38.Opisz monitoring klasycznego pomór dzików?
Art4.3 W celu wykrycia klasycznego pomoru świń u dzików corocznie bada się próbkę krwi lub skrzepy krwi albo migdałki lub węzły chłonne od 10% dzików odstrzelonych na obszarze powiatu:
1) w którym w ostatnich 5 latach stwierdzono, przy zastosowaniu metody serologicznej, wyniki dodatnie w zakresie klasycznego pomoru świń w populacji dzików;
2) w którym w ostatnich 6 latach stwierdzono, przy zastosowaniu metody serologicznej, wyniki dodatnie w zakresie klasycznego pomoru świń w pogłowiu świń;
3) w którym populacja dzików wynosi co najmniej 2 sztuki na 1 km2;
4) w którym pogłowie świń wynosi co najmniej 200 sztuk na 1 km2;
5) graniczącego z państwem, na terytorium którego występuje lub w ostatnich 5 latach wystąpił klasyczny pomór świń, albo z państwem o nieznanym statusie w zakresie pomoru świń.
4. W celu wykrycia klasycznego pomoru świń u dzików corocznie bada się próbkę krwi lub skrzepy krwi albo migdałki lub węzły chłonne od 5% dzików odstrzelonych w powiatach, w których populacja dzików nie przekracza 2 sztuk na 1 km2.
5. W celu wykrycia klasycznego pomoru świń u dzików padłych w łowisku bada się próbkę z migdałków lub węzłów chłonnych od każdego padłego dzika
(ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI z dnia 4 kwietnia 2003 r.w sprawie określenia jednostek chorobowych, sposobu prowadzenia kontroli, zakresu badań oraz zasady ich finansowania)
39.W jaki sposób monitorujemy trzęsawkę u owiec?
Kontrolę występowania trzęsawki owiec przeprowadza się zgodnie z przepisami załącznika III części A rozdziału II rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001 z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiającego zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii
1. Wybór subpopulacji
Wybór musi się dokonać poprzez ocenę ryzyka subpopulacji zwierząt urodzonych na miejscu, a nie sprowadzonych, wykazujących objawy kliniczne charakterystyczne dla scrapie. W obrębie każdej z subpopulacji oraz grupy wiekowej wybór musi być losowy.
Kryteria wyboru są następujące:
— zwierzęta wykazujące objawy neurologiczne lub zaburzenia zachowania trwające co najmniej 15 dni i oporne na leczenie;
— zwierzęta bliskie śmierci bez objawów choroby zakaźnej czy urazu;
— zwierzęta wykazujące inne postępujące stany chorobowe.
Owce i kozy należy badać w kierunku scrapie oraz, jeśli dostępne są badania będące w stanie rozróżnić w praktyce poszczególne postacie TSE, w kierunku BSE.
2. Wiek zwierząt wybieranych: Próbka musi być ukierunkowana na najstarsze zwierzęta w subpopulacji. Jednakże wszystkie zwierzęta wybierane muszą być w wieku powyżej 12 miesięcy.
3. Wielkość próbki
Minimalna liczba zwierząt, które należy zbadać corocznie, musi być zgodna z wielkością próbek wykazanych w odpowiedniej tabeli. Zwierzęta badane zgodnie z art. 12 mogą być częścią minimalnej wielkości próbki.
monitoring TSE
Próbki pobrane z owiec i kóz wysłane do testów laboratoryjnych, bada się przy pomocy szybkiego testu przy wykorzystaniu odpowiednich metod i protokołów, zgodnie z dostępnymi zaleceniami naukowymi oraz wytycznymi wspólnotowego laboratorium referencyjnego, celem zagwarantowania wykrycia wszystkich znanych szczepów TSE.
W przypadku gdy wynik szybkiego testu jest niejednoznaczny lub pozytywny, tkanki wybrane do próbki niezwłocznie wysyła się do oficjalnego laboratorium na badania potwierdzające, przeprowadzane przy pomocy badań immunocytochemicznych, znakowania immunologicznego lub wykazania charakterystycznych włókien w mikroskopie elektronowym. W przypadku gdy wynik badania potwierdzającego jest negatywny lub niejednoznaczny, przeprowadza się dodatkowe testy potwierdzające, zgodnie z wytycznymi wspólnotowego laboratorium referencyjnego.
W przypadku gdy wynik jednego z powyższych badań jest pozytywny, dane zwierzę uznaje się za pozytywny przypadek TSE
Każde Państwo Członkowskie przeprowadza co roku program monitorujący TSE oparty na aktywnym i biernym nadzorze zgodnie z załącznikiem III. Program ten obejmuje procedurę przesiewową z zastosowaniem szybkich testów, jeżeli jest ona dostępna dla danych gatunków zwierząt.
Monitorowanie owiec i kóz poddanych ubojowi w celu spożycia przez ludzi
a) państwa członkowskie, w których pogłowie maciorek i jarek dopuszczonych do tryka przekracza 750 000 zwierząt, przeprowadzają testy, zgodnie z przepisami dotyczącymi pobierania próbek określonymi w pkt 4, minimalnej rocznej próbki 10 000 owiec poddanych ubojowi w celu spożycia przez ludzi;
b) państwa członkowskie, w których pogłowie kóz, które się kociły oraz kóz krytych przekracza 750 000 zwierząt, przeprowadzają testy, zgodnie z przepisami dotyczącymi pobierania próbek określonymi w pkt 4, minimalnej rocznej próbki 10 000 kóz poddanych ubojowi w celu spożycia przez ludzi;
c) w przypadku gdy w danym państwie członkowskim wystąpią trudności ze zgromadzeniem wystarczającej liczby zdrowych owiec lub kóz poddanych ubojowi dla osiągnięcia przydzielonego minimalnego rozmiaru, państwo członkowskie może zdecydować o zastąpieniu maksymalnie 50 % swojego minimalnego rozmiaru próbki badaniem martwych owiec lub kóz powyżej 18 miesiąca życia, w stosunku 1 do 1 i jako uzupełnienie minimalnego rozmiaru próbki.
Ponadto państwo członkowskie może zdecydować o zastąpieniu maksymalnie 10 % swojego minimalnego rozmiaru próbki badaniem owiec lub kóz powyżej 18 miesiąca życia, zabitych w ramach kampanii zwalczania choroby, w stosunku 1 do 1.
Monitorowanie owiec i kóz niepoddanych ubojowi w celu spożycia przez ludzi Państwa członkowskie testują zgodnie z przepisami dotyczącymi pobierania próbek określonymi w pkt 4 oraz z minimalnymi rozmiarami próbki określonymi w tabeli A oraz w tabeli B, owce i kozy, które padły lub zostały zabite, lecz które:
— nie zostały zabite w ramach kampanii zwalczania choroby, ani
— nie zostały poddane ubojowi w celu spożycia przez ludzi.
Minimalne rozmiary próbek są obliczane w zależności od wielkości pogłowia owiec w danym państwie członkowskim i w taki sposób, aby zapewnić osiągalne cele. Zwierzęta muszą być w wieku powyżej 18 miesięcy oraz muszą posiadać więcej niż dwa stałe wyrżnięte zęby-siekacze.
Próba musi być reprezentatywna dla każdego regionu i pory roku. W miarę możliwości, unika się wielokrotnych prób z tego samego stada. Państwa członkowskie przeprowadzają swoje programy monitorujące celem zagwarantowania, w miarę możliwości, że w następujących po sobie latach kontrolnych wszystkie oficjalnie zarejestrowane gospodarstwa posiadające ponad 100 zwierząt, w których nigdy nie wykryto przypadków TSE, będą poddawane testom na jego obecność.
Państwo członkowskie wprowadza system mający na celu sprawdzanie, w grupie docelowej lub na innej podstawie, czy zwierzęta nie zostały pominięte przy pobieraniu prób.
Jednakże państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o niepobieraniu próby z obszarów peryferyjnych o niskim zagęszczeniu pogłowia zwierząt, gdzie nie organizuje się zbierania martwych sztuk zwierząt. Państwa członkowskie korzystające z tego odstępstwa informują o tym fakcie Komisję i przedkładają wykaz obszarów peryferyjnych, do których odnosi się wspomniane odstępstwo. Odstępstwo tego rodzaju nie może obejmować więcej niż 10 % całego pogłowia owiec i kóz w danym państwie członkowskim.
40.Kto nadzoruje i powołuje dystrybutorów pasz leczniczych? (Kto zatwierdza dystrybutora pasz leczniczych?)
Podmioty nie zajmujące się produkcją pasz leczniczych, a zajmujące się tylko ich dystrybucją, występują o wpis na listę dystrybutorów pasz leczniczych do Głównego Lekarza Weterynarii. Ten (GLW) po otrzymaniu pozytywnej opinii dotyczącej spełnienia wymogów co do przechowywania pasz leczniczych i produktów pośrednich od Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii właściwego ze względu na miejsce przechowywania, wydaje decyzję administracyjną o wpisie na taką listę nadając jednocześnie numer identyfikacyjny.
Główny Lekarz Weterynarii wydaje decyzję administracyjną w sprawie wpisu na listę, po zasięgnięciu opinii:
a) wojewódzkiego lekarza weterynarii właściwego ze względu na miejsce, w którym mają być przechowywane pasze lecznicze i produkty pośrednie, albo
b) organu, innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej sprawującego nadzór nad obrotem paszami leczniczymi i produktami pośrednimi, właściwego ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę dystrybutora;
41.Jakie organy samorządu terytorialnego mamy na szczeblu gminnym?
Radę Gminy(organ uchwałodawczo-kontrolny)wybierany co 4 lata w wyborach powszechnych i bezpośrednich. Liczba radnych zasiadających w radzie jest zależna od liczby mieszkańców. Jej zadania to wszystkie sprawy wynikające z kompetencji gminy, jeśli ustawa nie stanowi inaczej. Rada wybiera swojego przewodniczącego i wice przewodniczących. Przewodniczący organizuje pracę rady, zwołuje i prowadzi jej obrady.
Zarząd Gminy jako organ wykonawczy. Składa się od 3 do 7 osób, które rada gminy wybiera ze swojego grona w tajnym głosowaniu. Zarząd ma swojego przewodniczącego, którym jest wójt a w tych gminach, gdzie siedziba władz znajduje się w miejscowości posiadającej prawa miejskie, przewodniczącym jest burmistrz lub prezydent miasta. Przewodniczący organizuje prace zarządu, reprezentuje gminę na zewnątrz i kieruje sprawami bieżącymi. W pracach zarządu uczestniczą sekretarz i skarbnik nie mając prawa głosu.
W Polsce gmina jest podstawową jednostką samorządu terytorialnego. O ustroju gminy stanowi jej statut. Gmina może być gminą wiejską, gminą miejsko-wiejską lub gminą miejską.
W Polsce niektóre gminy wykonują także zadania powiatów (zob. miasto na prawach powiatu).
Organy gminy
władza uchwałodawcza i kontrolna:
komisje stałe i doraźne (powoływane przez radę gminy spośród radnych)
władza wykonawcza:
wójt (gmina wiejska)
burmistrz (gmina miejska, gmina miejsko-wiejska)
prezydent miasta (gmina miejska, gmina miejska na prawach powiatu)
W miastach na prawach powiatu funkcjonuje ponadto komisja bezpieczeństwa i porządku. Jest ona oddzielnym organem administracji (niebędącym komisją rady miasta na prawach powiatu), złożonym między innymi z przedstawicieli władz samorządowych.
42.Jak znakujemy psy?
czip, tatuaż (w zależności od tego, do jakiego kraju chcemy się z psem udać)
43.Jakie dokumenty towarzyszą przemieszczaniu psów?
Paszport z ważnym szczepieniem; ewentualnie zaświadczenie o zbadaniu przeciwciał, odrobaczeniu, odkleszczeniu.
Patrz – wymagania poszczególnych krajów.
1. Muszą być zidentyfikowane za pomocą TRANSPONDERA lub za pomocą wyraźnie czytelnego tatuażu wykonanego przed dniem 3 lipca 2011 r
TRANSPONDER oznacza, przeznaczone wyłącznie do odczytu pasywne urządzenie identyfikujące wykorzystujące określoną częstotliwość radiową (»mikroczip«)
2. Muszą zostać zaszczepione przeciwko wściekliźnie . Szczepienie uzyskuje ważność po upływie 21 dni od jego dokonania
w przypadku pierwszego szczepienia wykonanego u zwierzęcia w wieku powyżej 12 tygodnia życia. W przypadku kolejnych szczepień przeprowadzanych regularnie w odstępach wskazanych w odpowiedniej sekcji paszportu (dawki przypominające),
szczepienie uzyskuje ważność w dniu podania dawki przypominającej szczepionki.
3. Muszą być zaopatrzone w PASZPORT, przez upoważnionego lekarza weterynarii, poświadczający ważność szczepienia przeciwko wściekliźnie.
4. W przypadku podróży na terytorium następujących krajów trzeba spełnić dodatkowe wymogi:
WIELKA BRYTANIA
IRLANDIA
FINLANDIA
MALTA
U psów dodatkowo obowiązuje profilaktyka przeciwko tasiemcom Echinococcus multilocularis preparatem zawierającym praziquantel
lub inną substancję farmakologicznie czynną, która sama lub w połączeniu posiada udowodnione właściwości
ograniczania obciążania dojrzałymi i niedojrzałymi postaciami pasożyta Echinococcus multilocularis u odpowiednich gatunków
żywicieli. Profilaktyka przeciwko tasiemcom winna zostać przeprowadzona w okresie nie dłuższym niż 120 godzin,
ale nie krótszym niż 24 godziny przed datą ich planowanego wprowadzenia do tych państw członkowskich
5. W przypadku przemieszczania zwierząt w liczbie 5 lub więcej sztuk (z odstępstwami )- maksymalna liczba zwierząt domowych, która może towarzyszyć właścicielowi lub osobie upoważnionej podczas jednorazowego przemieszczania o charakterze niehandlowym lub w przypadku przemieszczania zwierząt w celach komercyjnych– dodatkowo zwierzętom winno towarzyszyć świadectwo zdrowia wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii
Na zasadzie odstępstwa od wymogu dot. maksymalnej liczby psów, kotów, fretek, liczba zwierząt może przekraczać pięć, jeśli spełnione zostaną następujące warunki:
• przemieszczanie o charakterze niehandlowym zwierząt domowych odbywa się w celu uczestnictwa w konkursach, wystawach, wydarzeniach sportowych lub w szkoleniach związanych z takimi wydarzeniami;
• właściciel lub osoba upoważniona przedstawią dowody na piśmie, że dane zwierzęta domowe zostały zarejestrowane jako uczestniczące w wydarzeniu, o którym mowa w lit. a), lub w stowarzyszeniu, które organizuje takie wydarzenia;
• wiek zwierząt domowych wynosi ponad sześć miesięcy.
6. PONADTO, W NIEKTÓRYCH KRAJACH CZŁONKOWSKICH, ABY WWÓZ ZWIERZĄT TOWARZYSZĄCYCH BYŁ MOŻLIWY - MOGĄ ZOSTAĆ OKREŚLONE DODATKOWE WYMOGI
44.Do kogo przysługuje odwołanie od decyzji wojewódzkiego LW?
Do GLW
Art. 8.
1. Wojewódzki lekarz weterynarii podlega, w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa sanitarno-epizootycznego na obszarze swojej właściwości, Głównemu Lekarzowi Weterynarii.
2. Graniczny lekarz weterynarii podlega Głównemu Lekarzowi Weterynarii.
3. Powiatowy lekarz weterynarii podlega wojewódzkiemu lekarzowi weterynarii.
4. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej, określi, w drodze rozporządzenia, terytorialny zakres działania powiatowych i granicznych lekarzy weterynarii oraz ich siedziby, biorąc pod uwagę: 1) zasadniczy podział terytorialny państwa, z tym że zakres działania powiatowego lekarza weterynarii może obejmować kilka powiatów; 2) możliwości finansowe i organizacyjne Inspekcji; 3) potrzebę zapewnienia realizacji zadań Inspekcji na obszarze całego kraju.
45.Co to jest norma prywatna?
Norma chroniąca interes prywatny to norma prywatna. Np. prawo cywilne, prawo sąsiedzkie (np. zakaz produkcji pyłów, hałasowania itp.) Regulacja ta ma na celu zapewnienie interesu sąsiada
Norma prawna – najmniejszy, stanowiący sensowną całość, element prawa. Reguła postępowania zewnętrznego stworzona na podstawie przepisów prawnych, ustanowiona przez kompetentny organ władzy w odpowiednim trybie, generalna (nie jest skierowana do jednego, ściśle oznaczonego adresata, ale do grupy podmiotów określonych przy pomocy nazwy rodzajowej) i abstrakcyjna (dotycząca powtarzalnych zachowań, wielokrotnego zastosowania, uniwersalna), ogłoszona i chroniona przez państwo aparatem przymusu.
Elementy normy prawnej
Wyróżnia się dwie główne koncepcje budowy normy prawnej:
Koncepcja trójelementowa (hipoteza, dyspozycja i sankcja),
Koncepcja norm sprzężonych (norma sankcjonowana i norma sankcjonująca).
Według koncepcji trójelementowej normę prawną dzielimy na:
Hipoteza – założenie, przypuszczenie, określa warunki, w jakich przypisywany jest komuś obowiązek lub uprawnienie, wskazuje adresata normy i jego cechy (np. zawód, wiek, stan zdrowia) i okoliczności (zjawiska, wydarzenia, miejsce działania np. w miejscu pracy), np.:
Sprzedawca, który otrzymał cenę wyższą od ceny sztywnej (...)
Dyspozycja – wskazuje sposób (treść) zachowania adresata, określa jego obowiązki lub uprawnienia, np.:
(...) obowiązany jest zwrócić kupującemu pobraną różnicę (...)
Sankcja – określa konsekwencje prawne (dolegliwości, nieprzyjemności, kary) zachowania niezgodnego z obowiązkiem. Wyróżnia się sankcję karną (represyjną), egzekucyjną i nieważności (bezskuteczności), np.:
(...) podlega karze pozbawienia wolności do lat trzech.
Norma prawna musi mieć charakter generalny i abstrakcyjny.
Generalność oznacza, iż norma nie jest skierowana do jednego, ściśle oznaczonego adresata (np. Jana Kowalskiego), ale do grupy podmiotów określonych przy pomocy nazwy rodzajowej (np. podatnik lub każdy człowiek).
Abstrakcyjność oznacza, iż nakazane czy też zakazane zachowanie jest wymagane od adresata normy w każdym przypadku, gdy ziszczą się określone w normie prawnej okoliczności. Dotyczy to powtarzalnych zachowań, bez zbytecznego uszczegółowienia określonych nią okoliczności.
Ze względu na zakres swobody, pozostawiony adresatowi normy prawnej, wyróżnia się:
Normy bezwzględnie obowiązujące – adresat powinien zachować się dokładnie tak, jak określono w normie. Nie ma on pozostawionej swobody w wyborze postępowania,
Normy względnie obowiązujące – adresat może dokonać wyboru innego zachowania niż określone w normie prawnej,
Normy semiimperatywne – wyznaczają pewne ramy postępowania, dając swobodę stronom stosunku prawnego, ale w pewnych tylko granicach.
Innym kryterium podziału norm prawnych jest sposób określenia zachowań ludzkich. Na podstawie tego kryterium wyróżnia się:
Normy nakazujące
Normy zakazujące
Normy zezwalające
46.Jakie choroby zwalczamy z urzędu u ryb
Epizootyczna martwica ukł. krwionośnego EHN,
Zakaźna anemia łososi ISA,
Zakaźny zespół owrzodzenia EUS,
Zakażenie herpeswirusem Koi
Wirusowa posocznica krwotoczna ryb łososiowatych VSH,
Zakaźna martwica układu krwiotwórczego ryb łososiowatych IHN
47.Jakie choroby rejestrujemy u pszczół?
Zgnilec europejski,
warroza,
choroba roztoczowa pszczół,
inwazja małego chrząszcza ulowego,
roztocze Tropilaelaps
48.Zdefiniuj pojęcie ognisko choroby
Gospodarstwo lub inne miejsce , w którym przebywają zwierzęta, gdzie Urzędowy Lekarz Weterynarii stwierdził jeden lub więcej przypadków choroby zakaźnej zwierząt.