1. ABS- kopolimer akrylomitylu (polimeryzacja) - jest przezroczysty i ma dużą udarność. Stosowany jest na płyty, rury, zbiorniki

2. Splot Satynowy

3. Cegła, wytwarzanie- wytwarzany z gliny i piasku lub innych surowców mineralnych. W procesie wypalania uzyskuje on wytrzymałość mechaniczną i odporność na działanie atmosfery. Cegła wapienno-piaskowa otrzymuje te właściwości w procesie działania pary wodnej pod ciśnieniem.

Cegła ceramiczna – materiał budowlany otrzymywany z glin ilastych, morenowych, wstęgowych, łupków, mułków oraz lessów. Surowcami pomocniczymi przy produkcji ceramiki budowlanej są piasek kwarcowy, złom suszarniowy. Podstawowym składnikiem jest kaolin (Al₂O₃·2SiO₂·2H₂O). Całość surowców poddaje się rozdrobnieniu i wymieszaniu z wodą na jednolitą masę, formowaniu, suszeniu ich i wypalaniu w temperaturze od 850 °C do 1000 °C.

1. Moduł Younga, jednostka- paskal, czyli N/m². Moduł Younga (E) – inaczej moduł odkształcalności liniowej albo moduł sprężystości podłużnej– wielkość określająca sprężystość materiału. Wyraża ona, charakterystyczną dla danego materiału, zależność względnego odkształcenia liniowego ε materiału od naprężenia σ, jakie w nim występuje w zakresie odkształceń sprężystych.

1. Logarytmiczny dekrement tłumienia- jest to logarytm naturalny dekrementu tłumienia (stosunku 2 kolejnych amplitud w ruchu tłumionym

A_n - amplituda n-tego drgania,

A_n+1 - amplituda następnego drgania.

1. Podział tworzyw sztucznych

Ze względu na fizykochemiczne właściwości przetwórcze[edytuj]

1. tworzywa termoplastyczne - uplastyczniające ("topiące") się pod wpływem temperatury np. polietylen, polipropylen, poli(chlorek winylu) itp.

2. tworzywa reaktywne - ulegające reakcji chemicznej sieciowania np. żywice epoksydowe, żywice poliestrowe, kauczuk

Ze względu na zastosowanie:

-konstrukcyjne,

-elastoplastyczne,

-porowate,

-powłokotwórcze,

-adhezyjne,

-włóknotwórcze,

-specjalne (wymieniacze jonowe, polimery biomedyczne itp).

W skład tworzyw sztucznych oprócz polimerów wchodzą różnego rodzaju dodatki nadające im określone właściwości fizyczne. Mogą to być:

-napełniacze;

-plastyfikatory;

-stabilizatory;

-antyozonanty;

-dodatki zmniejszające palność;

-antystatyki;

-barwniki;

-dodatki przeciwścierne.

Ze względu na właściwości fizykochemiczne

-Duromery – twarde, trudnotopliwe o wysokiej odporności mechanicznej służące jako materiały konstrukcyjne. Niektóre duromery zastępują materiały ceramiczne.

-Plastomery – popularnie zwane termoplastami mniej sztywne od duromerów ale łatwotopliwe – dzięki ich topliwości można je przetwarzać poprzez topienie i wtryskiwanie do form lub wytłaczanie, dzięki czemu można z nich uzyskać bardzo skomplikowane kształty.

-Elastomery – tworzywa, które można rozciągać i ściskać; w wyniku rozciągania lub ściskania elastomery zmieniają znacznie swój kształt ale po odjęciu siły wracają do poprzednich kształtów. Elastomery zastąpiły prawie całkowicie kauczuk naturalny, ale znalazły też szereg nowych zastosowań niedostępnych dla zwykłego kauczuku.

1. Równanie polireakcji

1. Przenikalność elektryczna – wielkość fizyczna, oznaczana grecką literą ε (epsilon), charakteryzująca właściwości elektryczne środowiska. Wymiarem przenikalności dielektrycznej w układzie SI jest F/m

2. Wykres przesunięcia fazowego między natężeniem a napięciem

3. Masa cząsteczkowa- pojęcie masy cząsteczkowej, tzw. Wielkocząsteczkowość nie jest tak jednoznaczna jak w przypadku materiałów małocząsteczkowych (kwasy, zasady). Tworzywa wielkocząsteczkowe zbudowane są z makrocząsteczek o różnej długości i przez to o różnej masie cząsteczkowej. Zjawisko to nazywa się polimoleuklarnością lub polidyspersją.

4. Sieciowanie-łącznie się ze sobą makrocząsteczek przez poprzeczne wiązania chemiczne. Sieciować można makrocząsteczki z podwójnymi wiązaniami (wulkanizacja) oraz produkty wstępnej polikondensacji lub poliaddycji (utwardzanie). Sieciowanie może zachodzić niekontrolowanie pod wpływem tlenu czy ozonu (starzenie się kauczuku: utrata zdolności do dużych odkształceń) Opony tracą elastyczność, bo wewnątrz zachodzi depolimeryzacja, na zewnątrz sieciowanie przez tlen.

5. Wulkanizacja- sieciowanie makrocząsteczek z podwójnymi wiązaniami

6. lód to ceramika? lód jest materiałem budowlanym i da sie go skrawać, jest twardy i kruchy, ma strukturę ceramiki

7. Polimery lżejsze od wody- PE (polietylen) i PP(polipropylen)

8. Rodzaje polireakcji- polimeryzacja (proces bez wydzielania produktów ubocznych i bez przegrupowania atomów lub grup atomów), poliaddycja (proces bez wydzielania produktów ubocznych i z przegrupowaniem atomów lub grup atomów), polikondensacja (proces z wydzieleniem produktów ubocznych (zazwyczaj woda)).

9. Polidyspersja – wykres rozkładu mas cząsteczkowych

10. Pętla histerezy podczas odkształceń kauczuku

1. Wpływ czasu utwardzania na udarność

2. Stany fizyczne i wykresy z nimi związane

szklisty T_m mięknienia

T_g zeszklenia

Kruchy wymuszonej elastyczności wysokoelastyczne ciekły T _f płynięcia

(1)T _k (2)T_m T_g (3) T _f (4) Temp

Krzywe rozciągania statycznego (odkształcenie/ naprężenie)

(1) (2) (3) (4)

Odkształcenie sprężyste i wysokoelastyczne trwałe

Sprężyste wysokoelastyczne

1. Odkształcenie prawie liniowo do chwili pęknięcia. Sprężyste związane ze zmiana długości i kątów ogniw makrocząsteczek. Zachodzą zmiany tylko energii wewnętrznej.

2. Po wywołaniu naprężeń mniejszych od Re powstają tylko odkształcenia sprężyste. Później wymusza się powstawanie dużych odkształceń związanych z wyprostowaniem się segmentów skłębionych makrocząsteczek (obroty ogniw łańcucha względem siebie). Po odciążeniu odkształcenia nie znikają natychmiast (powrotne opóźnione= elastyczne)

3. Segmenty makrocząsteczek mogą się przemieszczać samoczynnie bez względu na naprężenia

4. Całe makrocząsteczki mogą się przemieszczać względem siebie, cała praca odkształcenia zmienia się w ciepło.

Dla ciał krystalicznych wykres taki sam, tylko szklistytwardy, kruchynieciągliwy

T_m T_g Tr, Tt(rekrystalizacji, topnienia)

Tr> Tg, bo tworzywa krystaliczne osiągaj stan wysoko elastyczny w wyższych temperaturach

Tk dla krystalicznych (niepolarnych) jest niższa dla bezpostaciowych (polarnych), czyli jest większy zakres istnienia stanu wymuszonej elastyczności dla krystalicznych.

Tworzywa usieciowane nie przechodzą w stan ciekły, bo wiązania poprzeczne uniemożliwiają przemieszczenie się makrocząsteczek względem siebie. W znacznie usieciowanych nie ma też wysoko elastycznego, bo długość segmentów jest mała i odkształcenie wysoko elastyczne znikome.

1. Krystalizacja- proces powstawania fazy krystalicznej z fazy stałej (amorficznej), fazy ciekłej, roztworu lub fazy gazowej. Krystalizacja jest procesem egzotermicznym. Przeprowadza się ją w celu wyodrębnienia związku chemicznego z roztworu. Mieszaniny jednorodne cieczy (rozpuszczalnik) i ciała stałego (substancja rozpuszczona) mają graniczne stężenie, w którym rozpoczyna się proces krystalizacji. Zachodzi podczas przechodzenia ze stanu ciekłego w twardy (przy chłodzeniu stopu lub odparowaniu rozpuszczalnika).

2. OUTSERT- analogicznie do insertu kartka naklejana na wierzch korpusu

3. Lód- do jakiej grupy należy- skały i minerały

4. Wykres temperatur i stanów tworzyw

1. Nylon = Poliamid (PA) –przedstawiciel plastomerów termoplastycznych. Wśród poliamidów rozróżnia się wiele gatunków, z których w skali przemysłowej najczęściej są wykorzystywane: PA6, PA66, PA11 i PA12. Różnice we własnościach fizycznych wynikają głównie z różnych typów struktury chemicznej oraz różnych typów budowy łańcuchów cząsteczkowych. Właściwości: tworzywa krystaliczne o stopniu krystaliczności nie przekraczającym zwykle 50%, -odporne termicznie ze względu na wys temp topnienia i zeszklenia, -niska temp kruchości, -w stanie ciekłym mała lepkość, -duża wytrzymałość, udarność, odporność na ścieranie i zarysowania, zdolność tłumienia drgań, mały współczynnik tarcia przy współpracy ze stalą (szczególnie przy zawartości wilgoci 2-3%). PA o zwiększonej lepkości w stanie ciekłym można wytłaczać: włókna, folie. Klejenie możliwe przy użyciu stężonego kwasu mrówkowego lub octowego. PA zawierające krótkie włókna szklane odznaczają się większą wytrzymałością, sprężystością, udarnością, twardością, mniejszą chłonnością wody. Zastosowanie: przetwarzane przez: *wtryskiwanie: koła zębate, łożyska, śruby, nakrętki, *odlewanie prepolimeru kaprolaktamu: koła zębate, bloki, pręty, rury;

2. jak przebiega zgrzewanie z proszkiem,

3. Wypalanie gliny (tzn. krzemianów warstwowych, np. uwodniony kaolin korundowo-krzemianowy). Najpierw jest ona moczona, w wyniku czego wciąga wodę pomiędzy warstwy krzemianowe – dzięki polaryzacji tych warstw - staje się wówczas plastyczna i łatwa do kształtowania. Następnie poddaje się ją suszeniu (po formowaniu) do stanu ‘surowego’, w którym traci plastyczność i osiąga wytrzymałość wystarczającą, by można było ją poddać wypaleniu. W czasie wypalania (800-1200 st C) reszta wody zostaje usunięta, a krzemionka łączy się z domieszkami tworząc płynne szkło. W czasie chłodzenia szkło się zestala i determinuje wytrzymałość końcowego materiału złożonego z krystalicznych krzemianów połączonych fazą szklistą. Udział fazy szklistej, powstającej podczas wypalania, powinien być kontrolowany, by spojenie nie było zbyt słabe (gdy za mało) oraz by wyrób nie zniekształcał się lub nie unikał całkowitemu stopieniu (gdy za dużo).

4. Nukleon - wspólna nazwa dla protonu i neutronu, traktowanych jako dwa stany ładunkowe jednej cząstki elementarnej. Nukleony stanowią elementy budowy jądra atomowego.

5. Wady materiałów metalowych - waga i wytwarzanie - na produkcję metali zużywa się dużo więcej ropy niż na produkty ropopochodne, łatwopalność i brak odporności na wysokie temperatury i toksyczność przez chlor

6. Wady polimerów: -niska odporność na pełzanie, -ograniczony zakres temperatury długotrwałego użytkowania; -problemy związane z procesami wtórnego wykorzystania i utylizacji zużytych odpadów; brak dokładniejszego zdefiniowania ich właściwości;

7. Wady materiałów ceramicznych: kruchość, porowatość, trudności w procesie kształtowania, łączenia; trudności z obróbką;

8. Kompozyt – materiał utworzony z co najmniej 2 składników (faz) o różnych właściwościach, mający właściwości lepsze i/lub nowe (dodatkowe) w porównaniu ze składnikami użytymi osobno lub wynikającymi z sumowania tych właściwości. Jest to materiał zewnętrznie monolityczny, jednak widoczne są granice między składnikami

9. Tworzywami ceramicznymi można nazwać materiały w stanie stałym skupienia, otrzymane z substancji nieorganiczno-niemetalowej o dużej trwałości termicznej. Od tradycyjnych materiałów ceramicznych różnią się: a)Są wytwarzane z głęboko przetworzonych naturalnych oraz syntetycznych surowców o wysokiej i kontrolowanej czystości chemicznej i fazowej. b) obejmują nie tylko krzemiany ale przede wszystkim proste i złożone tlenki, węgliki, azotki, borki. c) Wytwarzane są w różnorodnych postaciach począwszy od monokryształów bez dyslokacyjnych poprzez ceramikę polikrystaliczną, ciała porowate, materiały włókniste do materiałów amorficznych. Wytwarzanie ceramiki: l prasowanie na zimno (jednoosiowe lub izostatyczne). 2 prasowanie wpływowe i walcowanie. 3 kształtowanie wtryskowe. Podział ze wzg. na budowę chemiczną: tlenkowa, azotowa, borkowa. O właściwościach ceramiki decydują: skład chemiczny, proces otrzymywania (np. z proszku - prasowanie lub spiekanie), rodzaj wiązań, struktura.

Struktura typowego (tworzywa ceramicznego: mikropęknięcia, ziarna, granice ziarn, wydzielenia 2 fazy, pory (puste obszary powstałe w skutek zagęszczania materiału (doprowadzania go do stanu litego), są charakterystyczne dla ceramiki, bardzo decydują o własnościach - mogą propagować mikropęknięcia). Ceramika może mieć budowę krystaliczną (uporządkowanie dalekiego zasięgu) lub amorficzną (uporządkowanie bliskiego zasięgu - im dalej tym mniej uporządkowane). Właściwości: Ma ona bardzo wysokie temp topnienia (1455 C - ' 4150 C), wiec może pracować ona w bardzo wysokich temp. Ma bardzo słabe własności plastyczne - bardzo łatwo pęka. Nie może pracować przy pewnych wartościach odkształceń. Jeśli naprężenia działają tak, że ściskają mikropęknięcia, to mogą mieć one duże wartości, jeśli zaś je rozciągają, to ułatwiają im propagację i materiał pęka. Bardzo twarda, odporna na ścieranie i zmęczenie. Ceramika ma wysoką cenę. Jej bardzo wysoka twardość wynika z rodzaju wiązań. Podział ceramiki ze wzg. na wiązania: o budowie jonowej, kowalencyjnej (wyst. Między określonymi atom. - bardzo mocne, co ogranicza powstawanie dyslokacji, co z kolei powoduje bardzo małą możliwość odkształceń plastycznych), kowalencyjno-jonowej, Vandcewalsa. Wytwarzanie ceramiki: l prasowanie na zimno (jednoosiowe lub izostatyczne). 2 prasowanie wpływowe i walcowanie. 3 kształtowanie wtryskowe.

1. Czemu sluzy dodawanie włókien węglowych do kompozytow tworzywowych?

2. Dlaczego cegła jest czerwona?

3. dlaczego butelka z tworzywa (np po wodzie) jest głównie przezroczysta a przy szyjce mleczna?

4. Polidyspersja=polimolekularność- zjawisko polegające na tym, że tworzywa wielkocząsteczkowych są zbudowane z makrocząsteczek o różnej długości= różnej masie. Im mniejsza polidyspersja, tym lepsza jakośc materiału. Do wtrysku trzeba małej p.(mniejszy skurcz), do wytłaczania można większą. P= M/M_m (masa polimeru do monomeru), P- stopień polimeryzacji: liczba jednostek monomerycznych o masie cząsteczkowej M_m tworzących makrocząsteczkę o masie M.

5. Lepkość (tarcie wewnętrzne) – właściwość (fizykochemiczna) płynów i plastycznych ciał stałych charakteryzująca ich opór wewnętrzny przeciw płynięciu. Lepkość jest jedną z najważniejszych cech płynów (cieczy i gazów).

6. STANY FIZYCZNE

T _k kruchości

szklisty T_m mięknienia

T_g zeszklenia

Kruchy wymuszonej elastyczności wysokoelastyczne ciekły T _f płynięcia

(1)T _k (2)T_m T_g (3) T _f (4) Temp

1. TERMOPLASTY – plastomery termolpastyczne: Termoplasty odznaczają się zwykle budową liniową, łatwo miękną podczas ogrzewania i twardnieją po ostygnięciu. Nawet używane wiele razy nie ulegają degradacji chem Ani zanikowi plastyczności i zdolności do formowania co daje możliwość przetwarzana odpadów. Do termoplastów zaliczamy: Poliamidy, Poliwęglany, Odmiany celulozy. NP.: polietylen (PF: produkcja materiałów na opakowania art. Przemysłowych i spożywczych; produkcja art. gosp. dom.). polichlorek winylu (PVC; twardy do produkcji rur; miękki na ostony izolacyjne, wykładziny podłogowe), poliwęglany (PC; elektrotechnika, elektronika. samochody, art gosp. dom.) Termoplasty bezpostaciowe- są tworzywami polarnymi i przez to mają gorsze wł dielektryczne niż termoplasty krystaliczne. Posiadają one sporą sztywność ale miękną w niższych temp. temp kruchości jest wyższa od temp pokojowej. W stanie czystym są przezroczyste.

Duroplasty: - Wytwarza się przez zmieszanie razem żywicy i utwardzacza które reagują ze sobą i utwardzają się. Cechuje je przestrzennie usieciowana budowa, która powstaje podczas reakcji żywicy z utwardzaczem. Cechuje je sztywność, stabilność wymiarowa, nierozpuszczalność, nietopliwość, i doskonałe własności elektroizolacyjne.

Różnice między duroplastami i termoplastami. Duroplasty są polimerami termoutwardzalnymi, twardnieją przy wzroście temp., termoplasty miękną ze wzrostem temp.

Różnice między duroplastami i termoplastami. Duroplasty są polimerami termoutwardzalnymi, twardnieją przy wzroście temp., termoplasty miękną ze wzrostem temp.

1. wykres udarności

2. PE, PVC itd.

3. co to jest pc i pvc (wraz z wzorami chemicznymi), który z nich nadaje się do wyzarzania objetosciowego

4. Charakterystyka termoutwardzania

5. Stopień krystaliczności - kiedy większy

6. co to POM, opisz i podaj wzor chemiczny, a także właściwości i zatosowanie

7. Tex i gramatura

8. wypalanie cegły

9. sposób obrobki cegly i dlaczego nie rozpuszcza się ona w wodzie

10. Metoda spiekania proszkow- Energia powierzchniowa jest siłą napędową procesu spiekania, jeśli sprasowany proszek nagrzeje się do temperatury spiekania w której zachodzi bardzo szybka dyfuzja, to cząstki proszku ulegają spiekaniu, łączą się ze sobą nawzajem poprzez niewielkie punkty styku (szyjki) które następnie rozrastają się zmniejszając pole powierzchni cząstek. W wyniku tego procesu proszek samoistnie się zagęszcza.

11. Spiekanie proszków ceramicznych lub metalicznych jest zjawiskiem zachodzącym samorzutnie wraz z podniesieniem temperatury, którego kierunek jest ustalony przez spadek entalpii swobodnej, towarzyszący zmniejszeniu się rozwinięcia powierzchni swobodnych układu. Dzięki temu zbiór stykających się ze sobą drobnych ziaren wiąże się wzajemnie po podgrzaniu do odpowiedniej temperatury niższej od potrzebnej do ich stopienia (0,4-0,85 bezwzględnej temperatury topnienia). Wiązaniu ziaren towarzyszy skurcz całego układu i przejście sypkiego lub słabo związanego proszku w lity, wytrzymały polikryształ. Zmiany te są wynikiem przenoszenia masy, które polega w pierwszym przypadku na przemieszczaniu się całych ziaren względem siebie, zaś w drugim przypadku na wędrówce pojedynczych atomów i molekuł w fazie ciekłej oraz gazowej. W każdym z tych przypadków zachodzi ukierunkowany transport masy, co oznacza, że w układzie działają siły i naprężenia, które wywołują przemieszczanie się ziaren i atomów w określonym kierunku. Każdy z tych mechanizmów dominuje w innym zakresie temperatur.

12. Metal- pierwiastki chemiczne charakteryzujące się obecnością w sieci krystalicznej elektronów swobodnych (niezwiązanych)

13. Monomer- cząsteczki tego samego lub kilku różnych związków chemicznych o stosunkowo niedużej masie cząsteczkowej, z których w wyniku reakcji polimeryzacji, mogą powstawać różnej długości polimery. Fragmenty monomerów w strukturze polimeru noszą nazwę merów.

14. Polimer – substancje chemiczne o bardzo dużej masie cząsteczkowej, które składają się z wielokrotnie powtórzonych jednostek zwanych merami.

15. Mer – najprostszy, jaki da się wyróżnić, stale powtarzający się fragment cząsteczek polimerów.

16. Kopolimer – rodzaj polimerów, których łańcuchy zawierają dwa lub więcej rodzajów merów. W odróżnieniu od kopolimerów, polimery zawierające tylko jeden rodzaj merów nazywa się często homopolimerami. Głównym powodem otrzymywania kopolimerów są ich szczególne własności fizyczne, których nie mogą posiadać homopolimery i ich proste mieszaniny zawierające te same mery.

17. Polireakcja- reakcja chemiczna, w wyniku której z dużej liczby małych cząsteczek powstają makrocząsteczki. Rodzaje: Polimeryzacja jest procesem łączenia się wielu cząsteczek monomeru, któremu nie towarzyszy wydzielenie małocząsteczkowych produktów ubocznych. Proces ten można schematycznie przedstawić następująco: nA ----> [A]n. Polikondensacja jest procesem łączenia się wielu cząsteczek substancji wyjściowych w związek wielkocząsteczkowy z jednoczesnym wydzieleniem prostego związku małocząsteczkowego - jako produktu ubocznego reakcji. Poliaddycja ma charakter pośredni między polimeryzacją a polikondensacją. Podobnie jak polikondensacja jest to reakcja przebiegająca w sposób stopniowy, lecz nie jest procesem odwracalnym. Polimery otrzymywane w wyniku poliaddycji mają ten sam skład chemiczny co monomery, lecz różnią się od nich budową.

18. Rezole- żywice rozpuszczalne i topliwe. Rezity - żywice rozpuszczalne i topliwe. żywica rezolowa z upływem czasu nieodwracalnie przechodzi stopniowo w rezitol, a następnie w ostateczną formę: rezit. Przemianę rezolu w rezit przyspiesza temperatura i odczyn pH środowiska reakcji.

19. Łączenie się monomerów w makrocząsteczki

-Połączenie głowa do ogona

-Połączenie głowa do głowy

1. Rodzaje konfiguracji

izoaktyczna- wszystkie podstawniki znajdują się po tej samej stronie płaszczyzny (poł. Głowa ogon)

syndiotaktyczna – podstawniki znajdują się na przemian po obu stronach płaszczyzny (głowa-głowa)

ataktyczną- podstawniki rozmieszczone są względem płaszczyzny nieregularnie (przypadkowo)

1. Sztywność makrocząsteczek- Im bardziej materiał zbudowany z makrocząsteczek jest usieciowany tym jego sztywność wzrasta

2. Rodzaje konformacji

liniową i globularną w obszarach bezpostaciowych oraz w stanie stopionym lub rozpuszczonym

rektalną, lamelarną i heliksoidalną w obszarach krystalicznych

cykliczną w niektórych rodzajach silikonów

1. Rodzaje budowy kopolimerów

statystyczne - w których mery są losowo "porozrzucane" wzdłuż łańcucha

gradientowe - rozkład merów jest też dość losowy, ale patrząc wzdłuż łańcucha polimeru daje się zauważyć, że na jednym z jego końców dominują mery A, a na drugim mery B

naprzemienne - mery A i B występują naprzemiennie

blokowe - mery A i B występują w blokach(diblokowe i multiblokowe)

szczepione - w których do głównego łańcucha polimeru są przyczepione boczne odgałęzienia, zbudowane z innych merów niż główny łańcuch.

1. polarność- to właściwość związku chemicznego oznaczająca asymetryczną budowę z częściowo przemieszczonym ładunkiem elektrycznym. Polarne cząsteczki posiadają moment dipolowy.

2. Typy cząsteczek pod względem polarności

niepolarna, p. dodatnio, ujemnie, dodatnio-ujemnie

Zerowa lub mała polarność: polistyren, polipropylen, poliizopren, polietylen, politetrafluoroetylen, poliamid, poliuretan

Duża polarność: poli(chlorek winylu), żywica mocznikowa, azotan i octan celulozy, celuloza, poli(octan winylu), poli(alkohol winylowy), żywica epoksydowa i fenolowa

1. Krystaliczne czy bezpostaciowe są bardziej polarne

2. Co decyduje o polarności- Asymetryczne rozmieszczenie elektronów w cząsteczce, polarność jest tym większa im punkty ciężkości ładunków dodatnich i ujemnych są bardziej oddalone od środka rozpatrywanej grupy atomów

3. Co to jest tgδ i ξ + wykres + odpowiedzieć

4. zgrzewanie- rodzaj technologii trwałego łączenia części urządzeń lub konstrukcji wykonanych z metalu lub z tworzyw sztucznych.
   Polega ono na rozgrzaniu stykających się powierzchni tak, aby przeszły one w stan plastyczny (ciastowaty) i dociśnięciu ich. Uplastycznieniu ulega tylko niewielka objętość na granicy styku.
   W zależności od stosowanej metody zgrzewania najpierw następuje docisk, a potem rozgrzewanie, albo odwrotnie, najpierw rozgrzewanie, a potem docisk.

5. Co wzrasta wraz z polarnością - wraz ze wzrostem polarności wzrasta przenikalność i współczynnik strat, polarność maleje ze wzrostem temp

6. Jak temperatura wzrasta to polarność rośnie czy maleje- maleje

7. Stopień polimeryzacji- to liczba określająca z ilu merów jest przeciętnie zbudowany łańcuch danego polimeru.

8. Polidyspersja + wykres

Im materiał ma mniejszą polidyspersję (wykres węższy i bardziej spiczasty) tym lepiej (tym droższy jest tem materiał)

1. Co powoduje polidyspersja: Powoduje rozrzut masy

2. Sposoby uśredniania- Istnieją 3 sposoby uśredniania: 1)poprzez liczbowo średnią masę cząst. M_n, wyrażoną stosunkiem masy próbki do ilości obecnych w niej makrocząsteczek gdzie n_j oznacza liczbę makrocząsteczek o masie cząst. 2)poprzez wagowo średnią masę cząsteczkową M_w , wyrażoną stosunkiem masy cząsteczkowej próbki do masy próbki 3)poprzez lepkościowo średnią masę cząsteczkową, będącą uogólnieniem masy wagowo sredniej

3. Metody badania masy cząsteczkowej + omówić jedną

4. Krystaliczność- zdolność do równoległego układania się makrocząsteczek na dużej długości.

Tworzywa o dużej regularności i symetrii łańcuchów w odpowiednich warunkach wykazują zdolność do krystalizacji, co umożliwia powstawanie sieci krystalicznej.

1. Krystality- część ciała stałego o budowie krystalicznej będąca obszarem monokrystalicznego uporządkowania. Krystality oddzielone są od siebie cienkimi amorficznymi warstwami (granicami ziaren) tworząc większe struktury polikrystaliczne. W pewnych materiałach (np. silikon nanokrystaliczny), w których poszczególne bardzo małe ziarna krystaliczne osadzone są w matrycy amorficznej, nie posiadającej struktury krystalicznej. Krystality są zwykle zorientowane przypadkowo. W związku z tym ich własności fizyczne są izotropowe, co oznacza izotropowość np. pod względem mechanicznym, a substancjach przezroczystych - optycznym. Krystality mogą układać się w sposób uporządkowany tworząc okrągłe (lub sferyczne) sferolity, dendryty o budowie drzewiastej, igły i inne. Struktury takie tworzone są w warunkach przechłodzenia, gdy proces nukleacji wtórnej dominuje nad procesem nukleacji pierwotnej. Powstawanie takich konglomeratów krystalitów obserwuje się w bardzo różnych substancjach

2. Stopień krystalizacji- Struktura krystaliczna nigdy nie jest w 100% uporządkowana. Istnieją w polimerze obszary o grubości rzędu 10 nm uporządkowane, na przemian z nieuporządkowanymi. Zależy od:

– Ilość rozgałęzień (im więcej tym mniejsza tendencja do krystalizacji);

– Wielkość i asymetria grup bocznych

– Długość łańcucha

– Szybkość chłodzenia

– Odkształcenie łańcuchów i inne sposoby wymuszania kierunku w czasie chłodzenia

1. proces krystalizacji

   • nukleacja - powstawanie zarodków krystalizacji, czyli miejsc, od których kryształy zaczynają powstawać

   • swobodny wzrost pojedynczych kryształów zwany propagacją krystalizacji

   • zlepianie się pojedynczych kryształów w większe struktury i powstawanie tzw. mikrostruktury krystalicznej.

2. Szybkość krystalizacji- Szybkość wzrosu kryształów, temperatura niska wolno, wysoka szybko

3. Jak się ma szybkość chłodzenia do krystalizacji- Jeśli zmniejszymy szybkość chłodzeni to zwiększa się stopień krystaliczności

4. Wykres krystalizacji

5. Wraz ze wzrostem krystalizacji rośnie i maleje..

6. Od czego zależy stopień usieciowania

7. Starzenie się kauczuków- utrata zdolności do dużych odkształceń

8. Jaki jest kauczuk po sieciowaniu

9. Jak się podwyższy temperatura to co

10. Temperatura przy sieciowaniu- Sieciowanie wywołuje się zwykle w podwyższonej temp przy użyciu klimatyzatorów.

11. Wykres u do t i T do t

12. Co to jest odwracalne sieciowanie czy krystalizacja

13. Narysuj wykres stanów fizycznych bezpostaciowych i krystalicznych, zaznacz Tk, Tf itp.

14. Opowiedz o odkształceniach w każdym stanie, co oznacza odkształcenie trwałe

15. Czym różni się odkształcenie sprężyste od wysokoplastycznego

16. Jak się ma masa graniczna Mg do mało i wielkocząsteczk

17. Wpływ masy cząsteczkowej na temperaturę przemian- zwiększa się cieplna tem płynięcia, i chemiczna odporność na rozpuszczanie

18. Gdzie jest Tg dla krystalicznych, co oznacza-Tg- temperatura zeszklenia, wzrasta wraz ze stopniem polimeryzacji leży pomiędzy stanem wysokoelastycznym a stanem szklistym kruchym

19. Tk dla których jest niższa, co znaczy- Tk0- temperatura kruchości, Tk dla tworzyw krystalicznych (niepolarnych) jest niższa niż dla tworzyw bezpostaciowych (polarnych)

20. Środki modyfikacji – NAPEŁNIACZE- rozdrobnona substancja mało cząsteczkowa, która łączy się z żywicą w celu poprawienia własności mechanicznych i cieplnych, zmniejszenia skurczu, podwyższenia odporności na palność i wilgoć, obniża cenę. np mączka drewniana.NOŚNIKI- włókna scalone w postaci arkuszy bądź wstęg w tworzywie tworzą rodzaj szkieletu zwiększającego wytrzymałość. ZMIĘKCZACZE-(plastyfikatory)tworzy z polimerem silnie stężony roztwór, zwiększa się ruchliwość międzycząsteczkowa i obniża tem zeszklenia. STABILIZATORY-uodporniają tworzywa na degradację lub destrukcję zachodzącą pod wpływem ogrzewania, ścinania, napromieniowania lub utleniania podczas fomowania lub w czasie użytkowania wyrobu. UTWARDZACZE- umożliwiają tworzenie wiązań chemicznych.

21. Co to jest lepkosprężystość- Lepkosprężystość oznacza jednoczesne występowanie właściwości lepkich i sprężystych. Własności lepkie są związane z występowaniem odkształceń sprężystych odwracalnych. Sprężystość – właściwość fizyczna ciał odzyskiwania pierwotnego kształtu i wymiarów po usunięciu sił zewnętrznych wywołujących zniekształcenie

22. Układ jednorodny i izotopowy

23. Naprężenie dla lepkosprężystych- są zalezne nie tylko od odkształceń ale także od prędkości odkształcania,układ lepkosprężysty przy szybkim odkształcaniu zachowuję się podobie jak ciała sprężyste.

24. Co to jest układ lepko sprężysty- moduł sprężystości zależy od czasu jak i odkształceń, nie można dla niego zastosować prawa Boltzmanna dla tego układu stosunek naprężeń do odkształcen bądź prędkości odkształcania jest funkcją samego czasu i nie zalezy od odkształcania.

25. Co to pełzanie i relaksacja- pełzanie jest procesem reologicznym w którym wielkością mierzoną jest odkształcenie narastające w funkcji czasu przy stałym naprężeniu przy czym to naprężenie nie przekracza 60-70% granicy niebezpiecznej. RELAKSACJA polega na pomiarze malejącego w czasie naprężenia przy stałym odkształceniu.

26. Krzywa izochronowa- przedstawia zależność natężenia od odkształcenia dla określonego czasu trwania procesu, jest wyniekiem seri badań, najlepiej pełzania i relaksacji.

27. Trzyetapowy proces reologiczny

28. Współczynnik tłumienności drgań możemy określić jedną z 4 metod jako: *stosunek modułu stratności do modułu zachowawczego -> tg δ, *kąt δ będący kątem zawartym między wektorami modułu wypadkowego i zachowawczego, *współczynnik rozpraszania energii φ wyrażający się stosunkiem energii straconej do energii włożonej na odkształcenie materiału – wyznaczony metodą drgań wymuszonych; *logarytmiczny dekrement tłumienia ∆=1/n ln(A_i/A_i+n) wyznaczany metodą drgań swobodnych; 2∆= φ~2π tg δ

29. Włókna szklane – włókna chemiczne, otrzymywane ze szkła wodnego i czasami też ze stopionego szkła.

włókna szklane grube (tzw. wata szklana lub wełna szklana) są włóknami nieciągłymi, o średnicy 5–30 µm; stosowane głównie jako izolacja cieplna, akustyczna, przeciw wilgoci.

włókna szklane ciągłe, o średnicy 3–13 µm są stosowane w postaci przędzy, wyrobów tkanych i dzianych oraz rowingu (zespół pasm włókien szklanych złączonych ze sobą bez skrętu) jako materiał izolacyjny w elektrotechnice, do wyrobu filców, tkanin dekoracyjnych, do wzmacniania tworzyw sztucznych, do zbrojenia betonu.

włókna szklane jako mata, w rolkach, średnio o szerokości 100 cm i wadze do 50 kg, używane do produkcji różnych wyrobów w formach silikonowych i formach twardych z użyciem żywicy poliestrowej,

włókna supercienkie o średnicy 1–3 µm są stosowane do wyrobu dobrych izolacji akustycznych i cieplnych.

1. Co to przezroczystość

2. Plastomer wg Kanowca

3. Wymień podstawowe rodzaje materiałów budowlanych i krótko je scharakteryzuj.

Głównymi materiałami ceramicznymi zaliczającymi się do lej grupy są: cegła, cement i beton.

Cegła jest to materiał budowlany, najczęściej w kształcie prostopadłościanu, wytwarzany z gliny i piasku lub innych surowców mineralnych. W procesie wypalania uzyskuje on wytrzymałość mechaniczną i odporność na działanie atmosfery. Cegła wapienno-piaskowa otrzymuje te właściwości w procesie działania pary wodnej pod ciśnieniem.

Cement jest rodzajem spoiwa hydraulicznego, twardniejącego po rozrobieniu z wodą i po utwardzeniu. Służy do przygotowywania zapraw murarskich i betonów.

Betony są to specyficzne kompozyty składające się z kruszywa i piasku, związane ze sobą spoiwem. Takim spoiwem jest zazwyczaj zaczyn cementowy, ale stosuje się też asfalt lub polimery. Ze wzglądu na gęstość pozorną rozróżniamy: Beton ciężki, beton zwykły i beton lekki.