W programie Microsoft Excel polecenia Kopiuj i Wklej działają w bardzo podobny sposób jak w innych programach pracujących pod kontrolą systemu Windows. Aby skorzystać z tych poleceń powinieneś najpierw zaznaczyć wybraną komórkę(ki), skopiować je do schowka systemu Windows poleceniem Kopiuj a następnie zaznaczyć komórkę(ki) docelową i wstawić zawartość schowka poleceniem Wklej.
Zaznacz komórkę(ki), którą chcesz skopiować (rysunek 3.25).
Z menu głównego wybierz polecenie Edycja Kopiuj (rysunek 3.14) — zamiast tego możesz również nacisnąć kombinację klawiszy CTRL+C albo nacisnąć przycisk Kopiuj znajdujący się na standardowym pasku narzędzi. Dokoła zaznaczonego obszaru pojawi się animowane obramowanie (rysunek 3.26)
Rysunek 3.25. Kopiowanie rozpocznij od zaznaczenia komórek, które chcesz skopiować.
Rysunek 3.26. Po skopiowaniu zawartości komórek do schowka, dookoła zaznaczonych komórek pojawia się animowane obramowanie.
Rysunek 3.27. Zaznacz komórkę(ki) docelową i naciśnij prawy przycisk myszy/ wklej
Rysunek 3.28. Zawartość skopiowanych komórek pojawia się w obszarze docelowym.
Zaznacz komórkę(ki), której zawartość chcesz skopiować (rysunek 3.31).
Ustaw wskaźnik myszki na uchwycie wypełniania. Wskaźnik myszki zmieni kształt na mały, czarny znak + (rysunek 3.32).
Naciśnij i przytrzymaj lewy przycisk myszki a następnie przeciągnij myszkę do sąsiednich komórek. Dokoła zaznaczonego obszaru pojawi się szare obramowanie (rysunek 3.33).
Po zaznaczeniu żądanego obszaru zwolnij przycisk myszki — komórki docelowe zostaną wypełnione skopiowaną zawartością i obok pojawi się przycisk opcji wypełniania (rysunek 3.34).
Jeżeli to konieczne, wybierz z menu podręcznego opcji wypełniania żądane opcje (rysunek 3.35).
Rysunek 3.30. Uchwyt wypełniania pojedynczej komórki.
Rysunek 3.31. Uchwyt wypełniania zaznaczonego zakresu komórek.
Rysunek 3.32. Kształt wskaźnika myszki zmienia się po ustawieniu na uchwycie wypełniania.
Rysunek 3.33. Dokoła zaznaczonego obszaru pojawia się szare obramowanie.
Rysunek 3.34. Komórki docelowe zostaną wypełnione zawartością skopiowanych komórek źródłowych.
Polecenie Wypełnij działa dosyć podobnie do uchwytu wypełniania — pozwala na kopiowanie informacji do komórek sąsiednich. Aby z niego skorzystać powinieneś zaznaczyć od razu obszary źródłowy i docelowy a następnie wybrać z menu głównego polecenie Edycja Wypełnij. Podmenu polecenia Wypełnij udostępnia dodatkowe opcje kopiowania informacji do komórek sąsiednich:
Opcja W dół — powoduje skopiowanie górnych komórek zaznaczonego obszaru do komórek leżących poniżej.
Opcja W prawo — powoduje skopiowanie komórek leżących po lewej stronie zaznaczonego obszaru do komórek leżących po jego prawej stronie.
Opcja W górę — powoduje skopiowanie dolnych komórek zaznaczonego obszaru do komórek leżących powyżej.
Opcja W lewo — powoduje skopiowanie komórek leżących po prawej stronie zaznaczonego obszaru do komórek leżących po jego lewej stronie.
Zaznacz komórki, które chcesz skopiować oraz sąsiednie komórki docelowe.
Z menu głównego wybierz polecenie Edycja Wypełnij a następnie odpowiednią opcję z podmenu polecenia Wypełnij (W dół, W prawo, W górę lub W lewo) — patrz rysunek 3.37. Komórki docelowe zostaną wypełnione zgodnie z wybraną opcją (rysunek 3.34).
lub
jeżeli chcesz wypełniać w dół możesz od razu nacisnąć kombinację klawiszy CTRL-D
lub
jeżeli chcesz wypełniać w prawo możesz od razu nacisnąć kombinację klawiszy CTRL-R.
Rysunek 3.36. Zaznacz obszar źródłowy oraz docelowy.
Rysunek 3.37. Podmenu Wypełnij polecenia Edycja.
Seria danych jest to szereg komórek, których kolejne zawartości tworzą logicznie uporządkowaną całość. Excel udostępnia opcję Autowypełnianie, która umożliwia automatyczne generowanie serii liczb, nazw miesięcy, nazw dni tygodnia, dat itp.
Wpisz w danej komórce pierwszy element serii (rysunek 3.38), a następnie naciśnij klawisz Enter bądź przycisk Wpis znajdujący się na pasku formuł.
Ustaw wskaźnik myszki na uchwycie wypełniania, wciśnij lewy przycisk myszki, przytrzymaj go i przeciągnij w żądanym kierunku. Zakres komórek, w którym zostanie wygenerowana seria danych zostanie otoczony szarym obramowaniem, a obok w małym, żółtym prostokącie pojawi się ostatnia wartość generowanej serii danych (rysunek 3.39).
Zwolnij przycisk myszki — w zaznaczonym obszarze zostanie wygenerowana odpowiednia seria danych (rysunek 3.40).
Zadanie: Wykonaj wypełnianie komórek przez serię danych
Wpisz w danej komórce pierwszy element serii (rysunek 3.38).
Zaznacz zakres komórek, w którym powinna zostać wygenerowana seria danych, włączając w to komórkę zawierającą pierwszy element serii (rysunek 3.41).
Z menu głównego wybierz polecenie Edycja Wypełnij Serie danych (rysunek 3.37).
Na ekranie pojawi się okno dialogowe Serie (rysunek 3.42); odszukaj i zaznacz w nim opcję Autowypełnianie.
Naciśnij przycisk OK, co spowoduje zamknięcie okna dialogowego oraz wygenerowanie w zaznaczonym zakresie komórek żądanej serii danych (rysunek 3.40).
Rysunek 3.38. Tworzenie serii rozpocznij od wpisania pierwszego elementu serii.
Rysunek 3.39. Złap uchwyt wypełniania i przeciągnij myszkę tak, aby zaznaczyć obszar docelowy serii.
Rysunek 3.40. Po zwolnieniu przycisku myszki Excel automatycznie utworzy serię danych.
Rysunki 3.43 & 3.44. Wpisz dwa pierwsze elementy serii, następnie zaznacz obydwie komórki i przeciągnij uchwyt wypełniania (rysunek po lewej) tak, aby uzyskać żądaną serię danych (rysunek po prawej).
Komórki zawierające formuły mogą być kopiowane dokładnie w ten sam sposób, jak to ma miejsce w przypadku innych komórek arkusza: możesz skorzystać z kombinacji poleceń Kopiuj i Wklej, posłużyć się uchwytem wypełniania bądź też poleceniem Wypełnij. Wszystkie trzy metody zostały już omówione w poprzednich podrozdziałach.
Ogólnie rzecz biorąc, Excel podczas kopiowania nie tworzy dokładnej kopii danej formuły — w rzeczywistości sposób kopiowania jest uzależniony od rodzaju odwołań do innych komórek użytych w danej formule. Jeżeli formuła korzysta z odwołań względnych, to podczas kopiowania Excel modyfikuje je tak, aby odpowiadały lokalizacji docelowej. Przykład takiego kopiowania formuł przedstawiono na rysunkach 3.45 i 3.46.
Zadanie: Przepisz tabelkę i wprowadź formułę w kolumnie C(poprawny wpis formuły pokazany w kolumnie D)
Rysunek 3.45. Na rysunku przedstawiono tworzenie formuły obliczającej procentowy narzut dla poszczególnych produktów. Wyobraź sobie teraz sytuację, w której firma posiada w asortymencie 763 pozycje towarów — raczej nie byłbyś zadowolony z konieczności ręcznego przepisywania tej formuły jeszcze 762 razy…
Rysunek 3.46. Kopiowanie formuł może zaoszczędzić naprawdę sporą ilość czasu. Jeżeli pierwsza formuła zostanie prawidłowo zapisana, to również po skopiowaniu da poprawne wyniki w innych komórkach.
Wyróżniamy dwa podstawowe rodzaje odwołań do komórek:
Odwołanie względne — polega na określeniu adresu komórki docelowej w odniesieniu do pozycji komórki źródłowej. Przykładowo, odwołanie do komórki B1 (komórka docelowa) zapisane w komórce B3 (komórka źródłowa) instruuje Excela, że ma skorzystać z zawartości komórki znajdującej się o dwie komórki powyżej komórki B3. W większości przypadków będziesz korzystał właśnie z tego rodzaju odwołań.
Odwołanie bezwzględne — polega na określeniu dokładnego adresu komórki w arkuszu. Adres bezwzględny jest oznaczany za pomocą znaku dolara ($) umieszczonego przed literą odpowiadającą kolumnie oraz przed numerem wiersza komórki docelowej. Przykładowo, bezwzględne odwołanie do komórki o adresie B1 powinno zostać zapisane jako $B$1.
Rysunki 3.48 oraz 3.49 ilustrują sposób, w jaki zmieniają się względne odwołania do komórek po skopiowaniu ich w inne miejsce arkusza. W większości przypadków jest to pożądane zachowanie, niemniej jednak czasami zachodzi potrzeba skorzystania z odwołań bezwzględnych, co ilustrują rysunki 3.50 i 3.51.
Rysunek 3.48. Prawidłowa formuła obliczająca kwotę udziałów za jeden miesiąc działalności.
Rysunek 3.49. Jeżeli skopiujesz taką formułę do innych komórek arkusza, to względne odwołanie do komórki o adresie B3 zostanie zmodyfikowane powodując wyliczenie nieprawidłowych wartości oraz powstanie błędu.
Zadanie: Przepisz tabelkę i wprowadź formułę w kolumnie C(poprawny wpis formuły pokazany w kolumnie D)
Rysunek 3.50. Zastosuj w formule bezwzględne odwołanie do komórki B3 — dzięki temu kolejne formuły będą teraz zawsze korzystały z zawartości tej konkretnej komórki.
Rysunek 3.51. Po skopiowaniu zmodyfikowanej formuły do innych komórek wszystkie formuły działają prawidłowo i dają poprawne rezultaty — po skopiowaniu zmieniły się tylko względne odwołania do komórek.
Excel udostępnia dwa sposoby przenoszenia zawartości komórek w inne miejsce arkusza: za pomocą kombinacji poleceń Wytnij i Wklej oraz za pomocą standardowej techniki „przeciągnij i upuść”.
Zaznacz komórki, które chcesz przenieść w inne miejsce arkusza (rysunek 3.56).
Z menu głównego wybierz polecenie Edycja Wytnij (rysunek 3.14) — zamiast tego możesz nacisnąć kombinację klawiszy CTRL+X bądź też nacisnąć przycisk Wytnij znajdujący się na standardowym pasku narzędzi. Dookoła zaznaczonego obszaru pojawi się animowane obramowanie (rysunek 3.57).
Zaznacz komórki docelowe, do których chcesz przenieść zawartość zaznaczonych komórek (rysunek 3.58).
Z menu głównego wybierz polecenie Edycja Wklej (rysunek 3.14) — zamiast tego możesz również nacisnąć kombinację klawiszy CTRL-V, nacisnąć klawisz Enter albo nacisnąć przycisk Wklej znajdujący się na standardowym pasku narzędzi. Zawartość zaznaczonych wcześniej komórek zostanie przeniesiona w wybrane miejsce (rysunek 3.59).
Rysunek 3.54. Zwróć uwagę na formułę znajdującą się w komórce C6.
Rysunek 3.55. Zauważ, jak zmienia się formuła po przeniesieniu jednej z komórek, do których się odwołuje w inne miejsce.
Zadanie: Wykonaj ćwiczenie wycinanie i wklejanie danych
Rysunek 3.56. Zaznacz komórkę(ki), które mają zostać przeniesione.
Rysunek 3.57. Po wykonaniu polecenia Wytnij dookoła zaznaczonego obszaru pojawi się animowane obramowanie, ale zaznaczone komórki nie znikają.
Rysunek 3.58. Zaznacz komórkę(ki) docelowe.
Rysunek 3.59. Po wykonaniu polecenia Wklej zaznaczony zakres komórek zostanie przeniesiony w nowe miejsce arkusza.
Zadanie: Wykonaj ćwiczenie przeciągania i upuszczania
Zaznacz komórki, które chcesz przenieść w inne miejsce arkusza (rysunek 3.56).
Ustaw wskaźnik myszki na obramowaniu zaznaczonego obszaru. Na górze wskaźnika myszki pojawią się czarne, skrzyżowane strzałki (rysunek 3.60).
Wciśnij i przytrzymaj lewy przycisk myszki a następnie przeciągnij myszkę tak, aby przenieść zaznaczone komórki w żądane miejsce. Podczas przeciągania na ekranie pojawi się szare obramowanie o takim samym kształcie, co zaznaczony wcześniej obszar oraz żółty prostokącik zawierający informację o bieżącej lokalizacji przeciąganego obszaru (rysunek 3.61).
Zwolnij przycisk myszki — zaznaczone komórki zostaną przeniesione w nowe miejsce arkusza (rysunek 3.59).
Rysunek 3.60. Po ustawieniu wskaźnika myszki na obramowaniu zaznaczonego obszaru na górze wskaźnika myszki pojawiają się czarne, skrzyżowane strzałki.
Rysunek 3.61. Podczas przeciągania na ekranie pojawi się szare obramowanie o takim samym kształcie, co zaznaczony wcześniej obszar.
Rysunek 3.62. Jeżeli próbujesz przenieść zaznaczone komórki w miejsce, w którym już znajdują się jakieś dane, to Excel wyświetli na ekranie okno z ostrzeżeniem.
Rysunek 3.63. Podczas kopiowania powinieneś „łapiąc” wskaźnikiem myszki zaznaczony obszar trzymać wciśnięty klawisz CTRL.
Rysunek 3.64. Podczas wstawiania komórek powinieneś „łapiąc” wskaźnikiem myszki zaznaczony obszar trzymać wciśnięty klawisz Shift. Pionowy (lub poziomy) pasek wskazuje miejsce, w którym będą wstawiane komórki.
Rysunek 3.65. Wstawianie komórek pozwala na szybką reorganizację arkusza.
Dokumenty programu Microsoft Excel nazywane są skoroszytami.
Każdy skoroszyt może zawierać wiele arkuszy.
Skoroszyty pojawiają się w oknie dokumentu programu Excel.
Skoroszyty mogą być zapisywane na dysku, a następnie ponownie otwierane, edytowane i drukowane.
Skoroszyty programu Excel mogą zawierać do 255 indywidualnych arkuszy, które tworzą swego rodzaju kolejne „strony” skoroszytu. Domyślnie każdy skoroszyt składa się z trzech arkuszy o nazwach odpowiednio Arkusz1, Arkusz2 oraz Arkusz3.
Wyróżniamy dwa rodzaje arkuszy:
Arkusz danych (rysunek 4.1) — używany jest do wprowadzania i przetwarzania danych (wykonywania obliczeń); na arkuszu danych możesz również osadzać wykresy.
Arkusz wykresu (rysunek 4.2) — umożliwia tworzenie wykresów, które nie są osadzane bezpośrednio na arkuszu danych.
Zadanie: Przepisz tabelkę i wprowadź sumę w wierszu nr 9
Rysunek 4.1. Przykładowy arkusz danych.
Zadanie: Zaznacz tabelkę , skopiuj ją i wklej na nowym arkuszu2
Odszukaj zakładkę z nazwą żądanego arkusza (znajdują się na dole okna skoroszytu — patrz rysunek 4.3) a następnie kliknij na niej lewym przyciskiem myszki.
Zadanie: Wykonaj wykres z bieżącej tabeli i zmień nazwę arkusza na wykres
Kliknij na zakładce arkusza, przed którym chcesz wstawić nowy arkusz (rysunek 4.7).
Z menu głównego wybierz polecenie Wstaw Arkusz (rysunek 4.8).
Nowy arkusz danych jest wstawiany zawsze przed arkuszem zaznaczonym (rysunek 4.9).
Kliknij na zakładce, której nazwę chcesz zmienić.
Nazwa zakładki zostanie podświetlona (rysunek 4.16). Wpisz nową nazwę zakładki (rysunek 4.17) i naciśnij klawisz Enter.
Kliknij na zakładce arkusza, przed którym chcesz wstawić arkusz wykresu (rysunek 4.7).
Z menu głównego wybierz polecenie Wstaw Wykres (rysunek 4.8).
Na ekranie pojawi się okno Kreator wykresów – krok 1 z 4 (rysunek 4.10). Aby utworzyć wykres powinieneś postępować zgodnie z kolejnymi instrukcjami kreatora (więcej informacji w rozdziale 8).
Na zakończenie pracy z kreatorem (okno Kreator wykresów – krok 4 z 4) wybierz opcję Umieść wykres: Jako nowy arkusz, wpisz nazwę zakładki arkusza wykresu a następnie naciśnij przycisk Zakończ.
Nowy arkusz wykresu jest wstawiany zawsze przed arkuszem zaznaczonym (rysunek 4.12).
Rysunek 4.7. Kliknij na zakładce arkusza, przed którym chcesz wstawić kolejny arkusz.
Rysunek 4.2. Przykładowy arkusz wykresu.
Rysunek 4.8. Menu Wstaw.
Rysunek 4.12. Zakładka nowego arkusza wykresu.
Zadanie: Usuń dowolnie wybrany arkusz
Kliknij na zakładce arkusza, który chcesz usunąć.
Z menu głównego wybierz polecenie Edycja Usuń arkusz (rysunek 4.13).
Na ekranie pojawi się okno z ostrzeżeniem (rysunek 4.14). Jeżeli jesteś pewny, że chcesz usunąć arkusz, naciśnij przycisk Usuń.
Zadanie: Zmień nazwę arkusza
Nazwa zakładki zostanie zmodyfikowana (rysunek 4.18).
Rysunek 4.14. Przy próbie usunięcia arkusza Excel wyświetla okno z ostrzeżeniem.
Rysunek 4.16. Aby zmienić nazwę dwukrotnie kliknij na wybranej zakładce.
Rysunek 4.17. Wpisz nową nazwę zakładki arkusza.
Rysunek 4.18. Po zakończeniu naciśnij klawisz Enter.
Zaznacz zakładkę arkusza, który chcesz przenieść bądź skopiować.
Z menu głównego wybierz polecenie Edycja Przenieś lub kopiuj arkusz (rysunek 4.13) — na ekranie pojawi się okno dialogowe Przenieś lub kopiuj arkusz (rysunek 4.22).
Z listy Do skoroszytu (rysunek 4.23) wybierz arkusz docelowy .
Z listy Przed arkuszem wybierz arkusze, przed którymi zostanie umieszczony przenoszony (kopiowany) arkusz.
Jeżeli zamiast przenoszenia chcesz utworzyć duplikat arkusza, powinieneś zaznaczyć opcję Utwórz kopię.
Naciśnij przycisk OK.
Rysunek 4.22. Okno Przenieś lub kopiuj arkusz pozwala na określenie docelowej lokalizacji przenoszonego bądź kopiowanego arkusza.
Rysunek 4.23. W liście Do skoroszytu znajdziesz nazwy wszystkich aktualnie otwartych skoroszytów.
Rysunek 4.24. Aby przenieść arkusz wystarczy „złapać” jego zakładkę i przeciągnąć w wybrane miejsce.
Rysunek 4.25. Aby skopiować arkusz wystarczy wcisnąć klawisz CTRL a następnie „złapać” zakładkę i przeciągnąć w wybrane miejsce.
Podobnie jak zdecydowana większość programów pracujących w środowisku Windows, Excel umożliwia pracę z wieloma dokumentami jednocześnie. Skoroszytami Excela możesz operować na kilka różnych sposobów:
Możesz uaktywnić dane okno tak, aby pracować z jego zawartością.
Możesz otworzyć nowe okno dla tego samego skoroszytu tak, że możesz jednocześnie widzieć dwa lub więcej arkuszy tego skoroszytu.
Poszczególne okna mogą zostać umieszczone na ekranie tak, że możesz widzieć kilka różnych skoroszytów jednocześnie.
Możesz zamykać i ukrywać poszczególne okna, aby pozbyć się ich z ekranu.
Możesz zmieniać współczynnik powiększenia widoku poszczególnych okien — dzięki temu w zależności od potrzeb możesz albo widzieć więcej albo wyraźniej.
Możesz podzielić dane okno na dwie lub więcej części, dzięki czemu będziesz mógł oglądać kilka części tego samego arkusza jednocześnie.
Uaktywnij arkusz, dla którego chcesz utworzyć nowe okno.
Z menu głównego wybierz polecenie Okno Nowe okno (rysunek 4.26).
Na ekranie pojawi się nowe okno dla bieżącego skoroszytu (rysunek 4.27) a na dole menu Okno pojawi się nazwa tego okna (rysunek 4.28).
Rysunek 4.26. Jak łatwo się zorientować, w menu Okno znajdziesz polecenia, które ułatwiają pracę z … oknami skoroszytu.
Rysunek 4.27. Po otwarciu kilku okien dla tego samego arkusza, na pasku tytułu pojawia się numer kolejnego okna…
Rysunek 4.28. … a nazwy wszystkich otwartych okien pojawiają się w menu Okno.
Odszukaj w menu Okno nazwę wybranego okna skoroszytu i kliknij na niej lewym przyciskiem myszki (rysunek 4.26).
Z menu głównego wybierz polecenie Okno Rozmieść (rysunek 4.26).
Na ekranie pojawi się okno dialogowe Rozmieść okna (rysunek 4.29). Zaznacz wybraną opcję rozmieszczenia okien — rysunki 4.30 do 4.33 ilustrują rezultaty działania poszczególnych opcji.
Aby rozmieścić tylko okna bieżącego skoroszytu zaznacz opcję Okna aktywnego skoroszytu.
Naciśnij przycisk OK.
Rysunek 4.29. Okno dialogowe Rozmieść okna.
Rysunek 4.30. Okna rozmieszczone sąsiadująco.
Rysunek 4.31. Okna rozmieszczone poziomo.
Rysunek 4.32. Okna rozmieszczone pionowo.
Rysunek 4.33.Okna rozmieszczone kaskadowo.
Po prostu naciśnij przycisk Zamknij.
lub
Wybierz z menu głównego polecenie Plik Zamknij (rysunek 4.34).
Z menu głównego wybierz polecenie Widok Powiększenie (rysunek 4.39).
Na ekranie pojawi się okno dialogowe Powiększenie (rysunek 4.40) — wybierz odpowiednią opcję powiększenia.
Naciśnij przycisk OK.
lub
Kliknij na strzałce znajdującej się obok pola Powiększenie (standardowy pasek narzędzi) — na ekranie pojawi się podręczne menu opcji powiększania (rysunek 4.41).
Wybierz odpowiednią opcję powiększenia.
Rysunek 4.39. Menu Widok.
Rysunek 4.40. Okno dialogowe Powiększenie pozwala na określenie współczynnika powiększenia widoku skoroszytu.
Rysunek 4.41. Zmiana współczynnika powiększenia jest możliwa również przy użyciu podręcznego menu opcji powiększania.
Rysunek 4.42. Możesz zmienić współczynnik powiększenia wpisując w polu tekstowym odpowiednią wartość.
Excel przechowuje rezultaty twórczości użytkownika tylko w jednym miejscu: pamięci RAM komputera. Niestety z zawartością pamięci RAM jest podobnie jak z żarówką — jeżeli zabraknie zasilania bądź wyłączysz komputer to cała zawartość pamięci zanika. Znacznie trwalszym nośnikiem informacji jest dyskietka bądź dysk twardy komputera — do kopiowania zbiorów z pamięci komputera na dysk powinieneś użyć polecenia Zapisz.
Z menu głównego wybierz polecenie Plik Zapisz bądź Plik Zapisz jako (rysunek 4.34); możesz również zamiast tego nacisnąć kombinację klawiszy CTRL-S.
lub
Naciśnij przycisk Zapisz znajdujący się na standardowym pasku narzędzi.
Na ekranie pojawi się okno dialogowe Zapisz jako (rysunek 4.49) – przy jego pomocy odszukaj żadany dysk i folder, w którym chcesz umieścić plik:
Aby zmienić lokalizację pliku możesz skorzystać z listy rozwijanej znajdującej się na górze okna dialogowego (rysunek 4.50).
Aby otworzyć dany folder wystarczy dwukrotnie klinąć na reprezentującej go ikonce.
Aby utworzyć nowy folder wystarczy kliknąć na ikonce Nowy folder znajdującej się na pasku narzędzi okna dialogowego. Na ekranie pojawi się okno dialogowe Nowy folder (rysunek 4.51) – wpisz żądaną nazwę foldera i naciśnij przycisk OK.
W polu Nazwa pliku wpisz wybraną nazwę nowego skoroszytu.
Naciśnij przycisk Zapisz.
Plik zostanie zapisany na dysku, a jego nazwa pojawi się na pasku tytułowym tego okna (rysunek 4.52).
Rysunek 4.49. Okno dialogowe Zapisz jako.
Rysunek 4.50. Aby zmienić lokalizację pliku możesz skorzystać z listy rozwijanej znajdującej się na górze okna
Z menu głównego wybierz polecenie Plik Zapisz jako (rysunek 4.34).
Wykonaj kroki 2 i 3 z poprzedniego podrozdziału i wybierz nową nazwę pliku ewentualnie nową lokalizację pliku.
Naciśnij przycisk Zapisz.
Po zapisaniu pliku na dysku może on zostać ponownie otwarty w celu przeglądania, modyfikacji czy drukowania.
Z menu głównego wybierz polecenie Plik Otwórz (rysunek 4.34); możesz zamiast tego nacisnąć kombinację klawiszy CTRL-O.
lub
naciśnij przycisk Otwórz znajdujący się na standardowym pasku narzędzi.
Na ekranie pojawi się okno dialogowe Otwórz (rysunek 4.55) przy jego pomocy odszukaj żądany dysk i folder, w którym znajduje się dany plik:
Aby zmienić lokalizację pliku możesz skorzystać z listy rozwijanej znajdującej się na górze okna dialogowego (rysunek 4.50).
Aby otworzyć dany folder wystarczy dwukrotnie klinąć na reprezentującej go ikonce.
Zaznacz plik, który chcesz otworzyć i naciśnij przycisk Otwórz.
lub
Dwukrotnie kliknij na ikonie reprezentującej wybrany plik.
Rysunek 4.55. Okno dialogowe Otwórz.
Rysunek 4.56. Aby zmienić lokalizację pliku możesz skorzystać z listy rozwijanej znajdującej się na górze okna dialogowego.