SATA (ang. Serial Advanced Technology Attachment, Serial ATA) – szeregowa magistrala komputerowa, opracowana i certyfikowana przez SATA-IO[1], służąca do komunikacji pomiędzy adapterami magistrali hosta (HBA), a urządzeniami pamięci masowej, takimi jak dyski twarde, napędy optyczne i taśmowe. SATA jest bezpośrednim następcą równoległej magistrali ATA.Przewody SATA są węższe i bardziej elastyczne od przewodów ATA, co ułatwia układanie oraz poprawia warunki chłodzenia wnętrza komputera. Również złącza SATA wykonane w technologii LIF (ang. Low Insertion Force) są zminiaturyzowane, umożliwiając zastosowanie SATA w coraz to mniejszych urządzeniach pamięci masowej a także zmniejszając ilość potrzebnego miejsca na gniazda kontrolera płyty głównej. Dodatkowo zespół złącz SATA (zasilający + sygnałowy) został tak zaprojektowany, że może być stosowany jako zintegrowane złącze typu hot plug. Długość przewodu SATA może dochodzić do 1 metra.

Opracowano trzy generacje interfejsu SATA. Pierwsza, najstarsza wersja SATA I umożliwia szeregową transmisję danych z maksymalną przepustowością 1,5 Gbit/s (ok. 170 MiB/s). Druga generacja (SATA II) oferuje przepustowość 3,0 Gbit/s (ok. 350 MiB/s). Trzecia generacja (SATA 3), zaprezentowana oficjalnie po raz pierwszy 27 maja 2009 roku udostępnia przepustowość 6,0 Gbit/s (ok. 750 MiB/s).

ATA (ang. Advanced Technology Attachments) – interfejs systemowy w komputerach klasy PC i Amiga przeznaczony do komunikacji z dyskami twardymi zaproponowany w 1983 przez firmę Compaq. Używa się także zamiennie skrótu IDE (ang. Integrated Drive Electronics), od 2003 roku (kiedy wprowadzono SATA) standard ten jest określany jako PATA (od "Parallel ATA").

Standard ATA nie jest już rozwijany w kierunku zwiększania szybkości transmisji. Początkowo stosowano oznaczenia ATA-1, ATA-2 itd., obecnie używa się określeń związanych z przepustowością interfejsu (ATA/33, ATA/66, ATA/100, ATA/133).

S.M.A.R.T. (ang. Self-Monitoring, Analysis and Reporting Technology) – system monitorowania i powiadamiania o błędach działania twardego dysku.

Technologia ta została zaimplementowana w dyskach ATA-3, późniejszych ATA (czyli IDE), ATAPI oraz SCSI-3, aby zwiększyć bezpieczeństwo składowanych danych. Dzięki niej dysk potrafi ocenić swój stan i jeśli awaria jest wysoce prawdopodobna zaalarmować system operacyjny i użytkownika komputera. System zapewnia skuteczne ostrzeganie o zbliżającej się awarii w około 30 do 40% przypadków.

S.M.A.R.T monitoruje wiele parametrów dysku twardego co pozwala mu na bieżąco oceniać stan urządzenia. Monitorowanie obejmuje m.in.:

• liczbę cykli start/stop (Start_Stop_Count)

• sumaryczny czas pracy dysku (Power_On_Hours)

• temperatura dysku (Temperature_Celsius)

• liczbę naprawionych błędów ECC (Hardware_ECC_Recovered)

• liczbę błędów transmisji w trybie Ultra DMA (UDMA_CRC_Error_Count)

• liczbę błędów operacji seek (Seek_Error_Rate)

Poza monitorowaniem w czasie rzeczywistym dysk może przeprowadzić kilka typów testów. Testy te mogą być przeprowadzane w trybie captive, w którym rozpoczęcie testu powoduje wyłączenie dysku z użycia (elektronika dysku do czasu zakończenia testu nie realizuje żadnych poleceń kontrolera) lub mogą być przeprowadzane w czasie kiedy dysk nie realizuje żadnych operacji (idle) – co jest zachowaniem domyślnym. Dzięki temu testowanie dysku można przeprowadzić na dysku znajdującym się w użyciu. Wiąże się to niestety z czasowym obniżeniem wydajności dysku. Specyfikacja S.M.A.R.T. definiuje następujące rodzaje testów:

• offline – Immediate Offline Test (czas trwania poniżej pięciu minut)

• podstawowy test dysku, jest szybki i wykrywa najpoważniejsze problemy

• short – Short Self Test (zwykle trwa poniżej dziesięciu minut)

• krótki test wykrywający większość problemów

• long – Extended Self Test (trwa kilkadziesiąt minut)

• długi test wykrywa wszystkie problemy jakie podsystem S.M.A.R.T. danego dysku jest w stanie rozpoznać

• conveyance – Conveyance Self Test (od kilku do kilkunastu minut)

• ten test ma za zadanie wykryć uszkodzenia powstałe podczas transportu urządzenia (test nośnika magnetycznego)

• select-przeznaczony do testowania części dysku, dzięki niemu można wykonać test nośnika na części dysku (np. jednej partycji)