Jill Dubish

- Akcja dzieje się 12 sierpnia 1986 roku, o godzinie 8. ( wiem, mało istotne :]).

- Grecka wyspa Tinos

-Autor, wraz z przyjacielem Royem, opuszczają hotel i idą ulicą.

- Akcja dzieje się kilka dni, przed świętem 15 sierpnia – Święto Zaśnięcia (?)

- Zatłoczone ulice, bohaterowie docierają przed kościół, gdzie leży twarzą do ziemi kobieta, ubrana na czarno, a wokół niej tłum ludzi.

- Młoda kobieta, około 25 lat, bohater myślał, że jest starszą osobą, i że jest chora.

- Kobieta wstaje z pozycji leżącej, przechodzi parę kroków, na kolanach, i znów się kładzie.

- Ma towarzyszkę Marię( jej siostra).

- Gdy kobieta znów upada, Maria podchodzi do niej na kolanach, modląc się, i trzymając w ręku krzyż robi jej znak krzyża, nad głową.

- Ludzie krzyczą do kobiety zachęcające słowa, aby się nie poddawała.

- Cyganka za strupami na kolanach, podchodzi do kobiety w czerni, i mówi że jej się to udało, więc ona też na pewno da radę.

- Ludzie się zmieniają, tłum jest płynny, przybywa nowych gapiów, inni natomiast idą dalej.

- Zapalają się światła w kościele, oświetlając wszystko, mężczyzna podchodzi do kobiety w czerni, i mówi jej, ze światła będą skierowane na nią. („Panayia czeka na Ciebie”).

- Takie zachowania są tradycją o tej porze roku, dla kobiet nawet starszych.

-Autor, wraz z towarzyszem zastanawiają się, co jest tej kobiecie, czy jest sparaliżowana, czy może choruje na coś.

- Kobieta, podnosi się, idzie parę kroków na kolanach, i rękach, krzyczy „Moja głowa”, a potem znów upada.

- Jej siostra, robi jej znak krzyża, nad głową, lub płacze, i krzyczy „On mnie zabije”.

- Kobieta w czerni, w średnim wieku, podchodzi i zakłada jej na nadgarstek, amulet.

- Następnie bierze krucyfiks, od siostry, robi znak krzyża i kropi jej twarz wodą święconą.

- Ludzie wspierają kobietę

- Okazało się, że kobieta była nawiedzona przez diabła, od kiedy miała 18 lat, diabeł był w jej głowie.

- W tym czasie nieszpory w kościele się skończyły, księża poszli do domu.

- Tłum prosi młodą zakonnice przechodzącą obok, o pomoc, zakonnica zostaje chwile i klęczy z kobietą, a potem odchodzi.

- Tłum, robi znak krzyża nad klęczącą kobietą, dzieci biegają na wzgórze, po wodę święconą, modlą się.

- Jakaś kobieta w tłumie, tłumaczy młodym dziewczynom, że gdy kogoś opęta diabeł, ta osoba może robić wszystko, z wyjątkiem chodzenia do kościoła, dlatego klęcząca kobieta, im bliżej jest kościoła, tym bardziej diabeł, ją powstrzymuje.

- Kolejna kobieta narzeka, że jej dzieci w to nie wierzą, że diabeł istnieje, i jest aktywny na świecie.

- Tłum ludzi się powiększa, kobieta wchodzi na wzgórze, jest coraz bliżej kościoła, ludzie się odsuwają, żeby mogła zobaczyć swój cel, czyli kościół.

- Ludzie rozmawiają między sobą, czy kościół powinien być zamknięty, czy nie, część z nich dochodzi do wniosku, że to nie ma znaczenia, i że najważniejsze jest, żeby kobieta doszła do kościoła, i chociaż spojrzała przez kratę, do środka.

- Kobieta wchodzi za ogrodzenie placu, na którym stoi kościół, antropolog i Roy, zostają wypchnięci przez tłum, znajdują więc inne wejście na teren kościoła, i stamtąd obserwują.

- Tłum pielgrzymów się zwiększał.

- Kobieta dotarła do kościoła, pocałowała drzwi, i zaczęła się modlić, pomimo, że kościół był zamknięty mogła zobaczyć, przez szybę ikonę. Kobieta nie była już opętana.

- Autor miał mieszane uczucia – był podekscytowany, jak podczas badań w terenie, oraz rozproszony.

- Autor nie czuł niebezpieczeństwa, podczas marszu opętanej kobiety do kościoła, natomiast Roy, który był wychowany w katolickiej rodzinie, tak.

- Studia antropologiczne w Grecji skupiają się na religijności, w kontekście życia społecznego.

- Religia jest nierozerwalną częścią życia codziennego.

- Religia jest przeżywana, rytuały od najprostszych, jak znak krzyża, do emocji towarzyszących Wielkiemu Tygodniu.

- Kobiety częściej uczestniczyły w mszach, niż mężczyźni.

- Częstotliwość uczestnictwa w mszach świętych, zależała też od klasy, i miejsca zamieszkania, w małych miejscowościach, ludzie uczestniczyli najczęściej tylko na Wielkanoc.

- Bardziej wykształceni Grecy, z dużych miast, mieli bardziej sceptyczne nastawienie do greckiego kościoła ortodoksyjnego, i jego polityki, oraz rzadko chodzą do kościoła.

- Jeden z rozmówców nazwał księży „lekarzami – czarownikami”.

- Są wrogo nastawieni, szydzą z kościoła.

- Wiejski obraz wiary i religii różni się od tego, który jest przyzwolony przez kościół.

- na wyspie Tinos, ludzie wierzą w siłę ikony, i w Panayia, ale nie wierzą w działania kościoła jako organizacji, są bardzo krytyczni.

- uważają, że kościół ma za dużo pieniędzy i za dużo władzy.

- szeroka gama religijnych aktywności, w których można brać udział indywidualnie, które mają miejsce poza kościołem i oficjalną jurysdykcją - przykładem jest ten marsz za opętaną kobietą, z początku tekstu.

- Grecja : dużo kościołów czasami definiujących lokalną geografię, każde miasto ma główny kościół i wiele pomniejszych.

- w kościołach dużo ikon, kwiatów, świec, ornamentów.

- Tinos ma 700 kościołów, każdy jest przyporządkowany do wyznaczonego świętego, albo do dnia w kalendarzu.

- Każda wioska świętuje dzień swojego kościoła. Ludzie z sąsiednich wiosek przychodzą na świętowanie, odwiedzają rodziny i krewnych, piją i tańczą do później nocy, czasami pokonują duże odległości z wioski do wioski.

- Większość Greków ma imię po świętym i częściej się świętuje dzień tego świętego, niż własne urodziny.

- Madonna – najważniejsza figura, dedykowano jej kościoły, zgłaszano się z prośbami.

- Greckie kościoły różnią się od ortodoksyjnych, ikony stoją obok drzwi, ikony reprezentują świętego, albo święto, do którego jest przypisany kościół. Przed ikoną stoją świeczniki oraz stół ze świeczkami, miejsce na datki. Naprzeciwko drzwi jest ołtarz ze scenami z życia Jezusa, na ścianach wiszą także inne ikony. Kościoły stanowiły połączenie pomiędzy światem materialnym, a duchowym.

- W ortodoksyjnych kościołach są ikony świętego, lub zdarzenia, któremu dedykowany jest kościół, ikony osłaniają ołtarz od głównej części kościoła.

- Ikony są statyczne, oczy skierowane na pielgrzyma, oraz złote tło, są symbolami.

- Pielgrzymi wierzą, że Panayia żyje w ikonie, opuściła ją na czas pierwszej wojny światowej, aby pomóc walczącym, a potem powróciła w postaci gołębia, dlatego odwiedzają Tinos.

- w XIX wieku wierzono, że cud nie jest czymś co wspomaga leczenie przez lekarza, ale pochodzi od Boga (nie wiem, jak to inaczej wyjaśnić), opowieści o mitach przekazywano ustnie, zwłaszcza na festiwalach, gdzie było dużo ludzi.