Data pomiarów: | Temat: Wyznaczanie stałej Plancka oraz pracy wyjścia elektronu | Nr ćwiczenia: 5 |
---|---|---|
Kierunek i gr. laboratoryjna: I INFORMATYKA – grupa L14 |
Imię i nazwisko: Michał Juszczak |
I. WSTĘP
Zjawisko fotoelektryczne jest to zjawisko fizyczne, które polega na emisji elektronów z powierzchni metali wywołanej pochłanianiem przez elektrony będące w warstwie przypowierzchniowej energii hν fotonów padających na tę powierzchnię. Fotoemisja jest możliwa tylko wtedy gdy
hν ≥ W
czyli energia padającego fotonu jest równa lub większa od pracy wyjścia elektronu, która równa jest
W = hν0
gdzie ν0 – pewna częstotliwość progowa fotonu, przy której jego energia jest równa pracy wyjścia elektronu.
Zjawisko fotoelektryczne opisuje prawo Einsteina:
$$\mathbf{h\nu = W +}\frac{\mathbf{m}\mathbf{v}_{\mathbf{\max}}}{\mathbf{2}}$$
gdzie:
h stala Plancka, h = 6, 63 * 10−34 [J*s] vmax − predkosc elektronu
$$\nu - czestotliwosc\ fotonu\ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \ \frac{\mathbf{m}\mathbf{v}_{\mathbf{\max}}}{\mathbf{2}}\mathbf{=}\mathbf{E}_{\mathbf{\max}}$$
W − praca wyjscia elektronu m − masa elektronu
Energia maksymalna fotonu wyrażana jest poprzez równanie:
Emax=hν − W
Napięcie hamowania przedstawia się wzorem:
eU = Emax = hν − W
$$\mathbf{U =}\frac{\mathbf{\text{hν}}}{\mathbf{e}}\mathbf{-}\frac{\mathbf{W}}{\mathbf{e}}$$
gdzie:
e − ladunek elektronu, e ≅ 1, 6 * 10−19 C
U − napiecie hamowania
Ćwiczenie przeprowadzamy w układzie pomiarowym przedstawionym na poniższym schemacie
Gdzie V – woltomierz, G – galwanometr, K – katoda fotokomórki, A – anoda fotokomórki.
II. OBLICZENIA
Wartość Uśr wyliczamy stosując wzór na średnią arytmetyczną:
$$\mathbf{U}_{\mathbf{sr}}\mathbf{=}\frac{\mathbf{U}_{\mathbf{1}}\mathbf{+}\mathbf{U}_{\mathbf{2}}\mathbf{+}\mathbf{U}_{\mathbf{3}}}{\mathbf{3}}\mathbf{\ \lbrack mV\rbrack}$$
Dla filtra 1 Usr = 204 [mV]
Dla filtra 2 Usr = 299 [mV]
Dla filtra 3 Usr = 323 [mV]
Dla filtra 4 Usr = 488 [mV]
Dla filtra 5 Usr = 474 [mV]
Dla filtra 6 Usr = 654 [mV]
Dla filtra 7 Usr = 837 [mV]
Dla filtra 8 Usr = 864 [mV]
Dla filtra 9 Usr = 1003 [mV]
Częstotliwość ν dla poszczególnych filtrów wyliczamy ze wzoru:
$$\nu = \frac{c}{\lambda_{n}}$$
$$gdzie\ c = 3*10^{8}\ \lbrack\frac{m}{s}\rbrack$$
Dla filtra 1 $\nu = \frac{3*10^{8}}{445*10^{- 6}} = 6,741*10^{14}\ \lbrack\frac{1}{s}\rbrack$
Dla filtra 2 $\nu = 6,928*10^{14}\ \lbrack\frac{1}{s}\rbrack$
Dla filtra 3 $\nu = 7,009*10^{14}\ \lbrack\frac{1}{s}\rbrack$
Dla filtra 4 $\nu = 7,229*10^{14}\ \lbrack\frac{1}{s}\rbrack$
Dla filtra 5 $\nu = 7,407*10^{14}\ \lbrack\frac{1}{s}\rbrack$
Dla filtra 6 $\nu = 7,692*10^{14}\ \lbrack\frac{1}{s}\rbrack$
Dla filtra 7 $\nu = 8*10^{14}\ \lbrack\frac{1}{s}\rbrack$
Dla filtra 8 $\nu = 8,152*10^{14}\ \lbrack\frac{1}{s}\rbrack$
Dla filtra 9 $\nu = 8,523*10^{14}\ \lbrack\frac{1}{s}\rbrack$
Niepewność standardowa długości fali λ dla danego filtra wyliczamy stosując wzór:
$$\mathbf{u}\left( \mathbf{\lambda} \right)\mathbf{=}\frac{\mathbf{\tau}}{\mathbf{2}}$$
Gdzie τ – szerokość połówkowa, różna dla każdego filtra
Dla filtra 1 $u\left( \lambda_{1} \right) = \frac{20}{2} = 10\ \lbrack nm\rbrack$
Dla filtra 2 $u\left( \lambda_{2} \right) = \frac{30}{2} = 15\ \lbrack nm\rbrack$
Dla filtra 3 $u\left( \lambda_{3} \right) = \frac{25}{2} = 12,5\ \lbrack nm\rbrack$
Dla filtra 4 $u\left( \lambda_{4} \right) = \frac{25}{2} = 12,5\ \lbrack nm\rbrack$
Dla filtra 5 $u\left( \lambda_{5} \right) = \frac{20}{2} = 10\ \lbrack nm\rbrack$
Dla filtra 6 $u\left( \lambda_{6} \right) = \frac{10}{2} = 5\ \lbrack nm\rbrack$
Dla filtra 7 $u\left( \lambda_{7} \right) = \frac{12}{2} = 6\ \lbrack nm\rbrack$
Dla filtra 8 $u\left( \lambda_{8} \right) = \frac{12}{2} = 6\ \lbrack nm\rbrack$
Dla filtra 9 $u\left( \lambda_{9} \right) = \frac{10}{2} = 5\ \lbrack nm\rbrack$
Niepewność wyznaczonych napięć hamujących obliczamy stosując pojęcie niepewności rozszerzonej:
u(U)=0, 05 * U
gdzie U = Uśr
u(U1) = 0, 05 * 204 = 10 [mV]
u(U2) = 15 [mV]
u(U3) = 16 [mV]
u(U4) = 24 [mV]
u(U5) = 24 [mV]
u(U6) = 33 [mV]
u(U7) = 42 [mV]
u(U8) = 43 [mV]
u(U9) = 50 [mV]
Współczynnik a wyznaczamy z wykresu stosując podany wzór:
$$\mathbf{a =}\frac{\mathbf{U}}{\mathbf{}\frac{\mathbf{1}}{\mathbf{\lambda}}}$$
U = 1003 − 204 = 799 [mV]
$$\mathbf{}\frac{\mathbf{1}}{\mathbf{\lambda}} = \frac{1}{352*10^{- 3}} - \frac{1}{445*10^{- 3}} = 0,594\ \lbrack nm\rbrack$$
$$\mathbf{a =}\frac{\mathbf{799}}{\mathbf{0,594}}\mathbf{= 1345,12}$$
Wartość stałej Planck’a wyliczamy stosując wzór:
$$tg \propto \ = \frac{U}{\nu}$$
Gdzie Δν = 1,782*1014
$$tg \propto \ = \ \frac{0,799}{1,782*10^{14}} = 4,484*10^{- 15}$$
Stala Planck′a wyliczamy z zaleznosci:
$$tg \propto \ = \frac{h}{e}\ $$
Przekształcając ją do postaci:
h = tgα*e
Z tego, stała Plancka wynosi:
h = 4, 484*10−15*1, 6*10−19=7, 17*10−34 [J * s]
Pracę wyjścia odczytujemy z wykresu – jest to punkt przecięcia prostej z osią OY, czyli współczynnik b w równaniu prostej. Wynosi on:
b = 2, 8831
$$Pamietamy\ o\ zaleznosci\ \mathbf{b =}\frac{\mathbf{W}}{\mathbf{e}}\ a\ zatem:$$
W = b * e = 2, 8831 * 1, 6*10−19=4, 61296*10−19 [eV]
III. WNIOSKI
Ćwiczenie miało na celu pokazanie zjawiska fotoelektrycznego oraz zależności między zjawiskami zachodzącymi w fotokomórce – tj. pracy wyjścia, napięcia hamującego itp.
Wyznaczona w doświadczeniu stała Planck’a, która wynosi 7,17*10-34 [J*s] odbiega wartością od wielkości tablicowej, która wynosi 6,63*10-34 [J*s]. Spowodowane jest to niezwykłą czułością sprzętu pomiarowego (galwanometru) oraz jego niedokładnym wyzerowaniu. Na błąd przy wyznaczaniu stałej Plancka wpływ również miały błędy miernika cyfrowego, którym było mierzone napięcie hamujące.
Korzystając z tablic i wartości pracy wyjścia otrzymanej w wyniku doświadczenia, możemy określić materiał z jakiego wykonana jest fotokatoda.
Pracy wyjścia równej w przybliżeniu 4,6*10-19 [eV] odpowiada fotokatoda wykonana z molibdenu.