Lepkość polimerów – jest właściwością materii we wszystkich stanach skupienia związaną z oddziaływaniami międzycząsteczkowymi. Lepkością albo tarciem wewnętrznym nazywa się opór jaki występuje podczas ruchu jednych części ośrodka względem innych. Lepkość ŋ₀ jest graniczną lepkością tworzywa przy szybkości ścinania dążącej do zera i nazywa się lepkością zerową ŋ₀= ŋ(γ0) Wpływ temp na lepkość – lepkość polimerów maleje wraz ze wzrostem temp co można tłumaczyć zwiększeniem się rychliwości makrocząsteczek oraz objętości swobodnej między nimi. Krzywe lepkości w różnej temp mają podobny przebieg i jedynie względem siebie są przesunięte, wpływ temp na lepkość jest znacznie większy przy małych szybkościach ścinania niż przy dużych. Prawo Arrheniusa – ŋ(T)= ŋ_r*exp[E/R(1/T-1/T_r)] : ŋ(T) – lepkość tworzywa w danej temp T; T – temp rozpatrywana[K]; ŋ_r – lepkość w temp odniesienia T­_r; T_r – temp odniesienia[K]; E – energia aktywacji tworzywa [J/mol]; R – stała gazowa [8,314 J/mol] Równanie WLF – aby określić lepkość tworzyw bezpostaciowych w temp odniesienia należy zastosować ŋ(T)= ŋ­­­­_r*exp[-C₁*(T-T_r)/C₂+(T-T_r)] T – temp[C]; T_r – temp odniesienia [C]; C₁C₂ – stałe materiałowe zależne od temp odniesienia T_r Wpływ ciśnienia na lepkość – ciśnienie wpływa na lepkość polimerów odwrotnie niż temp, lepkość zwiększa się w miarę wzrostu ciśnienia, wynika to z zmniejszania się objętości swobodnej i ruchliwości makrocząsteczek ŋ(p)= ŋ_r*e^b_p^(p-p_r⁾ Wpływ masy cząsteczkowej na lepkość- lepkość polimerów zależy także od ich masy cząsteczkowej oraz jej rozkładu, wraz ze wzrostem masy cząsteczkowej zwiększa się graniczna lepkość zerowa tworzywa ŋ­­­­₀. ŋ₀=KM_w^α Wpływ czasu odkształcenia na lepkość- lepkość niektórych układów polimerowych zależy od czasu odkształcenia. Zjawisko tiksotropii – polega na tym że w warunkach izotermicznych przepływu płynu który znajdował się dłuższy czas w spoczynku przy stałej szybkości ścinania naprężenie styczne malej odwracalnie z upływem czasu Zjawisko antytiksotropi – zachodzi sytuacja odwrotna w tych samych warunkach naprężenie styczne zwiększa się z upływem czasu. Wpływ stopnia usieciowania na lepkość – ŋ= ŋ(γ,T,t) ŋ – lepkość; γ – szybkość ścinania; T – temp; t – czas. Wraz z wydłużeniem czasu sieciowania lepkość zwiększa się w sposób ciągły aż do osiągnięcia przez polimer stanu stałego Uogólnione Ciecze newtonowskie – są to ciecze nienewtonowskie (czysto lepkie) których lepkość jest funkcją szybkości ścinania. Polimery są w większości cieczami lepko sprężystymi jednak wiele praktycznych problemów przetwórstwa tworzyw można rozwiązać traktując je jako ciecze czysto lepkie, nienewtonowskie i zazwyczaj rozrzedzane ścinaniem. Model Wingradowa-Małkina – umożliwia przybliżone wyznaczenie krzywych lepkości tworzyw na podst pomiaru tylko jednej wartości lepkości w warunkach ustalonej szybkości ścinania, model ma charakter uniwersalny i z dobrym przybliżeniem szczególnie w zakresie dużych szybkości ścinania obowiązuje dla wielu tworzyw ŋ (γ,T)= ŋ₀(T)/1+A₁[γ* ŋ­₀(T)]^a+A₂[γ* ŋ_o(T)]^2a Wyznaczenie wskaźnika szybkości płynięcia(MFR,MVR) – MFR określa szybkość wytłaczania tworzywa przez dyszę o określonej dł i śr w zalecanych warunkach temp, obciążenia i położenia tłoka w cylindrze plastomeru, określaną jako masę tworzywa wytłoczoną w określonym czasie. Pomiar MFR polega na wytłoczeniu w znormalizowanych warunkach wytłoczyny i zważeniu jej.

Lepkość polimerów – jest właściwością materii we wszystkich stanach skupienia związaną z oddziaływaniami międzycząsteczkowymi. Lepkością albo tarciem wewnętrznym nazywa się opór jaki występuje podczas ruchu jednych części ośrodka względem innych. Lepkość ŋ₀ jest graniczną lepkością tworzywa przy szybkości ścinania dążącej do zera i nazywa się lepkością zerową ŋ₀= ŋ(γ0) Wpływ temp na lepkość – lepkość polimerów maleje wraz ze wzrostem temp co można tłumaczyć zwiększeniem się rychliwości makrocząsteczek oraz objętości swobodnej między nimi. Krzywe lepkości w różnej temp mają podobny przebieg i jedynie względem siebie są przesunięte, wpływ temp na lepkość jest znacznie większy przy małych szybkościach ścinania niż przy dużych. Prawo Arrheniusa – ŋ(T)= ŋ_r*exp[E/R(1/T-1/T_r)] : ŋ(T) – lepkość tworzywa w danej temp T; T – temp rozpatrywana[K]; ŋ_r – lepkość w temp odniesienia T­_r; T_r – temp odniesienia[K]; E – energia aktywacji tworzywa [J/mol]; R – stała gazowa [8,314 J/mol] Równanie WLF – aby określić lepkość tworzyw bezpostaciowych w temp odniesienia należy zastosować ŋ(T)= ŋ­­­­_r*exp[-C₁*(T-T_r)/C₂+(T-T_r)] T – temp[C]; T_r – temp odniesienia [C]; C₁C₂ – stałe materiałowe zależne od temp odniesienia T_r Wpływ ciśnienia na lepkość – ciśnienie wpływa na lepkość polimerów odwrotnie niż temp, lepkość zwiększa się w miarę wzrostu ciśnienia, wynika to z zmniejszania się objętości swobodnej i ruchliwości makrocząsteczek ŋ(p)= ŋ_r*e^b_p^(p-p_r⁾ Wpływ masy cząsteczkowej na lepkość- lepkość polimerów zależy także od ich masy cząsteczkowej oraz jej rozkładu, wraz ze wzrostem masy cząsteczkowej zwiększa się graniczna lepkość zerowa tworzywa ŋ­­­­₀. ŋ₀=KM_w^α Wpływ czasu odkształcenia na lepkość- lepkość niektórych układów polimerowych zależy od czasu odkształcenia. Zjawisko tiksotropii – polega na tym że w warunkach izotermicznych przepływu płynu który znajdował się dłuższy czas w spoczynku przy stałej szybkości ścinania naprężenie styczne malej odwracalnie z upływem czasu Zjawisko antytiksotropi – zachodzi sytuacja odwrotna w tych samych warunkach naprężenie styczne zwiększa się z upływem czasu. Wpływ stopnia usieciowania na lepkość – ŋ= ŋ(γ,T,t) ŋ – lepkość; γ – szybkość ścinania; T – temp; t – czas. Wraz z wydłużeniem czasu sieciowania lepkość zwiększa się w sposób ciągły aż do osiągnięcia przez polimer stanu stałego Uogólnione Ciecze newtonowskie – są to ciecze nienewtonowskie (czysto lepkie) których lepkość jest funkcją szybkości ścinania. Polimery są w większości cieczami lepko sprężystymi jednak wiele praktycznych problemów przetwórstwa tworzyw można rozwiązać traktując je jako ciecze czysto lepkie, nienewtonowskie i zazwyczaj rozrzedzane ścinaniem. Model Wingradowa-Małkina – umożliwia przybliżone wyznaczenie krzywych lepkości tworzyw na podst pomiaru tylko jednej wartości lepkości w warunkach ustalonej szybkości ścinania, model ma charakter uniwersalny i z dobrym przybliżeniem szczególnie w zakresie dużych szybkości ścinania obowiązuje dla wielu tworzyw ŋ (γ,T)= ŋ₀(T)/1+A₁[γ* ŋ­₀(T)]^a+A₂[γ* ŋ_o(T)]^2a Wyznaczenie wskaźnika szybkości płynięcia(MFR,MVR) – MFR określa szybkość wytłaczania tworzywa przez dyszę o określonej dł i śr w zalecanych warunkach temp, obciążenia i położenia tłoka w cylindrze plastomeru, określaną jako masę tworzywa wytłoczoną w określonym czasie. Pomiar MFR polega na wytłoczeniu w znormalizowanych warunkach wytłoczyny i zważeniu jej.

Lepkość polimerów – jest właściwością materii we wszystkich stanach skupienia związaną z oddziaływaniami międzycząsteczkowymi. Lepkością albo tarciem wewnętrznym nazywa się opór jaki występuje podczas ruchu jednych części ośrodka względem innych. Lepkość ŋ₀ jest graniczną lepkością tworzywa przy szybkości ścinania dążącej do zera i nazywa się lepkością zerową ŋ₀= ŋ(γ0) Wpływ temp na lepkość – lepkość polimerów maleje wraz ze wzrostem temp co można tłumaczyć zwiększeniem się rychliwości makrocząsteczek oraz objętości swobodnej między nimi. Krzywe lepkości w różnej temp mają podobny przebieg i jedynie względem siebie są przesunięte, wpływ temp na lepkość jest znacznie większy przy małych szybkościach ścinania niż przy dużych. Prawo Arrheniusa – ŋ(T)= ŋ_r*exp[E/R(1/T-1/T_r)] : ŋ(T) – lepkość tworzywa w danej temp T; T – temp rozpatrywana[K]; ŋ_r – lepkość w temp odniesienia T­_r; T_r – temp odniesienia[K]; E – energia aktywacji tworzywa [J/mol]; R – stała gazowa [8,314 J/mol] Równanie WLF – aby określić lepkość tworzyw bezpostaciowych w temp odniesienia należy zastosować ŋ(T)= ŋ­­­­_r*exp[-C₁*(T-T_r)/C₂+(T-T_r)] T – temp[C]; T_r – temp odniesienia [C]; C₁C₂ – stałe materiałowe zależne od temp odniesienia T_r Wpływ ciśnienia na lepkość – ciśnienie wpływa na lepkość polimerów odwrotnie niż temp, lepkość zwiększa się w miarę wzrostu ciśnienia, wynika to z zmniejszania się objętości swobodnej i ruchliwości makrocząsteczek ŋ(p)= ŋ_r*e^b_p^(p-p_r⁾ Wpływ masy cząsteczkowej na lepkość- lepkość polimerów zależy także od ich masy cząsteczkowej oraz jej rozkładu, wraz ze wzrostem masy cząsteczkowej zwiększa się graniczna lepkość zerowa tworzywa ŋ­­­­₀. ŋ₀=KM_w^α Wpływ czasu odkształcenia na lepkość- lepkość niektórych układów polimerowych zależy od czasu odkształcenia. Zjawisko tiksotropii – polega na tym że w warunkach izotermicznych przepływu płynu który znajdował się dłuższy czas w spoczynku przy stałej szybkości ścinania naprężenie styczne malej odwracalnie z upływem czasu Zjawisko antytiksotropi – zachodzi sytuacja odwrotna w tych samych warunkach naprężenie styczne zwiększa się z upływem czasu. Wpływ stopnia usieciowania na lepkość – ŋ= ŋ(γ,T,t) ŋ – lepkość; γ – szybkość ścinania; T – temp; t – czas. Wraz z wydłużeniem czasu sieciowania lepkość zwiększa się w sposób ciągły aż do osiągnięcia przez polimer stanu stałego Uogólnione Ciecze newtonowskie – są to ciecze nienewtonowskie (czysto lepkie) których lepkość jest funkcją szybkości ścinania. Polimery są w większości cieczami lepko sprężystymi jednak wiele praktycznych problemów przetwórstwa tworzyw można rozwiązać traktując je jako ciecze czysto lepkie, nienewtonowskie i zazwyczaj rozrzedzane ścinaniem. Model Wingradowa-Małkina – umożliwia przybliżone wyznaczenie krzywych lepkości tworzyw na podst pomiaru tylko jednej wartości lepkości w warunkach ustalonej szybkości ścinania, model ma charakter uniwersalny i z dobrym przybliżeniem szczególnie w zakresie dużych szybkości ścinania obowiązuje dla wielu tworzyw ŋ (γ,T)= ŋ₀(T)/1+A₁[γ* ŋ­₀(T)]^a+A₂[γ* ŋ_o(T)]^2a Wyznaczenie wskaźnika szybkości płynięcia(MFR,MVR) – MFR określa szybkość wytłaczania tworzywa przez dyszę o określonej dł i śr w zalecanych warunkach temp, obciążenia i położenia tłoka w cylindrze plastomeru, określaną jako masę tworzywa wytłoczoną w określonym czasie. Pomiar MFR polega na wytłoczeniu w znormalizowanych warunkach wytłoczyny i zważeniu jej.

Lepkość polimerów – jest właściwością materii we wszystkich stanach skupienia związaną z oddziaływaniami międzycząsteczkowymi. Lepkością albo tarciem wewnętrznym nazywa się opór jaki występuje podczas ruchu jednych części ośrodka względem innych. Lepkość ŋ₀ jest graniczną lepkością tworzywa przy szybkości ścinania dążącej do zera i nazywa się lepkością zerową ŋ₀= ŋ(γ0) Wpływ temp na lepkość – lepkość polimerów maleje wraz ze wzrostem temp co można tłumaczyć zwiększeniem się rychliwości makrocząsteczek oraz objętości swobodnej między nimi. Krzywe lepkości w różnej temp mają podobny przebieg i jedynie względem siebie są przesunięte, wpływ temp na lepkość jest znacznie większy przy małych szybkościach ścinania niż przy dużych. Prawo Arrheniusa – ŋ(T)= ŋ_r*exp[E/R(1/T-1/T_r)] : ŋ(T) – lepkość tworzywa w danej temp T; T – temp rozpatrywana[K]; ŋ_r – lepkość w temp odniesienia T­_r; T_r – temp odniesienia[K]; E – energia aktywacji tworzywa [J/mol]; R – stała gazowa [8,314 J/mol] Równanie WLF – aby określić lepkość tworzyw bezpostaciowych w temp odniesienia należy zastosować ŋ(T)= ŋ­­­­_r*exp[-C₁*(T-T_r)/C₂+(T-T_r)] T – temp[C]; T_r – temp odniesienia [C]; C₁C₂ – stałe materiałowe zależne od temp odniesienia T_r Wpływ ciśnienia na lepkość – ciśnienie wpływa na lepkość polimerów odwrotnie niż temp, lepkość zwiększa się w miarę wzrostu ciśnienia, wynika to z zmniejszania się objętości swobodnej i ruchliwości makrocząsteczek ŋ(p)= ŋ_r*e^b_p^(p-p_r⁾ Wpływ masy cząsteczkowej na lepkość- lepkość polimerów zależy także od ich masy cząsteczkowej oraz jej rozkładu, wraz ze wzrostem masy cząsteczkowej zwiększa się graniczna lepkość zerowa tworzywa ŋ­­­­₀. ŋ₀=KM_w^α Wpływ czasu odkształcenia na lepkość- lepkość niektórych układów polimerowych zależy od czasu odkształcenia. Zjawisko tiksotropii – polega na tym że w warunkach izotermicznych przepływu płynu który znajdował się dłuższy czas w spoczynku przy stałej szybkości ścinania naprężenie styczne malej odwracalnie z upływem czasu Zjawisko antytiksotropi – zachodzi sytuacja odwrotna w tych samych warunkach naprężenie styczne zwiększa się z upływem czasu. Wpływ stopnia usieciowania na lepkość – ŋ= ŋ(γ,T,t) ŋ – lepkość; γ – szybkość ścinania; T – temp; t – czas. Wraz z wydłużeniem czasu sieciowania lepkość zwiększa się w sposób ciągły aż do osiągnięcia przez polimer stanu stałego Uogólnione Ciecze newtonowskie – są to ciecze nienewtonowskie (czysto lepkie) których lepkość jest funkcją szybkości ścinania. Polimery są w większości cieczami lepko sprężystymi jednak wiele praktycznych problemów przetwórstwa tworzyw można rozwiązać traktując je jako ciecze czysto lepkie, nienewtonowskie i zazwyczaj rozrzedzane ścinaniem. Model Wingradowa-Małkina – umożliwia przybliżone wyznaczenie krzywych lepkości tworzyw na podst pomiaru tylko jednej wartości lepkości w warunkach ustalonej szybkości ścinania, model ma charakter uniwersalny i z dobrym przybliżeniem szczególnie w zakresie dużych szybkości ścinania obowiązuje dla wielu tworzyw ŋ (γ,T)= ŋ₀(T)/1+A₁[γ* ŋ­₀(T)]^a+A₂[γ* ŋ_o(T)]^2a Wyznaczenie wskaźnika szybkości płynięcia(MFR,MVR) – MFR określa szybkość wytłaczania tworzywa przez dyszę o określonej dł i śr w zalecanych warunkach temp, obciążenia i położenia tłoka w cylindrze plastomeru, określaną jako masę tworzywa wytłoczoną w określonym czasie. Pomiar MFR polega na wytłoczeniu w znormalizowanych warunkach wytłoczyny i zważeniu jej.

Lepkość polimerów – jest właściwością materii we wszystkich stanach skupienia związaną z oddziaływaniami międzycząsteczkowymi. Lepkością albo tarciem wewnętrznym nazywa się opór jaki występuje podczas ruchu jednych części ośrodka względem innych. Lepkość ŋ₀ jest graniczną lepkością tworzywa przy szybkości ścinania dążącej do zera i nazywa się lepkością zerową ŋ₀= ŋ(γ0) Wpływ temp na lepkość – lepkość polimerów maleje wraz ze wzrostem temp co można tłumaczyć zwiększeniem się rychliwości makrocząsteczek oraz objętości swobodnej między nimi. Krzywe lepkości w różnej temp mają podobny przebieg i jedynie względem siebie są przesunięte, wpływ temp na lepkość jest znacznie większy przy małych szybkościach ścinania niż przy dużych. Prawo Arrheniusa – ŋ(T)= ŋ_r*exp[E/R(1/T-1/T_r)] : ŋ(T) – lepkość tworzywa w danej temp T; T – temp rozpatrywana[K]; ŋ_r – lepkość w temp odniesienia T­_r; T_r – temp odniesienia[K]; E – energia aktywacji tworzywa [J/mol]; R – stała gazowa [8,314 J/mol] Równanie WLF – aby określić lepkość tworzyw bezpostaciowych w temp odniesienia należy zastosować ŋ(T)= ŋ­­­­_r*exp[-C₁*(T-T_r)/C₂+(T-T_r)] T – temp[C]; T_r – temp odniesienia [C]; C₁C₂ – stałe materiałowe zależne od temp odniesienia T_r Wpływ ciśnienia na lepkość – ciśnienie wpływa na lepkość polimerów odwrotnie niż temp, lepkość zwiększa się w miarę wzrostu ciśnienia, wynika to z zmniejszania się objętości swobodnej i ruchliwości makrocząsteczek ŋ(p)= ŋ_r*e^b_p^(p-p_r⁾ Wpływ masy cząsteczkowej na lepkość- lepkość polimerów zależy także od ich masy cząsteczkowej oraz jej rozkładu, wraz ze wzrostem masy cząsteczkowej zwiększa się graniczna lepkość zerowa tworzywa ŋ­­­­₀. ŋ₀=KM_w^α Wpływ czasu odkształcenia na lepkość- lepkość niektórych układów polimerowych zależy od czasu odkształcenia. Zjawisko tiksotropii – polega na tym że w warunkach izotermicznych przepływu płynu który znajdował się dłuższy czas w spoczynku przy stałej szybkości ścinania naprężenie styczne malej odwracalnie z upływem czasu Zjawisko antytiksotropi – zachodzi sytuacja odwrotna w tych samych warunkach naprężenie styczne zwiększa się z upływem czasu. Wpływ stopnia usieciowania na lepkość – ŋ= ŋ(γ,T,t) ŋ – lepkość; γ – szybkość ścinania; T – temp; t – czas. Wraz z wydłużeniem czasu sieciowania lepkość zwiększa się w sposób ciągły aż do osiągnięcia przez polimer stanu stałego Uogólnione Ciecze newtonowskie – są to ciecze nienewtonowskie (czysto lepkie) których lepkość jest funkcją szybkości ścinania. Polimery są w większości cieczami lepko sprężystymi jednak wiele praktycznych problemów przetwórstwa tworzyw można rozwiązać traktując je jako ciecze czysto lepkie, nienewtonowskie i zazwyczaj rozrzedzane ścinaniem. Model Wingradowa-Małkina – umożliwia przybliżone wyznaczenie krzywych lepkości tworzyw na podst pomiaru tylko jednej wartości lepkości w warunkach ustalonej szybkości ścinania, model ma charakter uniwersalny i z dobrym przybliżeniem szczególnie w zakresie dużych szybkości ścinania obowiązuje dla wielu tworzyw ŋ (γ,T)= ŋ₀(T)/1+A₁[γ* ŋ­₀(T)]^a+A₂[γ* ŋ_o(T)]^2a Wyznaczenie wskaźnika szybkości płynięcia(MFR,MVR) – MFR określa szybkość wytłaczania tworzywa przez dyszę o określonej dł i śr w zalecanych warunkach temp, obciążenia i położenia tłoka w cylindrze plastomeru, określaną jako masę tworzywa wytłoczoną w określonym czasie. Pomiar MFR polega na wytłoczeniu w znormalizowanych warunkach wytłoczyny i zważeniu jej.

Lepkość polimerów – jest właściwością materii we wszystkich stanach skupienia związaną z oddziaływaniami międzycząsteczkowymi. Lepkością albo tarciem wewnętrznym nazywa się opór jaki występuje podczas ruchu jednych części ośrodka względem innych. Lepkość ŋ₀ jest graniczną lepkością tworzywa przy szybkości ścinania dążącej do zera i nazywa się lepkością zerową ŋ₀= ŋ(γ0) Wpływ temp na lepkość – lepkość polimerów maleje wraz ze wzrostem temp co można tłumaczyć zwiększeniem się rychliwości makrocząsteczek oraz objętości swobodnej między nimi. Krzywe lepkości w różnej temp mają podobny przebieg i jedynie względem siebie są przesunięte, wpływ temp na lepkość jest znacznie większy przy małych szybkościach ścinania niż przy dużych. Prawo Arrheniusa – ŋ(T)= ŋ_r*exp[E/R(1/T-1/T_r)] : ŋ(T) – lepkość tworzywa w danej temp T; T – temp rozpatrywana[K]; ŋ_r – lepkość w temp odniesienia T­_r; T_r – temp odniesienia[K]; E – energia aktywacji tworzywa [J/mol]; R – stała gazowa [8,314 J/mol] Równanie WLF – aby określić lepkość tworzyw bezpostaciowych w temp odniesienia należy zastosować ŋ(T)= ŋ­­­­_r*exp[-C₁*(T-T_r)/C₂+(T-T_r)] T – temp[C]; T_r – temp odniesienia [C]; C₁C₂ – stałe materiałowe zależne od temp odniesienia T_r Wpływ ciśnienia na lepkość – ciśnienie wpływa na lepkość polimerów odwrotnie niż temp, lepkość zwiększa się w miarę wzrostu ciśnienia, wynika to z zmniejszania się objętości swobodnej i ruchliwości makrocząsteczek ŋ(p)= ŋ_r*e^b_p^(p-p_r⁾ Wpływ masy cząsteczkowej na lepkość- lepkość polimerów zależy także od ich masy cząsteczkowej oraz jej rozkładu, wraz ze wzrostem masy cząsteczkowej zwiększa się graniczna lepkość zerowa tworzywa ŋ­­­­₀. ŋ₀=KM_w^α Wpływ czasu odkształcenia na lepkość- lepkość niektórych układów polimerowych zależy od czasu odkształcenia. Zjawisko tiksotropii – polega na tym że w warunkach izotermicznych przepływu płynu który znajdował się dłuższy czas w spoczynku przy stałej szybkości ścinania naprężenie styczne malej odwracalnie z upływem czasu Zjawisko antytiksotropi – zachodzi sytuacja odwrotna w tych samych warunkach naprężenie styczne zwiększa się z upływem czasu. Wpływ stopnia usieciowania na lepkość – ŋ= ŋ(γ,T,t) ŋ – lepkość; γ – szybkość ścinania; T – temp; t – czas. Wraz z wydłużeniem czasu sieciowania lepkość zwiększa się w sposób ciągły aż do osiągnięcia przez polimer stanu stałego Uogólnione Ciecze newtonowskie – są to ciecze nienewtonowskie (czysto lepkie) których lepkość jest funkcją szybkości ścinania. Polimery są w większości cieczami lepko sprężystymi jednak wiele praktycznych problemów przetwórstwa tworzyw można rozwiązać traktując je jako ciecze czysto lepkie, nienewtonowskie i zazwyczaj rozrzedzane ścinaniem. Model Wingradowa-Małkina – umożliwia przybliżone wyznaczenie krzywych lepkości tworzyw na podst pomiaru tylko jednej wartości lepkości w warunkach ustalonej szybkości ścinania, model ma charakter uniwersalny i z dobrym przybliżeniem szczególnie w zakresie dużych szybkości ścinania obowiązuje dla wielu tworzyw ŋ (γ,T)= ŋ₀(T)/1+A₁[γ* ŋ­₀(T)]^a+A₂[γ* ŋ_o(T)]^2a Wyznaczenie wskaźnika szybkości płynięcia(MFR,MVR) – MFR określa szybkość wytłaczania tworzywa przez dyszę o określonej dł i śr w zalecanych warunkach temp, obciążenia i położenia tłoka w cylindrze plastomeru, określaną jako masę tworzywa wytłoczoną w określonym czasie. Pomiar MFR polega na wytłoczeniu w znormalizowanych warunkach wytłoczyny i zważeniu jej.