Układ 1942

• Powierzchnia odwzorowania: elipsoida Krasowskiego;

• Odwzorowanie Gaussa-Krügera z punktem przyłożenia „Pułkowo”;

• Podział Polski na cztery strefy trzystopniowe;

  • Południki osiowe 15^o, 18^o, 21^o, 24^o;

  • Każda strefa – oddzielny układ;

  • $Y_{o} = \frac{1}{3}\text{λ\ }10^{6} + 500\ 000m$ - współrzędne przyjęte dla układów;

  • Ostateczne współrzędne x, y liczone względem osi układu strefy :

  • $\left\{ \begin{matrix} X = x \\ Y = \frac{1}{3}\text{λ\ }10^{6} + 500\ 000m + y \\ \end{matrix} \right.\ $

Gdzie: x – odległość punktu od równika;

y – odległość punktu od południka osiowego strefy;

• Zniekształcenia długości na południku osiowym są zerowe (m_o=1,000000), rosną stopniowo, maksymalna wartość na obrzeżach stref +15cm/km;

Układ 1965

• Powierzchnia odwzorowania – elipsoida Krasowskiego;

• Podział kraju na 5 stref odwzorowawczych:

• Strefy (I-IV) – płaszczyznowe odwzorowanie quasi-stereograficzne:

- Określenie punktów głównych czyli punktów środkowych okręgów styczności

- Skala w pkt. głównych wynosząca m_o=0,998

- Liniowe zniekształcenia odwzorowawcze w środku każdej strefy wynoszące -200 mm/km

• Strefa V – odwzorowanie Gaussa-Krügera;

• Każda strefa posiada własny układ współrzędnych;

  • Największe zniekształcenia liniowe występują w częściach środkowych, dochodząc do 250 mm/km w strefach I-IV, zaś w strefie V do 15 mm/km i stopniowo zmniejszają się w kierunku ich granic;

• Zastosowanie: sporządzanie mapy zasadniczej we wszystkich skalach bazowych oraz inne zastosowania wielkoskalowe, mapy topograficzne do skali 1:50 000 włącznie;

• Mapy te nie posiadają siatki kartograficznej (południkowo-równoleżnikowej);

GUGiK-80

• Powierzchnia odwzorowania: elipsoida Krasowskiego;

• Jednostrefowe odwzorowanie quasi-stereograficzne terenu całej Polski

• Punkt główny – w przybliżeniu środek obszaru Polski;

• Skala w punkcie głównym m_o=0,999714;

• Maksymalne zniekształcenia liniowe na granicach Polski 93cm/km;

Układ 1992

• Zastosowanie: sporządzanie map topograficznych w skali 1:10 000 i mniejszych;

• Odwzorowanie Gaussa-Krügera:

• Elipsoida GRS 80;

• Układ monolityczny – jedna strefa odwzorowawcze mieści w sobie cały obszar Polski

(14^o 07’ E – 24^o 08’ E);

• Południk środkowy : 19^o;

• Skala wzdłuż południka środkowego m_o=0,9993;

• Zniekształcenia długości: od ok. -70cm/km na południku osiowym do +90 cm/km na obrzeżach dziesięciostopniowej strefy;

• Punkt przecięcia się obrazu równika z obrazem południka otrzymuje współrzędną X=-5 300 000m;

• Punkty lezące na południku środkowym otrzymują współrzędną Y=500 000m;

Układ 2000

• Odwzorowanie Gaussa-Krügera;

• Elipsoida GRS 80;

• Skala południka środkowego Mo=0,999923;

• Zastosowanie: System Informacji o Terenie, sporządzanie map w skalach 1:10 000 i większych;

• Podział obszaru Polski na cztery strefy trzystopniowe;

• Południki środkowe: 15^o, 18^o, 21^o, 24^o;

• Numeracja stref: 5, 6, 7, 8;

• Obraz równika: linia prosta o równaniu X=0;

• Wszystkie punkty leżące na południku osiowym mają końcówkę współrzędnej równą 500 000m;

• Dla jednoznacznego określenia przynależności danego punktu do konkretnego pasa (strefy),

• Jako pierwszą cyfrę współrzędnej Y podaje się numer pasa i tak punkt leżący na południku środkowym pasa 5 (15^o) Y=5 500 000m, pasa 6 (18^o) Y=6 500 000m;

• Wzór na numer strefy n = południk środkowy/3;

• Współczynnik skali na południku osiowym m_o=0,999923;

• Zniekształcenia liniowe zmieniają się w zakresie od -7,7cm/km na południku środkowym do +7cm/km na brzegu pasa;