Fazy Księżyca

{..Run away..}

Powrót do księżycowych zagadnień <<

Jak podaje Nowy leksykon PWN:

FAZA KSIĘŻYCA - pozycja Księżyca na orbicie, objawiająca się określonym kształten widocznej części jego tarczy; w ciągu obiegu Księżyca wokół Ziemi coraz to inna jego część jest oświetlona przez Słońce, tak że widoczna (oświetlona) część zwróconej stale ku Ziemi tarczy Księżyca zmienia kształt; rozróżnia się 4 główne fazy: nów, pierwsza kwadra, pełnia, ostatnia kwadra; o fazach można również mówić w odniesieniu do planet

Główne pojęcia tego, czym są azy Księżyca mamy zawarte w powyższej definicji. Innymi słowy, fazy Księżyca są wynikiem zmiany kąta pomiędzy Księżycem, Ziemią i Słońcem podczas wędrówki Księżyca dookoła Ziemi w czasie lunarnego/księżycowego/synodycznego miesiąca. Jeden miesiąc lunarny, czyli okres czasu od jednego nowiu do następnego, wynosi dokładnie 29 dni, 12 godzin, 44 minuty i 3 sekundy (709 godzin), co normalnie upraszcza się do 29,53 (29,5) dnia. Okres, w którym Księżyc obiega Ziemię, przechodząc przez wszystkie swoje fazy, nazywamy lunacją. Powyższa PWN-owska definicja mówi o czterech podstawowych fazach - i rzeczywiście, klasycznie wyróżnia się cztery fazy. Tutaj jednak zaproponuję nieco bardziej dogłębny podział, mianowicie, na osiem poszczególnych faz...

NÓW (Dzień 1 / 1-24 h)

Faza, od której zaczyna się odliczanie lunarnego cyklu. Podczas nowiu Księżyc wschodzi o świcie i zachodzi razem ze Słońcem, a jego tarcza nie jest przez nie oświetlona, przez co jest niewidoczna dla ziemskich obserwatorów (poza zaćmieniem Księżyca). Dlatego spostrzeżenie młodego sierpu Księżyca gołym okiem zdarza się bardzo rzadko. 24-godzinny Księżyc jest oddalony od Słońca o zaledwie 13 stopni, a światło towarzyszące zachodowi sprawia, że zaobserwowanie go staje się niemożliwe bez wykorzystania specjalnych przyrządów optycznych. Teoretycznie jednak, 14,5-godzinny Księżycowy sierp w odległości kątowej wynoszącej 7,6 stopnia od Słońca może zostać zobaczony przez lornetkę.

W czasie wiosny na półkuli północnej (marzec i kwiecień) ekliptyka tworzy najostrzejszy kąt z zachodnim horyzontem - i jest to najlepszy czas w roku na polowanie na bardzo młody Księżyc. Jest tak ponieważ Księżyc (zawsze bliski ekliptyki) jest wtedy najwyżej nad horyzontem po zachodzie Słońca. Odwrotnie dzieje się na półkuli południowej. Im zaś Księżyc wyżej na nieboskłonie, tym mniejsza warstwa atmosferyczna, przez którą musi się przebijać, zwiększając tym samym szanse obserwatora na zobaczenie go. Oglądany przez teleskop jednodniowy Księżyc jawi się jako niewyraźny, nieregularny, cieniutki sierp, drżący pod wpływem zakłóceń atmosferycznych - nawet najbardziej doświadczeni księżycowi obserwatorzy mieliby problemy z dokładnym zidentyfikowaniem lunarnych cech w tych okolicznościach.

ROSNĄCY ROGALIK

Podczas tej fazy Księżyc wschodzi rano i zachodzi trochę po zachodzie Słońca. Tarcza Księżyca przybiera tu kształt wyraźnego sierpu, zbliżając się powoli do półksiężyca.

PIERWSZA KWADRA (Dzień 7)

Zwana również dichotomią (dychotomią) - fazą środkową. Księżyc wschodzi w południe i zachodzi o północy, przez co można go bardzo wygodnie obserwować. W kulminacyjnym punkcie fazy Księżyc, Ziemia i Słońca tworzą ze sobą kąt prosty. Fazę tą określa się mianem "pierwszej kwadry" w celu wskazania, że przeminęła pierwsza ćwiartka lunacji. Tarcza Księżyca jest w tej fazie oświetlona w połowie i z wyglądu przypomina literę D.

GARBATY KSIĘŻYC ROSNĄCY

W tej fazie Księżyc wschodzi po południu i zachodzi około godziny trzeciej nad ranem. Większa część tarczy jest oświetlona, zbliżając się do pełni.

PEŁNIA (Dzień 14)

Pełnia następuje 14 dni i 19 godzin po nowiu. Podczas pierwszej połowy czternastego dnia cyklu ostatnie ślady na zachodzie stopniowo się zmniejszają. Przez lornetkę obserwator widzi, że cała księżycowa tarcza jest oświetlona. Pełnia jest także fazą, z którą związane jest najwięcej legend, przesądów, mitów, opowieści i paranormalnych aktywności. Faktem jest za to, że podczas pełni Księżyc najsilniej oddziaływuje na Ziemię i żyjące na niej stworzenia, a poziom wód znacząco się podwyższa (nie tylko w morzach i zbiornikach wodnych, ale i w roślinach, jak i w organizmach zwierzęcych). Całkowita pełnia (czyli taka, przy której 100% dysku jest oświetlone przez Słońce) przypada dokładnie na jeden dzień - przez resztę dni "okalających" datę pełni tarcza Księżyca oświetlona może być w około 99-97%. Gołym okiem różnica ta jest jednak niezauważalna.

KSIĘŻYC MALEJĄCY

Księżyc wschodzi wieczorem i zachodzi rano. Tarcza Księżyca oświetlona jest przez Słońce w dużej części, jednak obszar ten stopniowo maleje, a kształtem dysk zaczyna przypominać literę C.

OSTATNIA KWADRA / TRZECIA KWADRA (Dzień 21)

W czasie tej fazy Księżyc wschodzi o północy i zachodzi w południe, a przez Słońce oświetlona jest druga połowa tarczy. Obszar oświetlany promieniami słonecznymi kurczy się, coraz bardziej przypominając sierp litery C.

KSIĘŻYC BALSAMICZNY / CIEMNY KSIĘŻYC

Zbliża się koniec cyklu, Księżyc schodzi około godziny 3 nad ranem i zachodzi po południu. Widoczny jest jedynie przypominający literę C sierp. 28-dniowy sierp jest możliwy (choć trudny) do zaobserwowania z pomocą lornetki - znajduje się wtedy jakieś 19 stopni od Słońca. Dla obserwatorów znajdujących się na półkuli północnej najlepszym czasem na podziwianie tej fazy jest jesień (wrzesień i październik), kiedy to poranna ekliptyka tworzy najostrzejszy kąt z horyzontem, tuż przed wschodem Słońca.

Powrót do księżycowych zagadnień <<

{..Run away..}

Kim jest wilkołak?

O wilkołakach

Wilkołacze kalendarium

Ilustracje

Procesy

Mity, legendy, podania i opowieści

Poezja i proza

Piosenki i odgłosy

Filmy

Kadry z filmów

"Noc Wilka"

Remus Lupin

>> Księżyc >> Fazy Księżyca

Srebro

Likantropia

Teriomorfi i sympatycy

Somnambulizm

WolfBook - Wilcza Księga

O mnie

Sonda

Linki

Mój button

Buttony innych

Bibliografia

*
Powered by:

i Republika WWW