2.Natężenie prądu elektrycznego (A) [V/m] to stosunek ilości ładunku elektrycznego jaki przepłynął przez przekrój poprzeczny przewodnika do określonego przedziału czasu w jakim ten przepływ nastąpił. *Jednostką natężenia prądu elektrycznego jest amper prąd stały zmienny: Jeżeli prąd elektryczny w funkcji czasu nie ulega zmianie to prąd taki nazywamy prądem stałym Jeżeli prąd elektryczny w funkcji czasu zmienia swoją wartość (czyli natężenie prądu ulega zmianie )to prąd taki nazywamy prądem zmiennym

Opór elektryczny (rezystancja) [Ω] to wynik oddziaływania elektronów przewodnictwa z jonami sieci krystalicznej.

Opór przewodnika zależy od : -rodzaju materiału, z którego został wykonany - jego rozmiarów geometrycznych (tj. długości i przekroju poprzecznego). Dobrymi przewodnikami prądu elektrycznego są: srebro, złoto, miedz i aluminium.

PRAWO OHMA –. Związek pomiędzy napięciem, prądem a rezystancją został ustalony doświadczalnie przez Ohma i nosi nazwę Ohma. Napięcie U mierzone na końcach przewodnika o rezystancji R podczas przepływu prądu I, jest równe iloczynowi rezystancji i prądu: U = IR
3.Histereza magnetyczna pole powierzchni jest proporcjonalne do strat energii podczas jednego cyklu przemagnesowania. Poprzez odpowiedni skład chemiczny, obróbkę plastyczną i obróbkę termiczną dąży się do minimalizacji jej powierzchni. Substancje wykazujące histerezę (materiały magnetycznie półtwarde) są wykorzystywane do zapisu informacji w twardych dyskach, dyskietkach, taśmach magnetycznych, kartach kredytowych itp. Po namagnesowaniu fragmentu materiału półtwardego i usunięciu pola magnesującego materiał taki pozostaje namagnesowany. Namagnesowanie to jest zależne od natężenia pola magnesującego, co jest wykorzystywane w analogowych systemach zapisu dźwięku i obrazu. W systemach cyfrowych magnesuje się ferromagnetyk do nasycenia, zmiana stanu na przeciwny oznacza zmianę sygnału. W materiałach magnetycznie półtwardych powierzchnia pętli histerezy jest optymalizowana jako kompromis pomiędzy ilością energii zgromadzonej w magnetyku a łatwością jego przemagnesowania (Wartości stosowanych koercji materiałów magnetycznie półtwardych są pośrednie pomiędzy materiałami miękkimi i twardymi (jednak bardziej w kierunku materiałów twardych – stąd też nazwa półtwarde).)
W materiałach magnetycznie twardych (czyli w magnesach trwałych) parametrem najważniejszym jest ilość zgromadzonej energii magnetycznej, toteż dąży się do osiągnięcia maksymalnej szerokość pętli histerezy. Parametrem charakterystycznym każdego magnesu jest wartość (B·H)max, którą wylicza się jako wartość maksymalną iloczynu BH z fragmentu histerezy leżącego w drugiej ćwiartce układu osi współrzędnych (tzw. krzywa odmagnesowania).
4. Materiały półprzewodnikowe. Półprzewodnik typu P - Uzyskuje się go poprzez zastąpienie niektórych atomów krzemu atomami pierwiastków trójwartościowych (np. glin, ind, gal). Obecność tylko trzech elektronów walencyjnych w atomach domieszkowych powoduje zdekompletowanie wiązań kowalencyjnych. Półprzewodnik typu N uzyskuje się poprzez dodanie ( w procesie wzrostu kryształu) domieszki pierwiastka pięciowartościowego np. Fosfor (P) Niektóre atomy krzemu zostaną zastąpione w sieci krystalicznej atomami domieszki zwane donorami Piąte elektrony walencyjne tych atomów nie biorą udziału w wiązaniach kowalencyjnych Powstaje zatem poziom donorowy. Złączem p-n nazywane jest złącze dwóch półprzewodników niesamoistnych o różnych typach przewodnictwa: p i n. W obszarze typu n (negative) nośnikami większościowymi są elektrony (ujemne). Atomy domieszek (donory) pozostają unieruchomione w siatce krystalicznej. Analogicznie w obszarze typu p (positive) nośnikami większościowymi są dziury o ładunku elektrycznym dodatnim. Atomy domieszek są tu akceptorami. W półprzewodnikach obu typów występują także nośniki mniejszościowe przeciwnego znaku niż większościowe; koncentracja nośników mniejszościowych jest dużo mniejsza niż większościowych. Obszar o mniejszej koncentracji domieszek znajdujący się pomiędzy kontaktem złącza a warstwą zubożoną nazywany jest bazą. Pasmowa teoria przewodnictwa elektrycznego –kwantowomechaniczna teoria opisująca przewodnictwo elektryczne. pasmo energetyczne - jest to przedział energii, jaką mogą posiadać elektrony w przewodniku. Istnienie ciągłego widma energetycznego jest związane z oddziaływaniem na siebie poszczególnych atomów (jest to zbiór bardzo blisko położonych widm liniowych), natomiast występowanie obszarów zabronionych wynika z warunków nakładanych na periodyczność funkcji falowej elektronów.

2. Gęstością prądu (J) nazywamy [A/m2] wielkość wektorową, której wartość równa jest ilorazowi natężenia prądu do pola powierzchni przekroju poprzecznego, prostopadłego do kierunku ruchu ładunków

Napięcie elektryczne [V]– różnica potencjałów elektrycznych między dwoma punktami obwodu elektrycznego lub pola elektrycznego. Symbolem napięcia jest U. Napięcie elektryczne jest to stosunek pracy wykonanej podczas przenoszenia ładunku elektrycznego między punktami, dla których określa się napięcie, do wartości tego ładunku. Zależność pomiędzy spadkami napięć i siłami elektromotorycznymi w obwodach elektrycznych opisuje drugie prawo Kirchhoffa.
Prawo Coulomba mówi, że siła wzajemnego oddziaływania dwóch punktowych ładunków elektrycznych jest wprost proporcjonalna do iloczynu tych ładunków i odwrotnie proporcjonalna do kwadratu odległości między nimi. Siła F oddziaływania dwóch ładunków punktowych q1 i q2 jest wprost proporcjonalna do wielkości każdego z ładunków i odwrotnie proporcjonalna do kwadratu odległości między nimi r.

3. Prąd elektryczny – to uporządkowany ruch ładunków elektrycznych przez badany przekrój poprzeczny środowiska pod działaniem pola elektrycznego. Wyróżniamy:- przewodzenia (jest to prąd elektryczny polegający na przemieszczeniu się elektronów swobodnych lub jonów w środowisku przewodzącym, pod wpływem pola elektrycznego) - przesunięcia (jest to prąd elektryczny występujący w dielektryku polegający na przemieszczaniu się ładunków dodatnich i ujemnych wewnątrz atomu bez naruszenia struktury atomowej materii; związany ze zjawiskiem polaryzacji elektrycznej i tworzeniem dipoli) - unoszenia (prąd unoszenia, zwany też prądem konwekcji, polega na ruchu ładunków elektrycznych nie związanych z cząsteczkami elementarnymi środowiska, w którym te ładunki się poruszają)
Pole magnetyczne– stan przestrzeni, w której siły działają na poruszające się ładunki elektryczne, a także na ciała mające moment magnetyczny niezależnie od ich ruchu.*W polu magnetycznym wytworzonym przez prąd elektryczny indukcja magnetyczna w dowolnym miejscu zależy nie tylko od kształtu obwodu, liczby zwojów prądu , ale również od własności magnetycznych środowiska , w którym to pole zostało wytworzone. *Dlatego, aby określić pole magnetyczne wprowadzono jeszcze jedną wielkość pola niezależną od własności środowiska, ale zależną od wielkości które możemy sobie samodzielnie dobierać takie jak np: kształt cewki, liczbę zwojów prąd. *Wielkość tę nazywamy natężeniem pola magnetycznego i oznaczamy literą H
Pole elektryczne – stan przestrzeni otaczającej ładunki elektryczne lub zmienne pole magnetyczne. W polu elektrycznym na ładunek elektryczny działa siła elektrostatyczna. Ładunek poruszający się wytwarza nie tylko pole elektryczne, ale również pole magnetyczne. W ogólności oba te pola nie mogą być traktowane oddzielnie, mówi się wtedy o polu elektromagnetycznym. Podstawowymi prawami opisującymi pole elektromagnetyczne są równania Maxwella. Nośnikami oddziaływań elektromagnetycznych są fotony.
Wielkości opisujące pole elektryczne
Natężenie pola elektrycznego Potencjał pola elektrycznego
Energia pola elektrycznego
Linie sił pola elektrycznego