Cele systemu produkcyjnego - zapewnienie wymaganego poziomu jakości,niezawodności i nowoczesności wyrobów,
- wzrost produktywności systemu produkcyjnego,
- obniżenie jednostkowych kosztów wytwarzania wyrobu,
- uzyskania możliwie najwyższego poziomu zaspokojenia potrzeb klientów.
Procesy produkcyjne
1. Proces badań i rozwoju wyrobu, zakup licencji, technologii
2. Proces wytwórczy podstawowy (powstają wyroby)
3. Proces wytwórczy pomocniczy (eksploatacja maszyn, remonty, usuwanie odpadów)
4. Proces obsługi wytwarzania (administracja, księgowość, BHP, ochrona)
5. Proces magazynowania oraz dystrybucji wyrobów, obsługa klienta, serwis producenta
FUNKCJONALNA
• dominują zależności funkcjonalne nad hierarchicznymi,
• specjalizacja stanowisk kierowniczych w realizacji określonych funkcji,
• prawo poszczególnych kierowników funkcjonalnych do bezpośredniego ingerowania w pracę wykonawców,
• każdy z pracowników podlega wielu kierownikom funkcjonalnym.
ZALETY: - planowe wprowadzenie daleko posuniętego podziału pracy i specjalizacji również w sferze kierowania,
- zdolność szybkiego reagowania na zmienioną sytuację systemu,- możliwość korzystania przez wykonawców z kompetentnej rady przełożonych funkcjonalnych.
WADY: - trudności w rozstrzyganiu zakresu kompetencji i odpowiedzialności kierowników funkcjonalnych,
- możliwość otrzymania przez wykonawców sprzecznych poleceń,- naruszenie zasady jednoosobowego kierownictwa,
- skomplikowana sieć informacyjna.
PROJEKTOWA
• składa się z zespołów projektowych powoływanych do realizacji określonych zadań ,• zespoły te mogą spełniać wiele funkcji, np. analityczno - diagnostyczne, wdrożeniową, organizatorską czy techniczno - ekonomiczną oraz mieć różny zasięg.ZALETY: • wykorzystanie fachowej wiedzy specjalistów, • bezpośrednie kontakty między członkami zespołu projektowego i zespołowe rozwiązywania problemów,
• krótkie drogi komunikacyjne i szybki podejmowanie decyzji,
• dużą elastyczność i szybkość reagowania na nowe problemy,
WADY: • trudność w precyzyjnym ustaleniu zakresów uprawnień i odpowiedzialności zespołów projektowych i organizacji macierzystej, • niebezpieczeństwo autonomizacji grup projektowych i tworzenia zależności hierarchicznych między nimi
MACIERZOWA łączy cechy struktury funkcjonalnej i projektowej, a w zależności od rangi i uprawnień kierownika projektu, określana jest jako struktura macierzowa
silna, zrównoważona lub słaba.
ZALETY: • wprowadzenie zasady wzajemnej kontroli i równowagi miedzy elementami struktury,
• zachęcenie pracowników do współpracy,
• rozwiązywanie konfliktów i koordynacja działań pokrewnych.
WADY: • jest organizacją trudną do zarządzania z powodu dużego rozbudowania, • nieproporcjonalnie wiele czasu należy przeznaczyć na proces negocjacyjny i podejmowanie decyzji (niezbędne jest uzyskanie zgody wielu podmiotów),
• powoduje zwiększenie zbiurokratyzowania struktury,
• może hamować kreatywność członków organizacji
Partia produkcyjna to liczba detali (zespołów wykonywanych w ścisłej kolejności przy jednorazowym nakładzie czasu
przygotowawczo – zakończeniowego na każdą z
występujących w procesie technologicznym operacji.
Serie produkcyjne (w odniesieniu do wyrobów finalnych):
- seria konstrukcyjna (wyroby o identycznej konstrukcji),
- seria informacyjna (w celu sprawdzenia parametrów
techniczno- eksploatacyjnych),
- seria próbna (przed właściwą produkcją, sprawdzenie
technologii, oprzyrządowania).
Zadanie godzinowe (zg) – nazywane zadaniem produkcyjnym lub godzinowym tempem produkcji.
Możliwość godzinowa (mg) – nazywana możliwością produkcyjną stanowiska roboczego to liczba wyrobów jaką stanowisko może wykonać w ciągu jednej
godziny mg= 1/tj [szt./h] lub mg = 60/tj [szt./min]
Takt produkcji (τ) – to czas między spływem dwóch kolejnych wyrobów, jest odwrotnością zadania godzinowego τ = F/I [h/szt.], gdzie F oraz I jak wyżej
Współczynnik obciążenia stanowiska roboczego (n) – stopień zajęcia stanowiska przy wykonaniu określanej detalooperacji w ciągu godziny n = zg/mg, gdzie zg i mg jak wyżej Współczynnik obciążenia robotnika – stopień zajęcia robotnika określoną detalooperacją w ciągu godziny
Cele systemu produkcyjnego - zapewnienie wymaganego poziomu jakości,niezawodności i nowoczesności wyrobów,
- wzrost produktywności systemu produkcyjnego,
- obniżenie jednostkowych kosztów wytwarzania wyrobu,
- uzyskania możliwie najwyższego poziomu zaspokojenia potrzeb klientów.
Procesy produkcyjne
1. Proces badań i rozwoju wyrobu, zakup licencji, technologii
2. Proces wytwórczy podstawowy (powstają wyroby)
3. Proces wytwórczy pomocniczy (eksploatacja maszyn, remonty, usuwanie odpadów)
4. Proces obsługi wytwarzania (administracja, księgowość, BHP, ochrona)
5. Proces magazynowania oraz dystrybucji wyrobów, obsługa klienta, serwis producenta
FUNKCJONALNA
• dominują zależności funkcjonalne nad hierarchicznymi,
• specjalizacja stanowisk kierowniczych w realizacji określonych funkcji,
• prawo poszczególnych kierowników funkcjonalnych do bezpośredniego ingerowania w pracę wykonawców,
• każdy z pracowników podlega wielu kierownikom funkcjonalnym.
ZALETY: - planowe wprowadzenie daleko posuniętego podziału pracy i specjalizacji również w sferze kierowania,
- zdolność szybkiego reagowania na zmienioną sytuację systemu,- możliwość korzystania przez wykonawców z kompetentnej rady przełożonych funkcjonalnych.
WADY: - trudności w rozstrzyganiu zakresu kompetencji i odpowiedzialności kierowników funkcjonalnych,
- możliwość otrzymania przez wykonawców sprzecznych poleceń,- naruszenie zasady jednoosobowego kierownictwa,
- skomplikowana sieć informacyjna.
PROJEKTOWA
• składa się z zespołów projektowych powoływanych do realizacji określonych zadań ,• zespoły te mogą spełniać wiele funkcji, np. analityczno - diagnostyczne, wdrożeniową, organizatorską czy techniczno - ekonomiczną oraz mieć różny zasięg.ZALETY: • wykorzystanie fachowej wiedzy specjalistów, • bezpośrednie kontakty między członkami zespołu projektowego i zespołowe rozwiązywania problemów,
• krótkie drogi komunikacyjne i szybki podejmowanie decyzji,
• dużą elastyczność i szybkość reagowania na nowe problemy,
WADY: • trudność w precyzyjnym ustaleniu zakresów uprawnień i odpowiedzialności zespołów projektowych i organizacji macierzystej, • niebezpieczeństwo autonomizacji grup projektowych i tworzenia zależności hierarchicznych między nimi
MACIERZOWA łączy cechy struktury funkcjonalnej i projektowej, a w zależności od rangi i uprawnień kierownika projektu, określana jest jako struktura macierzowa
silna, zrównoważona lub słaba.
ZALETY: • wprowadzenie zasady wzajemnej kontroli i równowagi miedzy elementami struktury,
• zachęcenie pracowników do współpracy,
• rozwiązywanie konfliktów i koordynacja działań pokrewnych.
WADY: • jest organizacją trudną do zarządzania z powodu dużego rozbudowania, • nieproporcjonalnie wiele czasu należy przeznaczyć na proces negocjacyjny i podejmowanie decyzji (niezbędne jest uzyskanie zgody wielu podmiotów),
• powoduje zwiększenie zbiurokratyzowania struktury,
• może hamować kreatywność członków organizacji
Partia produkcyjna to liczba detali (zespołów wykonywanych w ścisłej kolejności przy jednorazowym nakładzie czasu
przygotowawczo – zakończeniowego na każdą z
występujących w procesie technologicznym operacji.
Serie produkcyjne (w odniesieniu do wyrobów finalnych):
- seria konstrukcyjna (wyroby o identycznej konstrukcji),
- seria informacyjna (w celu sprawdzenia parametrów
techniczno- eksploatacyjnych),
- seria próbna (przed właściwą produkcją, sprawdzenie
technologii, oprzyrządowania).
Zadanie godzinowe (zg) – nazywane zadaniem produkcyjnym lub godzinowym tempem produkcji.
Możliwość godzinowa (mg) – nazywana możliwością produkcyjną stanowiska roboczego to liczba wyrobów jaką stanowisko może wykonać w ciągu jednej
godziny mg= 1/tj [szt./h] lub mg = 60/tj [szt./min]
Takt produkcji (τ) – to czas między spływem dwóch kolejnych wyrobów, jest odwrotnością zadania godzinowego τ = F/I [h/szt.], gdzie F oraz I jak wyżej
Współczynnik obciążenia stanowiska roboczego (n) – stopień zajęcia stanowiska przy wykonaniu określanej detalooperacji w ciągu godziny n = zg/mg, gdzie zg i mg jak wyżej Współczynnik obciążenia robotnika – stopień zajęcia robotnika określoną detalooperacją w ciągu godziny
Cele systemu produkcyjnego - zapewnienie wymaganego poziomu jakości,niezawodności i nowoczesności wyrobów,
- wzrost produktywności systemu produkcyjnego,
- obniżenie jednostkowych kosztów wytwarzania wyrobu,
- uzyskania możliwie najwyższego poziomu zaspokojenia potrzeb klientów.
Procesy produkcyjne
1. Proces badań i rozwoju wyrobu, zakup licencji, technologii
2. Proces wytwórczy podstawowy (powstają wyroby)
3. Proces wytwórczy pomocniczy (eksploatacja maszyn, remonty, usuwanie odpadów)
4. Proces obsługi wytwarzania (administracja, księgowość, BHP, ochrona)
5. Proces magazynowania oraz dystrybucji wyrobów, obsługa klienta, serwis producenta
FUNKCJONALNA
• dominują zależności funkcjonalne nad hierarchicznymi,
• specjalizacja stanowisk kierowniczych w realizacji określonych funkcji,
• prawo poszczególnych kierowników funkcjonalnych do bezpośredniego ingerowania w pracę wykonawców,
• każdy z pracowników podlega wielu kierownikom funkcjonalnym.
ZALETY: - planowe wprowadzenie daleko posuniętego podziału pracy i specjalizacji również w sferze kierowania,
- zdolność szybkiego reagowania na zmienioną sytuację systemu,- możliwość korzystania przez wykonawców z kompetentnej rady przełożonych funkcjonalnych.
WADY: - trudności w rozstrzyganiu zakresu kompetencji i odpowiedzialności kierowników funkcjonalnych,
- możliwość otrzymania przez wykonawców sprzecznych poleceń,- naruszenie zasady jednoosobowego kierownictwa,
- skomplikowana sieć informacyjna.
PROJEKTOWA
• składa się z zespołów projektowych powoływanych do realizacji określonych zadań ,• zespoły te mogą spełniać wiele funkcji, np. analityczno - diagnostyczne, wdrożeniową, organizatorską czy techniczno - ekonomiczną oraz mieć różny zasięg.ZALETY: • wykorzystanie fachowej wiedzy specjalistów, • bezpośrednie kontakty między członkami zespołu projektowego i zespołowe rozwiązywania problemów,
• krótkie drogi komunikacyjne i szybki podejmowanie decyzji,
• dużą elastyczność i szybkość reagowania na nowe problemy,
WADY: • trudność w precyzyjnym ustaleniu zakresów uprawnień i odpowiedzialności zespołów projektowych i organizacji macierzystej, • niebezpieczeństwo autonomizacji grup projektowych i tworzenia zależności hierarchicznych między nimi
MACIERZOWA łączy cechy struktury funkcjonalnej i projektowej, a w zależności od rangi i uprawnień kierownika projektu, określana jest jako struktura macierzowa
silna, zrównoważona lub słaba.
ZALETY: • wprowadzenie zasady wzajemnej kontroli i równowagi miedzy elementami struktury,
• zachęcenie pracowników do współpracy,
• rozwiązywanie konfliktów i koordynacja działań pokrewnych.
WADY: • jest organizacją trudną do zarządzania z powodu dużego rozbudowania, • nieproporcjonalnie wiele czasu należy przeznaczyć na proces negocjacyjny i podejmowanie decyzji (niezbędne jest uzyskanie zgody wielu podmiotów),
• powoduje zwiększenie zbiurokratyzowania struktury,
• może hamować kreatywność członków organizacji
Partia produkcyjna to liczba detali (zespołów wykonywanych w ścisłej kolejności przy jednorazowym nakładzie czasu
przygotowawczo – zakończeniowego na każdą z
występujących w procesie technologicznym operacji.
Serie produkcyjne (w odniesieniu do wyrobów finalnych):
- seria konstrukcyjna (wyroby o identycznej konstrukcji),
- seria informacyjna (w celu sprawdzenia parametrów
techniczno- eksploatacyjnych),
- seria próbna (przed właściwą produkcją, sprawdzenie
technologii, oprzyrządowania).
Zadanie godzinowe (zg) – nazywane zadaniem produkcyjnym lub godzinowym tempem produkcji.
Możliwość godzinowa (mg) – nazywana możliwością produkcyjną stanowiska roboczego to liczba wyrobów jaką stanowisko może wykonać w ciągu jednej
godziny mg= 1/tj [szt./h] lub mg = 60/tj [szt./min]
Takt produkcji (τ) – to czas między spływem dwóch kolejnych wyrobów, jest odwrotnością zadania godzinowego τ = F/I [h/szt.], gdzie F oraz I jak wyżej
Współczynnik obciążenia stanowiska roboczego (n) – stopień zajęcia stanowiska przy wykonaniu określanej detalooperacji w ciągu godziny n = zg/mg, gdzie zg i mg jak wyżej Współczynnik obciążenia robotnika – stopień zajęcia robotnika określoną detalooperacją w ciągu godziny