Epiktet z Hierapolis (ok. 50 -130) Filozof rzymski, jeden z reprezentantów (kontynuator) stoicyzmu. Uczeń wielkiego stoika Muzoniusza Rufusa. Twórca szkoły w Nikopolis w Epirze (współczesna Grecja).
Epiktet był jednym z wielkich stoików i przedstawicielem tzw. młodej stoi. O tej wielkiej postaci filozofii stoickiej nie wiemy za wiele, a to z powodów, że on sam swojego nauczania nie zapisywał. Też kwestia jego urodzenia jest więcej tematem do dyskusji niż pewnym ustaleniem dat urodzenia i śmierci. Prowadziły się dyskusje na temat, czy żył do czasów Marka Aureliusza. Wbrew takiemu twierdzeniu Suidasa, jest to bardzo nieprawdopodobne, ponieważ pomiędzy śmiercią Nerona i początkiem władzy Marka Aureliusza ubiegł jeden wiek. Epiktet urodził się niewolnikiem i jeżeli by był sprzedany Epafrodytowi bardzo młody, musielibyśmy przypuścić, że osiągnął więcej jak 100 lat. Na pewno istniałaby jakaś notatka historyczna na ten temat. W każdym razie, to co jest istotne, że Marek Aureliusz prawdopodobnie zapoznał się z jego myślami i nauczaniem. Marek Aureliusz w swoim dziele "Rozmyślania" wspomina przez cytaty i analogie swoich ulubionych filozofów. Epikteta wspomina przez jego cytat z dzieła Diatryby, zapisane przez ucznia Epikteta Flawiusza Adriana - "Figi zimą szukać - to szaleństwo. Tak samo też szukać dziecka, gdy go już nie ma." (Rozmyślenia, Księga 11, w.33.)

Ciężko sądzić jak dokładnie wyglądało jego życie. W każdym razie jego niejasne pochodzenie i jego trudna młodość, twarde życie, które było dla stoicyzmu starożytnej Grecji typowe, doprowadziło go naturalną drogą do Filozofii Portyku, która nauczała gardzenia bogactwem i sławą. Filozofia głosiła, że prawda jest walką, że szczęście polega na zwycięstwie umysłu i woli nad żądzami.

Był niewolnikiem okrutnego i ambitnego pana. Z tego powodu musiał znosić bardzo surowe i niestosowne traktowanie. Jego los był wielką próbą jego niezależnej duszy, żeby się pokazała jak Pani panująca nad sobą, wytrwała tak, że nawet nieprzyjazny los, albo ludzka niesprawiedliwość niebyły zdolne jej upokorzyć.

Po śmierci jego Pana Epafrodyta otrzymał wolność i zaczął nauczać filozofię. Nie długo od początku wolnego nauczania jego nauka była załączona w edykt Domicjana. Po edykcie Domicjana (ok. 95) wypędzającym filozofów z Rzymu, osiadł w Nikopolis w Epirze i tu założył szkołę filozoficzną. Eklektyk, łączył nauki stoików z cynikami i uzyskał wielki w Epirze rozgłos.

Epiktet nauczał, ale niczego nie pisał, tak samo jak Sokrates. Notatki z jego wykładów sporządził w podręczniku "ENCHEIRIDION" Flavius Arrianus, (zawierał on nauki moralne i rady jak żyć godnie i uczciwie)