Miary wierności odtwarzania charakteryzujące liniową pracę odbiornika

Zniekształcenia liniowe możemy podzielić na :

- zniekształcenia tłumieniowe - wywołane nierównomiernym wzmocnieniem poszczególnych składowych widma sygnału i powodujące powstawanie modulacji amplitudy. Modulację amplitudy można usunąć przez zastosowanie przed detektorem częstotliwościowym skutecznie działającego ogranicznika amplitudy (zniekształcenia tłumieniowe są zauważane przez ucho ludzkie ,gdy moc spadnie o 3 dB). Możemy do nich zaliczyć: zniekształcenia modulacji amplitudy – związane z rzeczywistą krzywą rezonansu. Występuje tu zjawisko osłabienia wyższych tonów przy zbyt ostrej krzywej rezonansu. Zniekształcenia będą tym mniejsze, im większa będzie szerokość pasma wzmacniacza wielkiej częstotliwości i im bardziej będzie płaski przebieg krzywej rezonansu w okolicach wierzchołka.

- zniekształcenia fazowe – związane z nielinearnym przebiegiem kąta fazowego wzmocnienia w funkcji częstotliwości, czyli ze zmianami grupowego czasu przejścia, które są przyczyną powstawania nielinearnych zniekształceń modulacji.

Miarą zniekształceń tłumieniowych są nierównomierności przebiegów charakterystyk wzmocnienia w funkcji częstotliwości ,a miarą zniekształceń fazowych są odchylenia charakterystyk fazowych od przebiegu prostokątnego.

Miary wierności odtwarzania charakteryzujące nieliniową prace odbiornika.

Zniekształcenia nieliniowe dzielimy na:

-harmoniczne;

-intermodulacyjne;

Zniekształcenia nieliniowe polegają na powstawaniu sygnałów o częstotliwościach harmonicznych i kombinowanych. Przy ich powstawaniu sygnał na wyjściu danego stopnia w odbiorniku zawiera dodatkowe składowe, nie występujące w sygnale wejściowym. Są konsekwencją nieliniowej charakterystyki lamp i tranzystorów.

Podstawową marą zniekształceń nieliniowych harmonicznych jest współczynnik zawartości harmonicznych definiowany następująco:

gdzie:

- Amplituda lub wartość skuteczna podstawowej sinusoidy prądu lub napięcia;

- Amplitudy lub wartości skuteczne prądu lub napięcia o częstotliwościach odpowiadających kolejnym harmonicznym;

W przypadku, gdy sygnał zawiera kilka składowych o różnych częstotliwościach

może wystąpić zjawisko intermodulacji zarówno w stopniach wielkiej jak i małej częstotliwości. Polega ono na powstawaniu dodatkowych składowych o częstotliwościach kombinowanych, które nie są związane zależnościami harmonicznymi z częstotliwościami podstawowymi, mogące powodować dodatkowe efekty zakłócające niekiedy bardziej szkodliwe od efektów wywołanych składowymi harmonicznymi.

Częstotliwości sumacyjne i różnicowe:

Wybór przemiany (sumaryczna różnicowa)

Przemianą częstotliwości nazywamy proces stosowany w odb. superheterodynowych, w którym odebrane z anten prądy w.cz. zamieniane są na inne prady w.cz. zwanej częstotliwością pośrednią fp. Przy przemianie częstotliwości można dowolnie wykorzystać jako częstotliwość pośrednią bądź sumę (fh+fs) lub różnicę(fh-fs). Ze względu na selektywność i wzmocnienie wzmacniacza p.cz korzystne jest stosowanie możliwie małej fp<fs ,stad w praktyce stosuje się fp uzyskane w wyniku przemiany różnicowej

Przy danej fp istnieją dwie f heterodyny fh1 i fh2 przy których można odbierać częstotliwość sygnału pożądanego fs tj. fh1=fs-fp (fh1<fs) przemiana sumacyjna lub fh2=fs+fp (fh2>fs). W praktyce przeważnie stosowana jest ta ostatnia ze względu na większy zakres odbieranych częstotliwości, zwana przemiana różnicową

fp= fh-fs

(z wykładu)

Mała częstotliwość pośrednia (przemiana różnicowa) pozwala łatwo uzyskać wąskie pasmo przenoszenia, dużą selektywność dla małych dostrojeń, większe stabilne wzmocnienie na stopień. Wada to małe tłumienie sygnałów lustrzanych. Tłumienie to jest tym większe im większy jest stosunek 2fp/fs

Duża fp to: szerokie pasmo przenoszenia, duże tłumienie f lustrzanej, mała selektywność dla małych odstrojeń