Rada Praw Człowieka ONZ, lipiec 2011: Komentarz Ogólny do art. 19 – Wolność słowa i wypowiedzi
http://othersite.org/un-article-19-human-rights-and-history-revisionism/
Dr Gabi Weber – 2.01.2013 tłumaczenie Ola Gordon
Pomimo znaczenia tego dokumentu, nie został on przekazany przez żadne media.
Kilka dni temu natknęłam się na następujący dokument Rady Praw Człowieka ONZ – niezależnego organu, którego zadaniem jest nadzorowanie zgodności z Międzynarodowym Porozumieniem ws. Praw Obywatelskich i Politycznych. Dokument, z Biura Wysokiego Komisarza ds. Praw Człowieka (OCHR), pochodzi z lipca 2011 r. i dotyczy wolności słowa i wypowiedzi. Stwierdza on, że
“anty-bluźniercze przepisy i ograniczenia dotyczące krytyki rządów są niezgodne z obowiązującymi normami i że wolność słowa jest niezbędna dla ochrony praw człowieka”.
Raport ten, zatytułowany Komentarz Ogólny, jest interpretacją 1966 Międzynarodowego Porozumienia w.s. Praw Obywatelskich i Politycznych (ICCPR) – porozumienia 167 państw sygnatariuszy, podpisanego i ratyfikowanego także przez Niemcy, Francję, Szwajcarię i inne kraje europejskie. Kluczowe dla komentarza rady są tak zwane “prawa pamięci”, określone jako “prawa, które wyrządzają szkodę wyrażaniu opinii na temat faktów historycznych”, i te prawa uważa za “niezgodne z obowiązkami, jakie porozumienia nakłada na państwa-strony w stosunku do szacunku dla wolności opinii i wypowiedzi”, i mówi dalej, że: “wolność słowa jest warunkiem koniecznym do realizacji zasad przejrzystości i odpowiedzialności, które są istotne dla promocji i ochrony praw człowieka”.
Pomimo znaczenia tego dokumentu, nie został on przekazany przez żadne media. Mówi on zupełnie wyraźnie, że rządy i organizacje polityczne, które zabraniają elementarnego prawa do przedstawiania alternatywnych zapisów historycznych, wyraźnie naruszają stanowisko ONZ w.s. wolności słowa i wypowiedzi. To oczywiście odnosi się do Niemiec, Francji i Austrii, a także odnosi się do wielu “postępowych” organizacji (żydowskich i nie-żydowskich) i osób zaangażowanych w bezlitosne kampanie prześladowcze wobec osób o innych poglądach w społecznościach (żydowskich i nie-żydowskich) i poza nimi. Dokument wyraźnie stwierdza, że ”Kryminalizacja posiadania opinii jest niezgodna z par. 1. Nękanie, zastraszanie lub stygmatyzacja osoby, łącznie z jej aresztowaniem, zatrzymaniem, procesem lub więzieniem z powodów posiadanych przez nią opinii, stanowi naruszenie art. 19 par. 1″ i w przypisach są odniesienia do wielu istotnych spraw.
dużo więcej tutaj: http://othersite.org/un-article-19-human-rights-and-history-revisionism/