Wpływ temperatury – wraz ze wzrostem temperatury koagulowanych ścieków wzrasta prędkość ruchów Browna (ruchów czasteczek wody) cieczy, co pozytywnie wpływa na koagulacje.
Wpływ pH – pH powinno być optymalne dla stosowanego koagulantu. Dla koagulantu glinowego powinno być w przedziale 6 – 7,4. Natomiast dla żelazowego 3 powinno być większe niż 5, co powoduje, że koagulant żelazowy jest lepszy ze względu na przedział pH.
Na barwę mają wpływ koloidy hydrofilowe, mają one pochodzenie organiczne z grupami R-NH2 oraz R-OH.
Na mętność wpływ ma większość koloidów hydrofobowe mają one pochodzenie mineralne.
Faza skryta koagulacji – jest to pierwszy z dwóch etapów koagulacji, trwa kilkanaście sekund po dodaniu koagulantu, polega on na zmianie potencjału elektrokinematycznego do wartości krytycznej. Drugim etapem jest faza jawna czyli kłaczkowanie czy flokulacja jest to proces tworzenia się wiązań chemicznych między micelami, na skutek czego micele łączą się w duże agregaty, które w widoczny sposób wypadają z mieszaniny tworząc osad lub mętną zawiesinę. Inaczej po prostu tworzenie się kłaczków.
Wady koagulantów żelazowych: tworzenie z zanieczyszczeniami obecnymi w wodzie barwnych, rozpuszczalnych związków kompleksowych
Zaletami są wyższa efektywność niż glinowego oraz możliwość zastosowania ich w większym przedziale ph. Czyli od 5 w górę. Są mniej wrażliwe na niskie temperatury. Powstałe kłaczki są ciężkie i łatwiej opadają.
Zasadowość mineralna - jest ilościowym wskaźnikiem zawartości jonów wodorotlenkowych i węglanowych oznaczanym przez miareczkowanie próbki mocnym kwasem do PH = 8,3 wobec fenoloftaleiny lub potencjometrycznie.
Substancje jako obciążniki – krzemionka, gliny, bentonit, ziemia Fullera, węglan wapniowy. Stanowia one zarodki dla tworzacyhc się kłaczków, przyspieszaja powst kłaczków, obciążają kłaczki
Reguła Schulza- Hardy’ego
Mówi o zdolności koagulującej jonów.
Dla jonów jednowartościowych o znaku przeciwnym do ładunku zolu wartość progowa wynosi 25-150 mol/m3, dla dwuwartościowych 0,5-2 mole/m3, a dla trójwartościowych 0,01-0,1 mol/m3.
Ilość progowa to wymagana ilość koagulanta zależna od wartościowości jonów koagulujących.
Środki wspomagające koagulacje. Flokulanty czyli polielektrolity: Polielektrolity to związki organiczne stosowane w procesach: odwadniania i zagęszczania osadów, wspomagania koagulacji wody i ścieków (flokulacja), uzdatniania wody oraz filtracji. Polielektrolity to związki organiczne stosowane w procesach: odwadniania i zagęszczania osadów, wspomagania koagulacji wody i ścieków (flokulacja), uzdatniania wody oraz filtracji. Koagulanty. Polimery (flokulanty) dzielimy na nieorganiczne(krzemionka aktywowana), naturalne (skrobia) oraz syntetyczne.
Wpływ koagulacji na wodę. Woda po koagulacji powinna mieć mniejsza mętność i barwę (zredukowane czastki trudno opadające oraz koloidalne.) Zredukowane BZT5 o 85% i zawiesiny do 90%. Może zapewnić wysoki stopień usuwania metali ciężkichi pestycydów jak również radioaktywności.
Bardziej skutecznym koagulantem jest siarczan żelaza 3 ponieważ:. Jony trójwartościowe są dziesięć razy bardziej skuteczne niż jony dwuwartościowe. Żelazo trójwartościowe i sole glinu są nadal szeroko używane we wszystkich wodnych procesach koagulacji.
Rodzaje koloidów: hydrofobowe (powodujące mętność) sa to czast zawiesin nieorg i bezwodne tl metali, do naturalnych skł koloidalnych naleza czast glinu, krzemionki koloidalnej, iłów oraz koloidalne formy niektórych zw chem wytrącających się środowisku wodnym np. Caco3. Hydrofilowe- (decydujące o intensywności barwy) to czatseczki organiczne zawieszone, zywe i martwe mikroorg oraz uwodnione tl metali. naturalne zw koloidalne to humus. Wyrówzniamy również obce koloidy: skrobia , bialka, celuloza trafiające do wod ze sciekami.
. Subst wspomagające koagulacje stosuje po to aby: przyśpieszyć powstawanie kłaczków i ich sedymentacje, zwiększyć powierzchnie właściwa kłaczków a wiec i ich powierzchnie sorpcyjna, zmniejszenie ujemnego wpływu niskich temp wody, rozszerzyć optymalny dla koagulacji zakres ph, zmniejszyć dawkę koagulantu. Subst wspowmagajace koagulacje: nieorg, org, nadmanganian potasu, wapno, sztuczne zmetaniacze.
. Sposoby prowadzenia koagulacji: objętościowa, kontaktowa, powierzchniowa. Koagulacja objętościowa i kontaktowa: prowadzona w osadnikach kontaktowych, pierwszy etap- dodanie do oczyszczonej wody koagulantu, wymieszanie oraz hydroliza koagulantu. Drugi etap- flokulacja , zjawisko prowadzące do powstania aglomeratów produktów dysocjacji i hydrolizy koagulanta z usuwanymi zanieczyszczeniami, w koagulacji objętościowej ta faza realizowana jest w kom wolnego mieszania, w koagulacji kontaktowej w warstwie os zawieszonego. Podczas koagulacji objętościowej powstałe klaczki usuwane sa z układu natomiast w kontaktowej tylko ich czesc. Koagulacja powierzchniowa- może być realizowana w złożu filtrów pospiesznych, produkty hydrolizy post w oczyszczonej wodzie wypełniającej ośrodek porowaty oraz na powierzchni ziaren materiału filtracyjnego tworząc strukturę sieciowa wypełniająca pory złoża.
Zasadowość minimalna- zasadowość wody niezbędna do hydrolizy koagulantu, gdy zasadowości jest mniejsza od minimalnej dodajemy CaO bądź zasady. Jeżeli zasadowość wody koagulowanej przy danej dawce jest mniejsza od zasadowości minimalnej, niezbędnej do hydrolizy koagulanta, należy ją skorygować tlenkiem wapnia.
Roztwór koloidalny to taki, który rozprsza światło do tego stopnia, ze widac w nim wiązke światła. Zawieszone sa w jego objętości koloidy
Koagulacja objętościowa i kontaktowea: prowadzona w osadnikach kontaktowych koagulant dodawany w komorach mieszania a czas mieszania do 3 minut. Nastepnym etapem jest flokulacja w komorach wolnego mieszania. W tej koagulacji powstajace kłaczki sa usuwane, natomiast w kontaktowej, stanowia czesc osadu zawieszonego. Kontaktowa tak samo, tylki ten koniec inny :D
Koagulacja powierzchniowa: na złożu filtrów pospiesznych, przy przepływie oczyszczanej wody przez złoże filtracyjne. Koagulant może bbyc stosowany do wody bezposrednio przez złożami filtracyjnymi(;lepsze efekty), lub do komor szybkiego mieszania.