Meteorologia
Promieniowanie słoneczne, ziemi i atmosfery.
PROMIENIOWANIE SŁOŃCA jest głównym źródłem energii
cieplnej na Ziemi. Słońce wysyła promienie o długości fal od
milionowych części mikrometra (np. fale Rentgena) po dziesiątki km
(fale radiowe).W meteorologii rozróżnia się promieniowanie
krótkofalowe (0,1 do 4,0 μ ) i długofalowe ( 4 do 120 μ). Promieniowanie
słoneczne składa się w 99 % z promieniowania krótkofalowego.
Promieniowanie Ziemi i atmosfery zaliczane jest do długofalowego
gdyż składa się głównie z fal o długości 4 do 120 mikrometrów.
ALBEDO (łac. białość) jest to stosunek natężenia napromieniowania
odbitego do natężenia napromieniowania całkowitego padającego na daną
powierzchnię. ALBEDO ZIEMI jest stosunkiem promieniowania odbitego w
przestrzeń międzyplanetarną do otrzymanego przez Ziemię.
PROMIENIOWANIE POWIERZCHNI ZIEMI lub wypromieniowanie jest to
oddawanie otoczeniu części energii uzyskanej od Słońca po przetworzeniu
jej w długofalową energię cieplną. BILANS PROMIENIOWANIA ZIEMI
(saldo radiacyjne) jest to różnica pomiędzy przychodem i rozchodem energii
drogą promieniowania. PROMIENIOWANIE ZWROTNE ATMOSFERY jest to
energia wypromieniowywana przez atmosferę w kierunku Ziemi.
Masa powietrza – to wielka ilość powietrza w troposferze rozpościerająca
się nad rozległymi obszarami (nad oceanami, kontynentami). Każda masa
powietrza nabiera cech podłoża, nad którym zalega – dotyczy to jej
temperatury, wilgotności i innych parametrów.
Masa powietrza | Skąd pochodzi? | Kiedy napływa nad Polskę? | Jaką pogodę przynosi? |
---|---|---|---|
Powietrze zwrotnikowe morskie (PZm) | Głównie z wyżu azorskiego | Przez cały rok | Latem bardzo obfite opady, zimą odwilże i mgły |
Powietrze zwrotnikowe kontynentalne (PZk) | Z północnej Afryki i zachodniej Azji | Latem i jesienią | Latem upały i skrajnie sucho, jesienią – pogoda słoneczna i ciepła (tzw. „babie lato”) |
Powietrze polarne morskie (PPm) | Znad północnego Atlantyku | Przez cały rok | Zachmurzenie i deszcze, zima odwilż, latem ochłodzenie |
Powietrze Polarne kontynentalne (PPk) | Znad wschodniej Europy i Azji | Zwykle zimą i na wiosnę | Pogoda słoneczna i sucha, latem gorąco, zimą duży mróz (ale bez opadów śniegu) |
Powietrze Arktyczne (PA) | Znad oceanu Arktycznego i Grenlandii | W półroczu chłodnym | Powoduje fale silnych mrozów, obfite opady śniegu, na wiosnę i jesienią - przymrozki. |
Procesy adiabatyczne – ochładzanie się powietrza na skutek wznoszenia
lub jego ogrzewania się podczas opadania, bez wymiany ciepła z
otoczeniem (samoistne zmiany temperatury związane z rozprężaniem lub
sprężaniem powietrza przy wznoszeniu/opadaniu).
Gradient sucho adiabatyczny (zmiany temperatury powietrza
suchego na każde 100m wysokości) 1°C/ 100m
Gradient wilgotno adiabatyczny (zmiany temperatury powietrza
wilgotnego na każde 100 m wysokości) 0,5°C/100m
W troposferze:
Spadek temperatury wraz z wysokością - średnio 0,6°C/100m
Spadek ciśnienia atmosferycznego wraz z wysokością -
średnio 12,5hPa/100m
Ze względu na wysokość występowania inwersje termiczne, dzieli się na:
- inwersje w atmosferze swobodnej (górne),
- inwersje przyziemne (dolne). Te dwa rodzaje dzieli się dalej.
Inwersje w atmosferze swobodnej:
a) osiadania – powstaje w efekcie osiadania mas powietrza w wyżu.
Górne warstwy powietrza przemieszczając się w dół, sprężają się, a zatem,
zwiększa się ich temperatura i w średnich wysokościach, powstaje warstwa
powietrza cieplejszego niż powietrze poniżej.
b) turbulencyjna – powstaje na skutek mieszania się powietrza wywołanego
silnymi zawirowaniami powietrza. Zawirowania te mogą tworzyć się na
nierównościach terenowych lub przy silnym wietrze.
c) frontowa – występuje we frontach atmosferycznych, zwłaszcza we froncie
ciepłym, gdy masa ciepłego powietrza wślizguje się na masę powietrza
zimnego. Na styku tych mas, obecna jest warstwa inwersji.
d) pasatowa – występuje w pobliżu zwrotników, gdzie zachodzą silne prądy
zstępujące. Opadając, powietrze szybko się ogrzewa, co powoduje efekt
analogiczny do inwersji osiadania.
e) tropopauzy – zatrzymanie spadku temperatury z wysokością
spowodowane kontaktem z cieplejszą stratosferą.
Inwersje przyziemne
a) radiacyjna – powstaje podczas bezwietrznych i bezchmurnych
nocy, głównie po zachodzie słońca. Po dniu podłoże i powietrze
przy ziemi jest ogrzane, podłoże wypromieniowuje (stąd nazwa
radiacyjne) swoje ciepło do atmosfery, szybko ochładzając się,
tymczasem powietrze traci ciepło znacznie wolniej. W warstwie
tuż przy powierzchni, powietrze staje się wtedy chłodniejsze niż
znajdujące się ponad nim powietrze uprzednio ogrzane.
b) orograficzna – charakterystyczna dla dolin górskich. Jest to
pewien wariant inwersji radiacyjnej, powietrze ochłodzone w
wyniku wypromieniowania ciepła z ziemi spływa ze zbocz górskich,
na dno doliny
c) adwekcyjna – powstaje, gdy nad wychłodzoną powierzchnię
ziemi napływa cieplejsze powietrze. Warstwa powietrza granicząca
z powierzchnią, ochładza się, a powietrze powyżej pozostaje ciepłe.
śniegowa – powstaje, gdy powietrze cieplejsze ochładza się od śniegu
Układy baryczne niskiego i wysokiego ciśnienia.
Do głównych układów barycznych należą:
- niż - na mapach rozkładu ciśnienia zaznacza go
układ zamkniętych izobar z ciśnieniem malejącym do środka
- wyż -określa go układ zamkniętych izobar z najwyższą
wartością w środku układu
- zatoka niskiego ciśnienia - to obszar obniżonego ciśnienia
położony między obszarami o ciśnieniu wyższym
- klin wysokiego ciśnienia – położony jest pomiędzy obszarami
o ciśnieniu niższym.
Wpływ ciśnienia na warunki pogodowe:
Szybkie wahania ciśnienia informują o zbliżającej się burzy.
Stały spadek ciśnienia w ciągu dnia, przy wzmagającym się
wietrze, przyniesie obniżenie temperatury (latem), lub jej
wzrost (zimą).
Stały wzrost ciśnienia przez kilka kolejnych dni świadczy,
że należy oczekiwać upałów i suszy (w lecie) lub mróz i
bezchmurne niebo (zimą).
Procesy zachodzące na linii frontu ciepłego i chłodnego.
Strefa frontowa przy powierzchni ziemi dochodzi z reguły do
kilkudziesięciu kilometrów szerokości, podczas gdy jej długość
może wynosić tysiące kilometrów.
Ciężkie, chłodne powietrze (przesuwając się przy powierzchni
ziemi) wypiera ciepłe powietrze ku górze, które ochładzając się
adiabatycznie, powoduje wzrost kondensacji pary wodnej i
powstawanie chmur, głównie kłębiastych. Powstaje krótki,
ulewny opad atmosferyczny, któremu latem mogą towarzyszyć burze.
Ciśnienie atmosferyczne wzrasta, a temperatura szybko się obniża.
Czas przemieszczania się frontu zimnego jest krótszy niż ciepłego
i trwa kilka godzin.
Procesy krążenia wody na ziemi:
PAROWANIE – przejście wody w parę wodną, woda może parować
ze zbiorników wodnych (np. rzeki, jeziora, morza), z gruntu lub przyjąć
postać transpiracji – parowanie z powierzchni roślin i zwierząt.
SUBLIMACJA – przejście lodu w parę wodną.
KONDENSACJA – skraplane pary wodnej, powstanie chmur.
OPAD – może przybrać formę deszczu (o różnym natężeniu), śniegu,
gradu; wyróżniamy opad na zbiorniki wodne (głównie z oceanu
i morza, 80% opadów) i na lądy (20% opadów).
RESUBLIMACJA – przejście pary wodnej w lód (z pominięciem fazy ciekłej).
SPŁYW POWIERZCHNIOWY – spływ po powierzchni Ziemi zgodnie z
siłą grawitacji.
INFILTRACJA – przesiąkanie wód powierzchniowych w podłoże (przy
skałach przepuszczalnych).
SPŁYW PODZIEMNY - spływ wody pod powierzchnia Ziemi (po skałach
nieprzepuszczalnych).
ZAMARZANIE – przejście wody w lód.
TOPNIENIE – przejście lodu w stan ciekły (wodę).
Nie wszystkie wody tworzące hydrosferę biorą udział w tym obiegu,
ma bowiem miejsce zjawisko zwane retencją (to czasowe wyłączenie
wody z obiegu).
Retencja naturalna to „uwięzienie” wody w postaci:
- lodowców
- wieloletniej zmarzliny
- wód głębinowych
- śniegu
Retencja sztuczna – wywołana przez człowieka – przez budowę
zbiorników retencyjnych, regulację rzek, pobór wody itd.
Podział chmur ze względu na wysokość występowania:
a) Chmury WYSOKIE – występują na wysokości 6-12 km.:
- pierzaste (Cirrus, Ci)
- pierzasto-kłębiaste (Cirrocumulus, Cc)
- pierzasto-warstwowe (Cirrostratus, Cs)
b) Chmury ŚREDNIE – występują na wysokości 3-6 km.:
- kłębiaste średnie (Altocumulus, Ac)
- warstwowe średnie (Altostratus, As) – opad drobnego deszczu
lub śniegu.
c) Chmury NISKIE – występują na wysokości 0-3 km.:
- warstwowo-deszczowe (Nimbostratus, Ns) - ciągły opad deszczu
lub śniegu.
- warstwowo-kłębiaste (Stratocumulus, Sc) - niekiedy niewielkie
opady deszczu.
- warstwowe (Stratus, St) - często mżawka lub śnieg ziarnisty.
d) Chmury O BUDOWIE PIONOWEJ – występują przeważnie na
poziomie
chmur niskich, lecz mogą się rozbudowywać wyżej.:
- kłębiaste (Cumulus, Cu) - te rozbudowane pionowo dają małe lub
umiarkowane opady deszczu.
- kłębiasto-deszczowe (Cumulonimbus, Cb) - zwykle intensywne,
czasami
gwałtowne opady deszczu, śniegu, gradu; opadom towarzyszą
wyładowania
elektryczne (burze).
Rodzaje opadów atmosferycznych:
Rodzaje opadów atmosferycznych ze względu na stan skupienia:
a)Opad kropelek wody – deszcz
b)Opad kryształków lodu – śnieg
c)Opad nieforemnych bryłek lodu grad
Rodzaje opadów atmosferycznych ze względu na ich genezę:
a)KONWEKCYJNE – spowodowane silnym nagrzaniem podłoża i
występującymi (wznoszącymi) ruchami ciepłego powietrza.
b)FRONTALNE – wywołane przemieszczaniem się mas powietrza,
związane z frontami atmosferycznymi.
c)OROGRAFICZNE – związane z urozmaiconą rzeźbą terenu
(efekt fenowy).
Opady atmosferyczne mogą występować w różnych formach.
Może to być:
Mżawka – opad złożony z kropel o średnicy mniejszej od 0,5mm,
Deszcz – opad kropel o średnicy większej niż 0,5mm,
Śnieg – opad kryształów lodu (płatki śniegowe maja różny kształt
i wielkość), Krupy śnieżne – opad białych („śnieżnych”) ziaren
lodowych o średnicy od 2 do 5mm, Grad – opad nieforemnych bryłek
lodu o średnicy powyżej 5mm, występujących w ciepłej porze roku.
Jak powstaje wiatr halny?
1.Aby powstał halny niezbędna jest bariera górska.
2.Wilgotne powietrze unosi się w górę stoku w stronę niżu.
3.Po stronie dowietrznej przy powierzchni jest 15°C.
4.W wyniku wznoszenia powstają chmury.
5.Wilgotne powietrze ochładza się o 0,6°C/100m.
6.Po osiągnięciu poziomu kondensacji powstają opady.
7.Po stronie zawietrznej suche powietrze opada w dół stoku.
8.Pozbawione wilgoci powietrze ociepla się o 1°C/100m.
9.Wieje suchy, ciepły wiatr – HALNY.
Klimat – to charakterystyczny dla danego obszaru przebieg
pogody, ustalony na podstawie wieloletnich obserwacji.
Czynniki niemeteorologiczne wpływające na pogodę i klimat:
SZEROKOŚĆ GEOGRAFICZNA – decyduje o wielkości, długości
nasłoneczniania i koncie padania promieni słonecznych (wpływa
na temp. Powietrza i ciśnienie atmosferyczne).
ROZKŁAD LĄDÓW I OCEANÓW – różnice w nagrzewaniu są
przyczyną zróżnicowania klimatu w zakresie temperatury
powietrza, wilgotności powietrza i opadów atmosferycznych
(klimat morski i kontynentalny).
ODLEGŁÓŚĆ OD MORZA – wpływa na rozkład temp i opadów
(np.: i dalej od morza, tym mniej opadów i większe amplitudy
temperatury).
WYSOKOŚĆ NAD POZIMEM MORZA – wraz z wysokością
zmienia się temp. powietrza, ciśnienie atmosferyczne i
wielkość opadów atmosferycznych.
UKSZTAŁTOWANIE POWIERZCHNI – może ograniczać lub
ułatwiać przepływ powietrza (wpływa na kierunek i prędkość
wiatru), góry mogą stanowić barierę dla przepływających mas
powietrza, ekspozycja stoku wpływa też na temperaturę mas
powietrza.
PRĄDY MORSKIE – wpływają na temperaturę i wilgotność
powietrza terenów przyległych – ciepłe prądy morskie powodują
wzrost temperatury i wilgotności, a zimne są przyczyną
ochłodzenia i zmniejszenia wilgotności powietrza.
SZATA ROŚLINNA – na obszarach o bujnej roślinności zmiany
temperatury i wilgotności powietrza są łagodniejsze niż na
obszarach o roślinności skąpej.
DZIAŁALNOŚĆ CZŁOWIEKA – na terenach zurbanizowanych
obserwuje się zmiany albedo (inna powierzchni niż naturalna),
większe jest zanieczyszczenie atmosfery (czego skutkiem może
być efekt cieplarniany, Miejska Wyspa Ciepła, dziura ozonowa,
smog, kwaśne deszcze).
Czynniki meteorologiczne wpływające na pogodę i klimat:
MASY POWIETRZA – od rodzaju masy powietrza znajdującej
się nad określonym obszarem zależy temperatura i wilgotność
powietrza.
FRONTY ATMOSFERYCZNE - ich przemieszczanie się powoduje
opady (odmienne dla frontu ciepłego i chłodnego).
UKŁADY BARYCZNE – zarówno stałe jak i sezonowe układy
baryczne (wyżowe i niżowe), mają wpływ na krążenie powietrza
na Ziemi - wiatry.