Kim jest architekt? Jakim architektem chcę być?

W moim mniemaniu architekt to osoba odpowiedzialna za zrobienie projektu architektoniczno-budowlanego zgodnie z przepisami, zasadami estetyki, biorąc pod uwagę wymagania inwestora, ale też własne sumienie i wyczucie artystyczne. To architekt ma za zadanie rozmawiać z inwestorem i pertraktować odpowiednie warunki projektu. Naszym zadaniem jest też dbanie o to, aby budynek zaprojektowany przez nas wpisywał się w otoczenie, podwyższał jego poziom estetyczny i dobrze służył ludziom, którzy będą go używać. Pan Paweł Kobylański słusznie zauważa, że architektura ma przetrwać lata. Powinna więc prezentować jakiś poziom. Źle się żyje w otoczeniu architektury błędnie zaprojektowanej, gdy architekt nie zważa na potrzeby społeczeństwa, potrzeby ludzi takich jak on. Jest we Francji takie miasto, chyba Sarcelles (ale nie jestem pewna), w którym zaprojektowano i wybudowano ludziom gigantyczne bloki mieszkalne. Bardzo długie i monotonne, przy dość małej ilości przestrzeni zielonej dookoła. Po krótkim mieszkaniu w tym mieście, mieszkańcy zaczęli się wyprowadzać. Miasto opustoszało. Ceny mieszkań bardzo spadły, więc wprowadzili się tam ludzie dbający wyłącznie o cenę mieszkania, najczęściej mający problemy z prawem. Bardzo szybko wzrosła przestępczość, która jeszcze bardziej pogorszyła opinię o tym miejscu. Dopiero po jakimś czasie zostały podjęte działania mające na celu doprowadzenie do porządku tego miejsca. Na tym przykładzie widać, że architektura wpływa na społeczeństwo. Zawód architekta jest więc bardzo odpowiedzialną pracą i zasługuje na szacunek i godziwe wynagrodzenie. Bo nie jest to narysowanie „paru kresek”. To rozwiązywanie skomplikowanych problemów w kreatywny sposób mając na uwadze mnóstwo różnorakich czynników.

A jakim architektem chcę być? Myślę, że chcę być przede wszystkim dobrym rzemieślnikiem. Nie marzę o staniu się wyrafinowanym artystą projektującym głównie galerie sztuki, muzea i ośrodki kultury. Nie mam niestety tego rzeźbiarskiego podejścia do architektury. Chciałabym projektować obiekty służące ludziom, funkcjonalne i eleganckie w formie, uporządkowane i harmonizujące z otoczeniem. Nie mam nic przeciwko supernowoczesnym lub niekonwencjonalnym rozwiązaniom, o ile te rozwiązanie służą czemuś więcej niż ozdobie lub wyrażeniu własnej osobowości przez projektanta. Chciłabym nawet zaprojektować kiedyś jakiś ekologiczny, samowystarczalny budynek naszpikowany pomysłami i usprawnieniami, o dynamicznej bryle, mającej uzasadnienie w funkcji tego budynku. Ale nie byłoby dla mnie straszne również pójście bardziej w stronę urbanistyki, którą wielu z moich znajomych uważa za najnudniejsze co może ich spotkać. Ja chcę po prostu robić dobre budynki służace ludziom podobnym do mnie. I nie być z tego powodu niedocenianą, bo przecież nie jest prawdą, że „dom opieki nad osobami starszymi / mieszkaniówka / szkoła to coś szalenie łatwego i nie wymagającego pomysłu, to tylko parę kresek”. Ludzie niestety doceniają zwykle jedynie dzieła wybitnych Architektów, a nie widzą, że tą architekturę „codzienną” też musi ktoś tworzyć. Może gdyby przeprowadzić ten „Eksperyment Narodowy” zaproponowany przez panią Annę Buławę-Pełkę, moglibyśmy liczyć na większy szacunek społeczeństwa.