1. Przekrój typowy.

Graficzne przedstawienie przekroju poprzecznego drogi; obowiązuje na pewnym odcinku drogi projektowanej.

Elementy:

- geometria przekroju

- konstrukcja nawierzchni (układ warstw nawierzchni i ich grubość)

- charakter terenu przyległego

- kształt korony drogi

Należy przygotowywać tyle PT, ile raz zmienia się sytuacja na drodze (z wykazem przekroi typowych i określeniem ich lokalizacji).

Przekroje typowe wykonuje się w skali 1:100 lub 1:50.

2. Przekrój charakterystyczny.

Graficzne przedstawienie przekroju terenu w stosunku do osi drogi; związuje niweletę z przekrojami typowymi.

Elementy:

- rzędne niwelety drogi

- rzędne terenu

- rzędne dna rowów

- nachylenia skarp rowów

- nachylenia skarp nasypów i wykopów

- powierzchnie nasypów i wykopów

- kierunek spływu wody w rowach przydrożnych

Wykonuje się go dla:

- punktów charakterystycznych

- załomów niwelety

- w miejscach występowania przyczółków mostowych, przepustów itp.

- co 100 m (teren płaski), co 50 m (teren falisty)

3. Plan orientacyjny.

Jest dokumentem graficznym obrazującym planowany przebieg drogi w osi. Może zawierać on rozwiązania alternatywne lub rozwiązanie zatwierdzone do realizacji. Wykonywany na mapach o podziałkach
od 1:10 000 do 1: 25 000 lub mniejszych. Jest on częścią planu zagospodarowania terenu.

Powinien zawierać:

- początek i koniec projektowanej trasy (pikietaż i opis),

- przebieg trasy,

- istniejącą sieć dróg z kierunkami docelowymi,

- sposób połączenia z istniejącymi drogami (z opisem), schematy węzłów drogowych,

- wierzchołki zwrotu trasy (ponumerowane), ich kąty oraz sposób dowiązania do terenu,

- granice administracyjne gmin i miast, przez które przebiega droga,

- zorientowanie do kierunku północnego.

4. Plan sytuacyjny.

Jest to rzut pionowy wszystkich elementów drogi. Umieszczany jest w projekcie architektoniczno-budowlanym na mapie zasadniczej.

Jest dokumentem wykorzystywanym do tworzenia planów zagospodarowania terenu, można go też wykorzystać np. do zaprojektowania stałej organizacji ruchu.

Na planie sytuacyjnym przedstawia się:

- granice pasa drogowego,

- oś drogi z naniesionym pikietażem,

- wierzchołki trasy z numeracją i dowiązaniem geodezyjnym,

- informacje o zastosowanych krzywych poziomych (łuki, krzywe przejściowe z podaniem ich położenia),

- węzły drogowe, skrzyżowania, zjazdy,

- krawędzie jezdni, pasów dzielących, poboczy, skarp wykopów i nasypów, dna rowów przydrożnych,

- schematyczne rozwiązania przekrojów poprzecznych jezdni,

- obiekty występujące w pasie drogowym (wiadukty, mosty, przepusty z podaniem nazwy),

- elementy odwodnienia powierzchniowego i podziemnego,

- rodzaje nawierzchni chodników, ścieżek rowerowych i innych.

5. Pojęcia.

Prędkość projektowa - parametr techniczno-ekonomiczny, któremu przyporządkowane są graniczne wartości elementów drogi, proporcje między nimi oraz zakres wyposażenia drogi.

Prędkość miarodajna - parametr odwzorowujący prędkość samochodów osobowych w ruchu swobodnym na drodze, służący do ustalania wartości elementów drogi.

Skrzyżowanie - krzyżowanie się lub połączenie dróg na jednym poziomie (zapewnia pełną lub częściową możliwość wyboru kierunku jazdy).

Węzeł drogowy - krzyżowanie się lub połączenie dróg na różnych poziomach (zapewnia pełną lub częściową możliwość wyboru kierunku jazdy).

Przejazd drogowy - krzyżowanie się dróg na różnych poziomach (nie ma możliwości wyboru kierunku jazdy).

Zjazd drogowy - część drogi łącząca drogę publiczną z drogą niepubliczną lub dojazdem do nieruchomości (NIE JEST SKRZYŻOWANIEM).

Wjazd lub wyjazd na drogę - część drogi łącząca jej jezdnię z łącznicą na węźle albo z obiektem obsługi uczestników ruchu.

Krętość drogi - stosunek sumy bezwzględnych wartości kątów zwrotu kierunku drogi [º] do jego długości [km].

Pas awaryjny - część pobocza służąca do zatrzymywania się i postoju pojazdów unieruchomionych z przyczyn technicznych.

Środkowy pas dzielący (rozdziału) - część drogi, dzieląca jezdnie dla przeciwnych kierunków ruchu.

Boczny pas dzielący - część drogi stanowiąca rozdzielenie jezdni o różnych funkcjach.

Skrajnia drogowa - to obrys koniecznej niezabudowanej przestrzeni przeznaczonej dla użytkowników drogi (wewnątrz tej przestrzeni nie powinny znajdować się żadne elementy budowli ani inne elementy niezwiązane z drogą). Wysokość skrajni drogowej zależy od klasy technicznej drogi: 4.70 m (A, S, Gp), 4.60 m (G, Z), 4.50 m (L, D)