Języki tocharskie
pochodzę z VI, VII i VIII w. – głównie tłumaczenia literatury buddyjskiej z sanskrytu, używane głównie w Turkiestanie
Języki indyjskie
najstarszy język – sanskryt, tradycja ustna sięga XV w. p.n.e.
Inskrypcje datowane od III w. p.n.e.
Były to teksty religijne
Sanskryt trwa do dziś. Jest to język, który się nie zmienia. Dba się o to, aby powtarzać teksty w tym języku bez zmian.
Języki: hindi, bengali, urdu, pendżabi, marathi, gudżarati, syngaleski, assamski, nepali, cygański
Hindi i urdu to w zasadzie jeden język, ale hindi to język używany w Indiach przez hinduistów, natomiast urdu to ten sam język, ale używany w Pakistanie przez Urdów.
Języki irańskie
Język staroperski znany z inskrypcji od VI w. p.n.e. zostawiony przez królów perskich dla uwiecznienia swoich czynów.
Język awestyjski literatury religijnej zwolenników Zaratustry (III-VII w., wcześniej przekazywanej ustnie)
Obecnie używane języki z tej grupy:
perski współczesny (Iran)
tadżycki
afgański (pasztu, pusztu, paszto)
Beludżyjki (pd. Pakistan)
kurdyjski (pn. Irak, Turcja, Iran)
Języki słowiańskie
Grupy:
zachodnia (polski, kaszubski, połabski, czeski, słowacki, górnołużycki, dolnołużycki)
południowa (scs, bułgarski, serbski, chorwacki, macedoński, słoweński)
wschodnia (rosyjski, białoruski, ukraiński, rusiński – Wojwodina, Chorwacja)
Języki południowosłowiańskie
Niektóre cechy wspólne:
twarde spółgłoski przed przednimi samogłoskami (Zagreb, Beograd)
spłynięcie się y oraz i (glavni)
przejście ę > e (jezik)
Język scs
teksty od IX w., wymarły
język literacki Wielkich Moraw, Czech w średniowieczu, dawnej Serbii, dawnej Bułgarii, dawnej Rusi
Języki zachodniosłowiańskie
Cechy wspólne:
zaimek ten
typ noc, miedza (< tj, dj)
(sz) jako rezultat II i III palatalizacji