Kinga Fortuna, semestr 1, grupa B

Aby zacząć samodzielnie komponować bukiety i inne kompozycje kwiatowe należy wcześniej zgromadzić rozmaite przedmioty. Kiedy nasza kompozycja ma już solidną podstawę i wybraliśmy rośliny czas na wybór innych ozdób aranżacji. Wszelkie dodatki wkomponowujemy za pomocą cienkich drucików. Materiał, z którego druciki są wykonane, jest bardzo elastyczny i dzięki dowolnemu gięciu mogą powstać fantazyjne motywy zdobnicze. W roli ozdoby aranżacji może wystąpić dosłownie wszystko. Począwszy od drobnych owoców i warzyw (niekoniecznie prawdziwych) poprzez niewielkie przedmioty jak : buciki niemowlęce, kupony totolotka, cukierki, ciasteczka, koraliki, szkiełka, biżuteria, piórka, wachlarze, figurki i inne.

Moim zdaniem najpiękniej wyglądają dodatki pochodzenia roślinnego, jednak nie wyobrażam sobie bukietu bez wstążki, a stroika bez świecy.

Świeczki od dawien dawna są klasycznym uzupełnieniem kompozycji i wraz z liśćmi stanowią oprawę kwiatów. Trzeba jednak pamiętać, że barwna świeca odwraca uwagę od roślin. Bywają bardzo piękne, lecz ich uroda jest ulotna - niemal tak samo jak kwiatów. Świeczki dobrej jakości, z oczyszczonej parafiny i nietoksycznych barwników, wypalają się czysto i równomiernie. Ze względu na ryzyko rozniecenia ognia ważne jest, aby były porządnie umocowane! Końcówki drutów- od dwóch do czterech, w zależności od średnicy świecy – ogrzewamy nad płomieniami zanurzamy w jej podstawie na pożądana głębokość, Żeby stały jeszcze stabilniej, specjalnymi szczypcami możemy naciąć druty wzdłuż, lekko je odgiąć i wetknąć w podstawę. Wypalająca się świeca łatwo rozgrzewa druty, dlatego zanim przymocujemy ją do podstawy, pod spód podkładamy metalową podstawkę lub kawałek folii aluminiowej. Możemy również zaopatrzyć się w świeczki ze zintegrowanymi metalowymi podkładkami bądź podstawkami ze szpikulcem. Jest kilka zasad, których należy przestrzegać:

- Świece zawsze musza mieć temperaturę pokojową – zimne łatwo się łamią.

-Muszą być umocowane stabilnie i prosto.

-Nie mogą znajdować się zbyt blisko siebie. Odległość powinna być równa przynajmniej dwóm palcom, w przeciwnym razie stopią się ze sobą.

- W żadnym razie nie obrabiamy łatwopalnych materiałów czy tworzyw w ich bezpośredniej bliskości.

- Świece i fragmenty kompozycji z ich udziałem zawsze ustawiamy na ogniotrwałych podstawkach.

- Zapalonych świeczek nie stawiamy w przeciągu - może to spowodować pożar. Poza tym ustawienie w takim miejscu sprawia, że kopcą, skapują lub palą się nierównomiernie.

- Jeśli chcemy zgasić świeczkę, knot zanurzamy w roztopionym wosku, po czym znów go prostujemy.

Kolejnym elementem, który chciałabym omówić będą wstążki i inne materiały tekstylne. Wstążki wiskozowe, jedwabne, aksamitne, papierowe, różnej szerokości, służą jako elementy towarzyszące aranżacjom roślinnym. Najczęściej używa się ich do wiązanek, bukietów, koszy. Mogą być upinane jako kokardy, wachlarzyki, owijane wokół pałąków czy drutów. Szerokie wstążki upina się w formie kryzy do bukietów biedermeierowskich. W wieńcach adwentowych i stroikach zimowych czy wiosennych służą do zawieszania bombek i innych elementów zdobniczych. Korespondują z bieżącymi trendami i barwami materiału roślinnego. W aranżacji stołu mogą stanowić ozdobny łącznik między poszczególnymi elementami nakrycia. Do kompozycji przeznaczonych na otwarte przestrzenie lepiej wybierać wstążki z powierzchnia nienasiąkająca wodą.

Sznurki to bardzo przydatny materiał florystyczny, niestety łatwo strzępiący się na końcach. Możemy temu zapobiec, zawiązując końce na supeł, zakładając specjalne zaciski(dostępne w sklepach pasmanteryjnych) bądź obwiązując je cienkim drucikiem ozdobnym.

Tiul biały lub barwny używany jest przeważnie do wiązanek ślubnych. Robi się z niego kryzy, wachlarzyki, mankiety maskujące rączki wiązanek i bukietów. Ma tez zastosowanie jako podkład dla korsarzy i przypinek do becików.

Koronki i gipiury mają podobne zastosowanie jak wstążki i tiul, najczęściej używane są do ozdobnych wiązanek ślubnych.

Taśmy papierowe stosowane są do owijania podkładów słomianych wieńców rzymskich oraz w innej nieco postaci służą jako szarfy do wieńców i wiązanek żałobnych.

Krepina czyli bibuła marszczona, cięta na różnej szerokości wstęgi, z zawijanymi brzegami służy do owijania doniczek, gałązek na krzewach bzu pędzonego, rączek do lekkich wiązanek pogrzebowych. W postaci kryz i wachlarzyków stosowana jest do wykańczania bukietów z roślin suchych. Zmoczona traci swe walory i barwę.

Źródła:

• Beate Walther „Kompozycje kwiatowe, inspiracje na każdą okazję”

• Joanna Szendel „Artystyczne układanie roślin” oraz „Układanki roślinne”

• Magdalena Szwedkowicz-Kostrzewa, Aneta Lemanowicz „Kompozycje z kwiatów”