wszystkie OWI

OCHRONA WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ

prof. Grażyna Szpor

WYKŁAD 1 13.10

Zagadnienia:

Zliczenie

+ można zrobić prezentacje na 10 min 10 slajdów jedna osoba lub 15 min, 15 slajdów 2 osoby za 4 ptk do egzaminu, zakres to dowolny wykład

Literatura:

Pojęcie własności intelektualnej upowszechniło się po utworzeniu w 1967 roku WIPO - światowej organizacji własności intelektualnej.

Prawo własności intelektualnej obejmuje:

WIPO to jedna z 16 organizacji wyspecjalizowanych ONZ z siedziba w Genewie. Zajmuje się koordynacja i tworzeniem regulacji dotyczących systemu ochrony własności intelektualnej a także świadczeniem pomocy prawnej i technologicznej . Utworzona na mocy konwencji podpisanie w Sztokholmie w 1967 roku która weszła w życie w 1970 roku. Organizacja wyspecjalizowana ONZ jest od 1974 r.

Organy:

*** w porównaniu do innych organizacji ONZ nie „żyje” tylko ze składek członkowskich, jest bardzo zamożną organizacją ponieważ generuje ogromne przychody

Dobra o charakterze własności intelektualnej :

Podstawowe polskie akty prawa własności intelektualnej:

ŹRÓDŁA PRAWA

Podstawa międzynarodowej ochrony praw autorskich jest konwencja berneńska z 9 września 1886 o ochronie dziel literackich i autystycznych, która oparta jest na zasadzie minimum ochrony (sygnatariusze musza zapewnić w krajowym prawie wewnętrznym przynajmniej taka ochronę praw autorskich jaka przewidują postanowienia konwencji) i zasada asymilacji (twórca z innego kraju musi być traktowany na równi z obywatelami danego kraju członkowskiego)

Kolejna była konwencja rzymska z 26 października 1961 roku o ochronie wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji nadawczych. Powstała ona w momencie gdy na rynku pojawiły się płyty z nagraniami, piosenkami. W ten sposób zaczęto chronić nie tylko samych autorów ale również wykonawców który mają indywidulany wkład w proces twórczy.

Ewolucja ochrony wykonawców znalazła odzwierciedlenie w dwóch traktatach WIPO zawartych w Genewie 20 grudnia 1996 o prawie autorskim (WCT), o wykonaniach artystycznych i fonogramach (WPPT)

Ekspansja Internetu odzwierciedliła się w prawie europejskim w dyrektywie 2001/29/WE w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym.

Międzynarodowa ochrona - specyfikacja Internetu

W XXI wieku wraz z rozwojem Internetu pojawiły się takie 3 problemu:

*** ten ostatni problem zwielokrotnił się w kontekście np. torrentów

Podstawowy polski akt prawny :

Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych

PRZEDMIOT

Art. 1.1 Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór)

2. W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory :

  1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe)

  2. plastyczne

  3. fotograficzne

  4. lutnicze (czyt. instrumenty wykonane indywidualnie, na zamówienie)

  5. wzornictwa przemysłowego

  6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne

  7. muzyczne i słowno-muzyczne

  8. sceniczne, scenicznomuzyczne, choreograficzne i pantomimiczne

  9. audiowizualne (w tym filmowe)

2.1. ochroną objęty może być wyłącznie sposób wyrażenia , nie są objęte ochrona odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matematyczne

3. utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończona.

4. ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności.

*** w pierwszym typie (wyrażone słowem…. itd.) mieści się ok 75% wszystkich utworów

*** lutnicze - czyt. instrumenty wykonane indywidualnie, na zamówienie

*** 2.1 – możemy posługiwać się pewnymi schematami np. Kopciuszkach i tworzyć własne adaptacje; nie jest to objęte prawem autorskim

Art. 2.

1. Opracowanie cudzego utworu, w szczególności tłumaczenie, przeróbka, adaptacja, jest przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do utworu pierwotnego.

2.  Rozporządzanie i korzystanie z opracowania zależy od zezwolenia twórcy utworu pierwotnego (prawo zależne), chyba że autorskie prawa majątkowe do utworu pierwotnego wygasły. W przypadku baz danych spełniających cechy utworu zezwolenie twórcy jest konieczne także na sporządzenie opracowania.

3. Twórca utworu pierwotnego może cofnąć zezwolenie, jeżeli w ciągu pięciu lat od jego udzielenia opracowanie nie zostało rozpowszechnione. Wypłacone twórcy wynagrodzenie nie podlega zwrotowi.

4. Za opracowanie nie uważa się utworu, który powstał w wyniku inspiracji cudzym utworem.

5. Na egzemplarzach opracowania należy wymienić twórcę i tytuł utworu pierwotnego.

Art. 3. Zbiory, antologie, wybory, bazy danych spełniające cechy utworu są przedmiotem prawa autorskiego, nawet jeżeli zawierają niechronione materiały, o ile przyjęty w nich dobór, układ lub zestawienie ma twórczy charakter, bez uszczerbku dla praw do wykorzystanych utworów.

Art. 4.  Nie stanowią przedmiotu prawa autorskiego:

  1. akty normatywne lub ich urzędowe projekty;

  2. urzędowe dokumenty, materiały, znaki i symbole;

  3. opublikowane opisy patentowe lub ochronne;

  4. proste informacje prasowe.

Art. 6. W rozumieniu ustawy:

  1. utworem opublikowanym jest utwór, który za zezwoleniem twórcy został zwielokrotniony i którego egzemplarze zostały udostępnione publicznie,

  2. opublikowaniem równoczesnym utworu jest opublikowanie utworu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i za granicą w okresie trzydziestu dni od jego pierwszej publikacji,

  3. utworem rozpowszechnionym jest utwór, który za zezwoleniem twórcy został udostępniony publicznie.

PODMIOT

Art. 8.

  1. Prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

  2. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

  3. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku - właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Art. 15. Domniemywa się, że producentem lub wydawcą jest osoba, której nazwisko lub nazwę uwidoczniono w tym charakterze na przedmiotach, na których utwór utrwalono, albo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Art. 15a. Uczelni w rozumieniu przepisów o szkolnictwie wyższym przysługuje pierwszeństwo w opublikowaniu pracy dyplomowej studenta. Jeżeli uczelnia nie opublikowała pracy dyplomowej w ciągu 6 miesięcy od jej obrony, student, który ją przygotował, może ją opublikować, chyba że praca dyplomowa jest częścią utworu zbiorowego.

*** prawo do autorstwa jest prawem osobistym

*** prawo do wykorzystania utworu to prawo majątkowe

TREŚĆ

Art. 17. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu.

Art. 171. Opracowanie lub zwielokrotnienie bazy danych spełniającej cechy utworu, dokonane przez legalnego użytkownika bazy danych lub jej kopii, nie wymaga zezwolenia autora bazy danych, jeśli jest ono konieczne dla dostępu do zawartości bazy danych i normalnego korzystania z jej zawartości. Jeżeli użytkownik jest upoważniony do korzystania tylko z części bazy danych, niniejsze postanowienie odnosi się tylko do tej części.

Art. 23.

  1. Bez zezwolenia twórcy wolno nieodpłatnie korzystać z już rozpowszechnionego utworu w zakresie własnego użytku osobistego. Przepis ten nie upoważnia do budowania według cudzego utworu architektonicznego i architektonicznourbanistycznego oraz do korzystania z elektronicznych baz danych spełniających cechy utworu, chyba że dotyczy to własnego użytku naukowego niezwiązanego z celem zarobkowym.

  2. Zakres własnego użytku osobistego obejmuje korzystanie z pojedynczych egzemplarzy utworów przez krąg osób pozostających w związku osobistym, w szczególności pokrewieństwa, powinowactwa lub stosunku towarzyskiego.

WYKŁAD 2, 27.10.2014r.

Główną organizacją , która zajmuje się ochroną własności intelektualnej w kontekście prawa międzynarodowego jest
WIPO, która jest agendą :
a) Unii Europejskiej
b) Rady Europy
c) Organizacji Narodów Zjednoczonych

Z prawem autorskim wiąże się jedno z tych trzech pojęć :
a) Utwór
b) Rozwiązanie
c) Baza – to też nie do końca jest źle, zaliczy.

Czy Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach może zgodnie z ustawą o Prawie autorskim nasze prace :
a) rozpowszechnić
b) opublikować

Art. 8. Prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.
Art. 15. Domniemywa się, że producentem lub wydawcą jest osoba, której nazwisko lub nazwę uwidoczniono w tym charakterze na przedmiotach, na których utwór utrwalono, albo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.
Art. 15a. Uczelni w rozumieniu przepisów o szkolnictwie wyższym przysługuje pierwszeństwo w opublikowaniu pracy dyplomowej studenta. Jeżeli uczelnia nie opublikowała pracy dyplomowej w ciągu 6 miesięcy od jej obrony, student, który ją przygotował, może ją opublikować, chyba że praca dyplomowa jest częścią utworu zbiorowego.

*** kiedy mówimy o podmiotach, to regułą jest, że podmiotem jest twórca. W Polsce mamy wyjątki od tego założenia, że podmiotem prawa autorskiego jest twórca.

*** Domniemanie prawne to założenie organów wymiaru sprawiedliwości, że jest tak jak przepis stanowi. Mamy domniemanie więc, ze twórcą jest osoba, której imię i nazwisko zostało uwidocznione tam, gdzie powinno paść imię i nazwisko autora.

*** Na tym polega plagiat, że w miejscu przeznaczonym na ujawnienie twórcy, znajduje się inne imię i nazwisko niż to, któremu ten tytuł przysługuje.

AUTORSKIE PRAWA OSOBISTE

art. 16. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, autorskie prawa osobiste chronią nieograniczoną w czasie i niepodlegającą zrzeczeniu się lub zbyciu więź twórcy z utworem, a w szczególności prawa do :
1) autorstwa utworu
2) oznaczenia utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem albo do udostępniania go anonimowo
3) nienaruszalności treści i formy utworu oraz jego rzetelnego wykorzystania
4) decydowania o pierwszym udostępnieniu utworu publiczności
5) nadzoru nad sposobem korzystania z utworu
-> punkty 3-4 nie dotyczą programów komputerowych

+ W Polsce prawo autorskie ma charakter dualistyczny. -> dzielą się na osobiste i majątkowe.

+ nie można się umówić, że ktoś da mi kasę i podpisze się swoim imieniem pod pracą dyplomową.
+ to wolny wybór autora, czy opublikuje to pod pseudonimem, nazwiskiem itp., czy całkiem anonimowo.
+ 3 pkt. – ktoś, kto zniekształca obraz, godzi w prawa osobiste (przyśpiesza piosenkę, domalowuje na obrazie wąsy itp.)

AUTORSKIE PRAWA MAJĄTKOWE

Art. 17. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu.

+ autor może sobie sam z utworu korzystać – może grać, czytać, itp.
+ może rozporządzać nim na wszystkich polach eksploatacji (ART. 50 – POLA EKSPLOATACJI)
+ na prawo do wynagrodzenia za korzystania z utworu przez inne podmioty

DOZWOLONY UŻYTEK CHRONIONYCH UTWORÓW

Art. 23

1. Bez zezwolenia twórcy wolno nieodpłatnie korzystać z już rozpowszechnionego utworu w zakresie własnego użytku osobistego. Przepis ten nie upoważnia do budowania według cudzego utworu architektonicznego i architektoniczno-urbanistycznego oraz do korzystania z elektronicznych baz danych spełniających cechy utworu, chyba że dotyczy to własnego użytku naukowego niezwiązanego z celem zarobkowym.

2. Zakres własnego użytku osobistego obejmuje korzystanie z pojedynczych egzemplarzy utworów przez krąg osób pozostających w związku osobistym, w szczególności pokrewieństwa, powinowactwa lub stosunku towarzyskiego.

Art. 231.
Nie wymaga zezwolenia twórcy przejściowe lub incydentalne zwielokrotnianie utworów, niemające samodzielnego znaczenia gospodarczego, a stanowiące integralną i podstawową część procesu technologicznego oraz mające na celu wyłącznie umożliwienie:

1) przekazu utworu w systemie teleinformatycznym pomiędzy osobami trzecimi przez pośrednika lub

2) zgodnego z prawem korzystania z utworu.

Art. 24.

2. Posiadacze urządzeń służących do odbioru programu radiowego lub telewizyjnego mogą za ich pomocą odbierać nadawane utwory, choćby urządzenia te były umieszczone w miejscu ogólnie dostępnym, jeżeli nie łączy się z tym osiąganie korzyści majątkowych.

ust. 3 w art. 24 skreślony

ust. 4 w art. 24 utracił moc

Art. 25.
1. Wolno rozpowszechniać w celach informacyjnych w prasie, radiu i telewizji:

1) już rozpowszechnione:

a) sprawozdania o aktualnych wydarzeniach,

b) aktualne artykuły na tematy polityczne, gospodarcze lub religijne, chyba że zostało wyraźnie zastrzeżone, że ich dalsze rozpowszechnianie jest zabronione,

c) aktualne wypowiedzi i fotografie reporterskie,

2) krótkie wyciągi ze sprawozdań i artykułów, o których mowa w pkt 1 lit. a) i b),

3) przeglądy publikacji i utworów rozpowszechnionych,

4) mowy wygłoszone na publicznych zebraniach i rozprawach; nie upoważnia to jednak do publikacji zbiorów mów jednej osoby,

5) krótkie streszczenia rozpowszechnionych utworów.

2. Za korzystanie z utworów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b) i c), twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia.
3. Rozpowszechnianie utworów na podstawie ust. 1 jest dozwolone zarówno w oryginale, jak i w tłumaczeniu.

4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do publicznego udostępniania utworów w taki sposób, aby każdy mógł mieć do nich dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym, z tym że jeżeli wypłata wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 2, nie nastąpiła na podstawie umowy z uprawnionym, wynagrodzenie jest wypłacane za pośrednictwem właściwej organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi.

Art. 26.
Wolno w sprawozdaniach o aktualnych wydarzeniach przytaczać utwory udostępniane podczas tych wydarzeń, jednakże w granicach uzasadnionych celem informacji.

Art. 27.
Instytucje naukowe i oświatowe mogą, w celach dydaktycznych lub prowadzenia własnych badań, korzystać z rozpowszechnionych utworów w oryginale i w tłumaczeniu oraz sporządzać w tym celu egzemplarze fragmentów rozpowszechnionego utworu.

Art. 28.
Biblioteki, archiwa i szkoły mogą:

1) udostępniać nieodpłatnie, w zakresie swoich zadań statutowych, egzemplarze utworów rozpowszechnionych,

2) sporządzać lub zlecać sporządzanie egzemplarzy rozpowszechnionych utworów w celu uzupełnienia, zachowania lub ochrony własnych zbiorów,

3) udostępniać zbiory dla celów badawczych lub poznawczych za pośrednictwem końcówek systemu informatycznego (terminali) znajdujących się na terenie tych jednostek.

Art. 29.

1. Wolno przytaczać w utworach stanowiących samoistną całość urywki rozpowszechnionych utworów lub drobne utwory w całości, w zakresie uzasadnionym wyjaśnianiem, analizą krytyczną, nauczaniem lub prawami gatunku twórczości.

2. Wolno w celach dydaktycznych i naukowych zamieszczać rozpowszechnione drobne utwory lub fragmenty większych utworów w podręcznikach i wypisach.

21. Wolno w celach dydaktycznych i naukowych zamieszczać rozpowszechnione drobne utwory lub fragmenty większych utworów w antologiach.

3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 21, twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia.

Art. 30.

1. Ośrodki informacji lub dokumentacji mogą sporządzać i rozpowszechniać własne opracowania dokumentacyjne oraz pojedyncze egzemplarze, nie większych niż jeden arkusz wydawniczy, fragmentów opublikowanych utworów.

2. Twórca albo właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi jest uprawniona do pobierania od ośrodków, o których mowa w ust. 1, wynagrodzenia za odpłatne udostępnianie egzemplarzy fragmentów utworów.

Art. 301.
Do baz danych spełniających cechy utworu nie stosuje się art. 28, art. 29 ust. 2 i 3 i art. 30.

Art. 31.
Wolno nieodpłatnie wykonywać publicznie rozpowszechnione utwory podczas ceremonii religijnych, imprez szkolnych i akademickich lub oficjalnych uroczystości państwowych, jeżeli nie łączy się z tym osiąganie pośrednio lub bezpośrednio korzyści majątkowych i artyści wykonawcy nie otrzymują wynagrodzenia, z wyłączeniem imprez reklamowych, promocyjnych lub wyborczych.

Art. 32.
1. Właściciel egzemplarza utworu plastycznego może go wystawiać publicznie, jeżeli nie łączy się z tym osiąganie korzyści majątkowych.

2. W razie podjęcia decyzji o zniszczeniu oryginalnego egzemplarza utworu plastycznego znajdującego się w miejscu publicznie dostępnym, właściciel jest obowiązany złożyć twórcy utworu lub jego bliskim ofertę sprzedaży, jeżeli porozumienie się z nim, celem złożenia oferty, jest możliwe. Górną granicę ceny określa wartość materiałów. Jeżeli sprzedaż nie jest możliwa, właściciel jest obowiązany umożliwić twórcy sporządzenie kopii bądź - zależnie od rodzaju utworu - stosownej dokumentacji.

Art. 33.
Wolno rozpowszechniać:

1) utwory wystawione na stałe na ogólnie dostępnych drogach, ulicach, placach lub w ogrodach, jednakże nie do tego samego użytku,

2) utwory wystawione w publicznie dostępnych zbiorach, takich jak muzea, galerie, sale wystawowe, lecz tylko w katalogach i w wydawnictwach publikowanych dla promocji tych utworów, a także w sprawozdaniach o aktualnych wydarzeniach w prasie i telewizji, jednakże w granicach uzasadnionych celem informacji,

3) w encyklopediach i atlasach - opublikowane utwory plastyczne i fotograficzne, o ile nawiązanie porozumienia z twórcą celem uzyskania jego zezwolenia napotyka trudne do przezwyciężenia przeszkody. Twórcy przysługuje wówczas prawo do wynagrodzenia.

Art. 331.
Wolno korzystać z już rozpowszechnionych utworów dla dobra osób niepełnosprawnych, jeżeli to korzystanie odnosi się bezpośrednio do ich upośledzenia, nie ma zarobkowego charakteru i jest podejmowane w rozmiarze wynikającym z natury upośledzenia.

Art. 332.
Wolno korzystać z utworów dla celów bezpieczeństwa publicznego lub na potrzeby postępowań administracyjnych, sądowych lub prawodawczych oraz sprawozdań z tych postępowań.

Art. 333.
Wolno w celu reklamy wystawy publicznej lub publicznej sprzedaży utworów korzystać z egzemplarzy utworów już rozpowszechnionych, w zakresie uzasadnionym promocją wystawy lub sprzedaży, z wyłączeniem innego handlowego wykorzystania.

Art. 334.
Wolno korzystać z utworów w związku z prezentacją lub naprawą sprzętu.

Art. 335.
Wolno korzystać z utworu w postaci obiektu budowlanego, jego rysunku, planu lub innego ustalenia, w celu odbudowy lub remontu obiektu budowlanego.

Art. 34.
Można korzystać z utworów w granicach dozwolonego użytku pod warunkiem wymienienia imienia i nazwiska twórcy oraz źródła. Podanie twórcy i źródła powinno uwzględniać istniejące możliwości. Twórcy nie przysługuje prawo do wynagrodzenia, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Art. 35.
Dozwolony użytek nie może naruszać normalnego korzystania z utworu lub godzić w słuszne interesy twórcy.

+ art. 23 – żeby można było mówić o dozwolonym użytku osobistym - to utwór musi już być rozpowszechniony, musi w jakiś
sposób być podany do publicznej wiadomości. Łatwo jest adwokatom wygrywać sprawy sądowe, jeśli nie było oficjalnej
premiery a jakiś utwór przeciekł do sieci.
+ Kwestia pojedynczych egzemplarzy - możemy skopiować podręcznik, który kupiliśmy i przekazać kopię koleżance, ale jeśli
robimy to masowo (dalibyśmy wszystkim) to godzi w prawa majątkowe twórców.
To samo jeśli chodzi o ksero – może nam legalnie skserować, ale jedną książkę. Ale jeśli przyjąłby zlecenie na skserowanie 100,
to mógłby mieć problemy.
+ art. 24.2. Fryzjer, który puszcza radio jakiemuś klientowi – co z tantiemami?
Jeżeli puszcza te piosenki Silesia albo inny hipermarket to jest to ewidentne podkręcanie sprzedaży poprzez nasycenie obiektu
stosowną do okoliczności muzyką (tak tez jest z lokalami gastronomicznymi), natomiast są takie zakłady usługowe, gdzie
pojawiają się pojedynczy klienci na jakiś czas – to właśnie w tej kwestii są spory sądowe. To my musimy udowodnić, że nie
 puszczaliśmy tej muzyki dla zdobywania klientów i dla zarabiania.
Jeżeli mamy radio lub TV w miejscu ogólnodostępnym, to musimy być przygotowani na to, że albo będziemy płacić albo
będziemy się sądzić, że my tych korzyści majątkowych nie odnosimy.
+ Jeżeli w kościele śpiewa się pieśni, to tantiema nie trzeba płacić. Lecz gdyby w jakiejś około kościelnej imprezie były sprzedane
bilety wstępu, to powinno się zapłacić!

CZAS TRWANIA AUTORSKICH PRAW MAJĄTKOWYCH

Art. 36.
Z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, autorskie prawa majątkowe gasną z upływem lat siedemdziesięciu:

1) od śmierci twórcy, a do utworów współautorskich - od śmierci współtwórcy, który przeżył pozostałych,

2) w odniesieniu do utworu, którego twórca nie jest znany - od daty pierwszego rozpowszechnienia, chyba że pseudonim nie pozostawia wątpliwości co do tożsamości autora lub jeżeli autor ujawnił swoją tożsamość,

3) w odniesieniu do utworu, do którego autorskie prawa majątkowe przysługują z mocy ustawy innej osobie niż twórca - od daty rozpowszechnienia utworu, a gdy utwór nie został rozpowszechniony - od daty jego ustalenia,

4) w odniesieniu do utworu audiowizualnego - od śmierci najpóźniej zmarłej z wymienionych osób: głównego reżysera, autora scenariusza, autora dialogów, kompozytora muzyki skomponowanej do utworu audiowizualnego.

Art. 37.
Jeżeli bieg terminu wygaśnięcia autorskich praw majątkowych rozpoczyna się od rozpowszechnienia utworu, a utwór rozpowszechniono w częściach, odcinkach, fragmentach lub wkładkach, bieg terminu liczy się oddzielnie od daty rozpowszechnienia każdej z wymienionych części.

+ pkt. 4 art. 36 – są takie utwory, gdzie jest wielu współautorów – kto tantiemy za film dostaje? Po śmierci ostatniego z
głównych twórców filmu (reżyser -1szy, główny, scenarzysta, autor dialogów, kompozytor muzyki skomponowanej do tego
filmu) zaczyna się ten 70 letni okres praw majątkowych.
+ Fundusz promocji twórczości / fundusz martwej ręki – jest on beneficjentem publikowania. Rozpowszechniania utworów,
których czas ochrony majątkowej minął. A więc jeśli ktoś będzie chciał publikować utwory Chopina, to nie płaci już
spadkobiercom , ale płaci na ten fundusz.

PRZEJŚCIE AUTORKICH PRAW MAJĄTKOWYCH

Art. 40.

1. Producenci lub wydawcy egzemplarzy utworów literackich, muzycznych, plastycznych, fotograficznych i kartograficznych, niekorzystających z ochrony autorskich praw majątkowych, są obowiązani do przekazywania na rzecz Funduszu, o którym mowa w art. 111, wpłaty wynoszącej od 5 % do 8 % wpływów brutto ze sprzedaży egzemplarzy tych utworów. Dotyczy to wydań publikowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

11. Producenci i wydawcy dokonują wpłat, o których mowa w ust. 1, za okresy kwartalne w terminie do końca miesiąca następującego po zakończeniu kwartału, w którym uzyskano wpływy ze sprzedaży. Jeżeli wysokość wpłaty nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 1 000 euro, możliwe jest rozliczanie w innych regularnych okresach, nie dłuższych jednak niż rok obrotowy.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do egzemplarzy chronionych opracowań utworów niekorzystających z ochrony autorskich praw majątkowych.

3. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określa, w drodze rozporządzenia, wysokość procentu, o którym mowa w ust. 1.

Art. 41.
1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:

1) autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy,

2) nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej.

2. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

3. Nieważna jest umowa w części dotyczącej wszystkich utworów lub wszystkich utworów określonego rodzaju tego samego twórcy mających powstać w przyszłości.

4. Umowa może dotyczyć tylko pól eksploatacji, które są znane w chwili jej zawarcia.

5. Twórca utworu wykorzystanego lub włączonego do utworu audiowizualnego oraz utworu wchodzącego w skład utworu zbiorowego, po powstaniu nowych sposobów eksploatacji utworów, nie może bez ważnego powodu odmówić udzielenia zezwolenia na korzystanie z tego utworu w ramach utworu audiowizualnego lub utworu zbiorowego na polach eksploatacji nieznanych w chwili zawarcia umowy.

Art. 43.

1. Jeżeli z umowy nie wynika, że przeniesienie autorskich praw majątkowych lub udzielenie licencji nastąpiło nieodpłatnie, twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia.

2. Jeżeli w umowie nie określono wysokości wynagrodzenia autorskiego, wysokość wynagrodzenia określa się z uwzględnieniem zakresu udzielonego prawa oraz korzyści wynikających z korzystania z utworu.

Art. 44.
W razie rażącej dysproporcji między wynagrodzeniem twórcy a korzyściami nabywcy autorskich praw majątkowych lub licencjobiorcy, twórca może żądać stosownego podwyższenia wynagrodzenia przez sąd.

+ Odróżnienie umowy o przeniesienie autorskich praw majątkowych / zbycia od umowy licencji. Jeżeli twórca zbędzie swoje prawa, czyli sprzeda autorskie prawa majątkowe, to wymaga się, żeby przejście następowało w drodze pisemnej. Jest to jednorazowa impreza. Jeżeli te prawa sprzeda, to nigdy z tego utworu mieć nie będzie. Bardzo często autorzy udzielają licencji, czyli wyrażają zgodę na korzystanie z utworu w zamian za wynagrodzenie. Licencja jest z reguły udzielana na 5 lat.


WYKŁAD 3 24.11

Osobiste to te dobra, które są niemajątkowe, niezbywalne, nieuczestniczące w obrocie, niedziedziczne itd. jest to zwłaszcza
"autorstwo", prawo do oznaczania własnym imieniem, nazwiskiem.

Prawa autorskie dzielą się na:

  1. DOZWOLONY UŻYTEK UTWORÓW CHRONIONYCH

Dysponent = autor, twórca, dysponent jest określeniem bardziej szerszym

Licencje :

Własny użytek osobisty - art. 23. ust. 2 - korzystanie z pojedynczych egzemplarzy utworu przez krąg osób pozostających w związku
osobistym.
+ związek osobisty – pokrewieństwo, powinowactwo lub stosunek towarzyski

Prawo cytatu - art. 29 - możliwość cytowania utworów w naszych utworach, urywków już rozpowszechnionych utworów lub całych
drobnych utworów; ma to być uzasadnione (ust. 1) :

+ art. 34 – korzystać można pod warunkiem wymienienia imienia, nazwiska twórcy oraz źródła.


Ujawnienie źródła :
- od razu w tekście, wprost się włącza do tekstu „jak powiada Jan Kowalski w swoim dziele pt…”
- przypis sensu stricte – umieszczamy cyferkę (przypis) i na dole umieszczamy treść tego przypisu (czasem na końcu rozdziału)
- jeżeli to jest ten sam utwór przytaczany kilka razy, a inne strony, to można nie pisać w ogóle tych danych osobowych , tylko
używamy „tamże str. 25”
- jeżeli to jest inny utwór tego samego autora, którego cytowaliśmy wcześniej, to można użyć słowa „tenże”, lub po łacinie „idem”

Należy również dodać przypis określający autora gdy zmieniamy drobne części

  1. dosłowny cytat treści

  2. przypis

Przywilej biblioteczny art. 28 - biblioteki w zakresie swoich zadań statutowych mogą udostępniać egzemplarz arze, utwory rozpowszechnione

  1. PRZENIESIENIE PRAW MAJĄTKOWYCH, AUTORSKICH

Najczęściej może to mieć sam autor, ale też np. pracodawca.

2 metody jak można tym prawem rozporządzać :

+ Czas, na który jest taka licencja - na lat 5. (art. 66) chyba, że umówili się na dłużej.
+ Terytorium, na którym może korzystać z tego utworu – na obszarze tego kraju, w którym znajduje się siedziba tego, kto
uzyskuje licencje (licencjobiorcy), chyba, że umówili się inaczej.

+ licencja wyłączna: Jeżeli tak, to znaczy, ze licencjobiorca ma prawo do użytkowania i nikt więcej.
+ licencja niewyłączna : wtedy daję komuś, ale rezerwuje sobie prawo, że będę dawała następnym

Pole eksploatacji (art.50) - różne techniki utrwalania – czym innym jest wydrukować, czym innym zrobić wersję elektroniczną.

  1. ODPOWIEDZIALNOŚĆ Z TYTUŁU NARUSZENIA PRAW AUTORSKICH

+ mamy przypomnieć, aby powiedzieć coś o plagiacie

WYKŁAD 4 8.12

Na następnych zajęciach roby ochronę baz danych, a na ostatnich zajęciach w styczniu będzie zerówka

WOLNE OPROGRAMOWANIE

Wolne oprogramowanie

W latach 50-tych i 60-tych programy były produkowane głównie przez akademickich i korporacyjnych naukowców i Ne były postrzegane jako towar. Systemy operacyjne szeroko rozpowszechniano i rozwijano . Richard Staliman, twórca GNU dołączył w 1971 roku do środowiska dzielącego się oprogramowaniem w Massachusetts Institute od Technilogy (MIT).

Programy, które SA publicznie dostępne w formie zrozumiałych dla człowieka kodów źródłowych, na licencji zezwalającej na kopiowanie- to wolne oprogramowanie (Free Software Definition- FSD) i Open Source Definition( OSD).

Każda licencja wolnego oprogramowania przyznaje użytkownikowi cztery wolności ( quasi prawa skuteczne – erga omnes) wskazane w FSD:

Podejmowanie działań objętych licencją bez zgody licencjodawcy jest zabronione przez prawo. Zgoda ta jest udzielana właśnie w niepodlegające negocjacji licencji, które zaakceptowanie jest wymagalne tak, jak przestrzeganie prawa powszechnego.

Przyznanie czterech wolności ma poważne konsekwencje dla relacji pomiędzy członkami społeczności oraz rozwoju oprogramowania. Prawa licencjobiorców zostają, co do zasady, zrównane z prawami deweloperów, co pozwala im aktywnie uczestniczyć w produkcji oprogramowania, a nie tylko pasywnie konsumować końcowy produkt. Może to być rozumiane jako zwiększenie uczestnictwa widowni w tworzeniu przedmiotów kultury lub w sensie ekonomicznym, jako niskie bariery wejścia na rynek.

Ten rodzaj modelu zostawał zastosowany w licencjach GPL oraz wielu innych, mechanizm prawny zaprojektowany w celu ochrony przyznanych praw i zapobieżenia następczej prywatyzacji oprogramowania pierwotnie udostępnionego jako wolne (copyleft). Mechanizm ten wymaga od licencjodawcy przestrzegania czterech wolności innych użytkowników i przyczynia się do rozpowszechniania ideologii wolnego oprogramowania.

Wolne i otwarte licencje

W odróżnieniu od tradycyjnego prawa autorskiego wolne licencje takie jak na przykład Creative Commons definiują to co autor pozwala robić odbiorcom za swoimi pracami, nie zaś czego zabrania.

Zadaniem takich modeli jak Creative Commons czy GNU GPL jest możliwość stosowania alternatywnego wobec tradycyjnego prawa autorskiego (Copyright) rozwiązania, które lepiej odpowiadałoby warunkom w jakich własność intelektualna znalazła się w dobie globalnego wykorzystywania Internetu.

Zmianę te ilustruje podstawowy podpis wolnych licencji „pewne prawa zastrzeżone”, który dla tradycyjnego Copyrightu nie zawiera możliwości ustalania, jakie prawa autor chciałby zabezpieczyć a jakie odstąpić czytelnikom czy użytkownikom.

*** licencje copyright są oparte na zakazie, a creative connons na pozwoleniu

Licencje Creative Commons

Licencje CC

Licencje CC nie naruszają wolności, które przyznaje prawo autorskie wszystkich użytkownikom w ramach dozwolonego użytku i prawa cytatu.

Użycie licencji pozwala na jednoznaczne definiowanie dodatkowych uprawnień dla użytkowników (licencjonobiorców). Licencjobiorca musi zawsze dochować warunków licencji, w innym wypadku licencja automatycznie wygasa. Oznacza to konieczność poprawnego informowania o autorze i jego prawach na każdej kopii utworu oraz zakaz korzystania ze środków ograniczających dostęp do tych utworów.

Oznakowania licencji CC

Z ich zestawieniem powstają licencje:

LICENCJE CC (c.d.)

PLAGIAT

Przestępstwo plagiatu - Odpowiedzialność karna Art. 115.

  1. Kto przywłaszcza sobie autorstwo albo wprowadza w błąd co do autorstwa całości lub części cudzego utworu albo artystycznego wykonania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.

  2. Tej samej karze podlega, kto rozpowszechnia bez podania nazwiska lub pseudonimu twórcy cudzy utwór w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, artystyczne wykonanie albo publicznie zniekształca taki utwór, artystyczne wykonanie, fonogram, wideogram lub nadanie.

  3. Kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w inny sposób niż określony w ust. 1 lub ust. 2 narusza cudze prawa autorskie lub prawa pokrewne określone w art. 16, art. 17, art. 18, art. 19 ust. 1, art. 191, art. 86, art. 94 ust. 4 lub art. 97, albo nie wykonuje obowiązków określonych w art. 193 ust. 2, art. 20 ust. 1–4, art. 40 ust. 1 lub ust. 2, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Czyny zabronione art. 115.2

Sprawca może jednym zachowaniem przestępnym zrealizować kilka spośród wyżej wskazanych odmian. Wystarczy, że rozpowszechnia publicznie cudzy utwór bez podania nazwiska twórcy, w dodatku w formie zniekształconej.

Zniekształcenia

Zmiana treści lub formy utworu artystycznego, wykonania, fonogramu, wideogramu lub nadania bez zezwolenia isoby uprawnionej

Są to m.in. zmieniające utwór niezgodne z jego wymową i intencjami autora:

Czyny zabronione (art. 115.3)

Podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności lub pozbawieniu wolności do lat trzech każdy kto nie przestrzega:

Rodzaje plagiatu- przywłaszczenie cudzego autorstwa może przybrać jedną z dwóch postaci:

Plagiaty internetowe polegające na przeklejeniu cudzego utworu dostępnego w wersji elektronicznej mogą być jawne lub ukryte. Bezrefleksyjne kopiowanie i wklejanie cudzych opracowań, tworzenie „wyklejanek” określane jako googlification od the mind.

*** dodatkowe informacje co można a co nie, aby nie było to przestępstwo:

WŁASNOŚC PRZEMYSŁOWA

Własność przemysłowa to rodzaj praw wyłącznych wynikających z narodowego międzynarodowego lub regionalnego ustawodawstwa. Prawa te należy rozumieć nie tylko w kontekście przemysłu, ale też handlu i rolnictwa.

Własność przemysłowa to pojęcie zbiorcze użyte po raz pierwszy w Konwencji Paryskiej o ochronie własności przemysłowej z 20 marca 1883 roku. Obejmuje tę grupę dóbr niematerialnych, których rola i znaczenie ujawniają się w szeroko rozumianym przemyśle, a więc we wszystkich dziedzinach działalności gospodarczej, bez względu na to, czy te są twórczym wynikiem wysiłku ludzkiego czy tez przenosząc jedynie określone informacje - są instrumentem marketingu.

Polskie prawo własności przemysłowej - jej przedmiotem są:

  1. Projekty wynalazcze w tym:

  1. Dobra niematerialne to dobra, które nie mają postaci materialnej, nie są rzeczami i istnieją niezależnie od rzeczy np. utwory literackie, znaki towarowe, a rzeczy stanową dla nich jedynie substrat umożliwiający ich poznanie i korzystanie z nich.

Prawa podmiotowe własności przemysłowej

Prawa podmiotowe do dóbr własności przemysłowej mają charakter formalny. Są udzielane na rzecz przedsiębiorców, na skutek ich zgłoszenia w drodze decyzji administracyjnej wydawanej przez Urząd Patentowy RP i chronią one określone dobra, dopóki nie wygasną lub nie zostaną unieważnione przez ten Urząd. Uzyskanie takich praw wymaga zatem wystąpienia ze stosownym zgłoszeniem do Urzędu patentowego i zaistnienia warunków wymaganych do wydania decyzji przez urząd określonych szczegółowo w stosownych przepisach ustawy prawo własności przemysłowej. Prawa te mają powiem charakter praw wyłącznych i bezwzględnych. Ich bezwzględny charakter zapewnia uprawnionemu wyłączność w zakresie gospodarczej eksploatacji dobra oraz uprawnienie do zakazania naruszeń pozwalające na skuteczne erga omnes ściganie tych naruszeń.

Udzielenie praw wyłącznych na dobra własności przemysłowej opiera się na zasadzie pierwszeństwa. Przyznanie ochrony na wynalazek czy znak towarowy następuje na rzecz tego podmiotu, który jako pierwszy dokonał zgłoszenia do ochrony, należy zatem działać bez zbędnej zwłoki. Opóźnienie w zgłoszeniu dobra do ochrony w Urzędzie patentowym może spowodować

Ze utracisz prawo do jego ochrony, zanim jeszcze zdołasz je uzyskać.

*** przy prawach autorskich nie musi być żadnej rejestracji, prawa własności przemysłowej muszą być sformalizowane

*** przy własności przemysłowej jeżeli nie dopełni się formalności można stracić prawa do danego dobra i nie mieć żadnych korzyści z niego

*** Urząd Patentowy pomaga opisać dany wynalazek w taki sposób, aby za dużo nie zdradzić a jednocześnie ktoś inny nie mógł zapewnić sobie pierwszeństwa do zysków z tego typu wynalazku

Obowiązujące w tym zakresie przepisy polskie, w tym przede wszystkim ustawa prawo własności przemysłowej z dnia 30 czerwca 2000 roku i ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji z 16 kwietnia 1993 roku oraz przepisy unijne, które od maja 2004 roku stanowią cześć obowiązującego w Polsce systemu prawnego normują w sposób szczegółowy liczne kwestie dotyczące warunków uzyskania i utrzymania praw do dóbr własności przemysłowej oraz ich ochrony przed naruszeniami i czynami nieuczciwej konkurencji.

*** ustaw o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji jest taktowane jako prawo karne dla prawa o własności przemysłowej (ta ustawa nie obowiązuje do egzaminu !!!)

Polska jest sygnatariuszem porozumień międzynarodowych dotyczących zasad funkcjonowania ochrony własności przemysłowej:

*** nie trzeba się tego uczyć

Art. 1 Zakres przedmiotowy ustawy prawo własności przemysłowej:

Art. 6 Na warunkach określonych w ustawie udzielane są

*** rzeczą, która odróżnia wzory użytkowe od wzorów przemysłowych to to, że pierwsze dają prawa ochronne a drugie prawa do rejestracji

Art. 8

  1. Na warunkach określonych w ustawie twórcy wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego oraz topografii układu scalonego przysługuje prawo do:

1) uzyskania patentu, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji;

2) wynagrodzenia;

3) wymieniania go jako twórcy w opisach, rejestrach oraz w innych dokumentach i publikacjach.

  1. Twórca projektu racjonalizatorskiego przyjętego przez przedsiębiorcę do wykorzystania ma prawo do wynagrodzenia określonego w regulaminie, o którym mowa w art. 7 ust. 1, obowiązującym w dniu zgłoszenia projektu, chyba że wydany później regulamin jest dla twórcy korzystniejszy. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Art. 10 Wydanie decyzji o udzieleniu patentu na wynalazek oraz prawa ochronnego na wzór użytkowy następuje po sprawdzeniu przez Urząd Patentowy, w ustalonym zakresie, czy są spełnione warunki wymagane do uzyskania patentu lub prawa ochronnego.

Wydanie decyzji o udzieleniu prawa z rejestracji wzoru przemysłowego następuje po sprawdzeniu w Urzędzie Patentowym prawidłowości zgłoszenia tego wzoru.

Art. 11

  1. Prawo do uzyskania patentu na wynalazek albo prawa ochronnego na wzór użytkowy, jak również prawa z rejestracji wzoru przemysłowego przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, twórcy.

  2. Współtwórcom wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego uprawnienie do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji przysługuje wspólnie.

  3. W razie dokonania wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego w wyniku wykonywania przez twórcę obowiązków ze stosunku pracy albo z realizacji innej umowy, prawo, o którym mowa w ust. 1, przysługuje pracodawcy lub zamawiającemu, chyba że strony ustaliły inaczej.

  4. W umowie pomiędzy przedsiębiorcami może być określony podmiot, któremu przysługiwać będą prawa, o których mowa w ust. 1, w razie dokonania wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego w związku z wykonywaniem tej umowy.

  5. W razie dokonania wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego przez twórcę przy pomocy przedsiębiorcy, przedsiębiorca ten może korzystać z tego wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego we własnym zakresie. W umowie o udzielenie pomocy strony mogą ustalić, że przedsiębiorcy przysługuje w całości lub części prawo, o którym mowa w ust. 1.

Przejście prawa

Art. 129 Przesłanki pozwalające ocenić co może być uważane za znak towarowy podlegające rejestracji:

1. Nie udziela się praw ochronnych na oznaczenia, które:

  1. nie mogą być znakiem towarowym;

  2. nie mają dostatecznych znamion odróżniających.

2. Z zastrzeżeniem art. 130 nie mają dostatecznych znamion odróżniających oznaczenia, które:

  1. nie nadają się do odróżniania w obrocie towarów, dla których zostały zgłoszone;

  2. składają się wyłącznie z elementów mogących służyć w obrocie do wskazania w szczególności rodzaju towaru, jego pochodzenia, jakości, ilości, wartości, przeznaczenia, sposobu wytwarzania, składu, funkcji lub przydatności;

  3. weszły do języka potocznego lub są zwyczajowo używane w uczciwych i utrwalonych praktykach handlowych.

Przykłady z orzecznictwa urzędu patentowego działającego w trybie spornym dotyczące znaków towarowych:

Najczęściej rozstrzygane w Urzędzie patentowym spory w zakresie unieważnienia praw ochronnych na znaki towarowe można podzielić na 4 grupy:

Sprawy w których kwestionuje się zdolność odróżniającą znaku (art. 129)

Sprawy dotyczące kolizji między znakami, znak zarejestrowany kwestionowany z uwagi na podobieństwo do innego znaku wcześniej zarejestrowanego (art. 132.2. 2,3)

Sprawy, w których uprawnionemu zarzuca się, że zgłaszając swój znak działał w złej wierze ( art. 131.2 (1))

Wykład 5 19.01

10 min, 18 pytań, wielokrotny wybór

- Ustawa o prawach autorskich
- Ustawa o własności przemysłowej w zakresie, który nam przekazała

PUBLICZNA I PRYWATNA INFRASTRUKTURA INFORMACYJNA

+ Nie zawsze dane mają zakres informacyjny
+ Szeroka wartość informacyjna – np. maile, które przychodzą w charakterze spamu.

Tradycyjne formy agregacji zasobów:

W Polsce były 4 banki danych:

+ Później banki danych, które sugerowały ochronę tych dokumentów zaczęto nazywać BAZAMI DANYCH.

+ Z technicznego punktu widzenia mamy bardzo dużo baz danych, które są strumieniowe.

+ Mamy ogromne zbiory bazy danych prawnych np. LEX. Są również o informacjach publicznych np. orzeczenia sądowe, informacje
parlamentarne.

Osobą dziedziną jest segment statystki, która w coraz większym stopniu jest dostępna online.

Są również zbiory danych meteorolicznych.

Tego typu bazy danych są chronione przez 4 mechanizmy prawne równocześnie

1. Mechanizm chroniący nakład inwestycyjny poczyniony na bazy (podstawowy) - chroni go ustawa o ochronie baz danych
2. Dyrektywa 96/9/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 1996r. w sprawie ochrony prawnej baz danych
3. Ustawa z dnia 27 lipca 2007r. o ochronie baz danych
4. Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Art. 1.

Bazy danych podlegają ochronie określonej w ustawie niezależnie od ochrony przyznanej na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych bazom danych spełniającym cechy utworu.

Art. 2.

1. W rozumieniu ustawy:

1) baza danych oznacza zbiór danych lub jakichkolwiek innych materiałów i elementów zgromadzonych według określonej systematyki lub metody, indywidualnie dostępnych w jakikolwiek sposób, w tym środkami elektronicznymi, wymagający istotnego, co do jakości lub ilości, nakładu inwestycyjnego w celu sporządzenia, weryfikacji lub prezentacji jego zawartości,

2) pobieranie danych oznacza stałe lub czasowe przejęcie lub przeniesienie całości lub istotnej, co do jakości lub ilości, części zawartości bazy danych na inny nośnik, bez względu na sposób lub formę tego przejęcia lub przeniesienia,

z zastrzeżeniem art. 3,

3) wtórne wykorzystanie oznacza publiczne udostępnienie bazy danych w dowolnej formie, a w szczególności poprzez rozpowszechnianie, bezpośrednie przekazywanie lub najem, z zastrzeżeniem art. 3,

4) producentem bazy danych jest osoba fizyczna, prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, która ponosi ryzyko nakładu inwestycyjnego przy tworzeniu bazy danych.

2. Ilekroć w ustawie jest mowa o producencie należy przez to rozumieć także jego następcę prawnego.

Art. 3. Wypożyczenie baz danych nie stanowi pobierania danych lub wtórnego ich wykorzystania.

Art. 4. Ochrona przyznana bazom danych nie obejmuje programów komputerowych użytych do sporządzenia baz danych lub korzystania z nich.

Art. 6.

1. Producentowi bazy danych przysługuje wyłączne i zbywalne prawo pobierania danych i wtórnego ich wykorzystania w całości lub w istotnej części, co do jakości lub ilości.

2. Domniemywa się, że producentem jest osoba, której nazwisko lub firmę (nazwę) w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach bazy danych lub której nazwisko lub firmę (nazwę) podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnieniem bazy danych


Art. 11.

1. Producent, którego prawa do bazy danych zostały naruszone, może żądać od osoby, która naruszyła te prawa:

1) zaniechania naruszania;

2) usunięcia skutków naruszenia;

3) naprawienia wyrządzonej szkody:

a) na zasadach ogólnych albo

b) poprzez zapłatę sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej dwukrotności, a w przypadku gdy naruszenie jest zawinione – trzykrotności stosownego wynagrodzenia, które w chwili jego dochodzenia byłoby należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na korzystanie z bazy danych;

4) wydania uzyskanych korzyści.

2. Niezależnie od roszczeń, określonych w ust. 1, producent może się domagać jednokrotnego albo wielokrotnego ogłoszenia w prasie oświadczenia odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie lub podania do publicznej wiadomości części albo całości orzeczenia sądu wydanego w rozpatrywanej sprawie, w sposób i w zakresie określonym przez sąd.

3. Sąd może nakazać osobie, która naruszyła prawa do bazy danych, na jej wniosek i za zgodą producenta, w przypadku gdy naruszenie jest niezawinione, zapłatę stosownej sumy pieniężnej na rzecz producenta, jeżeli zaniechanie naruszania

lub usunięcie skutków naruszenia byłoby dla osoby naruszającej niewspółmiernie dotkliwe.

4. Sąd, rozstrzygając o naruszeniu prawa, może orzec na wniosek producenta, którego prawa zostały naruszone, o bezprawnie wytworzonych przedmiotach oraz środkach i materiałach użytych do ich wytworzenia, w szczególności może orzec o ich wycofaniu z obrotu, przyznaniu producentowi na poczet należnego odszkodowania lub zniszczeniu. Orzekając, sąd uwzględnia wagę naruszenia oraz interesy osób trzecich.

5. Domniemywa się, że środki i materiały, o których mowa w ust. 4, są własnością osoby, która naruszyła prawa do bazy danych.

Art. 12.

1. Kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowych, bez uprawnienia lub wbrew jego warunkom, pobiera dane lub wtórnie wykorzystuje w całości lub w istotnej, co do jakości lub ilości, części bazy danych, podlega karze grzywny.

2. Orzekanie następuje na podstawie Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.

3. Sąd może orzec przepadek, na rzecz Skarbu Państwa, bezprawnie wykonanych egzemplarzy bazy danych.

Art. 13. Prawo do bazy danych nie narusza ochrony treści bazy danych udzielanej na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, lub ochrony jakichkolwiek składających się na bazę danych elementów, udzielanej na podstawie przepisów o wynalazkach, znakach towarowych, wzorach przemysłowych, oznaczeniach pochodzenia, zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, tajemnicy prawnie chronionej, ochronie informacji niejawnych, ochronie danych osobowych, a także prawa cywilnego i prawa pracy.

+ książka telefoniczna nie jest chroniona …
+ ochrona programów komputerowych obsługujących bazy danych - jest chroniony osobno na postawie ustawy o prawach
autorskich i ... pochodnych, jednak jest to określone odrębnymi przepisami

PRZESŁANKI PRZYJĘCIA DYREKTYWY

DYREKTYWA 96/9/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

z dnia 11 marca 1996 r. w sprawie ochrony prawnej baz danych

38) Coraz częstsze korzystanie z technologii zapisu cyfrowego naraża producenta bazy danych na ryzyko elektronicznego kopiowania jej zawartości oraz zmiany układu danych bazy elektronicznie, bez jego zezwolenia, w celu sporządzenia bazy danych o identycznej zawartości, która jednakże nie narusza prawa autorskiego do układu bazy danych;

39) W uzupełnieniu, do ochrony prawem autorskim oryginalnego wyboru lub zestawienia zawartości bazy danych, niniejsza dyrektywa ma na celu zabezpieczenie pozycji producentów baz danych przed przywłaszczeniem rezultatów jego finansowych i zawodowych inwestycji, dokonanych w celu uzyskania i zgromadzenia zawartości bazy danych, poprzez ochronę całości lub istotnej części bazy danych przed niektórymi działaniami użytkownika lub konkurenta;

40) Celem prawa sui generis jest zapewnienie ochrony każdej inwestycji dokonanej w celu uzyskania, zweryfikowania lub przedstawienia zawartości bazy danych przez oznaczony czas trwania prawa; taka inwestycja może polegać na zaangażowaniu zasobów finansowych i/lub wydatkowaniu czasu, wysiłku i energii;

41) Celem prawa sui generis jest zapewnienie producentowi bazy danych możliwości zapobiegania przed nieuprawnionym pobieraniem danych i/lub wtórnym ich wykorzystaniem w całości lub w istotnej części; producent bazy danych podejmuje inicjatywę oraz ponosi ryzyko inwestowania; wyłącza to w szczególności podwykonawców z definicji producenta;

42) Szczególne prawo zapobiegania przed nieuprawnionym pobieraniem danych i/lub wtórnym ich wykorzystaniem dotyczy tych czynności użytkownika, które wykraczają poza jego uzasadnione prawnie uprawnienia i w związku z tym szkodzą inwestycji; prawo zakazania pobierania danych i/lub wtórnego ich wykorzystania w całości lub istotnej części zawartości bazy danych dotyczy nie tylko produkcji pirackiego produktu konkurencyjnego, ale również każdego użytkownika, który poprzez swoje czynności powoduje znaczne szkody, szacowane jakościowo lub ilościowo, w inwestycji;

43) W przypadku transmisji online, prawo do zakazania wtórnego wykorzystania danych nie zostaje wyczerpane ani w odniesieniu do bazy danych, ani w odniesieniu do materialnej kopii bazy danych lub jej części, sporządzonej przez adresata transmisji za zgodą uprawnionego;

44) Gdy prezentacja na ekranie danych wymaga stałego lub czasowego przeniesienia całości lub jej istotnej części bazy danych na inny nośnik, czynność ta wymaga upoważnienia przez uprawnionego;

45) Prawo zapobiegania nieuprawnionemu pobieraniu danych i/lub wtórnemu ich wykorzystaniu nie może, w żaden sposób, prowadzić do rozszerzenia ochrony prawa autorskiego na same fakty lub dane;

48) Cel niniejszej dyrektywy, którym jest zapewnienie właściwego i jednakowego poziomu ochrony baz danych, jako środków do zabezpieczenia wynagrodzenia producenta bazy danych, różni się od celu dyrektywy Parlamentu Europejskiego 95/46/WE oraz dyrektywy Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych1, która ma zapewniać swobodny obrót danymi osobowymi na podstawie zharmonizowanych zasad mających na celu ochronę podstawowych praw, mianowicie prawa do prywatności, które jest uznane przez art. 8 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności; przepisy niniejszej dyrektywy są bez uszczerbku dla przepisów ochrony danych;

49) Bez względu na prawo zapobiegania pobieraniu danych i/lub wtórnemu ich wykorzystaniu w całości lub w istotnej części, należy ustanowić, iż producent bazy danych lub uprawniony nie mogą zabronić legalnemu użytkownikowi bazy danych pobierania danych i wtórnego wykorzystania w nieistotnej części; jednakże ten użytkownik nie może w sposób nieuzasadniony naruszać słusznych interesów uprawnionego z tytułu prawa sui generis lub z tytułu prawa autorskiego albo praw pokrewnych w odniesieniu do utworu lub przedmiotu stanowiącego zawartość bazy danych,

50) Państwa Członkowskie powinny mieć możliwość ustanowienia wyjątków od prawa zapobiegania przed nieuprawnionym pobieraniem danych i/lub wtórnym ich wykorzystaniem w całości lub w istotnej części, w przypadku pobierania danych do użytku osobistego, w charakterze ilustracji do celów dydaktycznych lub badawczych, lub w przypadku, gdy pobieranie danych i/lub wtórne ich wykorzystanie dokonywane jest w interesie bezpieczeństwa publicznego lub do celów procedur administracyjnych lub sądowych; takie działania nie mogą mieć celu handlowego oraz nie mogą naruszać wyłącznego prawa producenta do korzystania z bazy danych;

51) Państwa Członkowskie mające możliwość zezwolenia legalnemu użytkownikowi bazy danych na pobieranie danych w istotnej części w charakterze ilustracji w celach dydaktycznych lub badawczych, mogą ograniczyć takie zezwolenie do niektórych kategorii instytucji dydaktycznych lub naukowych;

+Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
WSAiB OWI
pieniadze nie sa wszystkim
dostalem wszystko
(1967) GDY WSZYSTKIE NARODY ZJEDNOCZĄ SIĘ POD POD KTRÓLESTWEM BOŻYMid 888
Identyfikacja Chrystusa we wszystkich wiekach 640409
OWI, Pytania EL 2010
Litania do Wszystkich Świętych Melodia II
Najpotężniejsza Nowenna z wszystkich nowenn do Opatrzności Bożej
MAS wszystkie pytania testowe 2007
Ze wszystkich kwiatków świata, dzień mamy i taty
WOJNA W AFRYCE POĄNOCNEJ, wszystko do szkoly
wszystkie wykłady z matmy stoiński - wersja na telefon, MATMA, matematyka

więcej podobnych podstron