239. Widma dźwięków

Widmo jest fizycznym aspektem dźwięku, określa rozkład natężenia składowych dźwięku w zależności od jego częstotliwości. Ze strukturą widmową wiążę się barwa dźwięku.

Ze względu na rodzaj widma dźwięki klasyfikuje się następująco:

1) ton (dźwięk prosty) - drganie sinusoidalne o jednej częstości. Widmo liniowe, o brzmieniu ubogim.

2) wieloton harmoniczny (dźwięk złożony) - drganie będące sumą drgań sinusoidalnych o częstościach będących wielokrotnościami (1,2,3,...) częstości podstawowej. Widmo liniowe, o brzmieniu złożonym.

3) wieloton nieharmoniczny – ich częstotliwości nie są całkowitą wielokrotnością częstotliwości podstawnej. drganie będące sumą nie uporządkowanych drgań. O brzmieniu ostrym.

4) szum - dźwięk o widmie ciągłym lub ciągłym w pewnych zakresach częstotliwości.

Dla fal okresowych częstotliwości składowych, dla których natężenie jest różne od zera, tworzą ciąg oddzielnych wartości - widmo liniowe.

Dla przebiegów falowych nieokresowych widmo zawiera ciągłe przedziały częstotliwości - widmo ciągłe.

240. Poziom głośności. Jednostki.

Poziom głośności określa relacje między głośnością dźwięku a odpowiadającym mu natężeniem dźwięku. Jako miarę poziomu głośności Ln przyjmuje się poziom natężenia głośności tonu o częstotliwości 1000 Hz, który jest słyszany jednakowo głośno jak ton badany.

Fon - jednostka poziomu głośności. Liczba fonów tonu ocenianego jest równa liczbie decybeli tonu o częstotliwości 1000 Hz słyszanego tak samo głośno. Dla tonu 1000 Hz o różnych natężeniach liczba fonów jest równa liczbie decybeli. Wszystkie tony o natężeniu progowym mają poziom głośności równy 0 fonów.

Poziom głośności : wielkość subiektywna i względna.