Opracowała:
Agnieszka Bagińska
Scenariusz zajęć socjoterapeutycznych
Temat: Ludzie różnią się między sobą i dzięki temu są wyjątkowi.
Cele rozwojowe:
- integracja grupy,
- pomoc w nawiązywaniu pozytywnych kontaktów koleżeńskich,
- przyjazne współistnienie w grupie,
- zaspokojenie potrzeby aktywności społecznej,
- zaspokojenie potrzeby nawiązania bliskiego kontaktu z osobą dorosłą,
Cele edukacyjne:
- doskonalenie umiejętności rozpoznawania i nazywania emocji,
- nabywanie umiejętności wyrażania uczuć,
- ćwiczenie umiejętności radzenia sobie z napięciem emocjonalnym,
- wypracowanie sposobów radzenia sobie z konfliktami,
Cel terapeutyczny:
- tworzenie atmosfery życzliwości i bezpieczeństwa,
- przeciwdziałanie agresji i przemocy,
- Kształtowanie umiejętności opanowania i przezwyciężania złości i agresji,
- zwrócenie uwagi, ze różne sytuacje wpływają na to, jak się czują i myślą inne osoby,
- kształtowanie odporności emocjonalnej dziecka na napotykane trudności,
- zwiększenie poczucia własnej wartości,
- uświadomienie skutków zachowań agresywnych,
- okazywanie zdolności do empatii, współodczuwania z ofiarą przemocy,
- zrozumienie konieczności ponoszenia odpowiedzialności za własne zachowania.
Metody pracy, techniki i formy pracy: burza mózgów, rundka, praca w kręgu,
Potrzebne materiały: 2 postacie Marcina narysowane na arkuszu papieru, opowiadanie „O Marcinie”, taśma klejąca, karty pracy, długopisy, mazaki, małe karteczki
Przebieg spotkania
Celem spotkania jest nauka radzenia sobie w trudnych sytuacjach, rozumienie siebie i uczuć innych osób. Dzisiaj będziemy się zastanawiać dlaczego „Ludzie różnią się między sobą i dzięki temu są wyjątkowi”. Zanim zaczniemy zajęcia proponuję przypomnienie zasad obowiązujących podczas zajęć:
Słuchamy siebie wzajemnie – Jeden mówi, reszta słucha.
Mówimy do siebie po imieniu – do prowadzącego pani.
Jesteśmy dla siebie mili i życzliwi.
Akceptujemy członków zespołu, takimi jacy są.
Jesteśmy punktualni.
Aby lepiej nam się pracowało proszę o napisanie swoich imion na karteczkach i przyklejenie ich do bluzek.
Prowadząca zadaje pytanie, czym różnią się od siebie pan Jan Kowalski z Warszawy i pani Ngwane Bikawa z Mbarara w Ugandzie. Odpowiedzi są zapisywane na arkuszu papieru „Ludzie różnią się…”
przykłady:
- tym co jedzą,
- sposobem ubierania się,
- kolorem skóry,
- fryzurą,
- płcią,
- wyznaniem religijnym itd.
Rozmowa o tych różnicach:
- jakie są dobre, a jakie złe strony tego, że ludzie różnią się między sobą?
- jak wyglądałby świat, gdyby wszyscy ludzie byli tacy sami?
Prowadząca rozdaje uczniom karty pracy „Która osoba z naszej klasy?”. Karty opisują szczególne cechy, które posiadają ich koledzy i koleżanki. Zadaniem każdego z uczniów jest przejść się po klasie i odnaleźć osoby, które posiadają te cechy. (zał. 1).
Nauczyciel prosi wychowanków o odwrócenie się do siebie w parach i wypisanie po trzy podobieństwa i różnice, jakie między sobą zauważą. Podobieństwa mogą dotyczyć wyglądu fizycznego, sposobu ubierania się, cech charakteru itp. Wymiana spostrzeżeń na forum klasy. (zał. 2)
Nauczyciel zadaje pytanie: czy komuś zdarzyło się kiedyś, że spotkał osobę, która wyraźnie się od niego różniła, a mimo to zaprzyjaźnił się z nią? Chętne osoby opowiadają o takich sytuacjach.
Prowadząca pokazuje uczniom kontury postaci osoby - Marcina. Na jednej sylwetce jest napisane Marcin, a na drugiej wewnętrzne Ja Marcina. Wewnętrzne Ja Marcina symbolizuje jego poczucie własnej wartości, przeżycia, myśli, nastroje, na które ma wpływ on sam oraz zachowania i wypowiedzi innych ludzi. Postać Marcina należy położyć na podłodze w środku kręgu. Następnie prowadzący odczytuje głośno opowiadanie o przeżyciach Marcina, a uczniowie odrywają kawałek postaci wewnętrznego Ja, gdy usłyszą o sytuacji, która ich zdaniem zraniła Marcina (A. Kołodziejczyk, 1997).
Opowiadanie:
Poprzedniego wieczoru Marcin zasiedział się trochę dłużej u swego kolegi Maćka. Gdy wrócił późno do domu, ojciec skrzyczał go, że nie odrobił lekcji ( oderwijcie kawałek Wewnętrznego Ja Marcina).
Rano, gdy się obudził, przypomniał sobie, że nie odrobił pracy domowej z matematyki. Pomyślał, że może mu grozić jedynka na zakończenie semestru ( oderwijcie kawałek Wewnętrznego Ja Marcina ).
Podczas lekcji języka polskiego Marcin rozmawiał z kolegą. Nauczyciel skarcił go i wpisał uwagę do dzienniczka (oderwijcie kawałek Wewnętrznego Ja Marcina).
Na lekcji WF grał w piłkę nożną. Miał dobrą okazję do strzelenia bramki, ale jej nie wykorzystał. Koledzy mieli do niego pretensje (oderwijcie kawałek Wewnętrznego Ja Marcina).
Był głodny, zaczął szukać kanapki w swojej teczce, ale przypomniał sobie, że rano w pośpiechu jej nie zabrał (oderwijcie kawałek Wewnętrznego Ja Marcina ).
Podczas następnej lekcji nauczycielka podzieliła klasę na kilka grup, ale on nie miał ochoty pracować w swojej grupie. Koleżanki i koledzy mieli do niego o to pretensje (oderwijcie kawałek Wewnętrznego Ja Marcina).
Kiedy wracał ze szkoły autobusem, siedział i myślał o wydarzeniach, jakie przytrafiły mu się tego dnia. Nie zauważył, że obok niego stał starszy pan. Gdy to zobaczył zawstydził się, że nie ustąpił mu miejsca ( oderwijcie kawałek Wewnętrznego Ja Marcina ) (A. Kołodziejczyk, 1997, s. 43-44).
Po zakończeniu opowiadania prowadzący prosi, aby uczniowie porównali wielkość pozostałego Wewnętrznego Ja z postacią Marcina oraz powiedzieli o tym jak według nich czuje się teraz Marcin i co myśli o sobie.
Plasterki. Prowadzący następnie prosi, aby uczniowie zastanowili się co mogliby zrobić, albo powiedzieć Marcinowi, aby poczuł się lepiej. W trakcie ponownego czytania opowiadania uczniowie podają pomysły na poprawienie samopoczucia Marcina i jednocześnie doklejają uprzednio oderwane części Wewnętrznego Ja, a sklejoną postać porównują z początkowym Zewnętrznym Ja.
Gdy jestem odrzucony. Nauczyciel prosi uczniów o przypomnienie sobie sytuacji, w których zostali przez kolegów i koleżanki z jakichś powodów odrzuceni. Następnie uczniowie opowiadają te sytuacje np.:
- „na wakacjach koleżanki nie chciały ze mną iść do miasta, bo mówiły, że jestem mała”
- „nie zaproszono mnie na imieniny, bo nie mam modnych ciuchów”
Następnie prowadząca zachęca wychowanków, którzy znaleźli się w takich sytuacjach by powiedzieli:
- co myśleli wtedy o sobie, jak się czuli i czego potrzebowali?
- jak poradzili sobie w tej sytuacji, co zrobili?
- jeśli nie – to jakich umiejętności im zabrakło?
Zadanie dodatkowe:
Dymki komiksowe. Uczniowie w trzech grupach, wpisują w dymkach to, co dzieci myślały w danej sytuacji, zaś w dymkach prostokątnych to, co powiedziały. W dymku osoby odrzuconej wpisują jej uczucia i to, co mogła ona o sobie pomyśleć i jak mogły zakończyć się te zdarzenia przedstawione na rysunkach (zał. 3). Omówienie zadania:
- jak czuła się odrzucona osoba?
- czego oczekiwała od kolegów i koleżanek?
Zał. 1
Która osoba z naszej klasy
Ma najstarszego brata lub siostrę……………………………........
Ma najkrótsze nazwisko………………………………………………….
Ma najciemniejsze włosy………………………………………………..
Jest najczęściej uśmiechnięta…………………………………………
Ubiera się najbardziej kolorowo…………………………………….
Jest najwyższa (y)……………………………………………………………
Ma najwięcej piegów………………………………………………………
Zał. 2
| podobieństwa | różnice |
|---|---|