SPALANIE I PALIWA

1. Stechiometria:

-Liczba Avogadra ≈6, 0222 * 10²³ atomów.

-Jeden mol to ilość materii odpowiadająca liczbie Avogadra atomów danego pierwiastka.

-Masa molowa to ilość substancji wyrażonej w gramach odpowiadającej liczbowo masie atomowej tej substancji.

-Paliwa kopalne to przede wszystkim związki węgla i wodoru (C_mH_n).

Na jeden mol paliwa C_mH_n przypada dokładnie $\mathbf{(m +}\frac{\mathbf{n}}{\mathbf{4}}\mathbf{)}$ moli tlenu. Reakcja utleniania tych paliw wygląda następująco:

$$\mathbf{C}_{\mathbf{m}}\mathbf{H}_{\mathbf{n}}\mathbf{+}\left( \mathbf{m +}\frac{\mathbf{n}}{\mathbf{4}} \right)\mathbf{O}_{\mathbf{2}}\mathbf{\rightarrow mC}\mathbf{O}_{\mathbf{2}}\mathbf{+}\frac{\mathbf{n}}{\mathbf{H}_{\mathbf{2}}\mathbf{O}}$$

Mieszanki:

Skład mieszanki palnej jest stechiometryczny, jeżeli udziały paliwa i utleniacza wynikają z równania stechiomterii.
W wyniku zupełnego spalenia mieszanki o skłądzie stechiometrycznym w spalinach nie może być ani paliwa, ani tlenu.

Rodzaje mieszanki:

a) Bogata – nadmiar paliwa, niedomiar utleniacza

b) Stechiometryczna – skład stechiometryczny

c) Uboga – nadmiar utleniacza, niedomiar paliwa

Przykłady spalania metanu w powietrzu (79% N₂, 21% O₂):

a) stechiometryczne: CH₄ + O₂ + 7, 52N₂ → CO + H₂O + 7, 52N₂ – spalanie zupełne, w spalinach nie ma metanu ani tlenu.

b) z nadmiarem powietrza: CH₄ + 2, 1O₂ + 7, 9N₂ → CO₂ + 2H₂O + 7, 9N₂ + 0, 1O₂ – w spalinach jest tlen.

Skład spalin przy spalaniu stechiometrycznym:

-Całkowita liczba moli spalin N: N = 1mol CO₂ + 2mole H₂O + 7, 52mola N₂ = 10, 52mola

-Udziały molowe: $\left\lbrack CO_{2} \right\rbrack = \frac{1mol\ CO_{2}}{10,52} = 9,5\%\ obj.$, [H₂O] = 19% obj., [N₂] = 71, 5% obj.

Skład spalin przy spalaniu z nadmiarem powietrza:

-Całkowita libcza moli spalin N: N = 1mol CO₂ + 2mole H₂O + 7, 9mola N₂ + 0, 1mola O₂ = 11moli

-Udziały molowe: : $\left\lbrack CO_{2} \right\rbrack = \frac{1mol\ CO_{2}}{11} = 9,09\%\ obj.$, [H₂O] = 18, 2% obj., [N₂] = 71, 82% obj.,   [O₂] = 0, 91% obj.

-Teoretyczne zapotrzebowanie powietrza do spalania – Ω, jest to ilość powietrza na jednostkę paliwa w stechiometrycznej mieszance palnej (Ω_stech.). Jednostka $\lbrack\frac{m_{3}}{m_{3}}\rbrack$. Rzeczywiste zapotrzebowanie powietrza zależy od założonego nadmiaru powietrza.

Współczynnik nadmiaru powietrza (λ):

$$\mathbf{\lambda =}\frac{\mathbf{calkowita\ ilosc\ powietrza\ do\ spalania}}{\mathbf{teoretyczna\ ilosc\ powietrza\ do\ spalania}}$$

$$\mathbf{\lambda =}\frac{\mathbf{V}_{\mathbf{\text{pow}}}}{\mathbf{V}_{\mathbf{\text{gaz}}}\mathbf{*}\mathbf{\Omega}_{\mathbf{\text{stech}}}}$$

Gdzie: V_pow – objętość powietrza podawanego do spalenia, m³; V_gaz – objętość gazu do spalania, m³; Ω_stech – teoretyczne zapotrzebowanie powietrza.

W warunkach rzeczywistych można również wyznaczyć w ten sposób:

$$\mathbf{\lambda =}\frac{\mathbf{20,9}}{\mathbf{20,9*\lbrack}\mathbf{O}_{\mathbf{2}}\mathbf{\rbrack}}$$

Gdzie: [O₂] – udział tlenu w spalinach (%); 20,9 – procentowa ilość tlenu w powietrzu.

Rodzaj płomienia (lub składu mieszanki):

Bogaty	Stechiometryczny	Ubogi
λ<1	λ=1	λ>1
φ>1	φ=1	φ<1

Współczynnik ekwiwalencji (fuel ratio φ):

$$\mathbf{\phi =}\frac{\frac{\mathbf{F}}{\mathbf{A}}}{\left( \frac{\mathbf{F}}{\mathbf{A}} \right)_{\mathbf{s}}}\mathbf{=}\frac{\mathbf{1}}{\mathbf{\lambda}}$$

Gdzie: F – ilość moli paliwa, A – ilość moli powietrza, s – stechiometryczna

W praktyce zastosowanie ma stosunek strumienia powietrza do paliwa określany jako AFR (Air/Fuel Ratio). $\mathbf{AFR =}\frac{\mathbf{A}}{\mathbf{F}}$.

Nadmiar powietrza:

$$\mathbf{n =}\frac{\mathbf{calkowita - teoretyczna\ ilosc\ powietrza\ do\ spalania}}{\mathbf{\text{teoretyczna\ i}}\mathbf{losc\ powietrza\ do\ spalania}}$$

n=(λ − 1)*100%

Zapotrzebowanie powietrza do spalania gazów:

Gaz	Stechiometryczne (teoretyczne) zapotrzebowanie powietrza do spalania gazu, $\frac{\mathbf{m}^{\mathbf{3}}}{\mathbf{m}^{\mathbf{3}}}$
CO	2,38
H2	2,38
CH4	9,52
C2H2	11,90
C2H6	16,70
C3H8	23,80
Gaz ziemny*	7,80

*ok. 82% CH₄

2.Kinetyka chemiczna:

*Składniki reakcji chemicznych:

a) cząstki stabilne – O₂, H₂, N₂, CH₄,…

b) cząstki wzbudzone – O₂^*, CO₂^*, N₂^*,…

c) Rodniki: O, H, N, CO, OH, HO₂, CH, CH_3­, C₂H_5,…

Rodniki – wolne atomy i fragmenty cząstek o nieparzystej liczbie elektronów lub dwóch elektronach niesparowanych. Ich stężenie w płomieniu jest niewielkie: 10^-5 – 10^-12 $\frac{\text{mol}}{m^{3}}$, ale ich rola w reakcjach jest bardzo duża, ponieważ są bardzo reaktywne i niosą dużą energię.

Geneza rodników:

*dysocjacja:

a) dysocjacja termiczna: O₂ + M → O + O + M

b) dysocjacja foto: NO₂ + vh → NO + O

*reakcje rozgałęzienia:

H + O₂ → O + OH

O + H₂ → H + OH

Szybkość reakcji:

a) I – rzędu (A → B+C): $\frac{\mathbf{d}\mathbf{\alpha}_{\mathbf{A}}}{\mathbf{\text{dt}}}\mathbf{= - k*}\mathbf{\alpha}_{\mathbf{A}}$

b) II – rzędu (A+B → C+D): $\frac{\mathbf{d}\mathbf{\alpha}_{\mathbf{A}}}{\mathbf{\text{dt}}}\mathbf{= - k*}\mathbf{\alpha}_{\mathbf{A}}\mathbf{\alpha}_{\mathbf{B}}$

c) III – rzędu (A+B+M → CD+M):$\mathbf{\ }\frac{\mathbf{d}\mathbf{\alpha}_{\mathbf{A}}}{\mathbf{\text{dt}}}\mathbf{= - k*}\mathbf{\alpha}_{\mathbf{A}}\mathbf{\alpha}_{\mathbf{B}}\mathbf{\alpha}_{\mathbf{M}}$

gdzie: k – stała szybkości reakcji, α_A – stężenie A [$\frac{\text{mol}}{m^{3}}\rbrack$

-Zależność szybkości reakcji od ciśnienia:

$$\frac{\mathbf{d}\mathbf{\alpha}_{\mathbf{A}}}{\mathbf{\text{dt}}}\mathbf{\sim -}\mathbf{p}^{\mathbf{n}}$$

gdzie: n – rząd reakcji

Prawo Arrheniusa:

$$\mathbf{k =}\mathbf{k}_{\mathbf{o}}\mathbf{*}\mathbf{e}^{\mathbf{-}\frac{\mathbf{E}}{\mathbf{(RT)}}}$$

gdzie: k – stała szybkości reakcji, k_o – współczynnik przedeskponencjalny, E – energia aktywacji $\frac{J}{\text{mol}}$, T – temperatura, R – uniwersalna stała gazowa

Typy reakcji rodnikowych:

a) reakcje rozgałęzienia rodników (R): R + A→R₁+R₂

b) reakcje propagacji: R₁+A→R₂+B

c) reakcje rekombinacji: R + A + M → AB + M

gdzie: M – trzecie ciało (O₂, N₂, H₂, H₂O,…) pochłaniające energię przebudowy związku.

3.Termodynamika spalania:

*I zasada termodynamiki: dQ = dH − Vdp

gdzie: Q – ciepło, H – entalpia wewnętrzna, V – objętość, P – ciśnienie

*Efekt cieplny spalania jest wynikiem wyzwalania ciepła reakcji utleniania paliwa.

*Każda substancja chemiczna ma swoją indywidualną energię chemiczną, która może być wyrażana jako ciepło jej syntezy. Jest to entalpia tworzenia $\mathbf{}\mathbf{h}^{\mathbf{\text{tw}}}\left\lbrack \frac{\mathbf{J}}{\mathbf{\text{mol}}} \right\rbrack$.

*Entalpię porównuje się w warunkach standardowych: p = 0, 1MPa,  T = 298K.

Oznaczenie takiej entalpii to h^tw, st.

Reakcje chemiczne:

a) egzotermiczne (dodatni bilans ciepła z otoczeniem – emituje ciepło):

$\mathbf{C +}\mathbf{O}_{\mathbf{2}}\mathbf{= C}\mathbf{O}_{\mathbf{2}}\mathbf{- 395}\frac{\mathbf{\text{kJ}}}{\mathbf{\text{mol}}}$

$\mathbf{C + 0,5}\mathbf{O}_{\mathbf{2}}\mathbf{= CO - 110,5}\frac{\mathbf{\text{kJ}}}{\mathbf{\text{mol}}}$

b) endotermiczne (ujemny bilans ciepła z otoczeniem – absrobuje ciepło):

$\mathbf{C + CO = 2}\mathbf{CO + 172,5}\frac{\mathbf{\text{kJ}}}{\mathbf{\text{mol}}}$

Ciepło spalania i wartość opałowa

Wartość energetyczną danego paliwa określa się dwoma parametrami:

-Ciepło spalania: $Q_{s}\left\lbrack \frac{J}{\text{kg}} \right\rbrack$

Jest wynikiem zmiany energii wewnętrznej reagentów biorących udział w procesie spalania. Pewne związki znikają, a na ich miejsce powstają nowe związki. Zmienia się więc energia chemiczna układu. Standardowe ciepło spalania:

Q_s, st=h^tw, st(pp)−h^tw, st(sp)

gdzie: pp – powietrze i paliwo, sp – spaliny, h - entalpia.

-Wartość opałowa: $Q_{\mathbf{i}}\mathbf{\ }\left\lbrack \frac{\mathbf{J}}{\mathbf{\text{kg}}} \right\rbrack$

Różnica między ciepłem spalania a wartością opałową polega na tym, że podczas wyznaczania ciepła spalania woda w spalinach jest w postaci ciekłej, a podczas wyznaczania wartości opałowej w postaci pary. Zatem różnią się ciepłem parowania wody w spalinach.

Q_i, st^a=Q_s, st^a−r * (W^a+8, 94H^a)

gdzie: r – ciepło parowania wody w temperaturze 25^oC odpowiadające 1% wody w paliwie = 24,42$\left\lbrack \frac{J}{g} \right\rbrack$,

W^a – zawartość wilgoci w próbce analitycznej paliwa, H^a – udział wodoru w próbce analitycznej paliwa (8,94 – przelicznik na wodę).

Ciepło spalania jest większe od wartości opałowej!

Q_s>Q_i

Temperatura Spalania:

-Temperatura kalorymetryczna spalania (T_s,a): najwyższa temperatura jaką osiągają niezdysocjonowane spaliny
w wyniku adiabatycznego i izobarycznego spalania paliwa z teoretyczną ilością powietrza.

-Temperatura teoretyczna spalania (T_s,t): najwyższa temperatura jaką osiągają zdysocjowane spaliny w wyniku adiabatycznego i izobarycznego spalania paliwa z nadmiarem powietrza.

-Temperatura rzeczywista spalania (T_s): zależy od strat ciepła w procesie spalania.

*Rzeczywista temperatura spalania jest duża niższa od kalorymetrycznej na skutek:

-strat cieplnych od płomienia.

-niezupełnego spalania (dysocjacja).

-niecałkowitego spalania.

Straty cieplne płomienia wynikają głównie z promieniowania. Dlatego odchylenie temperatury rzeczywistej spalania od temperatury kalorymetrycznej spalania zależy od zdolności emisyjnej płomienia:

a) płomienie gazowe: 30 – 50^oC

b) płomienie olejowe: 200 – 300^oC

c) płomienie pyłowe: 500 – 600^oC

Przykłady temperatury spalania wybranych paliw

PALIWO	UTLENIACZ	UDZIAŁ PALIWA, %	TEMPERATURA, ^oC
wodór, H2	powietrze	31,6	2045
wodór	tlen	78	2660
CO	powietrze	20	1650
Metan, CH4­	powietrze	10	1875
Butan, C4H10	powietrze	3,2	1895
Acetylen, C2H2	powietrze	9	2325
Acetylen	tlen	33	3007
Propan, C5H12	powietrze	4,15	1925
Etan, C2H6	powietrze	5,8	1895
Amoniak, NH3	powietrze	21	1700
CO + N2	powietrze	47,3	1675
CH4 + N2	powietrze	17,5	1725
9CH4 + H2	powietrze	10,5	1880

Paliwa – substancje chemiczne lub ich mieszaniny, które łatwo spalają się z udziałem powietrza, a produktem ich spalania są przede wszystkim gazy.

4.Paliwa gazowe:

*Podstawowe podziały paliw gazowych:

a) ze względu na pochodzenie:

-naturalne (gaz ziemny, gaz kopalniany, gazy płynne)

-sztuczne (gaz miejski, koksowniczy, produkt zagazowania węgla, wodór)

b) ze względu na wartość energetyczną:

-wysokokaloryczne

-niskokaloryczne

Przy podziale na grupy decydującym parametrem jest ciepło spalania.

Klasyfikacja paliw gazowych – normy i parametry klasyfikacyjne:

a) normy polskie:

• PN-C-04750:2002 paliwa gazowe

• PN-C-04753:2002 wymagania dla gazu ziemnego

b) parametry klasyfikacyjne:

• ciepło spalania, $\frac{J}{m^{3}}$

• górna liczba Wobbego W_s, $\frac{J}{m^{3}}$

• zawartość głównych składników

Gęstość względna i liczba Wobbego gazu palnego:

$$\mathbf{d}_{\mathbf{v}}\mathbf{=}\frac{\mathbf{\rho}_{\mathbf{\text{gazu}}}}{\mathbf{\rho}_{\mathbf{\text{powietrza}}}}$$

gdzie d_v – gęstość względna

W_s = Q_sd_v^−0, 5

W_i = Q_id_v^−0, 5

gdzie W_s – górna liczba Wobbego, W_i – dolna liczba Wobbego

Liczba Wobbego to stosunek wartości kalorycznej odniesionej do jednostki gazu. Dolną liczbę Wobbego wyróżnia się, gdy za wartość wartość kaloryczną przyjmuje się wartość opałową, natomiast górną, gdy za wartość kaloryczną przyjmuje się ciepło spalania.

Rodziny gazów

lp.	Nazwa rodziny gazów	Parametr klasyfikacyjny	Podstawowe zastosowania
1	Gazy wytwarzane metodami przemysłowymi	Ciepło spalania	Paliwa dla przemysłu, głównie w miejscu wytwarzania.
2	Gazy ziemne	Górna liczba Wobbego	Sieci lokalne i powszechne, paliwo silnikowe.
3	Gazy skroplone C­3 – C4	Zawartość podstawowych składników	Turystyka, użytek domowy, paliwo silnikowe.
4	Mieszaniny gazów węglowodorowych z powietrzem.	Górna liczba Wobbego	Sieci lokalne, odbiorcy komunalni i domowi.
5	Biogazy	-	Paliwa stosowane w miejscu wytwarzania.

-Gazy skroplone (płynne) to mieszaniny węglowodorów (C₃ – C₄) będące ubocznym produktem procesów rafineryjnych ropy naftowej.

LPG – Liquid Petroleum Gas

Główne składniki LPG:

• propan (C₃H₈)

• butan (C₄H₁₀) i izobutan

-Gaz ziemny występuje w litosferze, jego pochodzenie jest organiczne. Palne składniki gazu ziemnego to głównie metan (CH₄) i jego homologi C₃ – C₇. Niepalne składniki gazu ziemnego to azot, CO₂, woda… Gaz ziemny występuje osobno lub w towarzystwie ropy naftowej (rozpuszczony), a także w wodzie i w skałach.

Akronimy dla gazu ziemnego:

• Gaz ziemny: NG

• Gaz ziemny sieciowy: E, L

• Gaz ziemny sprężony: CNG (Compressed Natural Gas)

• Skroplony gaz ziemny: LNG (Liquid Natural Gas)

• Niskokaloryczny gaz ziemny: LCNG (Low Caloric Natural Gas)

Gazy sztuczne:

a) Gaz miejski (wytlewny lub świetlny) otrzymuje się w warunkach nisko- i średniotemperaturowego wytlewania węgla. Jego wartość opałowa to $\sim 17,5\frac{\text{MJ}}{m^{3}}$. Przykładowy skład takiego gazu: 55% H₂, 25% CH₄, 8% CO, 7% N₂ i O₂.

b) Gaz koksowniczy otrzymuje się metodą wysokotemperaturowego odgazowania węgla. Skład i właściwości bardzo podobne do gazu miejskiego, podobnie jak gaz z procesów wielkopiecowych.

Wodór:

Na skale przemysłową otrzymuje się go z metanu (ściślej z gazu ziemnego) w procesie reformingu – oddziaływanie na gaz ziemny parą wodną w obecności katalizatora niklowego. Wodór jest proekologiczny, czysty i ma dużą wartość opałową. Nadaje się do ogniw paliwowych.

Ważniejsze parametry gazu palnego:
1. Skład gazu
2. Ciepło spalania i wartość opałowa
3. Gęstość i gęstość względna
4. Liczba Wobbego
5. Temperatura punktu rosy i wilgoć
6. Granice stężeniowe wybuchu
7. Zapotrzebowanie powietrza do spalania
8. Liczba oktanowa LO

Liczba Oktanowa:

Liczba oktanowa (LO) jest miarą odporności paliwa na spalanie stukowe. Określa się ją przez porównanie danego paliwa
w badawczym silniku tłokowym o zapłonie iskrowym ze spalaniem paliwa wzorcowego.

Paliwem wzorcowym jest mieszanina izooktanu (LO = 100) i n-heptanu (LO = 0). LO mieszaniny jest równe udziałowi izooktanu.

Zasoby, rezerwy i zużycie gazu ziemnego w Polsce

• Rezerwy gazu ziemnego w Polsce – 153 mld m³

• Zasoby perspektywiczne – 606 mld m³

• Zasoby geologiczne pod dnem Bałtyku – 7 mld m³ (z uwględnieniem rozpuszczonego 10 mld m³)

• Struktura zużycia gazu ziemnego w Polsce:

  • sektor komunalny – 57%

  • sektor przemysłowy – 43%

• Roczne zużycie gazu ziemnego w Polsce:

  • gazu ziemnego wysokometanowego – 12,8 mld m³

  • gazu ziemnego zazotowanego – 3,5 mld m³

1/3 krajowego zużycia pochodzi z krajowego wydobycia, reszta z importu (większość z Ukrainy).

5.Paliwa ciekłe:

*Podział paliw ciekłych:

• naturalne (ropa naftowa i jej pochodne, oleje łupkowe, smoła łupkowa)

• sztuczne (alkohole, paliwa z upłynniania węgla, oleje roślinne)

Ropa naftowa jest jedynym naturalnym paliwem ciekłym. Jest to mieszanina około 3000 węglowodorów.

*Frakcyjny skład ropy naftowej:

• lekka benzyna: 313 – 433 K,

• ciężka benzyna (ligorina): 433 – 473 K,

• nafta: 473 – 590 K,

• olej napędowy: 590 – 633 K,

• lekki destylat próżniowy: 633 – 813 K,

• ciężki destylat próżniowy: > 813 K

Produkty naftowe:

a) gaz płynny
b) paliwa silnikowe (benzyny, oleje napędowe, paliwa odrzutowe, nafty)
c) oleje opałowe
d) stałe węglowodory naftowe (parafiny, cerezyny, wazeliny)
e) asfalty drogowe i przemysłowe
f) surowce węglowodorowe do syntez organicznych

Kaloryczność wybranych paliw ciekłych

Typ Paliwa	Nazwa	Wartość opałowa, MJ/kg	Ciepło spalania, MJ/kg
Ciekłe	Alkohol etylowy	26,8	29,7
Ciekłe	Benzyna	42,0	45,2
Ciekłe	Olej napędowy	41,8	44,7
Ciekłe	Olej opałowy lekki	42,1	44,8

Wpływ temperatury na lepkość oleju:

1 – olej napędowy, 2 – olej opałowy, 3 – woda

Oznaczenia olejów opałowych:

-W zależności od składu rozróżnia się dwa rodzaje olejów opałowych: lekki (L) i ciężki. W zależności od zawartości siarki olej opałowy lekki dzieli się na dwa gatunki oznaczone L-1 i L-0.

Przykłady oznaczeń:

• Olej opałowy lekki: PN-C-96024-L-1

• Olej opałowy ciężki: PN-C96024

Lekkie oleje opałowe:

WYMAGANIA	WARTOŚCI
Minimalna wartość opałowa	42,0 $\frac{\text{MJ}}{\text{kg}}$
Minimalna gęstość w temperaturze 15	0,860$\mathbf{\ }\frac{\text{kg}}{l}$
Minimalny punkt zapłonu w kolbie zamkniętej	55
Maskymalna epkość kinetyczna w temperaturze 20	6 cSt
Maksymalna temperatura krzepnięcia	-6
Maksymalna zawartość wody	0,05 % masy
Maksymalna pozostałość po spopieleniu	0,01 % masy
Maksymalna zawartość siarki	0,20 % masy
Maskymalna pozostałość koksu wg Conradsona	0,10 % masy
Maksymalna zawartość wytrąceń	0,05 % masy

Ciężki olej opałowy (mazut przy zamówieniu w elektrowni, do rozruchu kotłów):

CECHA	WARTOŚĆ
Wartość opałowa	39380 $\frac{\text{kJ}}{\text{kg}}$
Minimalna temperatura zapłonu	438 K
Maksymalna temperatura krzepnięcia	303 K
Lepkość w temperaturze 353 K	110 cSt
Maksymalna temperatura podgrzadnia oleju	363 – 398 K
Maksymalna zawartość siarki	3 %
Maksymalna pozostałość po spalaniu	0,3 %
Maksymalna zawartość wody	1,5 %
Maksymalna zawartość ciał stałych	0,5 %

Sztuczne oleje opałowe:

Oleje opałowe otrzymuje się z:
a) surowej smoły koksowniczej
b) smoły gazowniczej, generatorowej
c) smoły wytlewnej z węgla kamiennego

Smoła koksownicza powstaje w wyniku koksowania węgla w bateriach koksowniczych w temperaturze do 1000 . Uzyskuje się ją przez oczyszczanie gazu koksowniczego.

Olej opałowy uzyskuje się jako jedną z frakcji destylacji smoły, tworzą go głównie węglowodory aromatyczne.

Liczba cetanowa LC – jest miarą zdolności do samozapłonu paliwa do tłokowych silników z zapłonem samoczynnym.

Alkohole – metylowy i etylowy mogą być zastępstwem dla węglowodorów (benzyn). Metanol można produkować
z takich surowców jak gaz ziemny, węgiel, drewno i odpady. Etanol wytwarzany jest z biomasy przez fermentację
i destylację.

Właściwości alkoholi

Oleje roślinne:

Występują:

• rzepakowy

• słonecznikowy

• palmowy

• sojowy

Estryfikacja olejów roślinnych jest procesem oddziaływania na olej roślinny alkoholu metylowego/etylowego
w obecności katalizatora. W wyniku tego działania otrzymuje się estry metylowe kwasów tłuszczowych (EMKT lub
FAME – Fatty Acid Methyl Ester). Wymagania właściwości EMKT reguluje norma PN-EN 14214:2004.

Najważniejsze parametry paliw ciekłych:
1. Skład paliwa
2. Ciepło spalania i wartość opałowa
3. Gęstość
4. Lepkość
5. Temperatura zapłonu
6. Temperatura krzepnięcia
7. Ciepło parowania
8. Zawartość popiołu
9. Zawartość siarki
10. Liczba oktanowa LO
11. Liczba cetanowa LC