Metody poszukiwania pracy
Pracy szukać można w sposób aktywny i pasywny (bierny). Pierwszy sposób polega na tym, że kandydat występuje sam z ofertą, zaś drugi to jego odpowiedź na ogłoszenie. Metoda ta jest popularniejsza, posiada zalety takie jak pewność istnienia wolnego etatu, znajomość (przynajmniej mniej więcej) wymagań pracodawcy co do kandydata. Szukanie pracy w ten sposób nie musi jednak być skuteczne, gdyż jest się jednym z bardzo wielu (często wykwalifikowanych) kandydatów.
Do metod pasywnych należą:
rejestracja w biurze pośrednictwa pracy;
analiza ogłoszeń prasowych;
odpowiadanie na ogłoszenia w innych mediach (radio, lokalna telewizja, Internet, itp.).
Znacznie szerszy zasięg ma aktywna forma poszukiwania pracy. Można to robić poprzez:
kontakty osobiste, znajomych pracujących w interesujących firmach;
zamieszczenie własnego ogłoszenia w prasie lub na stronach internetowych;
wysyłanie swojej oferty bezpośrednio do wybranych firm;
uczestnictwo w targach pracy organizowanych na uczelniach;
udział w dniach otwartych organizowanych w firmach;
rozmowy telefoniczne i osobiste wizyty u pracodawców.
Najwięcej możliwości daje szukanie pracy poprzez znajomych czy też tworzenie tzw. siatki kontaktów. Polega to na mówieniu jak największej ilości osób, iż poszukuje się pracy. Pracodawcy często zanim podadzą ogłoszenie do prasy lub biura pracy, najpierw proszą o pomoc w znalezieniu odpowiedniej osoby zatrudnionych już przez siebie pracowników. Kandydat wyłoniony w ten sposób wydaje im się „pewniejszy”, gdyż stoi za nim opinia osoby, która już pracuje i zna oferowane przez firmę warunki.
Zamieszczenie własnej oferty jest przez pracodawców często odbierane jako przejaw silnego charakteru. Osoba ogłaszająca się sama jako poszukująca pracy zdaje się być świadoma swoich atutów, nie bać się konkurencji, a także posiadać silną motywację podjęcia pracy. Decydując się na zamieszczenie swojej oferty nie warto oszczędzać i przesadnie skracać ogłoszenia, gdyż zbyt lakoniczna oferta nie zachęci potencjalnego pracodawcy do odpowiedzi na nią. Trzeba natomiast postarać się, aby nasze ogłoszenie zostało jak najszybciej zauważone. W tym celu należy zwrócić uwagę na:
Wybór odpowiedniego miejsca, w którym pojawi się nasze ogłoszenie. Najmniejszą szansę zauważenia anonsu daje dział ogłoszeń drobnych w mało poczytnej gazecie lub prasie z samymi ogłoszeniami, i to z terenu całego kraju. Aby mieć pewność, że nasze ogłoszenie zostanie dostrzeżone, powinno się umieścić je w cotygodniowym dodatku tematycznym najlepiej sprzedającej się gazety w danym regionie, np. lubelskim poniedziałkowym dodatku „Praca” „Gazety Wyborczej”. Dobrym miejscem jest Internet, zwłaszcza, jeśli nasza profesja związana jest z dobrą obsługą komputera. Jeśli chodzi o wyższe stanowiska, warto umieścić ogłoszenie w poczytnym czasopiśmie branżowym.
Formę graficzną. Anonse posiadające ramki, inne tło, czcionki itp. – wyróżniające się w jakiś sposób (ale nie przesadny!) od pozostałych są czytane w pierwszej kolejności.
Zawartość ogłoszenia. Wiele mówi przyszłemu pracodawcy sposób, w jaki opisuje się osoba szukająca pracy. Niedobrze widziane jest np. stosowanie dużej ilości skrótów, gdyż mogą świadczyć o skąpstwie. Warto podkreślać atuty, np. znajomość języków obcych, doświadczenie w danej branży itp.
Na wysłanie własnej oferty bezpośrednio do wybranych firm najczęściej decydują się absolwenci. Jest do dość popularny sposób aktywnego poszukiwania pracy i często niestety aplikacje po prostu nie są czytane. Przyczyną tego jest wysłanie przez młodych ludzi tej samej oferty do wszystkich znanych im firm z danej branży. Pracownik, który zajmuje się selekcją kandydatów potrafi w krótkim czasie poznać taką ofertę i po prostu wyrzucić ją do kosza. Dzieje się tak zwłaszcza w czasie, kiedy w szkołach odbywają się obrony dyplomów i wiele osób wysyła swoje aplikacje do znanych w mieście firm.
Aby naszych dokumentów nie spotkał taki smutny los, należy zwrócić większą uwagę na ich przygotowanie. Trzeba zgromadzić informacje na temat firmy, zatrudnianych w poszczególnych działach pracowników, możliwości pracy na danym stanowisku. Warto również w takim przypadku udać się do firmy i osobiście złożyć ofertę lub wysłać ją za pomocą poczty elektronicznej. Korzystanie z tradycyjnej poczty może narazić nasze dokumenty na „utknięcie” w sekretariacie. Decydując się jednak na taki sposób dostarczenia oferty, można po jakimś czasie zadzwonić i zapytać, czy list dotarł do właściwej osoby.
Wybierając się do firmy warto uprzedzić telefonicznie, iż przyjdzie się zostawić dokumenty aplikacyjne i zapytać o najkorzystniejszy termin wizyty. Nie należy się zrażać odpowiedzią o braku wakatów, ale zadeklarować chęć pozostawienia aplikacji do czasu zwolnienia się miejsca pracy lub utworzenia nowego.
Można także wysłać swoje dokumenty do centrali firmy, nawet w jeśli jest daleko od naszego miejsca zamieszkania. Jest to oznaka mobilności i otwartości kandydata i może okazać się jego atutem.
Ciekawą formą aktywnego poszukiwania zatrudnienia jest udział w różnego rodzaju targach pracy, coraz częściej organizowanych, przede wszystkim na uczelniach. Dają one szansę kandydatom nie tylko na zdobycie ciekawej propozycji stażu, pracy czy praktyk zawodowych, ale także możliwość wzięcia udziału w prezentacjach pracodawców czy nawet indywidualnej rozmowy z przedstawicielami firmy. Giełdy pracy pełnią więc także zadanie informacyjne na temat ścieżek rozwoju karier zawodowych w przedsiębiorstwie, oferowanych warunkach socjalnych, itp. Targi pracy to doskonała okazja do zapoznania się z realiami lokalnego rynku pracy, porównania ofert firm i nawiązania kontaktów zawodowych. Dla studentów jest to także możliwość poznania oczekiwań pracodawców i zweryfikowania swoich umiejętności, które, być może, należy jeszcze rozwijać podczas studiów.
Najbardziej znane giełdy pracy organizuje Międzynarodowe Stowarzyszenie Studentów AIESEC („Dni kariery”), a także organizacja studentów uczelni technicznych B.E.S.T. Na uczeniach tego typu imprezy organizują Biura Karier, w Lublinie są to:
„Ścieżki kariery” organizowane przez Biuro Zawodowej Promocji Studentów i Absolwentów Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej;
„Spotkania z lokalnym rynkiem pracy” Biura Zawodowej Promocji Studentów i Absolwentów Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego;
„Targi pracy” Biura Karier i Promocji Akademii Rolniczej;
„Inżynier na rynku pracy” Biuro Promocji i Karier Politechniki Lubelskiej;
Targi pracy organizowane są również przez inne organizacje służące pomocą młodym ludziom podczas planowania kariery zawodowej, m.in. Urzędy Pracy oraz Centra Edukacji i Pracy OHP.
Informacji o tych wydarzeniach należy szukać na stronach WWW oraz w lokalnych mediach, odbywają się one zazwyczaj po sesji zimowej, w okolicy lutego lub marca.
Niektóre firmy szukając pracowników, organizują tzw. dni otwarte. Jest to mniejsza forma targów pracy, podczas których zapraszane są do siedziby firmy wszystkie osoby zainteresowane podjęciem w niej pracy. Dni otwarte to możliwość obejrzenia hal produkcyjnych, pomieszczeń biurowych oraz uzyskania interesujących nas informacji na temat struktury przedsiębiorstwa, zasad jego funkcjonowania oraz planach rozwoju. Jest też czas na rozmowę z pracownikami firmy, którzy mogą opowiedzieć o panującej w firmie atmosferze, warunkach socjalnych czy też stawianych im przez kierownictwo wymaganiach.
Jak napisać CV?
CURRICULUM VITAE (CV), dawny życiorys z łac. oznacza „przypadki (zdarzenia) życia”. Dokument ten stanowi rodzaj wizytówki, w której należy umieścić najważniejsze fakty z naszego życia zawodowego oraz wykształcenie, umiejętności, ukończone kursy, zainteresowania itp.
Rodzaje CV:
1. Chronologiczny – fakty ułożone są w porządku czasowym, ale od najbliższych czasowo do najdalszych;
2. Funkcjonalny – uwypuklenie osiągnięć i doświadczeń najbardziej przydatnych na stanowisku, o które ubiega się kandydat;
3. Funkcjonalno – chronologiczny – łączący dwa powyższe typy;
4. Niekonwencjonalny – np. ilustrowany, z załączonym portfolio (w przypadku zawodów artystycznych, agencji reklamowych, itp.).
Osoba czytająca CV ma około 30 sekund na zapoznanie się z jednym dokumentem, a im atrakcyjniejsze jest stanowisko do obsadzenia, im więcej kandydatów się zgłasza, tym ten czas jest krótszy. Pracownicy działu rekrutacji mają za zadanie wyselekcjonować z wielu przysłanych do nich ofert dokumenty tylko kilku kandydatów, którzy będą mieli szansę zaprezentować się osobiście podczas rozmowy kwalifikacyjnej.
Aby zwiększyć swoje szanse pisząc CV warto kierować się następującymi zasadami:
1. Zwięzłość
CV powinno mieścić się na jednej stronie formatu A4. Tylko osoby z wieloletnim doświadczeniem, kandydujące na wysokie stanowisko mogą sobie pozwolić na dwu - stronicowe CV. Najważniejsze fakty należy podawać w punktach opatrzonych datami:dane osobowe, wykształcenie, doświadczenie zawodowe, umiejętności (jęz. obce, obsługa komputera, itp.),ukończone kursy, zainteresowania.
2. Przejrzystość
CV piszemy na komputerze wyróżniając graficznie poszczególne informacje (pogrubioną lub powiększoną czcionką, akapitem). Niedopuszczalne jest jednak używanie kolorów czy ozdobników.
3. Prostota
Piszemy na białej kartce, jedną z podstawowych czcionek. Informacje podajemy prostą, poprawną polszczyzną. Ważne jest, aby pisać językiem zrozumiałym dla odbiorcy, który przecież nie musi być specjalistą w naszej dziedzinie, dlatego nie używamy skrótów czy żargonu zawodowego.
O czym warto pamiętać pisząc CV?
podawaj jedynie fakty;
poświęcaj więcej miejsca stanowiskom czy branżom związanym z pracą, o którą się starasz;
nie zakładaj, że czytający domyśli się, co chciałeś powiedzieć;
pisz w języku, w którym sporządzona była oferta;
pisząc życiorys angielski podaj swoją datę urodzenia;
francuski – wiek oraz nadaj CV tytuł (lub krótkie zdanie) wskazujący na stanowisko lub interesujący Cię dział; firmy francuskie często zatrudniają grafologa, proszą więc o odręczne sporządzenie dokumentów;
w CV amerykańskim wymagana jest dodatkowa rubryka „objective”, gdzie należy poinformować o celu pracy zawodowej;
jeśli wymagana jest fotografia, zainwestuj w dobre zdjęcie, musi być ono aktualne (kolor włosów, fryzura, zarost, okulary itp.); gdy wklejasz do CV zeskanowaną fotografię – niech będzie wyraźna, a nie zamazana, rozmyta.
Dobrze napisane CV powinno składać się z następujących części:
nagłówek CV - umieszczony na górze na środku strony;
dane osobowe i teleadresowe;
wykształcenie - powinno być przedstawione w odwrotnym porządku chronologicznym;
kariera zawodowa - również powinna być przedstawiona w odwrotnym porządku chronologicznym zaczynając od pracy, którą obecnie wykonujesz, podawaj raczej roczne daty rozpoczęcia pracy lub objęcia stanowisk;
informacje dodatkowe - o uzyskanych wyróżnieniach, ukończonych kursach specjalistycznych, posiadanych uprawnieniach, zainteresowaniach itd.
CV dla studenta - tylko z pozoru łatwe...
Nadszedł październik. Miasteczka studenckie zaczynają tętnić życiem. Z jednej strony to czas wytężonej nauki, kolokwiów, egzaminów, z drugiej nawiązywania nowych znajomości i niezapomnianych imprez. Konieczność płacenia za studia lub stancję, czy też najzwyczajniej w świecie chęć posiadania pieniędzy na własne wydatki sprawia, że dla wielu młodych ludzi to również okres zdobywania pierwszych doświadczeń zawodowych.
Połączenie nauki i pracy jest niezwykle korzystne. Brać studencka zdaje sobie sprawę, że nawet najlepszy dyplom i same piątki w indeksie niewiele znaczą na dzisiejszym rynku pracy, jeśli nie są poparte doświadczeniem zawodowym. Znalezienie zatrudnienia nie jest zadaniem prostym dla osoby, która dopiero zaczyna raczkować w świecie biznesu. Przygotowanie pierwszych w życiu dokumentów aplikacyjnych zdaje się być nie lada wyzwaniem.
Oto kilka cennych porad, przygotowanych przez ekspertów z firmy Corson.pl, którzy na co dzień przygotowują profesjonalne CV i listy motywacyjne:
CV składa się z pewnych stałych, żelaznych elementów. Należą do nich:
dane osobowe
wykształcenie
doświadczenie zawodowe
kursy i szkolenia
dodatkowe informacje (np. znajomość języków, programów komputerowych itp.)
zainteresowania
Schemat prosty i zrozumiały, ale w tym miejscu każdy młody człowiek staje przed problemem: „Co wpisać w rubrykę doświadczenie zawodowe?”. Jedno jest pewne- miejsce to nie może pozostawać puste. Jak się za chwilę okaże możliwości jest wiele. Bazować należy przede wszystkim na swoich doświadczeniach pozazawodowych takich jak:
działalność w samorządzie studenckim i organizacjach studenckich
pełnienie funkcji starosty roku
organizacja imprez studenckich
angażowanie się w pracę akademickich kół naukowych
udzielanie korepetycji
udział w akcjach charytatywnych, wolontariat
wszelkiego rodzaju praktyki studenckie i staże
prace sezonowe i wakacyjne
prowadzenie bloga tematycznego
udział w inicjatywach obywatelskich i lokalnych
Wszystkie te aktywności są cennym źródłem doświadczeń. Istotne jest, aby precyzyjnie i jasno wskazać umiejętności i cechy osobowe, które dzięki nim udało nam się rozwinąć, a które z powodzeniem będziemy mogli wykorzystywać w przyszłej pracy. Ponadto takie ujęcie tematu przedstawia nas jako osobę aktywną, kreatywną, nie bojącą się nowych wyzwań. Często to, co uznajemy za błahe i nieistotne może nam znacznie pomoc w uzyskaniu posady, o którą się ubiegamy. Dzięki odpowiednio skonstruowanemu CV możesz zyskać przychylność rekrutera, mimo braku spektakularnych doświadczeń zawodowych.
Jak pisać list motywacyjny
LIST MOTYWACYJNY (dawniej podanie), jak wynika z nazwy, powinien wskazywać motywację kandydata do pracy w tej właśnie firmie, na konkretnym stanowisku.
O ile możliwe jest wysyłanie jednakowych CV do różnych pracodawców, każdy list motywacyjny musi być wyjątkowy iodpowiadać na konkretną ofertę. Niedopuszczalne jest kopiowanie dokumentów i wysyłanie jednakowych np. do wszystkich salonów samochodowych w mieście. Osoba czytająca aplikacje z pewnością rozróżni list motywacyjny pisany w odpowiedzi na ogłoszenie firmy od ściągniętego z Internetu gotowca.
List motywacyjny, podobnie jak CV nie może być długi (strona formatu A4). Powinien jednak zachowywać standardową formę, na którą składa się kilka części, mających określone zadania:
data, adres zwrotny, informacje teleadresowe - mają one ułatwić kontakt z Twoją osobą;
adresat i zwrot grzecznościowy - staraj się wysyłać list do konkretnej osoby, używaj pełnych tytułów;
część zasadnicza - ma za zadanie poinformować potencjalnego pracodawcę o Twoim zainteresowaniu danym stanowiskiem oraz skierować uwagę na Twoje cechy mogące pozytywnie wpłynąć na Twoją ocenę jako ewentualnego kandydata;
zakończenie - zakończ list przyjętą formą grzecznościową (np. "z poważaniem", "z wyrazami szacunku") i odręcznym podpisem.
PISZĄC LIST MOTYWACYJNY:
1. Zawsze informuj, na jakiej podstawie wysyłasz CV i list do firmy (ogłoszenie prasowe, firma doradztwa personalnego, itp.).
2. Odpowiadając na ogłoszenie prasowe, staraj się tak konstruować zasadniczą część listu, aby opisywane kwalifikacje były jak najbardziej zgodne z wymaganiami przedstawionymi w ogłoszeniu.
3. Nie musisz zachowywać tej samej kolejności, co w CV.
4. Nie powtarzaj informacji z CV- to nie może być kalka!
5. Nie podawaj oczekiwanej wysokości zarobków nawet, jeśli takie wymaganie było zawarte w ogłoszeniu prasowym. Korzystniej będzie napisać, że z przyjemnością przedyskutujesz tę kwestię podczas osobistego spotkania.
Rekrutacja pracowników do potrzeb firmy polega na zgromadzeniu takiej liczby kandydatów, aby można było w procesie selekcji wyłonić z nich osobę odpowiednią na dane stanowisko. Pierwszym krokiem jest wybór źródła rekrutacji – firma ma do dyspozycji rynek wewnętrzny, czyli swych dotychczasowych pracowników, zatrudnionych już od jakiegoś czasu na innych stanowiskach, którzy mogą okazać się odpowiednimi kandydatami do przesunięcia. Jest to z pewnością obarczony mniejszym ryzykiem sposób rekrutacji (znamy już trochę pracownika, wiemy, czego się po nim spodziewać), a także dużo tańszy, ale nie zawsze okazuje się skuteczny. Po pierwsze, dana osoba, skuteczna na dotychczasowym miejscu, może się nie sprawdzić w wykonywaniu nowych obowiązków, po drugie – można zburzyć harmonijne dotąd stosunki interpersonalne w firmie.
Znacznie szerszą perspektywę daje zewnętrzny rynek pracy, czyli poszukiwanie osób spełniających dane oczekiwania poza przedsiębiorstwem. Taki sposób naraża pracodawcę na wyższe koszty, ale też daje szansę dotarcia do większej ilości kandydatów spełniających oczekiwania. I tutaj też firma dysponuje równymi metodami. Może przeprowadzić szeroką akcję rekrutacyjną, wtedy informacja o wakacie dociera do jak najszerszej grupy odbiorców. Jest to metoda popularna przy zatrudnianiu kandydata na szeregowe stanowisko pracy, zazwyczaj sprowadza się do zamieszczenia anonsów w prasie lokalnej, na stronach internetowych, korzystania z usług lokalnych rozgłośni radiowych czy usług biur pośrednictwa pracy. Jeśli poszukuje się specjalisty czy menedżera, zazwyczaj dochodzi do segmentowej rekrutacji – oferta kierowana jest do pewnej grupy potencjalnych kandydatów, posiadających określone cechy czy kwalifikacje. Kieruje się wówczas ofertę do takich kanałów informacyjnych, z których korzystają potencjalne segmenty rynku pracy.
Świeżo upieczony absolwent może być rekrutowany już poprzez kontakty pracodawców z uczelnią. Coraz bardziej popularne staje się kierowanie ogłoszeń o wakującym stanowisku do uczelnianych biur karier. Pracodawcy mogą w ten sposób pozyskać wielu ciekawych kandydatów, którzy zwykle nie mają zbyt dużego doświadczenia w zawodzie, ale bardzo szybko się uczą i podchodzą do pracy z dużym entuzjazmem. To prawda, że na niektóre stanowiska rekrutowane są przede wszystkim osoby z doświadczeniem w danej dziedzinie. Są to miejsca pracy, w których specjalistyczna wiedza jest niezbędna. Ale wielu pracodawców woli zatrudnić osobę młodą, która, po odpowiednim przeszkoleniu może stać się jeszcze bardziej wartościowym, bo nie „wypalonym”, członkiem zespołu.
Kolejnym etapem w drodze do zatrudnienia jest selekcja kandydatów, czyli wybór, spośród wielu odpowiedzi na ogłoszenie tej jednej, najlepszej kandydatury.
Przygotowanie do rozmowy kwalifikacyjnej
Przygotowanie do rozmowy jest bardzo ważne, gdyż pozwala sprawnie odpowiadać na pytania, sprawia, że przemyślane odpowiedzi tworzą logiczną całość, a zadawane pytania nie są zaskoczeniem. Przygotowany do rozmowy kandydat czuje się pewniej, co powoduje zmniejszenie towarzyszącego rozmowie stresu.
Niezależnie od typu rozmowy kwalifikacyjnej, jej trzy zasadnicze elementy to:
Wiedza
Wygląd
Wiara w sukces
WIEDZA:
1. Wiedza o sobie – przygotuj swój zawodowy autoportret:
umiejętności, które cię wyróżniają;
dziedziny wiedzy, na których się znasz;
rzeczy, które robisz najlepiej;
doświadczenie zawodowe, odbyte praktyki;
Twoje najważniejsze osiągnięcia: główne sukcesy, zalety, dzięki którym je osiągnąłeś, znaczenie zalet dla przyszłego pracodawcy, oraz zastanów się, jak widzisz swój rozwój na stanowisku, na które aplikujesz;
przygotuj nazwiska i namiary osób, które mogą udzielić tzw. referencji (uprzedź je o tym)
POZNAJ SWOJE SILNE I SŁABE STRONY – O PIERWSZYCH NAUCZ SIĘ MÓWIĆ, O DRUGICH – WDZIĘCZNIE MILCZEĆ.
2. Wiedza o firmie:
DOWIEDZ SIĘ O SWOIM POTENCJALNYM PRACODAWCY JAK NAJWIĘCEJ.
Zanim wybierzesz się na rozmowę kwalifikacyjną postaraj się zgromadzić jak najwięcej informacji o stanowisku i firmie, w której chcesz ubiegać się o pracę. Podczas rozmowy z pewnością padną pytania sprawdzające wiedzę o potencjalnym pracodawcy. Twoje odpowiedzi powinny stworzyć w jego oczach wizerunek osoby aktywnej, która zadała sobie trud, aby zebrać informacje o organizacji, do pracy w której aplikuje.
Zbudowany przez Ciebie obraz firmy powinien obejmować:
branżę w której działa, czym się zajmuje;
jej historię, pozycję rynkową, produkty;
dlaczego poszukuje nowych pracowników;
ludzi z jakimi specjalnościami i kwalifikacjami zatrudnia;
jakie cechy osobowe pracujących są szczególnie pożądane;
które z Twoich umiejętności mają dla potencjalnego pracodawcy szczególne znaczenie.
Źródłem informacji mogą być:
publikacje w mediach;
wydawnictwa reklamowe firmy;
kontakty nieformalne (rodzina, znajomi, obecni i byli pracownicy firmy itp.);
jeśli jest to możliwe – przed rozmową odwiedź firmę – to najlepsze źródło informacji.
Podczas rozmowy kwalifikacyjnej nie tylko osoba rekrutująca zadaje pytania. Ty też możesz to zrobić. W tym celu przygotuj listę pytań, które chcesz zadać pracodawcy, np.:
plany rozwojowe firmy;
perspektywy danego stanowiska pracy;
oczekiwania wobec kandydata;
powody zwolnienia się danego stanowiska pracy;
kiedy i jak poznasz wynik rozmowy.
3. Wiedza o rozmowie: gdzie, z kim, jak długo i w jakim języku będziesz rozmawiać.
WYGLĄD:
NIGDY NIE MASZ DRUGIEJ SZANSY, ABY ZROBIĆ PIERWSZE WRAŻENIE.
Na podstawie pierwszego wrażenia powstaje trudne do podważenia wyobrażenie o nas. Niezwykle ważne są więc pierwsze sekundy spotkania, w których nasze zmysły decydują, jak odnosić się do osoby widzianej pierwszy raz w życiu. To jak wyglądamy, jaka jest nasza mowa ciała, jak jesteśmy ubrani, wpływa na to, jak jesteśmy oceniani.
Dlatego idąc na rozmowę:
Bądź zadbany:
strój jest niezwykle ważny, ubierz się więc schludnie, stosownie do sytuacji i miejsca, w którym odbędzie się rozmowa;
ubiór powinien być elegancki, dostosowany do kultury firmy – najlepsza będzie garsonka (spódnica umiarkowanej długości) lub garnitur w stonowanych kolorach (raczej nie czarny);
kobiety powinny pamiętać o zrobieniu delikatnego, subtelnego makijażu; unikać ostrych kolorów lakieru do paznokci oraz dużych wzorów w krzykliwych kolorach;
niedobry jest nadmiar ozdób i zbyt duże ilości perfum;
włosy muszą być czyste, ładnie uczesane i wymodelowane, bez odrostów: jeśli długie – spięte lub związane;
buty wyczyszczone i wypolerowane;
Bądź punktualny – najlepiej wcześniej sprawdzić, czy wiesz jak dojechać w umówione miejsce i wyjść z domu wystarczająco wcześnie, uwzględniając niespodziewane sytuacje (opóźnienie autobusu, trudności z parkowaniem itp.).
Zasada 10x30x60 mówi, iż skuteczność naszego przekazu tylko w 10% zależy od tego, co mówimy, w 30% jest konsekwencją tego, jak mówimy (ton głosu, sposób artykułowania, precyzja wypowiedzi), zaś aż w 60% zależy od mowy ciała, czyli zachowań towarzyszących rozmowie i sygnalizujących nasze nastawienie psychiczne.
Pamiętając o tym, że mówimy nie tylko słowami:
uśmiechaj się - uśmiech sprzyja tworzeniu miłej atmosfery i działa uspokajająco
staraj się zwrócić do rozmówcy całą twarzą; jeśli Twój rozmówca zmieni położenie “podążaj za nim”;
utrzymuj kontakt wzrokowy z rozmówcą;
pamiętaj o śmiałym i pewnym uścisku dłoni na wstępie (pierwszy podaje rękę gospodarz);
przyjmuj postawę asertywną – nie bądź dominujący ani zbyt nieśmiały;
pochyl się lekko w stronę rozmówcy, to sygnalizuje, że mówi on rzecz interesujące;
siedząc nie garb się, nie siedź na brzegu krzesła, ale też nie rozpieraj się w fotelu;
nie nadużywaj gestów, mogą rozpraszać rozmówcę;
potakiwanie głową i przytakiwanie (tak, aha, itp.) sprawiają wrażenie, że jesteś zainteresowany rozmową;
miej otwartą postawę ciała, nie krzyżuj rąk ani nóg (tworzą postawę zamkniętą i sprawiają wrażenie rezerwy w stosunku do rozmówcy), nie zaciskaj dłoni, nie rób bariery (np. notesem) pomiędzy Tobą a pracodawcą.
SWOIM WYGLĄDEM MOŻESZ ZJEDNAĆ PRACOWADCĘ. NIE POWINIENEŚ WPRAWIAĆ GO W ZAKŁOPOTANIE
WIARA W SUKCES:
Odpowiadaj pełnymi zdaniami, szybko formułując myśli. Zrób wrażenie osoby samodzielnej, odpowiedzialnej, lojalnej i ciekawej świata. Pozytywne podejście i entuzjazm to cechy cenione przez pracodawców.
Rozmowę kwalifikacyjną, nawet jeśli nie zakończy się przyjęciem nas do pracy, należy potraktować jako cenne doświadczenie. Nie sposób uniknąć oczywiście wszystkich błędów i pomyłek, należy jednak w miarę możliwości starać się je eliminować. Najczęstsze błędy popełniane podczas rozmowy z pracodawcą to:
nadmierna gestykulacja;
zbyt wysoki, piskliwy, donośny głos lub jąkanie się;
brak zainteresowania tym, co mówi pracodawca;
brak entuzjazmu;
brak dyskrecji (nie należy mówić źle o kimkolwiek, nawet o byłym szefie czy konkurentach pracodawcy);
siadanie na brzegu krzesła i kurczowe ściskanie dłoni na oparciu, teczce lub torebce;
zakładanie nogi na nogę;
rozpieranie się na krześle;
gadatliwość objawiająca się w udzielaniu zbyt obszernych odpowiedzi lub tylko potakiwanie i odpowiadanie monosylabami;
przerywanie rozmówcy i prostowanie jego opinii, zwłaszcza, gdy są krytyczne.
Część pytań, które mogą paść na rozmowie kwalifikacyjnej można przewidzieć. Warto więc wcześniej przemyśleć odpowiedzi na nie, aby nie być zaskoczonym, kiedy pracodawca zechce uzyskać informacje na temat:
Wykształcenia:
Jakie masz wykształcenie, zawód, kwalifikacje?
Dlaczego wybrałeś ten zawód?
Czy masz dodatkowe kwalifikacje nie związane z nauką w szkole?
Które przedmioty w szkole/na uczelni sprawiały Ci największą (najmniejszą) przyjemność i dlaczego?
Czy zamierzasz dalej uczyć się?
Czy uważasz swoje kwalifikacje zawodowe za wystarczające do podjęcia pracy?
Jak sobie radziłeś z trudnościami związanymi z nauką?
Doświadczenia (praktyki zawodowej):
Co dotychczas robiłeś i co uważasz za swoje największe osiągnięcie?
Wykonywanie jakich prac sprawia Ci satysfakcję?
Jak wyobrażasz sobie swój dzień pracy?
Jakie obowiązki najchętniej przyjąłbyś na siebie?
Czy kierowałeś kiedyś pracą jakiegoś zespołu?
Czy masz praktykę w wykonywaniu czynności na stanowisku pracy związanym z Twoim zawodem lub pracą o jaką się starasz?
Twojej motywacji do pracy:
Dlaczego interesuje Cię praca na tym stanowisku?
Dlaczego chcesz pracować akurat w tej firmie?
Dlaczego sądzisz, że posiadasz wystarczające kwalifikacje na tym stanowisku?
Jakie masz odczucia z dotychczasowego poszukiwania pracy?
Jaką pracę uważasz za idealną dla Ciebie?
Dlaczego uważasz, że właśnie Ty nadajesz się najlepiej do pracy na tym stanowisku?
Jakie jest najniższe wynagrodzenie, na które zgodziłbyś się?
Ile według Ciebie powinien zarabiać pracownik na tym stanowisku?
Co chciałbyś robić za pięć lat?
Czy możesz pracować dłużej, jeśli w firmie jest pilne zadanie do wykonania?
Czy zgodziłbyś się na pracę nie całkowicie zgodną z Twoimi kwalifikacjami?
Czy byłbyś w stanie pracować w soboty i niedziele?
Twojej osobowości:
Co uważasz za swoją mocną stronę?
Opowiedz coś o sobie.
Czy uważasz się za osobę o silnym charakterze?
Czy czasem tracisz panowanie nad sobą? Co jest tego przyczyną?
Jak spędzasz czas wolny od pracy?
Czym się interesujesz? Jakie masz hobby?
Jakie książki czytasz?
Jaką rolę odgrywa rodzina w Twoim życiu?
Czy potrafisz wziąć inicjatywę w swoje ręce?
Z jakimi ludźmi lubisz pracować najbardziej?
Jak potrafisz sobie radzić z codziennymi kłopotami?
Jeśli miałbyś możliwość zmiany czegoś w swojej przeszłości, co zrobiłbyś inaczej?
TRUDNE PYTANIA
Przedstawione wyżej przykłady pytań należą do najbardziej typowych i niemal pewne jest, że część z nich pojawi się na rozmowie kwalifikacyjnej. Często jednak pracodawca, chcąc sprawdzić kreatywność kandydata, jego zdolność twórczego myślenia czy odporność na stres, zadaje pytania pozornie nie odnoszące się do tematu rozmowy. Do takich pytań trudniej jest się przygotować, gdyż tak naprawdę nie ma na nie złych czy dobrych odpowiedzi.
Ważne, żeby się nie zdenerwować i być kreatywnym, odpowiedź może być nawet bardzo wymyślna. Liczy się refleks i fantazja!
1. Co można zrobić na bezludnej wyspie mając ze sobą tylko gwoździe i spinacz?
2. Gdyby Pan/-i mógł/-a zabrać ze sobą na bezludną wyspę tylko jeden przedmiot, co to by było?
3. Czy przyszedłby pan do pracy w nocy z soboty na niedzielę, gdyby była taka konieczność?
4. Czy pracowałby Pan/-i dla nas za darmo?
5. Proszę nakłonić mnie do wyjazdu na obóz przetrwania w Borach Tucholskich.
6. Jaki jest Pana/-i ulubiony kolor i dlaczego?
7. Jutro ma być zimno, będzie wiało i padało. Proszę zaprezentować jutrzejszą prognozę pogody, ale w samych superlatywach.
8. Pana/-i złota rybka zachorowała. Proszę przekonać mnie, że musi pan dostać wolne.
9. Za kogo przebrałby się pan na bal maskowy?
10. Kot zniszczył jedyną kopię projektu, nad którym pracował pan od dwóch miesięcy. Jak zachowa się pan wobec kota?
11. Idealny szef?
12. Czy możesz opisać jakiś problem, który udało ci się rozwiązać?
13. Wymień 3 swoje wady i 3 zalety.
14. Opisz siebie swoimi słowami.
15. Proszę sprzedać lodówkę Eskimosom.
16. Jest Pan przedstawicielem naszej firmy i w drodze na spotkanie z kluczowym klientem utkwił Pan w korku. Co Pan robi?
17. Niech Pan/-i przekona pracodawcę, że należy się Panu/-i podwyżka w związku z dużymi potrzebami żony (męża).
Żyjemy w czasach szybkich zmian i natłoku informacji. Wymaga się od nas dostosowywania się do zmieniających się warunków życia i nieustannego rozwoju. Motorem wszelkiej innowacji jest informacja, do której należy mieć nieprzerwany dostęp.
Nic dziwnego, że coraz więcej zwolenników zdobywa Internet. Jest to niezastąpione źródło informacji na każdy temat, które można uzyskać dosłownie w ciągu sekund. Doskonale możliwości daje również korzystanie z poczty elektronicznej, dzięki której nasze wiadomości docierają do adresata niemal natychmiast po ich wysłaniu.
Internet często wykorzystywany jest przez firmy do celów rekrutacji, a także przez osoby poszukujące pracy. Warto korzystać z możliwości, jakie nam daje, choćby przez wzgląd na szybkość przepływu informacji i ich ciągłe uaktualnianie. Będąc „w sieci” mamy dostęp do ofert pracy z całego świata, a także możliwość szybkiej wymiany informacji z potencjalnym pracodawcą. Popularne są również witryny oferujące wzory dokumentów aplikacyjnych, należy jednak pamiętać, iż są to jedynie przykłady i powielone mogą zwyczajnie zniechęcić pracodawcę do wysyłającego je kandydata.
Warto zaglądać na strony WWW oferujące oferty pracy czy poradnictwo zawodowe. Nie należy też zapominać o bogactwie informacji na temat interesującego nas przedsiębiorstwa, które znaleźć można na firmowych stronach WWW. Wejście na taką witrynę umożliwia zapoznanie się z organizacją, jej strukturą, pracownikami, misją, oferowanymi produktami, a także ogólnym „klimatem” panującym w firmie. Może to być pierwszy krok przed czekającą nas rozmową kwalifikacyjną, okazja do zaczerpnięcia wiedzy o przedsiębiorstwie, którą możemy wykorzystać podczas spotkania. Serwis firmowy daje też możliwość skontaktowania się z potencjalnym pracodawcą i zadania mu pytań dotyczących np. możliwości zatrudnienia.
Internet daje także możliwość umieszczania własnych ofert pracy, są strony, gdzie można wypełnić odpowiedni formularz i nasze ogłoszenie znajdzie się na witrynie. Jest to korzystna forma zamieszczania ofert, pozwala bowiem zaoszczędzić zarówno czas, jak i pieniądze.