Czy rzeczywiście rodzimy się z pewnymi niezmiennymi cechami. Psychologowie rozróżniają cztery typu temperamentów. Jednak jak to jest z tą klasyfikacją, czy jeżeli ktoś urodził się cholerykiem nigdy nie zazna chwili spokoju, a czy flegmatyk ma szansę stać się liderem i odnieść sukces.

Przez osobowość rozumiemy zespół względnie stałych cech, które odróżniają człowieka od innych ludzi nie tylko pod względem wyglądu zewnętrznego, ale również jego sposób zachowania się. Na ile przypisane cechy temperamentu regulują nasze życie: Temperament są to te cechy osobowości człowieka, które wynikają z naszej ruchliwości, dynamiki. Temperament ujawnia osobowość człowieka w ekspresji oraz w relacjach codziennych. Ta sfera osobowości człowieka, która wynika z temperamentu, stanowiła i nadal stanowi przedmiot zainteresowania uczonych, gdyż ona w dużym stopniu decyduje o zachowaniu się człowieka. Ojciec medycyny  bo za takiego uznano żyjącego około 460 ? 377r. p.n.e., Hipokrates na podstawia obserwacji podstawowych substancji w organizmie, wyróżnił cztery typy ludzi:
• sangwiników, u których dominuje krew (sanguis), Osobą najbardziej towarzyską jest sangwinik. Nie sposób nie zauważyć go w tłumie. Zawsze sprawia dobre wrażenie, jest duszą towarzystwa. Chętnie inicjuje wszelkie formy aktywności, angażuje się w wiele spraw jednocześnie. To człowiek pomysłowy, entuzjastyczny i spontaniczny. Rzadko chowa urazy. Ponadto posiada dar zjednywania i przyciągania do siebie ludzi, działa jak magnes dlatego jego zawód powinien opierać się przede wszystkim na kontaktach międzyludzkich. Jego słabymi stronami to głównie brak determinacji, prawie nigdy nie kończy danych projektów. Często ubarwia swoje historie co prowadzi do kłamstwa. Prawie nigdy nie pamięta dat, imion, etc. Jest niezorganizowany i niedojrzały, żyjąc w krainie dzieciństwa, do którego tak często ucieka obawia się kontaktu ze światem rzeczywistym. Mimo tych wad zawsze wzbudza sympatię, a jego osoba bywa obiektem zazdrości.
• choleryków, u których dominuje żółć (chole) Jako najbardziej wybuchową osobowość psychologowie wymieniają choleryka. Nie trudno go nie rozpoznać po żywym spojrzeniu, ogromnej energii. To ktoś niezależny, samowystarczalny. Niezwykle trudno go zniechęcić i prawie nigdy się nie wzrusza. Najlepiej ze wszystkich typów radzi sobie w sytuacjach, których niezbędne jest szybkie działanie. To również perfekcjonista o nieprzejednanej sile woli i wielkiej pewności siebie. Nigdy nie zbacza z raz obranej drogi i dąży do celu za wszelką cenę. Szanuje ludzi jedynie tak silnych i zdeterminowanych jak on sam. To niezastąpiony pracownik niemal w każdej firmie i człowiek trudny w kontaktach między ludzkich. Chociażby dlatego, że nie przywiązuje znaczenia do przyjaźni, a także dlatego, że nie znosi słabości u siebie i u innych.

• flegmatyków z przewagą flegmy (phlegma), Podobnie jak sangwinik flegmatyk ma usposobienie towarzyskie. Bezkonfliktowy, łatwy w kontaktach z innymi. Jest uniwersalny łatwo dostosowuje się do otoczenia, nie zwracając na siebie uwagi. To człowiek kompetentny, solidny, spokojny i zgodny. Unika konfliktów. Takie osoby sprawdzają się idealnie na rutynowych stanowiskach, w rolach mediatorów, a których łagodzą konflikty. To również wspaniali przyjaciele, oraz osoby na których można polegać. Nie należy natomiast wywierać na nich presji, gdyż każde zadanie wykonują według planów i nierzadko na ostatnią chwilę.
• melancholików z przewagą czarnej żółci (melaschole). Melancholika zaś wyróżnić można po idealnym ładzie na biurku, nie potrafi pracować w chaosie. W jego życiu wszystko musi być poukładane. To introwertyk zamknięty w sobie, skupiony głównie na własnym wnętrzu. Kontakty z ludźmi zajmują go mniej niż sangwinika czy flegmatyka. Uwielbia pracę w samotności. Działania poddaje analizie. Często popada w depresje, jednak w przypływie entuzjazmu przenosi przysłowiowe góry, tryskając pomysłami. To osobowość oryginalna, indywidualista, którego nieraz nie sposób zrozumieć. Izoluje się od świata zewnętrznego i nigdy nie wiadomo o czym myśli naprawdę. Często osobowości mieszają się, uzupełniają tworząc kombinacje typu sangwinik – choleryk, bądź przeciwstawne takie jak sangwinik-melancholik. Na pytanie na ile te cechy determinują nasze zachowanie zależy w głównej mierze od tego jak pozwolimy, aby wpływały na nas. Poznając swoje słabe strony z powodzeniem możemy pracować nad ich polepszeniem, podobnie jak na umacnianiu pozytywnych cech. Warto również podkreślić, że nikt w 100% nie należy do jednego typu. Każdy posiada cechy zarówno sangwinika, jak i flegmatyka objawiające się w pewnych sytuacjach. Jednak każdy człowiek posiada typ dominujący przejawiający się w codziennym postępowaniu.

Znana jest również i dość często opisywana w literaturze psychologicznej typologia E. Kretschmera, który na podstawie zależności, jakie występują pomiędzy budową ciała, a typem psychologicznym wyróżnił:
• schizotymików (wątła budowa ciała: typ zamknięty, mało towarzyski),
• cyklotymików (pykniczna budowa ciała: towarzyski, wesoły, żywy),
• iksotymików (budowa ciała atletyczna: spokojny, mało wrażliwy).

Spotkać możemy również podział ustalony według C. G. Junga wyróżniający:
• ekstrawertyków (towarzyski, obiektywny, praktyczny),
• introwertyków (nietowarzyski, subiektywny stosunek do siebie i otoczenia),
Znajomość temperamentu ma ogromne znaczenie. Możemy z góry przewidzieć zachowanie danego człowieka w określonych warunkach oddziaływania na niego bodźców świata zewnętrznego. Na przykład: znajomość temperamentu pracownika umożliwia przełożonemu przewidywanie jego reakcji oraz wyboru właściwej dla niego pracy.

Innym składnikiem osobowości, a często nawet z nią utożsamianym jest charakter. Wyraża on stosunek jednostki do otoczenia i innych ludzi, do samego siebie i własnego działania. Charakterem nazywamy zespół mniej lub bardziej utrwalonych cech moralnych człowieka. Kształtuje się przez całe życie, chociaż jego krystalizacja poniekąd następuje między 24-30 rokiem życia.
Bardzo istotną właściwością osobowości jest zespół zainteresowań i skłonności oraz uzdolnień i zdolności.
Zainteresowanie jest złożonym procesem. W procesie tym dochodzi do ścisłego współdziałania świadomości poznawczej i emocjonalnej. Stąd też definiując zainteresowanie często określamy jako skierowanie uczuć, myśli i uwagi na jakiś przedmiot przez dłuższy okres czasu. Zainteresowania pomagają danej jednostce na ukierunkowanie jej działania i pobudzają do aktywności. Zainteresowania należy rozwijać i dążyć do ich trwałości. Pomagają one w osiąganiu celów życiowych, ułatwiają zdobywanie wiedzy i umiejętności. Cechą spełniającą ogromną rolę jest wszechstronność zainteresowań. Chodzi o to, aby zainteresowania rozszerzały horyzonty danej jednostki. Zainteresowania winny być skierowane na rozmaite podstawowe wartości ludzkie, społeczne.
Reasumując możemy powiedzieć, że osobowość  każdego człowieka stanowi jego indywidualność, niepowtarzalność, odrębność ale równocześnie wykazuje wiele podobieństwa. W wyniku poszukiwania tych podobieństw pomiędzy poszczególnymi osobami uczeni dokonali klasyfikacji różnych typologii. Każda z klasyfikacji wynika z odpowiednich kryteriów. Jedne poszukują związku między budową ciała, a czynnościami psychicznymi, inne wyrażają się w charakterze człowieka. Np. E. Spranger przyjął wartości kulturowe dokonując klasyfikacji 6 typów: teoretyczny, ekonomiczny, estetyczny, społeczny, polityczny i religijny.