Nawęglanie-proces obróbki cieplno-chemicznej mający za zadanie dyfuzyjne nasycenie warstwy wierzchniej elementów poddawanych obróbce węglem atomowym. Temp. procesu 880-950 C, grubość warstwy nawęglonej 0,5 – 2 mm, stężenie węgla 0,7 – 1%.

Do nawęglania stosuje się stale niestopowe i stopowe o zawartości węgla od 0,1 do max 0,25%.

78.Nawęglanie.

Nawęglanie – nasycanie powierzchni elementów stalowych węglem w celu uzyskania twardej i odpornej na ścieranie warstwy pow. Przy ciągliwym rdzeniu.

Rozróżniamy nawęglanie w proszkach z zastosowaniem stałych ośrodków nawęglających oraz nawęglanie gazowe o gazowych ośrodkach nawęglających.

Do nawęglania stosuje się stale węglowe lub stopowe o zaw. węgla (0.1%-0.2%C)

W nawęglonym przedmiocie struktura warstwy zew. Składa się z cementytu siatkowego na tle perlitu , następnie jest warstwa perlityczna , a pod nią strefa perlityczno-ferrytyczna. Im bliżej rdzenia tym więcej jest ferrytu. Zawartość węgla w warstwie zew. Nie powinna przekraczać 1-1.2 %C , aby uniknąć kruchości na skutek zbyt dużej siatki cementytu.

Nawęglanie przeprowadza się w temp 850°-950° C. Przedmioty nawęglone poddaje się obróbce cieplnej polegającej na dwukrotnym hartowaniu z niskim odpuszczaniem.

Pierwsze hartowanie powoduje rozdrobnienie ziarna w rdzeniu i usunięcie siatki cementytu w warstwie zew. Drugie hartowanie ma na celu uzyskanie drobnoiglastego martenzytu w warstwie pow. I nadanie odpowiedniej ciągliwości rdzeniowi . Niskie odpuszczanie (150-180°C) zmniejsza naprężenia hartownicze i polepsza własności mech. Warstwy nawęglonej .