Wiersz dziecięcy Brzechwy i Tuwima

- utwór jest wesoły,
- beztroski nastrój,
- językowe igraszki,
- śmiałe wykorzystanie świata fantazji,
- możliwe w tym świecie jest wszystko,
- wiersze są dynamiczne,
- nie podlega logice przyczynowo - skutkowej, wymyka się zdrowemu rozsądkowi,
- dzieci odbierają świat intuicyjnie, bezpośrednio, bez racjonalistycznego filtru.

- B. i T. mieli doskonałe wyczucie dziecięcej wrażliwości na otaczający świat,
- wykorzystując banalne sytuacje potrafili nadać im kształt poetyckich arcydzieł,
- cechuje je dynamika przedstawionej rzeczywistości,
- bez przerwy zmieniają się dekoracje,
- absurdalne zdarzenia się piętrzą,
- niezwykłość i absurdalność,
- zabawa słowem,
- onomatopeiczność (świst, szelest, lekkość),
- animizacje, personifikacje,
- dialogi,
- napięcia emocjonalne,
- rym i rytm,
- zdarzają się wyliczanki,
- spontaniczność przeżyć,
- wyobraźnia, sugestywność poetyckiego języka.

---