Dywanik pomysłów

1.     Geneza.

2.     Przynależność do metod.

3.     Cele.

     4. Zasady.

     4.1 Zasady dla nauczyciela.

     4.2 Zasady dla ucznia.

     5. Przebieg 

1.Geneza – opis tej techniki rozpowszechniła Elżbieta Goźlińska po zapoznaniu się z nią w Danii.

 2. Przynależność do metod – metoda samodzielnego dochodzenia do wiedzy

    ( za Okoniem).

 3. Cele

wg J. Krzyżewskiej

- twórcze rozwiązywanie problemów,

- wartościowanie różnych propozycji rozwiązań problemów,

- realizacja tematów wymagających wielu rozwiązań.

moje cele

- uczy aktywnego słuchania,

- rozwija umiejętność argumentowania i obrony swojego zdania,

- uczy wyciągania wniosków,

- uczy wieloaspektowego myślenia.

 4. Zasady

Dla nauczyciela

- przygotuj uczniom potrzebne materiały,

- ty lub uczniowie formułujesz pytanie,

- podziel klasę na grupy (2-3 osoby),

- zaplanuj działania uczniów,

- Nie ma ograniczenia czasem! ( czuwaj nad pracą każdej z grup).

Dla uczniów

- pracuj metodą „burzy mózgów”,

- bądź inicjatorem i współodpowiedzialny za powzięte decyzje,

- nie krytykuj pomysłów koleżanek i  kolegów ,

- zapisujemy wszystkie pomysły ( nawet te najbardziej nieoczekiwane)

 5. Przebieg

- sformułowanie głównego zagadnienia lekcji, problemu do dyskusji,

- podział klasy na grupy,

- wyjaśnienie zasad pracy metodą „dywanika pomysłów”,

- rozdanie potrzebnych materiałów do pracy,

- dyskusja w grupach nad pomysłami rozwiązania problemu,

 - powieszenie plakatów w wyznaczonym miejscu, omówienie rezultatów poszczególnych grup,

- dyskusja na forum całej klasy nad propozycjami i możliwościami ich realizacji,

- porównanie propozycji grup i indywidualny ranking z wykorzystaniem samoprzylepnych naklejek.

   Jeżeli naklejki są w trzech kolorach, każdy kolor oznacza inną liczbę punktów

  ( np. 3-2-1 pkt.). Każdy uczestnik przydziela swoje punkty obok wybranych rozwiązań. Potem następuje podliczenie i zapisanie punktów.

 Bibliografia 

D. Bernacka, Od słowa do działania. Przegląd współczesnych metod kształcenia, Żak Wydawnictwo Akademickie, 2001.

J. Krzyżewska, Aktywizujące metody i techniki w edukacji cz. II, Zakład Wydawniczy Lester Quality, Suwałki 2000.

BAROMETR NASTROJU, SMILY

To takie rozwiązanie, które daje się odnieść do oceny w wymiarze własnego samopoczucia, zadowolenia z lekcji, symbole (Bardzo dobry, średni, byle jaki). Każdy z uczniów zaznacza pod wybranym rysunkiem swoją ocenę. Ocena może dotyczyć, np. tematu, treści, stosowanych metod, atmosfery lekcji