‘Être et avoir’ (‘Być i mieć’)

Recenzja

Film dokumentalny w reżyserii Nicolasa Philiberta przedstawiający codzienne życie grupy dzieci w wieku 4-11 lat. Ekipa filmująca spędziła rok czasu we francuskiej prowincjonalnej szkole, rejestrując wysiłki i sukcesy, radości i smutki małych odkrywców. Szczególną postacią w życiu dzieci jest ich nauczyciel Georgez Lopez. Jest to osoba niezwykle ciepła, życzliwa, ale również wymagająca w stosunku do dzieci. Podchodzi on do każdego indywidualnie, świadom tego, że każdy z jego podopiecznych jest wyjątkowym, niepowtarzalnym dzieckiem z własnymi dziecięcymi problemami. Nauczyciel wprowadza ich w świat dorosłych, ucząc współpracy, odpowiedzialności, odkrywania własnych zdolności, a także sztuki przebaczania. Należy wspomnieć w tym miejscu scenę, w której nauczyciel tłumaczy chłopcom dlaczego nie powinni się kłócić, walczyć ze sobą, dlaczego to nie prowadzi do niczego dobrego oraz jakie może nieść ze sobą konsekwencje. Wyjaśnia im ich odczucia, to jak się zachowują i czego powinni unikać, nad czym pracować. Nauczyciel utrzymuje także stały kontakt z rodzicami, doradza im nad czym ich pociecha powinna najbardziej popracować, z czym ma trudności. Dzieci z chęcią przychodzą do szkoły, ich nauczyciel zawsze służy im pomocą, doradą, wyjaśnia do czego będzie im w życiu potrzebna ich wiedza, dlaczego tak ważne jest by ją pogłębiali. Oprócz typowych zadań matematycznych, nauki liczenia, czytania, nauczyciel zapewnia uczniom zabawę, rozrywkę, jak np. zabawa na polu, zjeżdżanie na sankach czy przyrządzanie i smażenie naleśników. Nauczyciel jest niezwykle cierpliwy w stosunku do uczniów, nigdy nie podnosi głosu, a mimo to wzbudza ogromny szacunek u dzieci, każdego traktuje równo i wszystkim daje równe szanse. Podopiecznych traktuje podmiotowo, a sam dla nich jest życzliwym autokratą, który na uwadze ma przede wszystkim ich dobro. O takim opiekunie kiedyś mówiło się ‘nauczyciel z powołaniem’, który udowadnia, że kształcenie jest sztuką. W ostatniej scenie widzimy przejęcie na twarzy nauczyciela, jego wiek pozwala na to, by odszedł na emeryturę, nie jest to łatwe, gdyż całe życie spędził z dziećmi, uczył ich życia, kilkoro z jego wychowanków rozpocznie kolejny etap nauki w gimnazjum. Pan Georgez wcześniej przygotował dzieci na swoje odejście ze szkoły. W tym miejscu przypominają mi się znamienne słowa doskonałego nauczyciela młodych, który mówił, że „lepiej być niż mieć”. Każdy, kto ma styczność z dziećmi powinien zobaczyć ten film, aby mógł się przekonać, że dobrocią i cierpliwością można tak wiele zdziałać oraz to jak ważne jest, aby przede wszystkim być, a nie mieć.