Wnioski do zestawienia wyników z projektu z osadów ściekowych
Ilość osadów
STABILIZACJA BEZTLENOWA
największa ilość osadów wstępnych występuje w wariancie z PIX. Można również zauważyć, że ilość powstałego osadu zależy od czasu zatrzymania w osadniku wstępnym (warianty z osadnikiem wstępnym z czasem zatrzymania 1; 1,5h), im krótszy czas zatrzymania tym mniej powstaje osadów wstępnych;
największą ilość osadów wtórnych zanotowano w wariancie bez osadnika wstępnego, co spowodowane jest brakiem osadów wstępnych w tym wariancie;
największa ilość osadów po stabilizacji i odwodnieniu powstaje w wariancie bez osadnika wstępnego, jednak w porównaniu do innych wariantów jest to wartość nieznacznie większa.
STABILIZACJA TLENOWA
wnioski dotyczące osadów są takie same jak w przypadku stabilizacji beztlenowej
STABILIZACJA CHEMICZNA
suma osadów po stabilizacji chemicznej wzrasta dwukrotnie w stosunku do wartości zmieszanych osadów wstępnych i wtórnych. Ze względu na różne wartości G dla wariantów ilość osadów jest różna po stabilizacji. Najmniejszą wartość zanotowano w wariancie bez osadnika wstępnego.
Kubatura
STABILIZACJA BEZTLENOWA
w wariantach z osadnikiem i z PIX występują zbliżone wartości kubatury urządzeń;
najmniejszą sumę kubatury ma wariant bez osadnika wstępnego jest ona 2 razy mniejsza niż pozostałe sumy;
różnice wynikają przede wszystkim z wielkości WKF.
STABILIZACJA TLENOWA
wielkości zagęszczaczy i komory stabilizacji tlenowej są zbliżone dla wariantów z PIX oraz z osadnikiem wstępnym (dla czasu zatrzymania 1; 1,5h)
największe różnice wynikają z wielkości zbiornika osadu
suma kubatur dla wariantu bez osadnika wstępnego jest prawie dwa razy mniejsza.
STABIIZACJA CHEMICZNA
dla wariantów z PIX i osadnikiem wstępnym kubatura zagęszczaczy i silosów jest zbliżona;
w wariancie bez osadnika wstępnego silos jest mniejszy o ok. 30% w stosunku do poprzednich wariantów.
Zużycie energii i jej produkcja
STABILIZACJA BEZTLENOWA
Zużycie energii
we wszystkich wariantach występuje zbliżona suma zużycia energii , ponieważ wynikłe w czasie doboru różnicę w urządzeniach równoważą się po podsumowaniu całkowitej energii;
różnice w przypadku zużycia energii przy zagęszczaczu grawitacyjnym i zbiorniku osadu wynikają z przyjętego czasu pracy urządzeń.
Produkcja energii
w przypadku wariantu z osadnikiem wstępnym z czasem zatrzymania dobrane zostały identyczne bloki energetyczne tak więc suma wyprodukowanej energii jest też taka sama;
w wariancie z PIX wartość wyprodukowanej energii jest zbliżona ze względu na dobrane urządzenie, natomiast w wariancie bez osadnika wstępnego produkcja jest niewielka ze względu na niewielką ilość osadów.
STABILIZACJA TLENOWA
Zużycie energii
zużycie energii wacha się w granicach 2% a różnice wynikają przede wszystkim z dobranych zagęszczaczy, a w zbiorniku osadu z dobranego mieszadła.
STABIIZACJA CHEMICZNA
Zużycie energii
zużycie energii wacha się w granicach 16%, przy wariancie z PIX jest największa wartość ze względu na największy silos wapna.
Zużycie wapna
największe zużycie wapna występuje w wariancie z PIX, ponieważ jest tam duża ilość osadów, najmniejsze natomiast w wariancie bez osadnika wstępnego we względu na małą ilość osadów.
ZESTAWIENIE CAŁOŚCIOWE
Koszty
największy zysk można wskazać w stabilizacji beztlenowej dla wariantu z PIX;
największe koszty wykazuje wariant ze stabilizacją chemiczną również dla PIX.
Osady
największa ilość osadów występuje w przypadku stabilizacji chemicznej;
najmniejsza ilość osadów tworzy się w stabilizacji beztlenowej w wariantach z osadnikiem wstępnym;
Wybór najlepszego wariantu
najlepszą metodą stabilizacji jest stabilizacja beztlenowa z odzyskiem energii ze względu na koszty, natomiast najlepszym wariatem pod względem eksploatacyjnym jest wariant z PIX ponieważ mamy wtedy największy zysk ( 850zł/d ). Gdyby jednak wybierano najlepszy wariat pod względem inwestycyjnym warto byłoby wziąć pod uwagę wariant bez osadnika wstępnego dzięki któremu nie jest konieczne wybudowanie osadnika wstępnego i zakup zagęszczacza grawitacyjnego co również pozwala zminimalizować kubaturę obiektów w OŚ.
najmniej opłacalną i wytwarzającą największą ilość osadów jest metoda stabilizacji chemicznej, jednak jest ona najmniejsza pod względem kubatury - o 80% mniejsza niż wariant o największej kubaturze (z rozważanych).