Na jakość i trwałość kokili wpływają następujące czynniki: rodzaj materiału użytego do budowy kokili, rodzaj materiału odlewu, konstrukcja kokili i odlewu, rodzaj pokrycia ochronnego nakładanego na powierzchnię wnęki formy.

Korzyści z odlewania kokilowego: duża dokładność wymiarów odlewów, mała chropowatość i czystość powierzchni surowego odlewu co umożliwia zmniejszenie naddatków na obróbkę mechaniczną, dobra jakość tworzywa-drobnoziarnistość, struktura zapewniająca dobre własności mechaniczne, możliwość zwiększania dopuszczalnych zawartości domieszek(żelaza w stopach aluminium), możliwość skrócenia czasu obróbki cieplnej odlewów – szczególnie dużych tłoków, zwiększenie uzysku wskutek ograniczenia wielkości układu wlewowego i naddatków na obróbkę, wydatne ograniczenie obiegu masy rdzeniowej i wyeliminowanie zużycia masy formierskiej, wyeliminowanie obiegu skrzynek formierskich oraz miejsc ich składowania, lepsze warunki pracy, wzrost wskaźnika wydajności na jednego pracownika, mniejsze nakłady inwestycyjne do uzyskania tej samej zdolności produkcyjnej, łatwiejsze zmechanizowanie i zautomatyzowanie procesu, duża stabilizacja procesu odlewania, zastępowanie wykwalifikowanych formierzy pracownikami przyuczonymi.

Wady ograniczające zakres stosowania: ograniczona trwałośc formy a pracochłonne i kosztowne jej wykonanie, znaczne naprężenia odlewów w skutek hamowań skurczu w mało podatnej formie, większa wrażliwość na zmiany parametrów procesu odlewania, trudność w uzyskaniu odlewów cienkościennych, większa niejednorodność własności w przekroju ścianki odlewu.

Formy wirujące – rozróżnia się trzy metody odlewania w formach wirujących: odlewanie odśrodkowe właściwe, odlewanie półodśrodkowe, przy którym oś odlewu takrze pokrywa się z osią wirowania formy, ale powierzchnię wewnętrzną odlewu odwzorowuje rdzeń umieszczony wewnątrz formy, odlewanie pod ciśnieniem odśrodkowym w tym wypadku tylko oś wlewu ciekłego metalu pokrywa się z osią wirowania formy natomiast formy są rozmieszczone promieniowo.

Do podstawowych parametrów tej metody należą: usytuowanie osi wirowania, prędkość wirowania formy, temperatura formy, temperatura ciekłego metalu, warunki chłodzenia lub izolacji cieplnej formy.