Pielgrzymka dla badaczki jako idealny sposób, by dowiedzieć się jak religia i polityka wpływa na pierwszą post-komunistyczną generację.
Pielgrzymka wraz z 5 tys. osób, głównie młodzieży szkolnej.
Wyzwaniem dla organizatorów pielgrzymki stworzenie klimatu głębokiego emocjonalnego przeżycia religijnego (poprzez obrazy, symbole, opowieści).
Dwu biegunowy nacisk na pielgrzymce: na zbiorową jedność, rozwijającą się wśród uczestników, która służy do wzmocnienia porządku społecznego z jednej strony, a z drugiej
mnogość doświadczeń i walki o władzę, prowadzące do zakwestionowania sensu (?).
„Victor i Edith Turner (1978) ujawnia sposoby, w którym symbole religijne dają głęboki sens emocjonalnym doświadczeniom pielgrzymów, a tym samym wzmacniają wspólnoty religijne. Victor Turner wskazuje centralne miejsce "communitas," służące jakości jedności, która wymazuje zróżnicowanie społeczne i nierówności.”
Poprzez badanie autorka chciała:
zidentyfikować elementy pielgrzymki, które służą do stworzenia communitas,
dowiedzieć się jak młodzi pielgrzymi korzystają z religijnych symboli,
dowiedzieć się jak religia jest legitymizowana, mając na uwadze życie codzienne i strukturę władzy (politykę).
Pielgrzymowanie do Częstochowy: corocznie organizowanie pieszych pielgrzymek na Jasną Górę, z różnych części Polski, które docierają do celu na kilka dni przed 15 sierpnia, Wniebowstąpienie NMP.
Badaczka podjęła pielgrzymkę z Rzeszowa, jako jedna z dwóch obcokrajowców, jedyna niekatoliczka, jedyny badacz.
Ustrukturyzowanie się grupy – z przodu panie w średnim wieku, najbardziej tłoczno. Im dalej tym mniej tłoczno – osoby rozmawiające z znajomymi, zmęczeni.
Podział pielgrzymów na grupy nazwane po świętych, podzielone jeszcze na podgrupy dziesięcioosobowe damskie lub męskie, które razem spały w domach, czy stodołach.
Pielgrzymka postrzegana przez uczestników jako „niesienie własnego krzyża”, przez cierpienie do zbawienia.
Jak Taylor pisze, "opowieść o czyjejś biografii jest chyba zawsze centralnym elementem tego, co nazywamy konwersją.” – podczas pielgrzymki księża i zakonnice chętnie opowiadali o tym, jak doszło do wybrania takiego życia. Jednocześnie polepszony kontakt z klerem, staje się bliższy, bo widzi się, że to też zwykły człowiek.
Dzień jest zaplanowany dla wszystkich, trzeba cały czas przebywać w grupie, odejście od niej jest niemile widziane. Tak samo należy przestrzegać pewnych reguł, np. przystępować do Eucharystii, uczestniczyć w dyskusjach i modlitwach, śpiewach, zrezygnować z używek.
Różne motywacje pielgrzymów: odnaleźć/pogłębić wiarę, ale też przełamać rutynę, odpocząć psychicznie, nawiązać nowe przyjaźnie itp.
Czasy komunistyczne w Polsce – usuwanie katolickich symboli z przestrzeni publicznej.
Duże znaczenie Jasnej Góry dla Polaków, nawet w czasach rozbiorów, symbol Polski. Od 1918 wzrost popularności pielgrzymek, problemy z nazistami , po 1945 popularne też, ale potem pielgrzymki zakazane do lat 80, ale potem wybór JPII i jakoś się kręci.
MB Częstochowska jako Królowa Polski, silna obecność hasła „ojczyzna” podczas pielgrzymek (Ojczyzna Nasza Matka, Naród itp.).
Każdy dzień pielgrzymki ma swoją intencję, np. za księży, niewierzących. Tematem trzeciego dnia była Ojczyzna.
Dwa ostatnie dni pielgrzymki naładowane wręcz communitas.
Góra Przeproszenia – czas pielgrzymów pod koniec pielgrzymki na przeproszenie każdego, z którym miało się konflikt podczas drogi ->Ostateczny krok w kierunku Wspólnoty.
Emocjonalna chwila dla pielgrzyma – podejście do Obrazu.
Rozproszenie wspólnoty na Jasnej Górze, stopienie się z pielgrzymami z innych części Polski.
Po upadku komunizmu dalej duża nieufność względem władzy.
U młodzieży wiara katolicka, ale nieufność do instytucji kościelnych, wiara pomocna w życiu (np. w akceptowaniu problemów).
Praktyka religijna mniej więcej podobna w całym kraju, co ułatwia sprawę.
Communitas – moment poza zwykłym czasem (czas święty?)