Wnioski
Po analizie zebranych danych stwierdzić możemy co następuje:
- Wzrost ciśnienia w układzie hamowania powoduje naturalnie wzrost momentu hamowania, a w konsekwencji skrócenie drogi potrzebnej do zatrzymania pojazdu. Przy założeniu tej samej prędkości początkowej.
- Wraz ze wzrostem prędkości początkowej rosła również droga potrzebna na zatrzymanie pojazdu.
- Przy różnych prędkościach początkowych, ale stałym ciśnieniu w układzie opóźnienie hamowania pozostaje na zbliżonym poziomie wartości.
- Po 22 cyklach hamowania, przy stałym ciśnieniu w siłowniku pneumatycznym oraz prędkości obrotowej tarcza hamulcowa osiągnęła temperaturę 350oC.
- Do około 145-215oC czas hamowania malał. Najszybsze wyhamowanie tarczy, co wiąże się z najkrótszą drogą hamowania następowało przy temperaturach 225-270oC . Powyżej 270oC natomiast, hamowanie zajmowało coraz więcej czasu. Współczynnik tarcia osiąga największą wartość (0,4995) w temperaturze 206oC po przekroczeniu tej wartości spada. Spadek ten jest wolniejszy w stosunku do wzrostu.
Zmiana współczynnika µ ma bezpośredni wpływ na drogę hamowania.
-Z naszych wyników można zaobserwować, że optymalna temperatura dla badanego układu hamulcowego zawiera się między 185oC a 215o C
- Gdy droga hamowania była najkrótsza to moment hamowania był największy.