PRECYPITACJA W ŚRODOWISKU PŁYNNYM

ODCZYN PRECYPITACJI PIERŚCIENIOWEJ

• Najprostszy odczyn precypitacji jakościowej

• wykonanie: w probówkach lub rurkach kapilarnych

• jest mało czuła (przy małym stężeniu nie zadziała)

• antygeny białkowe rozpuszczalne w H₂O

Do wykonanie potrzebne są:

1. Wzorcowy roztwór Ag

2. Badany roztwór Ag

3. Wzorcowa surowica odpornościowa

4. 0.15 M roztwór NaCl

I probówka: surowica wzorcowa odpornościowa, wzorcowy roztwór Ag KONTROLA DODATNIA

II probówka: surowica wzorcowa odpornościowa, 0,15 M roztwór NaCl KONTROLA UJEMNA

III probówka: surowica wzorcowa odpornościowa, badany roztwór Ag PRÓBA BADANA

W kontroli dodatniej pojawia się pierścień precypitat na granicy

ZASTOSOWANIE:

• W medycynie sądowej - poszukiwanie wstępne krwi ludzkiej, pochodzenie plam krwi np. morderstwa

• W mikrobiologii – klasyfikacja bakterii, wykrywanie antygenów bakteryjnych w tkankach

• Wykrywanie obcych białek w fałszowanych produktach spożywczych

ODCZYN FLOKULACYJNY (VDRL)

• antygen kardiolipinowy podobny do antygenów chorób ma te same epitopy co krętek blady (KIŁA!!) (alkoholowy roztwór kardiolipinowy de novo), przygotowuje się go mieszając buforowany 0,15 M roztwór NaCl z alkoholowym roztworem kardiolipinowym

• próbę wykonuje się na szkiełku Lindnera

• precypitaty tworzą luźne kłaczki

• szkiełka intensywnie wstrząsamy

• wynik około po 4 minutach

Do wykonania potrzebne są:

1. Surowica ujemna

2. Surowica dodatnia

3. Surowica badana (musi być wcześniej inaktywowana)

4. Antygen kardiolipinowy

szkiełko I surowica dodatnia, antygen kardiolipinowy KONTROLA DODATNIA

szkiełko II surowica ujemna, antygen kardiolipinowy KONTROLA UJEMNA

szkiełko III surowica badana, antygen kardiolipinowy PRÓBA BADANA

ZASTOSOWANIE:

-diagnostyka kiły

POJEDYNCZA IMMUNODYFUZJA PŁYTKOWA – IMMUNODYFUZJA RADIALNA WG METODY MANCINIEGO

• przeciwciała są unieruchomione w żelu agarowym, antygen dyfunduje

Do wykonania potrzebne są:

1. przeciwciała o danej swoistości

2. płynny agar

3. roztwór badanego antygenu

4. roztwór antygenu o znanym stężeniu

przeciwciała o odpowiednim stężeniu + płynny agar wylać na płytkę

po zastygnięciu wycinamy studzienki

studzienki wypełniamy roztworem badanego antygenu

dyfuzja antygenu do agaru powstaje kompleks immunologiczny:

• blisko studzienek duże stężenie antygenu kompleks rozpuszczalny

• dalej od studzienki małe stężenie antygenu kompleks nierozpuszczalny

Wynik:

- pierścienie wokół studzienek

- im większe stężenie antygenu tym większa średnica pierścienia przy stałym stężeniu przeciwciał

- stężenie badanego antygenu wylicza się porównując ze stężeniem znanego antygenu

ZASTOSOWANIE:

- w praktyce klinicznej do oceny stężenia białek w surowicy i płynach ustrojowych

- oznaczenie poziomu immunoglobulin (M, G, E)/ mała wartość diagnostyczna

- oznaczenie stężenia podklas IgG

- oznaczenie stężenia składowych dopełniacza i innych białek

IMMUNOELEKTROFOREZA WG METODY SCHEIDEGGERA

• połączenie elektroforezy z podwójną immunodyfuzją

• na szkiełkach przedmiotowych z żelem agarowym

Do wykonania potrzebne są:

1. antysurowica z przeciwciałami

2. surowica kontrolna

3. surowica badana

wycinamy studzienki na szkiełkach z agarem

dodajemy do jednego surowicę kontrolną a do drugiego surowicę badaną (pacjenta)

poddajemy elektroforezie i następuje rozdział białek surowicy na poszczególne frakcje

wycinamy rowek w agarze i dodajemy do niego antysurowicę z przeciwciałami

inkubujemy w temp. pokojowej przez 24-48 godz. (immunodyfuzja)

Wynik:

- widoczne linie precypitacyjne zwykle w kształcie łuków

- oceniamy :

~ obecność lub brak linii precypitacyjnej

~ szerokość, kształt, położenie łuku

~ ostrość linii

~ intensywność barwy precypitatu

~ pojawienie się łuków dodatkowych

ZASTOSOWANIE:

- wykrywanie zaburzeń w syntezie białek

- ocena składu białek surowicy ludzkiej

- rozpoznanie niedoborów odpornościowych (brak linii prcypitacyjnej)

- rozpoznawanie nadprodukcji niektórych białek (pogrubione linie precypitacyjne)

- metoda identyfikacji białek Bence-Jonesa w moczu (szpiczak mnogi)

AGLUTYNACJA

-antygen upostaciowany (jest częścią czegoś większego)

-antygen jest większy, mogą się odpychać na zasadzie ładunków elektrostatycznych-jednoimiennych

-bardziej czuła

-zależne pH, temperatura, siła jonowa roztworu

AGLUTYNACJA BEZPOŚREDNIA (CZYNNA)

METODA SZKIEŁKOWA

• metoda jakościowa

• na szkiełkach przedmiotowych lub z łezką

Do wykonania potrzebne są:

1. zawiesina badanego aglutynogenu

2. surowica zawierająca swoiste przeciwciała (zinaktywowana)

3. 0,85 % roztwór NaCl

I SZKIEŁKO: zawiesina badanego aglutynogenu, kropla surowicy zawierającej swoiste przeciwciała PRÓBA BADANA

II SZIEŁKO: zawiesina badanego aglutynogenu, kropla 0,85% roztworu NaCl PRÓBA KONTROLNA

Wynik:

- odczytujemy makroskopowo lub pod lupą na dnie kropli wyraźny strąt

DO OZNACZANIA GRUP KRWI W ZAKRESIE UKŁADU AB0 (AB0 na wszystkich komórkach)

Do wykonania potrzebne są:

1. 5% zawiesina badanych erytrocytów w 0,85% roztworze NaCl

2. Surowica wzorcowa anty-A

3. Surowica wzorcowa anty-B

4. Surowica wzorcowa anty-A anty- B

5. Zawiesina erytrocytów wzorcowych grupy A

6. Zawiesina erytrocytów wzorcowych grupy B

7. Zawiesina erytrocytów wzorcowych grupy 0

8. Surowica badana

PRÓBY BADANE:

SZKIEŁKO I: Surowica wzorcowa anty-A + kropla 5% zawiesiny badanych erytrocytów w 0,85% roztworze NaCl

SZKIEŁKO II: Surowica wzorcowa anty-B+ kropla 5% zawiesiny badanych erytrocytów w 0,85% roztworze NaCl

SZKIEŁKO III: Surowica wzorcowa anty-A anty- B+ kropla 5% zawiesiny badanych erytrocytów w 0,85% roztworze NaCl

SZKIEŁKO Ia: Zawiesina erytrocytów wzorcowych grupy A Rh(-) + Surowica badana

SZKIEŁKO IIa: Zawiesina erytrocytów wzorcowych grupy B Rh(-) + Surowica badana

SZKIEŁKO IIIa: Zawiesina erytrocytów wzorcowych grupy 0 Rh(-) + Surowica badana

Równolegle wykonuje się próby kontrolne

Wynik:

- odczytujemy po 5-8 min

- obecność lub brak hemaglutynacji

ZASTOSOWANIE:

- identyfikacja antygenów powierzchniowych

- głównie diagnostyka mikrobiologiczna (identyfikacja szczepu bakteryjnego wyizolowanego od pacjenta np. odczyn Fletschera w diagnostyce leptospirozy) Salmonella typhi lub paratyphi (S. typhi wywołuje dur brzuszny tyfus; S. paratyphi niegroźne zakażenie); Shigella flexerie lub dysenterie (czerwonka); Streptococcus pneumonia (zapalenie płuc); wirusy, grzyby

- oznaczanie grup krwi w układzie AB0 (wykrycie antygenów A i B w błonie erytrocytów)przeciwciała naturalne

METODA PROBÓWKOWA

• metoda półilościowa (bo nie znamy dokładniej ilości przeciwciał)

• typy aglutynacji bakterii (podział ze względu na rodzaj antygenu powierzchniowego):

~ aglutynacja H (rzęskowa, obłoczkowa) delikatne obłoczki pływają

- u bakterii mających antygen rzęskowy H

- bakterie zlepiają się rzęskami w obecności swoistych przeciwciał

- powstaje strąt (łatwo ulega rozbiciu przy wstrząsaniu)

~ aglutynacja O (komórkowa, grudkowa)

- obecność antygenu somatycznego O

- bakterie zlepiają się biegunami tworząc siatkę

- powstają zwarte grudki (opadają na dno probówki)przezroczyste

~ aglutynacja Vi

- obecność antygenu powierzchniowego Vi

- bakterie zlepiają się całą powierzchnią

- powstają drobne aglutynaty (osadzają się na dnie i ściankach probówki)

Do wykonania potrzebne są:

1. 0,15 molowy roztwór NaCl

2. zawiesina aglutynogenu

3. surowica badana

PROBÓWKA I: zawiesina aglutynogenu + 0,15 molowy roztwór NaCl PRÓBA KONTROLNA (aby sprawdzić, czy to nie są szczepy szorstkie, które będą same ze sobą aglutynować)

PROBOWKA II: zawiesina aglutynogenu + surowica badana o stopniu rozcieńczenia X PRÓBA BADANA

PROBÓWKA III: zawiesina aglutynogenu + surowica badana o stopniu rozcieńczenia Y PRÓBA BADANA

Wynik:

- odczytujemy makroskopowo

- p. kontrolna jednorodna zawiesina

- p. badana wystąpienie i stopień aglutynacji zależny od stężenia przeciwciał

ZASTOSOWANIE:

- określa miano przeciwciał (odwrotność największego rozcieńczenia, w których obserwujemy jeszcze reakcję) w danej surowicy

- diagnostyka mikrobiologiczna np.

~ odczyn Widala diagnostyka duru brzusznego (Salmonella typhi)

~ odczyn Weil – Felixa diagnostyka duru plamistego (riketsje)

~ odczyn Wrighta diagnostyka brucelozy

AGLUTYNACJA POŚREDNIA (BIERNA)

ODCZYN LATEKSOWY

• malutki antygen naniesiony na nośnik (w odczynach odwróconych na kuleczce lateksowej może siedzieć też przeciwciało)

• szybki, czuły

• bardziej dokładny niż odczyny precypitacji

• jakościowy (czasem półilościowy)

• na gotowych, jednorazowych kartonikach z ciemnym tłem

Nośnik: cząsteczki lateksu

Do wykonania potrzebne są:

1. surowica badana

2. odczynnik lateksowy

3. surowica dodatnia

4. surowica ujemna

KARTONIK I: kropla badanej surowicy + odczynnik lateksowy PRÓBA BADANA (mieszamy patyczkiem)

KARTONIK II: surowica dodatnia + odczynnik lateksowy KONTROLA DODATNIA

KARTONIK III: surowica ujemna + odczynnik lateksowy KONTROLA UJEMNA

Wynik:

- oceniamy obecność aglutynacji po 2 min

ZASTOSOWANIE:

Do wykrywania:

- czynnik reumatoidalny (RF) (klasy IgM) reumatoidalne zapalenie stawów

- czynnik LE układowy toczeń trzewny (przeciwciała przeciwjądrowe atakują białe krwinki)

- antystreptolizyna O (ASO) zakażenia paciorkowcowe (Streptococcus pyogenes)

- białko C-reaktywne (CRP) w surowicy

ODCZYN HEMAGLUTYNACJI

• w probówkach serologicznych lub płytkach z dołkami

• erytrocyty barana lub ludzkie grupy 0 Rh-

• reakcja 2 godz. w temp. pokojowej

Nośnik: krwinki czerwone (baranie), a przeciwciała są od królika

Do wykonania potrzebne są:

1. rozcieńczenia surowicy badanej (zinaktywowana)

2. erytrocyty opłaszczone wzorcowym antygenem

3. krwinki nieopłaszczone

4. 0,15 molowy NaCl

5. surowica kontrolna dodatnia

PŁYTKA I: surowica badana+ erytrocyty opłaszczone wzorcowym antygenem PRÓBA BADANA

PŁYTKA II: surowica badana+ krwinki nieopłaszczone KONTROLA UJEMNA

PŁYTKA III: 0,15 molowy NaCl + krwinki opłaszczone KONTROLA UJEMNA

PŁYTKA IV: surowica kontrolna dodatnia + krwinki opłaszczone KONTROLA DODATNIA

Wynik:

- makroskopowo oceniamy wystąpienie lub brak aglutynacji erytrocytów

- wynik dodatni dno równomiernie pokryte krwinkami

- wynik ujemny na dnie zbity guziczek z erytrocytów

ZASTOSOWANIE:

- do wykrycia przeciwciał przeciwko rozpuszczalnym antygenom

- odczyn antyglobulinowy Coombsa

- diagnostyka kiły

- test Waalera- Rosego reumatoidalne zapalenie stawów, klasyczny czynnik reumatoidalny klasy IgM (TEST ANTYGLOBULINOWY, ale nie służy do wykrywania Rh, on służy do wykrywania czynnika RF)

ODCZYN ANTYGLOBULINOWY COOMBSA

• wykrywamy przeciwciała niekompletne (przeciwciał, które są na powierzchni komórek, ale nie powodują aglutynacji erytrocytów, mają bardzo wąski region zawiasowy)

1. BEZPOŚREDNI

• na szkiełkach przedmiotowych

• szkiełka do komory wilgotnej na 10 min

Do wykonania potrzebne są:

1. surowica antyglobulinowa

2. zawiesina badanych erytrocytów

3. 0,15 molowy roztwór NaCl

4. surowica antyglobulinowa

5. erytrocyty 0Rh(+) opłaszczone przeciwciałami anty-D

6. erytrocyty 0Rh(+)

SZKIEŁKO I: surowica antyglobulinowa + zawiesina badanych erytrocytów PRÓBA BADANA

SZKIŁKO II: 0,15 molowy NaCl + zawiesina badanych erytrocytów PRÓBA KONTROLNA I

SZIEŁKO III: surowica antyglobulinowa+ erytrocyty 0Rh(+) opłaszczone przeciwciałami anty-D PRÓBA KONTROLNA II

SZKIEŁKO IV: surowica antyglobulinowa + erytrocyty 0Rh(+) PRÓBA KONTROLNA III

Wynik:

-oceniamy markoskopowo wystąpienie lub brak hemaglutynacji erytrocytów

ZASTOSOWANIE:

- wykrywanie przeciwciał niekompletnych opłaszczonych in vivo na erytrocytach

- wykrywanie przeciwciał anty-D układu Rh diagnozowanie choroby hemolitycznej noworodków

- diagnostyka niedokrwistości autoimmunohemolitycznych

- diagnostyka niedokrwistości polekowych

- odczyny potransfuzyjne

1. POŚREDNI

• wykonywany w 2 etapach

• 1. etap w probówkach a 2. na szkiełkach

ETAP I

Do wykonania potrzebne są:

1. erytrocyty wzorcowe 0Rh(+)

2. badana surowica

3. surowica anty- D

4. erytrocyty wzorcowe 0Rh(-)

PROBÓWKA I: badana surowica + erytrocyty wzorcowe 0Rh(+) PRÓBA BADANA

PROBÓWKA II: surowica anty-D + erytrocyty wzorcowe 0Rh(+) PRÓBA KONTROLNA I

PROBÓWKA III: surowica anty-D + erytrocyty wzorcowe 0Rh(-) PRÓBA KONTROLNA II

Wszystkie probówki inkubowane 37 stopni w cieplarce.

ETAP II

Do wykonania potrzebne są:

1. surowica antyglobulinowa

2. 0,15 molowy roztwór NaCl

SZKIEŁKO I: surowica antyglobulinowa + próba badana z etapu I (badana surowica + erytrocyty wzorcowe 0Rh(+)) PRÓBA BADANA WŁAŚCIWA

SZKIEŁKO II: surowica antyglobulinowa + próba kontrolna I z etapu I (surowica anty-D + erytrocyty wzorcowe 0Rh(+)) PRÓBA KONTROLNA I hemaglutynacja

SZKIEŁKO III: surowica antyglobulinowa+ próba kontrolna II z etapu I (surowica anty-D + erytrocyty wzorcowe 0Rh(-)) PRÓBA KONTROLNA II brak hemaglutynacji

SZIEŁKO IV: 0,15 molowy roztwór NaCl + próba badana z etapu I (badana surowica + erytrocyty wzorcowe 0Rh(+)) PRÓBA KONTROLNA III brak hemaglutynacji

Wynik:

-odczytujemy makroskopowo po 2 min

ZASTOSOWANIE:

- wykrycie przeciwciał niekompletnych w surowicy

- wykrycie przeciwciał anty-D układu Rh diagnostyka konfliktu serologicznego od strony matki

- wykrycie przeciwciał anty tyreoglobulina monitorowanie leczenia przy raku tarczycy (obok poziomu tyreoglobuliny)

- wykrycie antyglobuliny (czynnik reumatoidalny RF)

ODCZYN WIĄZANIA DOPEŁNIACZA (OWD)

Do wykonania potrzebne są:

1. badana surowica (zinaktywowana)

2. przeciwciała antyerytrocytarne (surowica królika uodpornionego erytrocytami barana)

3. erytrocyty barana opłaszczone przeciwciałami antyertrocytarnymi

4. dopełniacz (jego źródłem jest surowica świnki morskiej)

5. 0,15 molowy roztwór NaCl

6. znany antygen lub znana surowica

7. erytrocyty barana nieopłaszczone

PRÓBA WSTĘPNA: erytrocyty barana + stałe stężenie dopełniacza + rozcieńczenia przeciwciał antyerytrocytarnych

ETAP I (BRAK HEMOLIZY WYNIK DODATNI)

PROBÓWKA IA : badana surowica + znany antygen + dopełniacz PRÓBA BADANA

PROBÓWKA IB: badana surowica + znana surowica odpornościowa + dopełniacz PRÓBA BADANA

PROBÓWKA II: badana surowica + dopełniacz + zawiesina opłaszczonych erytrocytów PRÓBA KONTROLNA I hemoliza

PROBÓWKA III: znany antygen lub przeciwciało + dopełniacz + zawiesina opłaszczonych erytrocytów PRÓBA KONTROLNA II hemoliza

PROBÓWKA IV: dopełniacz + zawiesina opłaszczonych erytrocytów PRÓBA KONTROLNA III hemoliza

PROBÓWKA V: erytrocyty barana nieopłaszczone PRÓBA KONTROLNA IV brak hemolizy

ETAP II

PROBÓWKA IA: erytrocyty barana opłaszczone przeciwciałami antyertrocytarnymi + probówka IA z etapu I PRÓBA BADANA

PROBÓWKA IB: erytrocyty barana opłaszczone przeciwciałami antyertrocytarnymi + probówka IB z etapu I PRÓBA BADANA

Wynik:

- wynik dodatni etap I: związanie dopełniacza i etap II: brak hemolizy erytrocytów obecność poszukiwanego składnika w materiale

- wynik ujemny etap I: dopełniacz nie jest związany i etap II: przyłącza się do kompleksu erytrocyt-przeciwciało antyerotrycytarne (hemoliza krwinek) brak poszukiwanego składnika

ZASTOSOWANIE:

- wykrywanie obecności antygenów

- wykrywanie obecności przeciwciał

- test ilościowy (określenie miana antygenu lub przeciwciał)

- diagnostyka mikrobiologiczna zakażeń bakteryjnych, grzybiczych, wirusowych

OZNACZANIE AKTYWNOŚCI HEMOLITYCZNEJ DOPEŁNIACZA (CH50)

Zasada: oparta na ustaleniu ilości surowicy (badana surowica) wywołującej 50% lizę erytrocytów barana opłaszczonych przeciwciałami antyerytrocytarnymi, standardowa zawiesina erytrocytów

opsonizacja ułatwianie fagocytozy

kompleks atakujący błonę właściwość lityczna

niekompletne przeciwciała

8 probówek

W każdej probówce inna zawartość dopełniacza (np. 6ml, 5ml, 3ml, 2,5ml)

Uzupełniamy buforem do 7,5 ml

Długość fali 540nm, odwirować, inkubujemy

UKŁAD WSKAŹNIKOWY: erytrocyty barana opłaszczone przeciwciałami królika

ZASTOSOWANIE:

- ocena poziomu dopełniacza w surowicy

- informuje o przebiegu klasycznej drogi aktywacji dopełniacza

- można badać składowe dopełniacza

- można badać aktywność dopełniacza

OZNACZANIE ANTYSTREPTOLIZYNY O

Zasada: oparta na hamowaniu hemolizy erytrocytów pod wpływem streptolizyny O po jej ilościowym związaniu przez antystreptolizynę O

TEST PROBÓWKOWY

Do wykonania potrzebne są:

1. badana surowica (szukamy streptolizyny O)

2. wzorcowy roztwór streptolizyny O

3. 5% zawiesina erytrocytów królika

PROBÓWKA I: badana surowica+ wzorcowy roztwór streptolizyny O (inkubujemy przez 15 min w 37stopniach) + 5% zawiesina erytrocytów królika (inkubujemy przez 60 min w 37 stopniach) PRÓBA BADANA

PROBÓWKA II: erytrocyty wskaźnikowe + 0,15 molowy roztwór NaCl PRÓBA KONTROLNA I brak hemolizy

PROBÓWKA III: erytrocyty wskaźnikowe + badana surowica nierozcieńczona PRÓBA KONTROLNA II brak hemolizy

PROBÓWKA IV: erytrocyty wskaźnikowe + wzorcowa streptolizyna O PRÓBA KONTROLNA III hemoliza

Wynik:

- makroskopowo oceniamy wystąpienie lub brak hemolizy

TEST LATEKSOWY aglutynacja bierna

• na kartonikach jednorazowych

Do wykonania potrzebne są:

1. odczynnik lateksowy(zawiesina cząstek lateksu opłaszczonych oczyszczoną streptolizyną O)

2. surowica rozcieńczona w buforze glicerynowym (badana)

3. kontrolna surowica dodatnia

4. kontrolna surowica ujemna

KARTONIK I: kropla rozcieńczonej surowicy badanej + odczynnik lateksowy PRÓBA BADANA

KARTONIK II: kropla kontrolnej surowicy dodatniej( przeciwciała przeciwko streptolizynie O) + odczynnik lateksowy PRÓBA KONTROLNA DODATNIA

KARTONIK III: kropla kontrolnej surowicy ujemnej + odczynnik lateksowy PRÓBA KONTROLNA UJEMNA

Wynik:

- oceniamy po 2 min

- oceniamy wystąpienie aglutynacji obecność streptolizyny O w surowicy

ZASTOSOWANIE:

- diagnozowanie trwających lub przebytych zakażeń paciorkowcowych

- różnicowanie chorób reumatycznych

TEST LIMFOCYTOTOKSTYCZNY (CYTOTOKSTYCZNY)

• modyfikacja test mikrolimfocytotoksyczny

• na płytkach Terasaki z zagłębieniami

Zasada: oparta na niszczeniu komórek docelowych w obecności swoistych przeciwciał skierowanym przeciwko antygenom powierzchniowym tych komórek oraz antygenom dopełniacza

Do wykonania potrzebne są:

1. zawiesina limfocytów badanych izolowanych z krwi obwodowej

2. swoista surowica anty- HLA

3. dopełniacz króliczy

4. olej parafinowy

5. barwnik (np. eozyna)

6. formalina

PŁYTKA I: olej parafinowy (pod olej)+ surowica anty-HLA + zawiesina badanych limfocytów (inkubacja przez 30 min w 37 stopniach) + dopełniacz (inkubacja przez 60 min w 37 stopniach) + barwnik + formalina

Wynik:

- odczytujemy w mikroskopie świetlnym ocena wyglądu komórek, obliczenie ilości komórek martwych (wybarwione)

- ocena wg skali:

~ poniżej 25% kom. martwych wynik ujemny

~ 26-45% wynik wątpliwy

~ powyżej 46% wynik dodatni

- wynik reakcji można ocenić:

~ metodą morfologiczną

~ metodą izotopową

ZASTOSOWANIE:

- wykrywanie obecności antygenów powierzchniowych na komórkach

- wykrywanie obecności przeciwciał przeciwko antygenom powierzchniowym na komórkach w płynach ustrojowych

- określanie miana przeciwciał w surowicy skierowanym przeciwko limfocytom, makrofagom, komórkom nowotworowym

- wykrywania i określania miana przeciwciał w surowicy skierowanych przeciwko antygenom zgodności tkankowej

- określanie antygenów zgodności tkankowej