RHODOPHYTA (KRASNOROSTY)
Gromada: Krasnorosty
Krasnorosty - (gromada) wyspecjalizowanych glonów licząca ok. 4,5 tyś. gatunków należących do królestwa roślin grupa wyraźnie wyodrębniona od pozostałych protistów.
ŚRODOWISKO ŻYCIA
Większość krasnorostów to glony morskie, chociaż ok. 200 gatunków występuje w bardzo czystych wodach słodkich. Najobficiej zasiedlają morza stref umiarkowanych. Wszystkie gatunki krasnorostów prowadzą osiadły, denny tryb życia, przytwierdzając się na stale do podłoża. Wiele z nich pędzi epifityczny tryb życia, znane są również gatunki endofityczne i pasożytnicze.
BUDOWA
Plechy krasnorostów wykazują ogromna różnorodność budowy. Najprymitywniejsze gatunki z grupy Bengieae mają postać jednokomórkową albo nitkowatą o bardzo prostej strukturze.
Plechy o bardziej skomplikowanej strukturze tworzą krasnorosty z wyżej uorganizowanej grupy Florideae, obejmującej przeważającą część krasnorostów. Wyróżniamy więc plechy nitkowate o bardziej złożonej budowie, walcowate, mniej lub więcej rozgałęzione, spłaszczone, czasem do złudzenia przypominające rośliny naczyniowe, członowate i wreszcie bułowate, silnie zwapniałe.
W ścianach komórkowych krasnorostów można wyróżnić dwie warstwy: wewnętrzna celulozową i zewnętrzną pektynową. Ściany wielu gatunków odznaczają się dużą zdolnością pęcznienia i śluzowacenia. Istnieją jednak i takie gatunki, których ściany komórkowe ulegają silnej inkrustracji węglanem wapnia lub magnezu. Inkrustracja może być tak dalece intensywna, że tworzą się zupełnie twarde, zwapniałe plechy. Cytoplazma wykazuje dużą lepkość i ściśle przylega do ściany komórkowej. Chromatofory mają postać soczewkowatą, taśmowatą lub gwiazdowatą. Zawierają one chlorofil, karotenoidy oraz barwniki: czerwony – fikoerytrynę i niebieski – fikocyjaninę. W zależności od kombinacji tych barwników chromatofory przybierają zabarwienie czerwone, różowe, brązowe, brązowo zielone i brązowo fioletowe.
ROZMNAŻANIE
Krasnorosty rozmnażają się bezpłciowo i płciowo. Rozmnażanie wegetatywne jest raczej bardzo rzadkie. Cechą charakterystyczna jest brak wici zarówno u spor, jak i u gamet. Rozmnażanie płciowe polega na zapłodnieniu komórki jajowej w lęgni noszącej tu nazwę karpogonu albo płodnicy, przez nieruchomy plemnik zwany spermacjum. Gałąź karpo gonu ma kształt butelkowaty i zakończony jest cienkim wyrostkiem zwanym włostka. Do zapłodnienia dochodzi wówczas, gdy spermacjum przenoszone biernie przez wodę przyklei się do włostka. Wówczas treść jego przenika do karpo gonu, jądro zlewa się z jądrem jaja i powstaje zygota. Zygota nie opuszczając karpo gonu, kiełkuje i wytwarza szereg nici, zwanych gonimoblastami, które w swych szczytowych komórkach tworzą spory, zwane karposporami. W zależności od tego, czy pierwszy podział zygoty był redukcyjny czy nie, karposporofit i kaspospory są haploidalne lub diploidalne. W pierwszym przypadku haploidalnej karpospory wyrasta roślina haploidalna rozmnażająca się płciowo – gametofit. W przypadku gdy nie nastąpił podział redukcyjny, z diploidalnej karpospory powstaje diploidalna roślina, rozmnażająca się za pomocą tetraspor (nieruchomych spor powstających po 4 w zarodni).
Istnieją dwa cykle przemiany pokoleń. Jeden z nich jest dwufazowy, w którym następuje zmiana dwóch generacji: gametofitu, czyli haploidalnej, samożywnej rośliny płciowej i karpo sporofitu, rośliny bezpłciowej pasożytującej na gametoficie, lecz również haploidalnej. Drugi cykl jest trójfazowy w którym kolejno wyrastają : haploidalny gametofit, diploidalny karpo sporofit, rozmnażający się za pomocą diploidalnych karpospor i diploidalny tetra sporofit, wytwarzający haploidalne tetraspory.
Zazwyczaj w gromadzie krasnorostów wyróżnia się trzy klasy (wg starszej klasyfikacji tylko dwie pierwsze):
bangiowe (Bangiophyceae)
krasnorosty właściwe (Florideophyceae)
cyjanidiowe (Cyanidiophyceae)
Tu Twoje rysunki:
Corallina granifera (koralka ziarnista) – ze ścian komórkowych obu gatunków otrzymuje się polisacharyd o nazwie agar-agar,
chrząstnica kędzierzawa (Chondrus crispus) znana również jako mech irlandzki
Laurencja
Występowanie
W środkowoeuropejskich warunkach klimatycznych epifitami są głównie rośliny zarodnikowe: mszaki, porosty, glony. Rzadziej (jako semiepifity) na innych roślinach wyrastają gatunki zielne, lub nawet krzewy i drzewa. Ma to miejsce w sytuacjach szczególnie sprzyjających kolonizacji np. w przypadku starych, próchniejących wierzb, zwłaszcza głowiastych. Między ich konarami gromadzi się gruba warstwa próchnicy umożliwiająca rozwój np. bzu czarnego lub jarzębinie.
Epifity znacznie ważniejszą rolę odgrywają w lasach obszarów tropikalnych oraz w lasach górskich, gdzie stanowią istotną część flory. Na około 18 tysięcy gatunków z rodziny storczykowatych, aż 10 tysięcy rośnie w tropikach i znaczna ich część to właśnie epifity. Szczególnie często epifity występują także wśród przedstawicieli rodzin: bromeliowatych Bromeliaceae, begoniowatych Begoniaceae, pokrzywowatych Urticaceae, pieprzowatych Piperaceae, obrazkowatych Araceae.
Te notatki dobręsą do omawiania przez nas. Na samym plakacie powinnybyć rzucone tylko pojęcia, np. Rozmnażanie dzieli sie na: płciowe i tu wyminiasz jak sie nazywa i bezpłciowe wymianiasz rodzaje i tyle.
Więcej nie mam do zarzucenia.