Ochrona i obrona obiektów w warunkach konfliktu militarnego

W hipotetycznej operacji militarnej na terenie kraju wystąpi wiele obiektów stacjonarnych o znaczeniu taktycznym i operacyjnym. Będą to obiekty rozlokowane czasowo, jak np. bazy logistyczne, a także obiekty stałe, np. składy, magazyny, zakłady zbrojeniowe, infrastruktura komunikacyjna, energetyczna i inne. Zapewnienie odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa tych obiektów będzie istotnym elementem operacji obronnej. Przestrzenny charakter przyszłych działań zbrojnych poszerza zakres działań ochronno-obronnych, które nie będą jedynie działaniami przeciwdywersyjnymi. Obiekty ważne z punktu widzenia obronności mogą być również celem działania oddziałów wydzielonych przeciwnika, desantów powietrznych, grup rajdowych, czy nawet grup uzbrojonych, dążących do ich przejęcia w stanie nienaruszonym. Wymusza to potrzebę organizowania ochrony i obrony obiektów jako systemu działań i traktowania ich jako zespołu wzajemnie uzupełniających się przedsięwzięć, takich jak rozbudowa fortyfikacyjna, działanie na przedpolach, czy działania manewrowe. Przewaga poszczególnych elementów tego systemu będzie zależeć w głównej mierze od rodzaju obiektu, poziomu zagrożenia oraz sił i środków przewidzianych do jego ochrony lub obrony.

Siły wyznaczone do obrony takich obiektów będą pochodzić z wojsk operacyjnych, obrony terytorialnej oraz pozamilitarnych ogniw obronnych, np. straży przemysłowych i obiektowych czy policji. Jednak główny ciężar działań w tym zakresie powinny wziąć na siebie pododdziały ochrony i obrony obiektów.

Batalion ochrony i obrony obiektów (booo) jest pododdziałem przeznaczonym do ochrony i obrony obiektów kategorii pierwszej, tj. obiektów szczególnie ważnych dla obronności kraju, a także obiektów wojskowych nie posiadających stałej obsady. Według stanu na 2011 r. booo były pododdziałami nowoformowanymi, rozwijanymi w oparciu o miejscowe zasoby żołnierzy rezerwy, realizującymi zadania ochronno-obronne wynikające z zamiaru i decyzji szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego. Bataliony ochrony i obrony obiektów miały być rozwijane w rejonie obiektów infrastruktury o kluczowym znaczeniu, takich jak: lotniska, porty, bazy morskie, rafinerie, zakłady przemysłu chemicznego, ośrodki administracji i inne.

Struktura batalionu ochrony i obrony obiektów. Rysunek – Akademia Obrony Narodowej

Struktura organizacyjna batalionu ochrony i obrony obiektów była różna i dostosowana do specyfiki ochranianego obiektu. Booo składał się z drużyny dowodzenia, trzech do pięciu kompanii ochrony obiektów oraz logistyki. Kompania ochrony obiektów składała się z plutonu ochrony obiektów, plutonu moździerzy, drużyny przeciwpancernej, drużyny przeciwlotniczej oraz drużyny gospodarczej. Ponadto logistyka składała się z drużyny zaopatrzenia, remontowej i sanitarnej. W zależności od liczby kompanii, batalion ochrony i obrony obiektów mógł liczyć od 326 do 518 ludzi.

Batalion ochrony i obrony może ochraniać całością sił jeden obiekt, w zależności od jego znaczenia i wielkości, lub kilka mniejszych obiektów położonych w pobliżu siebie. Zależnie od konkretnych warunków obiektu może zaistnieć potrzeba innego podziału sił i środków. W wypadku obrony obiektów usytuowanych w odległości umożliwiającej wzajemnie oddziaływanie lub przy zazębiających się strefach działań ochronno-obronnych, booo może organizować kompanijny rejon ochrony i obrony obiektów. Prowadząc działania ochronno-obronne, batalion współdziała z siłami wojskowymi, a także z ogniwami obronnymi układu pozamilitarnego. Za nawiązanie współdziałania z układem pozamilitarnym funkcjonującym w rejonie obiektu (obiektów) odpowiedzialny był szef regionalnej administracji wojskowej.

Batalion ochrony i obrony jako samodzielny pododdział może przyjmować ugrupowanie bojowe zapewniające pełnienie służby ochronno-wartowniczej, prowadzenie działań manewrowych na bliskich podejściach do obiektu oraz prowadzenie częścią sił działań pościgowych i likwidacyjnych. O podziale sił i środków do realizacji zadań w ramach ochrony i obrony decyduje dowódca batalionu, po uwzględnieniu warunków oraz stopnia i rodzaju zagrożenia określonego obiektu. Batalion ochrony i obrony obiektów powinien być przygotowany również do prowadzenia obrony rejonu oraz działań nieregularnych.

Struktura batalionu ochrony i obrony obiektów przyjęta w ćwiczeniu „MAZURY-14”. Rysunek – Akademia Obrony Narodowej

W związku z ewolucją zagrożeń i wymagań wobec działań ochronno-obronnych, podjęto działania w celu modyfikacji struktury i wyposażenia pododdziałów ochrony i obrony. Na bazie wniosków z prowadzonych ćwiczeń „MAZURY-14” opracowano nową strukturę batalionu ochrony i obrony obiektów, przy jednoczesnym zwiększeniu jego możliwości bojowych. Wyposażenie batalionu powinno umożliwiać jego dowódcy prowadzenie ochrony i obrony różnego rodzaju obiektów, zarówno przestrzennych (składnice, obiekty koszarowe, bazy morskie, lotniska, bazy kontenerowe, węzły komunikacyjne), linearnych (linie kolejowe, odcinki drogowe, sieci energetyczne, linie telekomunikacyjne, rurociągi paliwowe i gazowe), jak i punktowych (stanowiska dowodzenia, mosty, wiadukty, stacje przekaźnikowe, urządzenia hydrotechniczne). Ostatecznie booo miałby składać się z plutonu dowodzenia, plutonu saperów, plutonu przeciwlotniczego (opcjonalnie), trzech kompanii ochrony i obrony obiektów, kompanii wsparcia (opcjonalnie), kompanii logistycznej i grupy zabezpieczenia medycznego.

Batalion ochrony i obrony obiektów prowadzić ma następujące działania ochronno-obronne: prowadzenie obserwacji rejonu odpowiedzialności z ciągłą obserwacją osób i grup osób oraz analiza wyników obserwacji; przeciwdziałanie dywersji, sabotażowi lub innej działalności zagrażającej sprawnemu funkcjonowaniu obiektów w rejonie ochrony; nie dopuszczanie do przedostania się na teren obiektu osób postronnych przez system posterunków wartowniczych i kontrolnych na drogach prowadzących do obiektu; zapewnienie bezpieczeństwa i porządku w obiekcie w wypadku zaistnienia różnorodnych zagrożeń militarnych i niemilitarnych; utrzymywanie w obiekcie reżimu wewnętrznego (kierowanie ruchem, parkowanie pojazdów itp.); stosowanie technicznych środków służących do zabezpieczenia obiektu. Natomiast działania obronne będą sprowadzały się do: prowadzenia aktywnych i manewrowych działań obronnych na podejściach do obiektu w celu niwelowania powstałych zagrożeń; rozbudowy pierwszej linii stanowisk ogniowych w zewnętrznej strefie rejonu ochrony; rozbudowy drugiej linii stanowisk ogniowych w wewnętrznej strefie rejonu ochrony (bezpośrednio przy obiekcie); prac fortyfikacyjnych oraz ustawiania zapór inżynieryjnych na kierunkach prawdo­podobnego działania przeciwnika oraz słabo obserwowalnych (zakrytych); obrony najważniejszych elementów infrastruktury obiektów, decydujących o ich funkcjonowaniu; dozorowania wewnątrz obiektu.

Batalion ochrony i obrony obiektów otrzymuje rejon ochrony, w którym są rozmieszczone obiekty pozostające w zasięgu jego oddziaływania. Działania ochronno-obronne (pasywne) booo realizuje w strefie wewnętrznej rejonu ochrony oraz w przyległym do niej terenie, natomiast w strefie zewnętrznej rejonu ochrony (na podejściach) prowadzi działania obronne (aktywne).

Nowa struktura batalionu ochrony i obrony obiektów. Rysunek – Akademia Obrony Narodowej

Działania ochronno-obronne mogą być prowadzone systemem załóg ochronnych lub warty. W zależności od liczby i wielkości obiektów znajdujących się w rejonie ochrony, booo wydziela ze swego składu załogi ochronne w sile co najmniej kompanii każda, w celu prowadzenia przez nie samodzielnych działań. Załoga ochronna składa się z: wart, pododdziałów do działań na podejściach i odwodu. Załoga ochronna działa w strefie obiektu oraz na bliskich podejściach do obiektu (około 3-4 km). W wypadku prowadzenia rozpoznania pieszo, wysyła się szperaczy na odległość wzrokową oraz podsłuchy. Patrol powinien posiadać środki, zapewniające utrzymanie łączności na odległość 3-4 km.

O powodzeniu działania batalionu będzie decydować umiejętne połączenie w jeden spójny system elementów ochrony stacjonarnej oraz działań manewrowych prowadzonych na podejściach do rejonu ochrony. Ponadto za kluczowe przyjmuje się właściwą współpracę oraz wymianę informacji z miejscową ludnością, administracją rządową i samorządową, policją, Strażą Graniczną i innymi formacjami układu pozamilitarnego.

Podstawą skuteczności działań ochronno-obronnych i obronnych jest ciągłe i intensywne rozpoznanie (zdobywanie informacji o przeciwniku) wszystkimi sposobami za pomocą sił własnych (obserwatorzy, patrole, posterunki, zasadzki) oraz poprzez informacje od policji, sił obrony cywilnej, straży oraz ludności mieszkającej w rejonie działań booo.

Bataliony ochrony i obrony obiektów tworzone na szczeblu regionalnym powinny posiadać skład oraz wyposażenie dostosowane do wymagań terenu i potrzeb ochranianych obiektów.

====================================================================================================================================================================

======================================================================================================================================

Brygada Obrony Terytorialnej w obronie w terenie górzystym

Posted on 22 sierpnia 2016

Schematy organizacji oraz zestawienia uzbrojenia i sprzętu wojskowego opracowane na potrzeby ćwiczenia „Działania obronne w terenie górzystym pk. KŁODZKO-13”. W ćwiczeniu wzięto pod uwagę sformowaną brygadę Obrony Terytorialnej, składającą się z czterech batalionów Obrony Terytorialnej.