Libia
W styczniu 2001 r. w Camp Zeist w Holandii dwóch oskarżonych wysłuchało przed szkockim sądem wyroku w sprawie, którą pułkownik Muammar Kadafi kupował Libii miejsce we wspólnocie narodów. Dwaj libijscy agenci zostali skazani na dożywocie za zamach na samolot PanAm nad szkocką miejscowością Lockerbie w 1988 r. Zginęło 270 osób. Rozprawa odbyła się po długich targach politycznych, w których zarzucono trop irański i syryjsko-palestyński. Po wydaniu agentów Rada Bezpieczeństwa NZ zawiesiła sankcje nałożone na Libię w 1992 r. Pułkownik nie wywiązał się jednak z obietnicy wypłacenia odszkodowań rodzinom ofiar. Po ogłoszeniu wyroku w libijskich mediach było tyle antyzachodniej retoryki, że obserwatorzy powątpiewali, czy Kadafi rzeczywiście zrezygnował z terroryzmu. W latach 70. i 80. za każdym palestyńskim fedainem widziano cień libijskiego wodza. Od przejęcia władzy w 1969 r. Kadafi popierał akcje zbrojne Organizacji Wyzwolenia Palestyny, a szczególnie jej najgroźniejszego odłamu - Czarnego Września, odpowiedzialnego m.in. za masakry pasażerów izraelskich linii lotniczych El Al w Wiedniu i Rzymie. Libia atakowała interesy amerykańskie. W 1986 r. Amerykanie zbombardowali cele wojskowe i domniemane obozy szkoleniowe dla terrorystów w Trypolisie i w Bengazi. Kadafi walczył też z przywódcami arabskimi flirtującymi z "imperialistycznym syjonizmem". Celem libijskich operacji byli król Jordanii Husajn i król Maroka Hasan II. Kadafi nie szczędził kąśliwości przywódcom Egiptu Sadatowi i Mubarakowi, Tunezyjczykowi Burgibie czy Irakijczykowi Saddamowi Husajnowi. Wszystkich oskarżał o zdradę interesów arabskich. Klientami Biura Eksportu Rewolucji byli baskijscy separatyści z ETA, IRA, antyżydowski ruch czarnoskórych Louisa Farakhana w USA oraz Front Polisario walczący z Marokiem. W 1992 r. z braku funduszy i z obawy przed marginalizacją Kadafi zlikwidował sporo instytucji wspierających terroryzm. Zniknął Dżihad, fundusz wsparcia dla Palestyńczyków, Kongres Narodu Arabskiego czy osławiona Mathaba szkoląca rewolucjonistów i przygotowywaniem operacji terrorystycznych. Kadafi nie przepada za fundamentalistami muzułmańskimi. Czasy jego chwały przypadły na lata rozkwitu nacjonalizmu arabskiego i marksistowskiej partyzantki wspieranej przez ZSRR. Według USA Libia utrzymuje nadal kontakty z radykalnymi palestyńskimi ugrupowaniami.