON BIO 20 oraz BIO 100; B100 - to paliwo zawierające 100% estrów rzepakowych. Paliwo to jest w powszechnym użyciu w Niemczech, Austrii, Anglii i Francji Pozostałe paliwa DME (eter dimetylowy, dimetyloeter )– gaz powstały w wyniku dehydracji metanolu (może być otrzymywany z różnych surowców np. (gaz ziemny, biomasa)- stosowany jako samodzielne paliwo w silnikach wysokoprężnych i turbin gazowych, oraz w postaci mieszaniny z 70% LPG jako paliwo dla silników czterosuwowych lub dwusuwowych,- liczba cetanowa wynosi ponad 55, gdy dla oleju napędowego zwykle nie przekracza 53,- niszczenie uszczelek w silnikach, niska lepkość, złe właściwości smarne- brak emisji cząstek stałych, tlenków siarki, niska emisja NOx,- niska emisja hałasu silnika gaz LPG – mieszanina skroplonych gazów propan – butan, LPG uzyskiwany jest jako produkt uboczny przy rafinacji ropy naftowej - instalacja LPG jest niskociśnieniowa, a więc zbiornik jest lekki, - sam silnik iskrowy, czterosuwowy nie wymaga specjalnych zabiegów aby przystosować się do pracy na LPG, - LPG zawierając węglowodory o krótszym łańcuchu wydzielają mniej gazów cieplarnianych niż benzyna, - zbiornik LPG jest bezpieczniejszym zbiornikiem niż bak z benzyną, nie zawiera mieszaniny gazu z powietrzem, - LPG jest w Polsce dużo tańszy niż benzyna, stąd tak znaczne zainteresowanie w Polsce tym paliwe, - zalecane jest (zwł. zimą) uruchomienie silnika na benzynie, - większa ilość pary wodnej sprzyja korozji układu wydechowego, - butla ogranicza funkcjonalność samochodu, - zbyt rzadkie korzystanie z układu zasilania benzyną powoduje awarie pompy paliwa, - spalanie LPG jest nieco wyższe niż benzyny, - w instalacjach starszych (podciśnieniowych - I i II generacji) istniało ryzyko fali wstecznej w kanale ssącym, stąd konieczny metalowy kolektor dolotowy i układ zapobiegający uszkodzeniu obudowy filtru powietrza ("kominek"), - wyższa temperatura spalania niż benzyny powoduje szybsze zużycie silnika gaz ziemny CNG -jest to paliwo - gaz ziemny w postaci sprężonej do ciśnienia 20-25 MPa. Służy do napędu pojazdów silnikowych zarówno z zapłonem iskrowym jak i z samoczynnym. Na świecie jeździ ponad 4 miliony samochodów zasilanych sprężonym gazem ziemnym. Funkcjonuje ponad 8000 stacji zasilanych tym paliwem. Światowym liderem w liczbie samochodów napędzany CNG jest Argentyna. Według danych „The Gas Vehicle Report” w Argentynie znajduje się 1 400 000 tego typu pojazdów. Na drugim miejscu znajduje się Brazylia z 921 tysiącami samochodów na CNG, na trzecim zaś Pakistan z 475 tysiącami samochodów. Polska zajmuje odległe miejsce z 771 pojazdami napędzanymi CNG. Najwięcej - 40 autobusów zasilanych CNG jeździ obecnie w Rzeszowie oraz między innymi w Radomiu, gdzie jest ich 25. Aktualnie w 21 polskich miastach porusza się 221 autobusów zasilanych tym paliwem Estry metylowe kwasów tłuszczowych wytwarza się zazwyczaj przez transestryfikscję trójglicerydów metanolem (metanoliza, znana już na początku XX wieku). Zachodzi ona w obecności katalizatora zasadowego (bądź kwaśnego – H2PO4), którym najczęściej jest zasada sodowa lub potasowa Metanoliza oleju rzepakowego może zachodzić w warunkach: - ciśnieniowych temperatura 2350C, ciśnienie 9 MPa, duży nadmiar metanolu w stosunku do oleju, można stosować surowiec o dużej zawartości wolnych kwasów tłuszczowych, droga instalacja ciśnieniowa. - bezciśnieniowy ciśnienie atmosferyczne temperatura 20 – 700C wymagany surowiec o niskiej zawartości wolnych kwasów tłuszczowych (uprawa odpowiednich odmian)TECHNOLOGIA JEDNOSTOPNIOWA Po podgrzaniu oleju wprowadza się od razu całą ilość metanolanu TECHNOLOGIA DWUSTOPNIOWA Pierwszy stopień reakcji polega na dodaniu do oleju rzepakowego 90% metanolu i katalizatora uprzednio wyliczonego. Osiąga się wówczas przereagowanie na poziomie 85%. Podczas drugiego stopnia dodaje się pozostałe 10% reagentów przereagowanie uzyskane w tym procesie jest bliskie 100%. Opracowane dotąd procesy transestryfikacji różnią się głównie: - warunkami zachodzenia reakcji transestryfikacji, - rodzajem katalizatora, - jakością wykorzystywanego oleju (klasa oleju ma zasadniczy wpływ na warunki, jakie muszą być spełnione, aby zachodząca reakcja chemiczna charakteryzowała się oczekiwaną wydajnością) Oleje otrzymuje się z nasion roślin oleistych drogą: - ekstrakcji – tłoczenia. W zależności od metody, jaka została zastosowana w procesie wytwarzania oleju, jego skład może się różnić: - zawartością wolnych kwasów tłuszczowych, - aminokwasów, - barwników, witamin itp. Aby dobrać odpowiednie warunki reakcji, konieczna jest znajomość składu oleju przeznaczonego do transestryfikacji. Silniki wiatrowe(wiatraki)-są urządzeniami które wykorzysta energię kinetyczna poziomych ruchów powietrza i zamieniają bezpośrednio na energię mechaniczną. KOLEKTORY SŁONECZNE Parametry składowe promieniowania słonecznego - Nasłonecznienie,Usłonecznienie Stała słoneczna. Natężenie promieniowania słonecznego- chwilowa wartość gęstości mocy promieniowania słonecznego padającego w ciągu jednej sekundy na powierzchnię 1m² , prostopadłą do kierunku promieniowania. [W/m²] Nasłonecznienie- suma natężenia promieniowania słonecznego w danym czasie i na danej powierzchni np. suma natężenia promieniowania słonecznego w czasie godziny,dnia,roku na powierzchni 1m². Nasłonecznienie jest wielkością opisującą zasoby energii słonecznej w danym miejscu i czasie. [Wh/m²] Usłoneczneinie- definiowane jest, jako liczba godzin słonecznych, czas podany w godzinach, podczas którego na powierzchnię Ziemi podają bezpośrednio promienie słoneczne. Jest to parametr opisujący głównie warunki pogodowe, a nie zasoby energii słonecznej. [h] Stała słoneczna- gęstość strumienia ciepła promieniowania słonecznego padającego na powierzchnię prostopadłą do kierunku wiązki promieni słonecznych , znajdująca się poza atmosferą ziemska i w średniej odległości Ziemia-Słońce. Jest to jedna półmiliardowa cześć energii emitowaniej przez słońce a jej strumien ma moc 1380 W/m² (średnia 1366, 1) Sprawność optyczna- jest to szczytowa sprawność całego kolektora wynikająca z sprawności absorbera i szklanej osłony. To ona tak naprawdę pokazuje jaki procent promieniowania padającego na kolektor dotrze do absorbera i zostanie odebrana jako ciepło. Praca ze sprawnością optyczną jest możliwa, gdy różnica temperatur między absorberem a otoczeniem wynosi 0^oC. Zazwyczaj jednak ta różnica temperatur absorber-otocznie jest większa od 0 więc kolektor pracuje ze sprawnością niższą od optycznej. Izolacja ciepła- sprawność kolektora jest proporcjonalna do jego izolacji cieplnej. Im kolektor jest cieplej izolowany tym spadek sprawności następuje wolniej. Jakość izolacji kolektora charakteryzują dwa parametry. Choć różnie się je oznacza i nazywa łatwo poznać który parametr chodzi patrząc na jednostki.Powierzchnia kolektora-(apertury- powierzchnia przez którą promieniowanie słoneczne przedostaje się do wnętrza kolektora). –dla kolektora płaskiego jest to powierzchnia prześwitu szyby solarnej. – dla kolektorów próżniowych bez zwierciadła powierzchnię apertury wyznacza się sumując powierzchnie wynikające ze średnicy wewnętrznej rury próżniowej . – dla przypadku kolektora ze zwierciadłem jako powierzchnie apertury przyjmuję się powierzchnie wynikającą z zewnętrznych wymiarów zwierciadła. W kolektorze słonecznym niemożliwe jest przetworzenie większej ilości energii od tej która dostaje się do powierzchni jego apertury. TERMOWIZJA Obrazowanie termalne lub termowizja jest metodą badawczą polegającą na wizualizacji i rejestracji rozkładu temperatury na powierzchni obiektów. Tworzenie obrazu termowizyjnego – termogramu polega na rejestracji przez kamerę promieniowania emitowanego przez obserwowany obiekt, a następnie przetworzeniu go na mapę temperatur.Intensywność promieniowania podczerwonego jest proporcjonalna do jego temperatury. Pomiary cieplne oparte o pomiar promieniowania podczerwonego, nazywane także ilościowymi pomiarami podczerwonymi lub pirometrycznymi, polegają na fenomenie, że ciało posiadające temperaturę powyżej zera absolutnego wynoszącego 0,0K (-273,15°C) wysyła promieniowanie elektromagnetyczne. Określając jego intensywność, można w sposób bezdotykowy ustalić temperaturę ciała. Charakterystyka podczerwieni IR Podczerwień jest promieniowaniem elektromagnetycznym mieszczącym się w zakresie długości fal pomiędzy światłem widzialnym i mikrofalami (falami radiowymi). Oznacza to zakres od 0,76 μm do 1000 μm Widmo elektromagnetyczne jest podzielone na szereg obszarów długości fal, które rozróżniane są poprzez metody wykorzystywane do detekcji promieniowania Nie ma zasadniczej różnicy pomiędzy promieniowaniem w różnych pasmach widma elektromagnetycznego. Wszystkie one podlegają tym samym prawom, a jedyna różnica polega na długości fali. Ciało doskonale czarne Aby móc wykorzystać emisję promieniowania podczerwonego w pomiarach obiektów rzeczywistych należy wprowadzić model o idealnych właściwościach promieniowania-ciało doskonale czarne Ciało czarne jest to obiekt, który pochłania całe padające na niego promieniowanie niezależnie od długości fali. Pozornie niewłaściwa nazwa "ciało czarne" użyta w stosunku do obiektu emitującego promieniowanie jest wyjaśniona przez prawo Kirchoffa, które mówi, że ciało, które zdolne jest do absorpcji całego promieniowania o dowolnej długości fali jest także zdolne do emitowania tego promieniowania Współczynnik emisyjności W przyrodzie zazwyczaj nie spotykamy ciał doskonale czarnych. W celu porównania promieniowania ciała doskonale czarnego z promieniowaniem ciał rzeczywistych spotykanych w przyrodzie, wprowadzono pojęcie współczynnika emisyjności, czyli wielkości określającej ile razy promieniowanie ciała rzeczywistego jest mniejsze od promieniowania ciała doskonale czarnego. W najogólniejszej formie współczynnik emisyjności możemy określić jako: ε = E/E0 gdzie: ε - współczynnik emisyjności E-całkowita emitancja ciała szarego (ciała rzeczywistego) E0 - całkowita emitancja ciała doskonale czarnegoDetektory promieniowania podczerwonego Detektor podczerwieni jest przetwornikiem energii promieniowania podczerwonego na inną wielkość fizyczną np. prąd, napięcie, zmianę rezystancji lub pojawienie się ładunku. Najprostszy detektor podczerwieni zastosował Herschel w swym doświadczeniu. Był to szklany termometr rtęciowy. W literaturze można spotkać różne kryteria podziału detektorów. Podzielono je na detektory termiczne i fotonowe. Pryncypalnie odmienny (raczej z punktu widzenia użytkownika) podział detektorów to: • chłodzone i niechłodzone, • pracujące w temperaturze otoczenia Przy doborze detektorów do kamer należy zapewnić, aby w tych pasmach charakteryzowały się maksymalną wykrywalnością.PODZIAŁ Termiczne Detektory bolometryczne są to rezystory o bardzo malej pojemności cieplnej i dużym ujemnym współczynniku temperaturowym zmian rezystancji. Pod wpływem mierzonego promieniowania zmieniają, swoją rezystancję. Bolometry metaliczne, wykonywane z cienkich folii lub z naparowanych warstw niklu, bizmutu lub antymonu, są stosowane do chwili obecnej. Ich cecha charakterystyczną jest to, że mogą pracować w temperaturze pokojowej. Budowane są, też detektory bolometryczne półprzewodnikowe, nadprzewodzące oraz ferroelektryczne.Detektory termoelektrycznesą zbudowane na bazie termostosu (układ szeregowo połączonych termoelementów).Złącze pomiarowe jest połączone z elementem fotoczułym, na który pada promieniowanie podczerwone. Pod wpływem zaabsorbowanego promieniowania wzrasta temperatura powierzchni aktywnej od T do T+ ΔT, powodując nagrzanie złącza.Różnica temperatur złączy powoduje powstanie siły termoelektrycznej. Detektory piroelektryczne są zbudowane z półprzewodników, w których może wystąpić tzw. ,,zjawisko piroelektryczne”. Cechą odróżniającą je od innych typów detektorów termicznych jest to, że są czułe na szybkości zmian temperatury, a nie na jej wzrost. Dlatego w kamerach termowizyjnych należy zastosować specjalne przesłony wibrujące z częstotliwością 25(30) lub 50(60) Hz. Powodują one, ze porównywany jest poziom promieniowania padającego na dwa sąsiednie detektory (piksele). Jeżeli występuje różnica natężenia promieniowania, wówczas generowany jest sygnał pozwalający na zobrazowanie występujących różnic. Jeżeli różnica nie występuje, wówczas brak jest także reakcji detektora. Ta cecha powoduje, że niekiedy wykorzystywane są one również jako czujniki (detektory) ruchu. Detektory te występują jako niechłodzone w kamerach obserwacyjnych.Fotonowe Detektory fotoprzewodzące (zwane fotorezystorami) są to detektory z tzw. wewnętrzną emisją fotoelektryczną. Padające promieniowanie podczerwone powoduje zmianę rezystancji fotorezystora. Zmiany przewodnictwa są mierzone na kontaktach elektrycznych dołączonych do płytki detektora. Zwykle jest stosowana poprzeczna geometria fotorezystorów, gdy padające promieniowanie jest prostopadłe do kierunku prądu polaryzującego. Mierzony sygnał stanowi zmianę napięcia na rezystorze obciążenia włączonego w szereg z detektorem. W przypadku detektorów o dużej rezystancji preferowany jest obwód stałonapięciowy, a sygnał pomiarowy stanowi prąd w obwodzie detektora.Detektory fotoemisyjne są to detektory z tzw. zewnętrzną emisją fotowoltaiczną. Zjawisko fotoemisji polega na emisji elektronów z materiału na zewnątrz (z fotokatody do wolnej przestrzeni) w wyniku wybicia go przez padający foton. Foton jest absorbowany w materiale fotokatody osadzonym na podłożu. Często materiał podłoża jest przezroczysty dla padającego promieniowania. Detektory na studniach kwantowych Strukturę stanowią cienkie warstwy A1GaAs oraz GaAs. W celu zapewnienia optymalnych parametrów pracy wymagają schłodzenia do temperatury –203ºC (–70K) za pomocą chłodziarki Stirlinga zabudowanej w naczyniu Dewara, czyli wymagają nieco większego schłodzenia niż typowe detektory chłodzone: –196ºC (–77K). Obecnie są to najczulsze detektory o temperaturowej zdolności rozdzielczej 20÷40mK, dlatego stosowane są głównie do badań naukowych. Największa wykrywa1ność widmową mają. w paśmie długofalowym (LW) 8÷9μm o bardzo wąskiej szerokości, tj. 1μm. Ich cechą charakterystyczną jest stosunkowo wysoka jednorodność poszczególnych elementów (pikseli) matrycy.Bezstykowe metody pomiaru temperatury Pirometry są to przyrządy przystosowane do bezstykowego pomiaru temperatury. W pirometrach temperaturę wyznacza się w oparciu o promieniowanie temperaturowe wysyłane przez ciało lub ośrodek badany, zarówno w zakresie promieniowania jak i części promieniowania podczerwonego. Pirometry manie wprowadzają zakłóceń w mierzone pole temperaturowe, - mogą być stosowane do nieograniczenie wysokiej temperatury, - do pomiarów płomieni i gazów - mają małą bezwładność cieplną, dużą dokładność, a sygnał otrzymywany z pirometrów jest zazwyczaj przystosowany do współpracy z układami rejestracji, sterowania i automatyzacji procesów technologicznych.Do wad pirometrów należy zaliczyć: niezbędna bezpośrednia widoczność obiektu, do „obejścia” dzięki światłowodom, układ optyczny musi być chroniony przed kurzem i kondensacją pary, pirometry mierzą tylko temperaturę powierzchni Zależnie od zakresu długości fal promieniowania cieplnego oraz sposobu obsługi pirometry można podzielić na pirometry obsługiwane ręcznie oraz pirometry samoczynne.Termowizja Badania termowizyjne obejmują pomiar i zobrazowanie promieniowania podczerwonego pochodzącego z badanego obiektu. Kamera umożliwia cyfrową rejestrację rozkładu temperatur badanego obiektu. Tak powstała "mapa temperatur" jest następnie interpretowana graficznie - każdej temperaturze przypisywana jest inna barwa, dzięki czemu w wizjerze widziany jest termalny obraz obiektu. Ponadto, możliwa jest analiza termogramów, np. wykreślanie izoterm, określanie rozkładu temperatur wzdłuż dowolnego profilu, tworzenie histogramów, pobieranie danych z termogramu bezpośrednio do wykonywania obliczeń.Zasada działania kamery termowizyjnej - do obiektywu kamery sumaryczne promieniowanie Isum - przechodzi przez układ optyczny i zostaje zogniskowane na matrycy detektorów (matryca pełni rolę przetwornika, który zamienia padające nań promieniowanie podczerwone na proporcjonalne do jego mocy sygnały elektryczne - sygnały te przesyłane są do odpowiednich układów obróbki elektronicznej, gdzie po wzmocnieniu i zamianie na postać cyfrową ulegają dalszemu przetworzeniu przez system wizualizacji - efektem końcowym jest widoczny w wizjerze kamery lub na monitorze komputera termogram – obraz rozkładu temperatury, na którym obszarom o jednakowych temperaturach odpowiadają określone barwy Zastosowanie termowizji: gazownictwo, energetyka cieplna, budownictwo, chłodnictwo, loty, kryminalistyka, ratownictwo, wojsko, medycyna, mechanika, elektronika, energetyka WNIOSKI każde ciało o temperaturze wyższej od zera bezwzględnego jest źródłem promieniowania w paśmie podczerwieni, a jego intensywność zależy od temperatury i cech powierzchni ciała, • aparatura termowizyjna jest odmianą telewizji wrażliwej na fragment zakresu promieniowania podczerwonego. Tworzenie obrazu polega na rejestracji przez kamerę promieniowania emitowanego przez obserwowany obiekt, a następnie przetworzeniu na kolorową mapę temperatur. System termowizyjny jest więc rodzajem niezwykłego termometru, który pozwala mierzyć temperaturę na odległość w wielu miejscach jednocześnie, • metodami termowizyjnymi można mierzyć temperatury ciał czarnych, szarych i nieszarych (promieniujących selektywnie), które posiadają odpowiednio dużą wartość współczynnika emisyjności, • pomiar temperatury ciał o małym εob jest trudny i niedokładny,termografia oparta na promieniowaniu podczerwonym (ang. Infrared – IR) stanowi podstawę współczesnego prognozowanego utrzymania ruchu (ang. Predictive Maintenance – PdM) oraz programów monitorujących warunki otoczenia, • wybór odpowiedniej kamery termowizyjnej bądź pirometru, wymaga zrozumienia ogółu zmiennych parametrów obiektu, jak wymiary, odległość, charakterystykę promieniowania podczerwonego oraz warunki otoczenia. Niezbędne jest również uwzględnienie tych docelowych parametrów przy wyborze czułości, rozdzielczości oraz ogólnej dokładności, • przyrządy te muszą dostarczać dokładnych danych dotyczących temperatury w różnym otoczeniu. Jeśli wskazania byłyby nieprawidłowe na gorących albo zimnych podzespołach, wówczas nie nadawałby się on do niczego i można by go było po prostu wyrzucić, • aparatura do bezstykowych pomiarów temperatury jest coraz bardziej ceniona w szerokich zastosowaniach przemysłowych. Osiągane efekty metrologiczne jak i ekonomiczne czynią tą aparaturę niezastąpioną w wielu dziedzinach - również poza przemysłem,• przyszłości rozwoju kamer termowizyjnych należy oczekiwać w zakresie stosowania dwu- lub wielopasmowych detektorów podczerwieni o lepszej temperaturowej zdolności rozdzielczej oraz o większej ilości pikseli w matrycy, czyli o lepszej przestrzennej zdolności rozdzielczej, • w zakresie wykorzystania kamer termowizyjnych do celów naukowych można oczekiwać poprawienia ich temperaturowej zdolności rozdzielczej oraz szersze wykorzystanie chłodzonych detektorów kwantowych, • można się spodziewać dalszego rozwoju metod nieinwazyjnej termodiagnostyki jako techniki alternatywnej dla rentgenografii, ultrasonografii czy tomografii komputerowej