Kolorowe dni w przedszkolu

KOLOROWE DNI W PRZEDSZKOLU

Propozycję zorganizowania zabawy w „kolorowe dni” poddała pani dyrektor. Długo zastanawiałam się nad koncepcją zajęć tego typu. Chciałam by stały się one dla dzieci źródłem niezapomnianych doznań estetycznych, pobudziły ich twórczą aktywność, wzbogaciły ich wyobraźnię.

Organizując dzieciom spotkanie z kolorami postanowiłam zainspirować je przede wszystkim literaturą. Skompletowałam następujące pozycje:

„kolorowe” wierszyki zawarte w książce „Wychowanie plastyczne w przedszkolu”,
M. Przewoźniak – „Żółty ogród”,
W. Broniewski – „Gramy w zielone”,
T. Ference – „Schowek na kolory”

Przesłuchałam swoją domową taśmotekę, z której wybrałam piosenki: „Kolorowe kredki”, „Zielona półnutka”, „Gramy w kolory”.

Scenariusz obchodów „kolorowych” dni był w zasadzie podobny. Najpierw recytowałam wierszyk o danej barwie, później szukaliśmy wspólnie tego koloru w ubiorze dzieci. Ileż było śmiechu i radości przy pokazywaniu swojej garderoby. Później wyruszyliśmy na „oszukiwanie kolorów”. Podczas tej zabawy dzieci zbierały przedmioty w danym kolorze, a na sygnał wracały na dywan i wkładały swoje zbiory do kolorowych doręczy. Wygrywał ten, kto zebrał ich najwięcej.

Podczas kolorowych dni proponowałam dzieciom rozmaite działania plastyczne:

lepienie z plasteliny dowolnych przedmiotów w danym kolorze,
malowanie farbami na dowolny lub określony temat,
układanie dowolnych kompozycji z elementów wyciętych z kolorowego papieru, z mozaiki geometrycznej,
łączenie różnych technik.

W kolorowym tygodniu nie zabrakło również zabaw konstrukcyjnych. Na dywanie i przy stolikach powstawały z klocków jednobarwne budowle, domy, garaże, parkingi, stacje benzynowe, samochody. Również ćwiczenia gimnastyczne miały „kolorową” wymowę. Wykorzystywaliśmy odpowiedniego koloru przybory. W żółtym dniu zbijaliśmy żółtymi piłeczkami żółte kręgle. Zielonego dnia wykorzystywaliśmy w ćwiczeniach zielone krążki i szarfy. Każdy dzień żegnaliśmy piosenką, wierszykiem lub „kolorową” zabawą.

W swojej praktyce pedagogicznej zabawę w kolorowe dni prowadziłam w każdym roku szkolnym. Za każdym razem wprowadzając coś nowego. Od inwencji nauczyciela zależy, bowiem jak zrobi z tego zwykłego dnia inny niż wszystkie.

DZIEŃ ŻÓŁTY

Cele:

- tworzenie pozytywnego obrazu samego siebie,

- utrwalenie umiejętności rozpoznawania koloru żółtego,

- rozwijanie intencji twórczej poprzez improwizację ruchową i słowną.

Dekoracja sali wykonana jest w kolorze żółtym. W przeddzień tego dnia poprosiłam dzieci o założenie ubrań w kolorze żółtym, (nic nie mówiąc dzieciom o żółtym dniu).

Dzieci z niecierpliwością i niepewnością oczekiwały rozpoczęcia.

Przebieg:

Powitanie wszystkich przez kokoszkę (prosiłam jedno dziecko by przebrało się w odpowiedni strój). Jestem żółta kokoszka, witam wszystkich w żółtym dniu.
Dzieci wchodząc do sali zauważyły porozwieszane w sali żółte słoneczka w różnych miejscach z imionami dzieci, przy muzyce dzieci biegają na przerwę, każde szuka słoneczka ze swoim imieniem i zawiesza na szyi.
Zabawa ze słoneczkiem. N-l przynosi duży rekwizyt uśmiechniętego słoneczka.

Wy jesteście słoneczka i ja jestem słoneczko

Przybyłem dzisiaj do waszego przedszkola,

- widzę, że macie dzisiaj dzień w moim kolorze,

więc się z wami trochę pobawię…

Wysłuchanie zagadki.

Kolorowa wstęga na niebie się mieni,

Utkana jest w deszczu i słońca promieni.

- odgadnięcie przez dzieci – tęcza.

Recytacja wiersza Piotra Lasowskiego

SIEDEM KOLORÓW

Siedem kolorów tęcza ma

Jasnych jak piękna chwila

Kiedyś myślałam sobie tak

Ta tęcza jest motylem.

I gdy zobaczę tęczę gdzieś

Pamiętam zawsze o tym,

że każda tęcza także jest

ulotna jak ten motyl.

- Proszę wymienić kolory tęczy…

- Rozejrzyjcie się, jaki kolor dzisiaj dominuje?

- Co jest na świecie w kolorze żółtym?

- A czy wiecie od czego pochodzi kolor żółty? Posłuchajcie:

„Barwa żółta”

kolor od słońca otrzymała

w zbożach latem zaszumiała

a rzekami nad brzegami

przepłynęła kaczeńcami.

W zieleń łubin powplatała.

W słonecznikach zamieszkała.

Księżycowym bywa blaskiem,

W piaskownicy żółtym piaskiem

i kanarek rozśpiewany

w żółte piórka jest ubrany.

6. Wyszukiwanie w sali żółtych przedmiotów, nazywanie, liczenie.

7. Zabawa w kole – Dzieci siedzą na krążkach słuchając poleceń n-la:

- zamienia się miejscami dzieci, które mają żółte bluzeczki,

- zmieniają miejsca, które mają żółty kolor na skarpetkach

- dzieci, które mają żółte spódniczki.

A teraz posłuchajcie, powiem wam bajeczkę:

„Miałam kokoszeczkę

a ta kokoszeczka znosiła złote jajeczka.

Wcale to nie bajka,

że z każdego jajka

wyszła ta żółciutka kuleczka malutka.

Potem kokoszeczka wkoło ogródeczka

razem z kurczętami zbierała jajeczka”.

- zbieranie żółtych piłeczek przez dzieci „Kto ma więcej” – przeliczanie.

Zabawa „Mówimy szeptem”

- dzieci powtarzają jak najciszej:

„Kurczaczek żółty zwierzaczek”

„Miał kurczaczek żółty kubraczek”

„Kureczki żółte kuleczki”.

Zabawa inscenizowana do piosenki „Pac gruszka”.
„Grasz w żółte…” zabawy w piłkę, toczenie piłki do dziecka, które pokażę kolor żółty: „Grasz w żółte

- gram, masz żółte mam”

12. Następnym punktem naszej zabawy były prace plastyczne. Podzieliliśmy się na

grupy. Każda grupa otrzymała instrukcję zadania:

I grupa - malowanie żółtych przedmiotów farbą plakatową;

II grupa - wyklejanie słoneczka kawałeczkami żółtego papieru, doklejanie promyków

III grupa - wypełnianie konturu jabłka – kuleczkami z bibuły,

IV grupa - wycinanie płatków z żółtego papieru, wyklejanie środka słonecznika

zasuszonymi ziarenkami.

Zauważyłam, że dzieci bardzo chętnie uczestniczyły w pracy w grupach,

cieszyły się z własnych osiągnięć. Współpraca przebiegała bez zarzutu. Następnie wspólnie wykonaliśmy dekorację na korytarzu, którą można było się pochwa

DZIEŃ POMARAŃCZOWY

Cel zajęcia:

Jest okazja wzajemnie się poznać, atrakcyjnie powitać i zintegrować. Będziemy nabywać umiejętności współdziałania w zespole, w parach. Spróbujemy twórczo rozwiązywać problemy. Wykażemy indywidualną znajomość podstawowych kolorów.

Na następny dzień wszystkie dzieci chętnie przybyły do przedszkola. Każde dziecko miało na sobie coś koloru pomarańczowego. Sala była pięknie przyozdobiona na pomarańczowo.

Spotkanie zaczęło się zabawą przy „Piosence powitalnej” z kasety „Klanzy”. Dzieci stoją parami po obwodzie koła. Zabawa polegała na tym, iż klaskało się w dłonie partnera wypowiadając słowa piosenki, a na koniec należało przesunąć się w lewo o 1 miejsce. Tak samo z nowym partnerem.

Tekst piosenki:

Wszyscy są, witam Was,

zaczynamy, już czas.

Jestem ja, jesteś Ty,

raz, dwa, trzy.

Zabawa trwała tak długo, aż wszyscy się ze wszystkimi powitali. Następnie stanęliśmy w jednym dużym okręgu. Prowadząca zaproponowała zabawę pt. „Iskierka przyjaźni”. Wszyscy trzymali się za ręce. Pani Halinka trzymała w ręku pomarańczową apaszkę i wygłosiła formułkę:

Iskierkę przyjaźni puszczam w krąg

niech wróci do moich rąk.

Pod koniec wypowiedzi dziecko dało impuls osobie stojącej po jego prawej stronie. Był to lekki uścisk dłoni. Ten sam impuls przechodził kolejno od osoby do osoby, aż wrócił do nadawcy, który powiedział:

Iskierka przyjaźni wróciła jako duży płomień,

który rozpali ognisko przyjaźni.

Wszystkie dzieci były uśmiechnięte i każdy czekał na kolejną propozycję.

Następnie nauczycielka rozrzuciła na salę pomarańczowe liście z imionami dzieci. Zadaniem dzieci było odnalezienie listka ze swoim imieniem i zawieszenie go na szyi. Zabawę ożywiła skoczna muzyka.

Następna zabawa, która bardzo podobała się dzieciom, to tworzenie barwy pomarańczowej. Dzieci otrzymały słoiczki z wodą, farby w podstawowych kolorach. Zadaniem ich było wymieszać ze sobą dwa kolory farb, aby powstał kolor pomarańczowy. Ile było przy tym zadaniu nieudanych prób, ile śmiechu..

Po tym zadaniu kolejna „Burza mózgów na skojarzenia”, co jest w pomarańczowym kolorze/ każdy chciał wymyślić coś innego. Kto powtórzył już raz wypowiedziane określenie wchodził do środka. Żeby wrócić do kręgu wykonywał polecenie, które otrzymał od dzieci.

W następnym etapie zajęć po przygotowaniu dzieciom treści wiersza „Barwa pomarańczowa” n-lka zaprosiła dzieci do przygotowanych stanowisk pracy. Było ich trzy rodzaje:

malowanie na kartonie pomarańczową farbą,
wyklejanie postaci wiewiórki pomarańczową pociętą włóczką,
odbijanki ze stempli z użyciem pomarańczowej farby.

Wybór stanowisk był dobrowolny. Prowadząca krótko omówiła sposób wykorzystania przygotowanych materiałów i przyborów i zachęciła do podjęcia pracy. Po skończeniu prac dzieci długo przyglądały się swoim pracom, wymieniały uwagi na ich temat i zapragnęły aby stały się częścią dekoracji w przedszkolu.

Po spokojnej zabawie dzieci zostały zaproszone do szalonej i szybkiej zabawy. Zaczęły wirować jak listki na wietrze przy szybkim akompaniamencie muzycznym. Przy akompaniamencie cichym zadaniem dzieci było przyozdobić listkami z ich imionami, które miały powieszone na szyi drzewka, które stały w sali. Uzupełniły one galerie prac dzieci, którą zorganizowaliśmy w holu przedszkola.

Na koniec jeszcze informacja zwrotna – „Dokończ zdanie”

- Dziś najbardziej podobało mi się .......................................................

DZIEŃ NIEBIESKI – andrzejkowe wróżby

W zajęciu tym biorą udział rodzice. Sala przybrana w kolorze niebieskim, na niebiesko ubrane też są same dzieci.

Cele:

rozbudzanie i ukierunkowanie aktywności dzieci i rodziców,
poznanie tradycyjnych zabaw związanych z dniem św. Andrzeja,
wzmacnianie więzi emocjonalnej z rodziną.

Pomoce: „dywanik” z szarego papieru, mazaki, monety 1-groszowe, miska z wodą, karteczki z napisami, kubeczki, talerzyki, przedmioty charakteryzujące dany zawód, sznury o długości 1 metra, garnek z woskiem, duży klucz, elementy słoneczek, gałązki wiśni dla każdego uczestnika.

PRZEBIEG ZAJĘĆ

Metody wstępne mające na celu integrację uczestników przed wejściem do sali. Obrysowywanie stopy na szarym papierze „dywaniku” z wpisaniem swojego imienia.

Zabawa ze śpiewem i klaskaniem

Wszyscy są, witam Was

Zaczynamy już czas

Jestem ja

Jesteś ty

Raz, dwa, trzy

Stoimy parami buzią do siebie

Raz klaśniemy w swoje ręce raz w ręce partnera

Pokazujemy na siebie

Pokazujemy na partnera

Klaszczemy w dłonie partnera trzy razy

Zajęcia poświęcone staremu ludowemu zwyczajowi andrzejkowemu prowadzi n-lka przebrana za wróżkę. Rozpoczyna je gawędą:

Dawno dawno temu w przed ostatni dzień listopada, w przeddzień imienin Andrzeja wszystkie panny chciały się dowiedzieć o przyszłym losie. „Andrzejki” to tradycja ludowa wieczoru wróżb pielęgnowana od dawnych czasów i przekazywana z pokolenia na pokolenie. Z tym dniem związane są również przysłowia ludowe, które dotyczą pogody:

Śnieg na Andrzeja, dla zboża zła nadzieja;
Gdy święty Andrzej ze śniegiem przybieży, sto dni śnieg na polu leży;

Oraz wieczoru andrzejkowego:

Na świętego Andrzeja Błyska pannom nadzieja.

Opowiadała mi babcia, że tej nocy dziewczęta kładąc się spać, wkładały pod poduszkę kartki z imionami chłopców, aby rano sprawdzić, które imię pierwsze im w rękę wpadnie, to ten chłopak będzie jej mężem. Były wróżby z butów ustawianych jeden za drugim i z kości baranich rzucanych psom. I oczywiście we wszystkich tych sposobach chodziło o jedno, które z dziewcząt pierwsze wyjdzie za mąż. Wróżono też sobie ze sztachet na płocie. Dziewczyna dotykała każdej sztachety na przemian: wdowiec, kawaler. Zdarzało się nieraz, że chłopcy dla psoty smarowali sztachety smołą. Aby sprawdzić od której strony przyjdzie wybranek, dziewczyna trzęsła płotem, mówiąc przy tym:

Płocie, płocie trzęsę cię

Święty Andrzeju proszę Cię

Szczeknij pies, gdzie mój jest.

Dziewczęta zaglądały też do studni, to tam w wodzie miała im się ukazać twarz narzeczonego. Przy tej wróżbie chłopcy płatali dziewczętom figle. Kiedy dziewczyna nachyliła się nad studnią chłopcy na kiju wychylali głowę kapusty. I co zobaczyła dziewczyna? – głowę kapuścianą.

Następnie nauczycielka zaprasza na andrzejkowe wróżby i wypowiada zaklęcie:

Hokus – pokus

czary – mary

aby wróżba się spełniła

złóżmy dary

Dzieci z koszyka wybierają monetę jednogroszową i po wypowiedzeniu zaklęcia wrzucają ją do misy z wodą.

WRÓŻBA – CO CIĘ CZEKA W NIEDALEKIEJ PRZYSZŁOŚCI?

Dzieci losują karteczki z napisami, np.:

otrzymam wkrótce prezent,
czeka Cię miła niespodzianka,
wyjedziesz z rodzicami na zakupy,

Zabawa integracyjna w samoloty:

Na tle odgłosów lecącego samolotu naśladujemy start, lot, lądowanie, itp.

WRÓŻBA – KIM BĘDĘ, JAKI BĘDĘ MIAŁ ZAWÓD?

Pod kubkami i talerzykami ułożone są przedmioty charakteryzujące dany zawód, np. pieniądze, igła, różaniec, nasiona, chleb. Kto chce wiedzieć jaki będzie miał zawód podnosi kubek lub talerzyk do góry.

WRÓŻBA ZE SZNURKÓW – WIĄZANIE SUPEŁKÓW

Kto najwięcej zwiąże supełków, ten będzie miał zręczne ręce do pisania. Kto ułoży ze sznurka jakieś zwierzątko, to na pewno dostanie zwierzątko w upominku.

Zabawa ze śpiewem. Wróżba ma melodię Karuzeli:

Chłopcy , dziewczęta dalej śpieszmy się,

wróżba nas czeka, wzywa nas z daleka.

Starsi już poszli, a młodsi jeszcze nie.

Hej hopsasa, wróżba toczy się

Hej dalej, dalej do zabawy spieszmy się.

„Wróżka” wypowiada zaklęcie:

Święty Andrzeju, daj znać co się ze mną będzie dziać.

Wszyscy powtarzają.

Uczestnicy leją wosk do miski z zimną wodą przez ucho klucza, oglądają zastygły wosk lub cień na ścianie. Co pokaże cień to czeka dziecko w przyszłości.

Np. bryły, skały – będziesz wędrować po górach, będziesz zdobywać największe góry;

Serce – masz wielkie serce, będziesz pomagać innym, dzielić się z innymi;

WRÓŻBA Z BUTÓW

Kto z zawiązanymi oczami szybko znajdzie swoje buty wśród innych, tego czeka ciekawa wycieczka.

WYŚCIGI Z BUTÓW

Kto pierwszy przekroczy próg, ten kiedyś na pewno wygra prawdziwy wyścig.

WRÓŻBY Z MYDŁANYCH BANIEK

kto wydmuch największą bańkę, ten w tym roku ładnie podrośnie,
kto wydmucha na raz kilka baniek, będzie się już niedługo bawił z kolegami,
komu bańka pęknie, ten nie umie dmuchać w słomkę ale może w trąbę będzie dmuchał najładniej.

WRÓŻBA DLA GOŚCI – CO PANIĄ (PANA) CZEKA W DALEKIEJ PRZYSZŁOŚCI?

Pod talerzami ukryte są przedmioty:

obrączka – oznaka wierności,
chleb – dobrobyt,
cukierki – słodkie życie,
liść babki – bogactwa.

Taniec integracyjny Pieczenie ciasta – zaproszenie na poczęstunek,
Podsumowanie i ocena zabawy przez zawieszenie na tablicy słoneczka (jak się czuję z odpowiednią buzią? – wesoła, obojętna, smutna)
Przy pożegnaniu „wróżka” wręcza każdemu gałązkę wiśni. Tą gałązkę należy włożyć do wazonu. Jeśli zakwitnie do Wigilii Bożego Narodzenia wróżby się spełnią.

Następnie wróżka zaprasza wszystkich do zabawy przy muzyce. Bawią się rodzice i dzieci.

DZIEŃ ZIELONY – WITAJ WIOSNO

Piękno wiosennego krajobrazu jest tak urzekające, że niemal każde dziecko odczuwa urodę budzącej się do życia przyrody. Obcowanie z nią dostarcza silnych, niepowtarzalnych wrażeń. Przykładem działalności tego typu jest zorganizowana przez nas w przedszkolu uroczystość „POWITANIA WIOSNY PRZEZ PRZEDSZKOLAKÓW”. W tygodniu poprzedzającym nadejście wiosny zaplanowałyśmy z koleżanką zajęcia plastyczno-konstrukcyjne, na których dzieci w asyście pań wykonały „Marzannę” – symbol odchodzącej zimy.

W pierwszy dzień wiosny zorganizowaliśmy uroczysty dzień POWITANIA WIOSNY – zajęcia otwarte, na które zaprosiliśmy rodziców.

OTO SCENARIUSZ TYCH ZAJĘĆ

TEMAT: „JAK SIĘ WIOSNA BUDZI ZE SNU”

Cele:

Wzbogacenie wiadomości dotyczących zmian w przyrodzie w okresie wczesnej wiosny.
Rozwijanie i bogacenie czynnego słownika dzieci.
Doskonalenie umiejętności w zakresie nauki czytania.
Ćwiczenia w sferze werbalnej, ruchowej i percepcyjnej.
Rozwijanie umiejętności współdziałania z dorosłymi w trakcie wspólnego wykonywania zadań, wytworzenie radosnej atmosfery będącej warunkiem twórczych zachowań dzieci, wytwarzanie więzi uczuciowej z rodzicami.

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

Demonstracja – marsz z Marzanną wraz z recytacją wiersza „Marzanna” – pożegnanie zimy.
Śpiewanie piosenki pt. „Wkrótce wiosna”. Dzieci stoją w półkolu, trzymają w rękach różnorodne instrumenty perkusyjne, śpiewają piosenkę i wystukują rytm refrenu:

Pierwszy obudził się pierwiosnek

Potem chochoły spadły z róż

Skowronek śpiewem woła wiosnę

Żeby na pola przyszła już.

Ref. Bo zima, bo zima, każdemu obrzydła.

Niech wiosna jej da pstryczka w nos

Niech wiosnę, niech wiosnę

Przyniosą na skrzydłach

Bociek, jaskółka, szpak i kos.

Przedstawienie inscenizacji w wykonaniu dzieci pt. „NIECH ŻYJE WIOSNA”.
Krótka rozmowa z dziećmi na temat „Gdzie można spotkać wiosnę”.
Zabawa ruchowa przy muzyce „Rosną wiosenne kwiaty”.

Dzieci mają opaski na głowach, na każdej emblemat wiosennego kwiatka. Kwiatki trwają w uśpieniu, po chwili rozbrzmiewa muzyka i wchodzi Pani Wiosna (jedno dziecko przebrane za wiosnę). Dotknięciem czarodziejskiej różdżki budzi kwiatki i zachęca je do wzrostu. Gdy wszystkie kwiatki urosną tańczą z Panią Wiosną w dużym kole przy muzyce dobiegającej z magnetofonu.

Wspólna recytacja wiersza „Już” Laury Łącz

N. – Spadła deszczu kropla

Dz. – Plum

N. – Zawiał ciepły wietrzyk

Dz. – Szum

N. – Coś pachnie w powietrzu

Dz. – Kwiat

N. – Zmienia się wkoło

Dz.- Świat

N. – A co to tak śpiewa?

Dz. – Ptak

N. – Czyżby przyszła wiosna?

(dziecko przebrane za wiosnę) – TAK

Tajemnicza rozmowa z wiosną. Nauczyciel wcześniej nagrywa wiosnę na taśmę magnetofonu wg:

WIOSNA

Witamy Panią serdecznie. Jest Pani bardzo punktualna...
Tak. Przybywam zawsze 21 marca, kiedy to dzień i noc mają tę samą długość, czyli po 12 godzin. Słońce już mocno przygrzewa naszą część planety. Dni robią się coraz dłuższe, a noce krótsze. Dlatego mogę wiele zmienić w przyrodzie. Drzewa zaczynają wypuszczać młode listki, kwitną kwiaty...
A nie martwi się Pani czasem, że rośliny albo zwierzęta przegapią Pani przyjście? Skąd na przykład żaby czy niedźwiedzie, które zasypiają na zimę wiedzą, kiedy wstać?
To proste. Ich ciała reagują we śnie na temperaturę i wilgoć. Gdy tylko robi się cieplej, gdy topnieje śnieg – zimowe śpiochy wstają.
A rośliny? Czy mają takie same „budziki”?
Niektóre – na przykład trawy i zboża – tak. Ich nasiona kiełkują pod wpływem wilgoci i ciepła. A krzewy i drzewa po prostu mnie widzą.
Widzą?! Coś chyba się Pani pokręciło?! Przecież nie mają oczu!
A właśnie że mają! W niektórych roślinach jest specjalna substancja zwana fotochromem, która odróżnia światło dnia od ciemności nocy i liczy „jasne” godziny. Kiedy się zjawiam, jest ich odpowiednio dużo w ciągu doby. Komórki fotochromu „mówią” o tym swoim roślinom, a te zaczynają się wtedy zielenić, kwitnąć...
Gdy Pani przychodzi, drzewa zakwitają, a ptaki zaczynają śpiewać. Dlaczego na wiosnę ten ptasi chór jest tak głośny?
Ptaki śpiewają głównie po to, żeby zaznaczyć swój teren i odpędzić od niego konkurentów. A wiosną wszystkie szukają najlepszego miejsca na gniazdo. Ta konkurencja jest bardzo silna. Dlatego każdy ptak, który tylko umie śpiewać, a nawet i ten, który, jak wrona, nie bardzo sobie z tym radzi – nie żałuje gardła. A poza tym – ptaki po prostu się cieszą z mojego nadejścia i chcą to wszystko powiedzieć.
I trudno im się dziwić! Wszyscy się cieszą. My – ludzie – też. Dziękujemy serdecznie za rozmowę i za to, że Pani już z nami jest!

Zgadywanka: „Kto ma Wiosenny obrazek?”. Dzieci dostają do ręki małe obrazki, które kojarzą im się z wiosną lub nie. Mają za zadanie dobrze im się przyjrzeć. W tym czasie nauczycielka czyta kolejne zagadki. Dziecko, które ma na swoim obrazku rozwiązanie zagadki podchodzi do tablicy i przypina go do kosza, który trzyma Pani Wiosna. Dzieci odkładają na bok te obrazki, na których nie ma wiosennych elementów. Jedno z dzieci po usłyszeniu odpowiedniej zagadki przypina swoją kartkę z napisem WIOSNA – obok postaci Pani Wiosny.
Zabawa rytmiczno-ruchowa „Polka wiosenna”.
„List – niespodzianka” – dzieci dowiadują się że otrzymały list od WIOSNY. Po odczytaniu go przez nauczycielkę dzielą się swoimi wrażeniami i postanawiają spełnić prośbę Wiosny o nowej sukience.

Dzieci z pomocą rodziców projektują i wykonują cztery kolorowe sukienki z przygotowanych materiałów. W trakcie wspólnej pracy panuje wspaniała, radosna atmosfera, a rodzice mają okazję zapomnieć na chwilę o codziennych problemach i spróbować rozwinąć swoją inwencję.

Bawimy się w fioletowe

C e l : Stwarzanie sytuacji sprzyjających aktywizowaniu myślenia, rozwiązywa-

niu problemów, doskonaleniu sprawności umysłowych.

Utrwalenie koloru fioletowego, barwy pochodnej, wzbogacenie dziecięcych przeżyć estetycznych.

P o m o c e : krokusy do przypięcia na tablicy: żółte, białe, fioletowe, figury geometryczne, cyfry, znaki matematyczne, kartki, farby w kolorze zielonym, niebieskim, czerwonym, fioletowe kredki, nagranie z utworem instrumentalnym.

W p r o w a d z e n i e :

1. Dzieci siedzą przed tablicą.

- Czy znacie zabawę w zielone? – Grasz w zielone? – Masz zielone?

Dzisiaj zabawimy się w fioletowe.

Grasz w fioletowe? – Znasz fioletowe? – Poszukajcie w sali czegoś co jest w kolorze fioletowym.

Oglądanie, pokazywanie różnych przedmiotów.

2. Śpiew piosenki: „Hej gniewała się zima”

- Jakiego koloru krokusy rozkwitły na łące.

- Jakie krokusy widzieliśmy na spacerze.

3. Tworzenie rytmu z użyciem figur geometrycznych.

- Popatrzcie na tablicę. Przypięte krokusy tworzą pewien rytm, który trzeba kontynuować (fioletowy, żółty, biały) – pomożecie mi w tym.

Dzieci układają, następnie przeliczają kwiaty i podpisują odpowiednią cyfrą.

- Wyszukajcie litery tworzące wyraz KROKUSY.

- Ułożę wam inny rytm z figur geometrycznych (powinien wystąpić kolor fioletowy).

Dzieci same dochodzą w jakiej kolejności należy ułożyć figury.

- Rozsypały mi się figury i tworzą bałagan. Czy możemy je uporządkować?

- Liczenie figur fioletowych, podpisywanie odpowiednimi cyframi.

4. Rozwiązywanie i układanie zadań tekstowych.

- W ogródku zakwitły cztery fioletowe krokusy, na drugi dzień rozkwitły jeszcze trzy. Ile krokusów zakwitnie w ogródku?

- Spróbujcie ułożyć zadania według swoich pomysłów.

Rysowanie przy stoliku figur geometrycznych.

- Na stole przygotowane są kartki z zaznaczonymi liniami i fioletowe kredki.

Proszę narysować cztery różne figury mieszczące się w liniach (zwracam uwagę na odpowiedni kierunek pracy ręki).

Po narysowaniu proponuję odłożenie prac na swoje półki. Będziemy je kolorować po skończonych zajęciach.

5. Improwizacja ruchowa.

Dziewczynki otrzymują po dwa krokusy w jednym kolorze i zakładają je na ręce. Tworzą cztery koła. Chłopcy stoją z boku.

Deklamacja wiersza E. Ostrowskiej „Krokusowa łączka” przy akompaniamencie muzyki instrumentalnej.

Po recytacji wiersza dziewczynki przykucają i czekają na odpowiedni fragment melodii. W kolejności rozkwitają krokusy żółte, fioletowe, białe – dziewczynki

Wstają okręcając się dookoła z rękami w górze. Tworzą cztery koła, swobodnie tańcząc w rytm muzyki – twórcza forma ruchomej ekspresji.

Następnie podchodzą chłopcy, kłaniają się i proszą kwiaty do tańca.

6. TWORZENIE BARWY FIOLETOWEJ – praca plastyczna.

- Mamy farbę czerwoną i niebieską.

- Co zrobić by otrzymać kolor fioletowy?

Demonstruję dzieciom, co dzieje się z wodą w szklanym naczyniu po zmiesza-

niu koloru czerwonego i niebieskiego.

Spróbujcie namalować „krokusową łączkę” tworząc te dwie farby.

7. Ocena prac dzieci i podsumowanie zajęć.

W czasie takich i podobnych zajęć dzieci rozwijają się twórczo, bawią się pracują, uczą się.

Opracowała: mgr Renata Daniel