MIT:
opowieść sakralna- prawydarzenie dokonane na początku czasu,
opowieść o tym co bogowie bądź istoty ludzkie uczyniły na początku czasu,
opowieść o dziele stworzenia, jak coś się dokonało,
objawia sakralność absolutną- opowiada o twórczej sakralności bogów,
opisuje momenty wkroczenia sacrum w świat
Tylko sacrum jest rzeczywiste. Nic co świeckie, nie ma udziału w bycie -> nie ma wzorca.
Im człowiek pobożniejszy, tym więcej ma wzorców dla swych postaw i czynności -> tym mocniej się wpisuje w rzeczywistość.
FUNKCJA MITU:
ustalenie wzorców wszelkich obrzędów i znaczących czynności ludzkich takich jak: praca, odżywianie się, seksualne zachowania itp. Następnie człowiek naśladuje wzorcowe gesty bogów, powtarza czyny.
Podwójny rezultat wynikający z naśladowania wzorów zachoań bogów:
poprzez naśladownictwo człowiek utrzymuje się w sferze sacrum
świat uświęca się poprzez reakualizowanie wzorcowych gestów boskich -> podtrzymywanie świętości miejsca.
CZŁOWIEK RELIGIJNY:
postrzega, uważa siebie o tyle, o ile naśladuje bogów,
nie jest dany -> tworzy sam siebie, zbliżając się do wzorów.
naśladując bogów żyje w czasie początków, w czasie mitycznym
reaktualizując mity zbliża się do bogów i ma swój udział w świętości -> głód świętości, tęsknota ontologiczna.
CZŁOWIEK
ŚWIECKI: RELIGIJNY:
stworzeni przez historię -> ALE!!
historia ludzka-> suma przez historię, która
czynów, które nie go interesuje, historia
interesują człowieka religijnego, świętą, ujawniona przez mity.
ponieważ brak jest w niej wzorców.
Zapomnienie jest grzechem.
LUDOŻERSTWO:
zachowanie kulturowe, oparte na religijnej wizji świata
istnieje po to by trwał świat, ochrona świata rośllinnego,
człowiek musi zabijać i być zabijanym,
ustanowione przez istoty nadprzyrodzone.
Człowiek religijny chciał naśladować bogów i sądził, że to czyni nawet gdy dawał się wciągnąć w działalnośc graniczącą z obłędem, nikczemnością a nawet zbrodnią.
Kalendarz świąteczny:
okresowy powrót tych samych prasytuacji,
reaktualizacja tego samego świętego czasu -> szansa na przeistoczenie swej egzystencji -> dzięki czemu ludzkie istnienie może ujść nicości i śmierci.
Innowacje w koncepcji ielkiego powrotu:
Judaizm -> czas ma początek i będzie miał koniec
Jahwe -> nie przejawia się w czasie kosmicznym ale w nieodwracalnym czasie historycznym
Chrześcijaństwo -> przez to, że Bóg wcielił się przyjął istnienie ludzkie, historycznie uwarunkowane, historia także może dostaąpić uświęcenia.
Czas zdesakralizowany przedstawia się jako trwanie niepewne i ulotne, wiodące nieuchronnie do śmierci; dla religii natura niesie ze sobą ładunek wartości religijnej.
ŚWIAT:
kontemplując go odkrywamy różne modyfikacje sacrum -> byty
kosmos a nie chaos
dzieło boże
zachowuje przejrzystość,
spontanicznie odsłania pewne aspekty sacrum.