Politechnika Śląska
Wydział Elektryczny
Kierunek EiT
Semestr IV
Grupa KSS
Obwody i sygnały – laboratorium
Temat:
Komutacja napięcia stałego w obwodach
RC, RL i RLC.
Sekcja IV
Mateusz Długajczyk
Paweł Wcisło
Dariusz Adamek
Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia było zbadanie obwodów liniowych w stanie nieustalonym,
analizowanie przebiegów napięć i prądów po załączeniu i wyłączeniu do obwodu
szeregowego RLC generatora przebiegu prostokątnego oraz zapoznanie się z
warunkami istnienia przebiegów periodycznych tłumionych, aperiodycznych, jak
również krytycznych w obwodzie RLC w zależności od wartości i położenia
pierwiastków równania charakterystycznego. Celem ćwiczenia było ponadto
zapoznanie się z przebiegami procesu przejściowego dla gałęzi RLC na płaszczyźnie
fazowej ()
Układ pomiarowy
Wartości poszczególnych parametrów zawartych na powyższym schemacie opisują następujące równania:
UR+UL+UC=E gdzie: UR − napięcie na rezystorze R
UL − napięcie na cewce L
UC − napięcie na kondensatorze C
Gdzie:
Korzystając z relacji prądowo-napięciowych dla poszczególnych elementów można napisać równanie różniczkowe względem dowolnej wielkości uR , i , uC. Na przykład dla napięcia UC równanie to ma postać:
Powyższe równanie różniczkowe możemy rozwiązać zakładając zerowe warunki początkowe:
W postaci operatorowej otrzymujemy (zakładając uC wym=E):
Wprowadzając dodatkowe oznaczenia :
− współczynnik tłumienia
− pulsacja drgań nietłumionych
Wówczas równanie przyjmuje postać:
Pierwiastki tego równania wynoszą:
p1= - α + jωo p2= - α - jωo
– pulsacja drgań własnych obwodu RLC
Tabele pomiarowe. Przebieg ćwiczenia
R – var; C, L – const
R [Ω] | u(t) [mV] | u(t+T) [mV] | T [µs] | p z nastaw dekad -α ± j ω0 |
p z pomiarów -α ± j ω0 |
---|---|---|---|---|---|
100 | 242 | 204 | 23,2 | -5000 | ±j 316188 |
200 | 236 | 196 | 23,2 | -10000 | ±j 316070 |
300 | 232 | 188 | 23,2 | -15000 | ±j 315872 |
400 | 228 | 178 | 23,2 | -20000 | ±j 315595 |
500 | 222 | 174 | 23,2 | -25000 | ±j 315238 |
600 | 220 | 172 | 23,5 | -30000 | ±j 314802 |
700 | 218 | 166 | 24 | -35000 | ±j 314285 |
800 | 210 | 166 | 24 | -40000 | ±j 313688 |
900 | 210 | 162 | 24 | -45000 | ±j 313010 |
1000 | 206 | 154 | 24 | -50000 | ±j 312250 |
C – var; R, L - const
C [nF] | u(t) [mV] | u(t+T) [mV] | T [µs] | p z nastaw dekad -α ± j ω0 |
p z pomiarów -α ± j ω0 |
---|---|---|---|---|---|
1 | 242 | 206 | 23,6 | -5000 | ±j 316188 |
2 | 240 | 198 | 30,8 | -5000 | ±j 223551 |
3 | 236 | 194 | 36,8 | -5000 | ±j 182506 |
4 | 234 | 186 | 40,4 | -5000 | ±j 158035 |
5 | 232 | 184 | 46,8 | -5000 | ±j 141333 |
6 | 232 | 180 | 50,4 | -5000 | ±j 129003 |
7 | 230 | 178 | 53,2 | -5000 | ±j 119418 |
8 | 224 | 172 | 55,6 | -5000 | ±j 111692 |
9 | 222 | 170 | 63,2 | -5000 | ±j 105291 |
10 | 218 | 166 | 68 | -5000 | ±j 99875 |
L – var; C, R - const
L [mH] | U(t) [mV] | U(t+T) [mV] | T [µs] | p z nastaw dekad -α ± j ω0 |
p z pomiarów -α ± j ω0 |
---|---|---|---|---|---|
10 | 242 | 208 | 22,8 | -5000 | ±j 316188 |
20 | 246 | 216 | 33,2 | -2500 | ±j 223593 |
30 | 248 | 220 | 42 | -1667 | ±j 182567 |
40 | 248 | 224 | 47,6 | -1250 | ±j 158109 |
50 | 254 | 230 | 54,8 | -1000 | ±j 141418 |
60 | 258 | 232 | 58,8 | -833 | ±j 129097 |
70 | 258 | 234 | 63,2 | -714 | ±j 119521 |
80 | 260 | 238 | 67,2 | -625 | ±j 111802 |
90 | 254 | 236 | 72,8 | -556 | ±j 105408 |
100 | 246 | 228 | 74,4 | -500 | ±j 99999 |
Na wykresach poniżej przedstawiono położenie pierwiastków.
Położenie pierwiastków otrzymanych z nastaw dekad
Położenie pierwiastków otrzymanych z obliczeń
Symulacje w programie Spice
Symulacja badanego układu w Spice dla dużej ilości oscylacji
(R = 100Ω, L=10mH, C= 1nF)
Wykres czasowy
Trajektoria ()=0 na płaszczyźnie fazowej
Symulacja badanego układu w Spice dla małej ilości oscylacji
(R = 800Ω, L=10mH, C= 1nF)
Wykres czasowy
Trajektoria ()=0 na płaszczyźnie fazowej
Symulacja badanego układu w Spice dla przebiegu aperiodycznego
(R = 6324Ω, L=10mH, C= 1nF)
Wykres czasowy
Trajektoria ()=0 na płaszczyźnie fazowej
Przebiegi uzyskane na wyświetlaczu oscyloskopu
Dla dużej ilości oscylacji
Dla małej ilości oscylacji
Dla przebiegu aperiodycznego
Wnioski
Stan nieustalony w obwodzie, to stan, w jakim znajdzie się obwód bezpośrednio po
komutacji. Komutacja są to zmiany w obwodzie polegające na załączaniu lub wyłączaniu
źródeł zasilających, zmianie parametrów obwodu itp. Stan nieustalony teoretycznie trwa
nieskończenie długo, praktycznie są to ułamki sekund od chwili wywołania komutacji, aż do momentu osiągnięcia przez układ stanu ustalonego. Projektowanie wszystkich urządzeń elektrycznych wymaga znajomości tych wszystkich zjawisk, gdyż w stanie nieustalonym prądy i napięcia mogą nieraz kilkakrotnie przewyższać prądy i napięcia w stanie ustalonym. Z analizy elementów szeregowego obwodu RLC wynika, że element pojemnościowy to element, w którym wartość prądu może zmieniać się skokowo, natomiast napięcie rośnie lub maleje w sposób wykładniczy zgodnie z zależnością $U_{C} = U(1 - e^{- \frac{t}{\text{RC}}})\ $ Element indukcyjny to element, w którym napięcie może się zmieniać skokowo a prąd rośnie lub maleje w sposób wykładniczy zgodnie z zależnością $i_{L} = \frac{U}{R}(1 - e^{- \frac{R}{L}t})$. Właściwości te związane są z tym, że energia nagromadzona odpowiednio w polu magnetycznym oraz elektrycznym $W_{L} = \frac{Li^{2}}{2}$, $W_{C} = \frac{Cu^{2}}{2}$ nie mogą zmieniać się skokowo lecz w sposób ciągły.
Rozbieżności między wartościami pierwiastków otrzymanymi z pomiarów
a wartościami otrzymanymi z obliczeń wynikają głownie z istnienia
dodatkowych parametrów rezystancji, indukcyjności i pojemności
rzeczywistych elementów tworzących badany obwód.
Analizując położenie pierwiastków równania charakterystycznego można zauważyć, że:
wzrost rezystancji w obwodzie powoduje wzrost wartości współczynnika tłumienia
wzrost pojemności w obwodzie powoduje zmniejszenie wartości pulsacji drgań własnych
wzrost indukcyjności powoduje zmniejszenie wartości obydwu parametrów
Zwiększenie współczynnika tłumienia oraz częstości drgań własnych obwodu skutkuje zmniejszeniem ilości okręgów oraz niewielkim ich zniekształcenie. Powodowane jest to przez wzrost rezystancji oraz wzrost pojemności kondensatora. Wzrost indukcyjności powoduje natomiast zmniejszenie wartości współczynnika tłumienia i spadek wartości pulsacji drgań własnych ω0.
Przy rezystancji mniejszej od wartości krytycznej wykres posiadał właściwości oscylacyjne, periodycznie tłumione. Przy rezystancji krytycznej wykres był aperiodyczny, bardzo szybko narastający i dążący do wartości ustalonej. Natomiast przy rezystancji większej od krytycznej wykres ma charakter aperiodyczny o wolniejszym wykładniczym narastaniu.