1. Tworzywa Sztuczne

Co najmniej od lat 60 tworzywa sztuczne są coraz częściej wykorzystywanym materiałem przez producentów, sięgają po nie, ponieważ tworzywa te obecnie są w stanie dorównać właściwością tworzywom stworzonym z surowców naturalnych.

Tworzywa sztuczne możemy podzielić ze względu na ich zachowanie w wyniku ogrzewania na:

-tworzywa sztuczne termoplastyczne, czyli poli(chlorek winylu), polietylen polistyren, po ogrzaniu miękną, zaś po oziębieniu ulegają stwardnieniu.

- tworzywa sztuczne chemoutwardzalne (duroplasty). Są twarde, trudnotopliwe o wysokiej odporności mechanicznej. Mogą służyć jako materiały konstrukcyjne (sztuczne metale).

1. Wady i Zalety Tworzyw Sztucznych

Wady:

*wytrzymałość mechaniczna gorsza niż metali
*mała stabilność właściwości wytrzymałościowych oraz skłonność do przechodzenia w stan kruchości podczas dłuższego oddziaływania zmiennych temperatur
*mała stabilność kształtu wynikająca z małej sztywności
*duża rozszerzalność cieplna
*mała twardość
*mała odporność cieplna

Zalety:

*łatwość formowania wyrobów o skomplikowanych kształtach w ostatecznej postaci,
*stosunkowo dużą, a w wielu przypadkach bardzo dużą odporność chemiczną,
*dobre właściwości mechaniczne i często doskonałe właściwości elektryczne
*małą gęstość i związany z tym najczęściej bardzo korzystny stosunek wytrzymałości mechanicznej do gęstości,
*możliwość łatwego otrzymywania wyrobów o estetycznym wyglądzie (barwa i połysk),
*możliwość barwienia i uzyskiwania wyrobów przezroczystych.

1. Metody Wyrabiania Tworzyw Sztucznych oraz Recycling

Tworzywa termo- lub chemoutwardzalne nie jesteśmy w stanie przerobić na inne. Tworzywo termoplastyczne możemy przerobić na inne. Często tworzywa sztuczne mogą być wykorzystane jako dobry surowiec wtórny.

Coraz częstsze stosowanie tworzyw syntetycznych (opakowania jednorazowego użytku) stwarza problem ekologicznego zanieczyszczenia środowiska. Enzymy, które są wytwarzane przez bakterie nie są w stanie rozłożyć tworzyw syntetycznych. Substancje te przez długi okres zanieczyszczają otoczenie. Wyjściem jest produkowanie tworzyw, które ulegają biodegradacji. Łatwo się rozpadają w środowisku bez wytwarzania substancji trujących. Podczas stosowania glicyny w produkcji poliamidu otrzymujemy tworzywo rozkładalne przez różnego rodzaju bakterie w krótkim okresie.

1. Polichlorek Winylu

W skrócie PCW lub PVC jest tworzywem sztucznym. Jego monomerem jest chlorek winylu o wzorze -CH2-CHCl-. Jeden z najważniejszych oraz wytwarzanych w największych ilościach termoplastów. Produkcja światowa pod koniec XX wieku wyniosła 30 milionów ton na rok.

*Zastosowanie polichlorku winylu:

- branża budownicza (płytki oraz wykładziny, rury, kształtki);

- branża elektro oraz radiotechniczna;

- produkcja celulozy oraz papieru;

- produkcja elastomerów oraz włókien;

- produkcja odzieży oraz obuwia;

- produkcja opakowań;

- w energetyce, jako materiał elektroizolacyjny;

- w medycynie, jako dreny, sondy, cewniki, strzykawki;

- pokrywanie boisk piłki siatkowej, koszykowej, ręcznej.

*Właściwości polichlorku winylu zależą od metod oraz warunków otrzymywania.

Podstawowe właściwości polichlorku winylu:

- termoplastyczna biała substancja o konsystencji proszku i gęstości 1,35-1,46 g/m3;

- substancja o ciężarze cząsteczkowym wynoszącym 30 - 150 tyś g/mol;

- substancja o małym udziale fazy krystalicznej;

- substancja o temperaturze zeszklenia równej 80 C, zaś temperaturze mięknienia równej 145-170 C;

- substancja o wysokiej sztywności i dobrych właściwościach wytrzymałościowych;

- substancja nierozpuszczalna w wielu niepolarnych rozpuszczalnikach;

- substancja odporna na działanie wody oraz stężonych, ale i także rozcieńczonych kwasów i zasad, olejów mineralnych;

- substancja o niskiej temperaturze rozkładu wynoszącej 140 - 170 C;

- substancja o małej odporności na działanie promieni słonecznych;

- substancja o wysokiej sztywności.

-Polichlorek winylu wykazuje odporność na kwas solny, siarkowy, rozcieńczony azotowy, NaOH, KOH, amoniak, roztwór sody, alkohol, benzynę. Może rozpuszczać się w acetonie, cykloheksanonie, estrach, dioksanie, toluenie, pirydynie, ksylenie, dwusiarczku węgla, chlorku etylenu, dimetyloformamidzie.