ZATWIERDZAM ........................................ (data i podpis)	Zezwalam na ponowne wykorzystanie
		Stopień, imię, nazwisko	Data	Podpis

PLAN KONSPEKT

Do przeprowadzenia zajęć z BiES OPChem z zespołem

wykrywania i monitorowania skażeń w dniu ....................................

TEMAT : T₇ Wykrywanie uderzeń BMR.

CEL : - zapoznać żołnierzy z zasadami działania posterunków podczas obserwacji

wybuchów jądrowych i określenia ich parametrów oraz wykrywania skażeń.

CZAS :......x 45'

MIEJSCE : Rejon ćwiczeń

METODA : Zajęcia praktyczne

ZAGADNIENIA :

1. Wykrywanie uderzeń bronią jądrową.

2. Wykrywanie uderzeń bronią chemiczną i biologiczną.

LITERATURA:

Instrukcja o działaniu posterunków podczas obserwacji wybuchów jądrowych i wykrywania skażeń.

WSKAZÓWKI ORGANIZACYJNO-METODYCZNE:

- przed zajęciami:

• uczestniczę w instruktażu ;

• zapoznaję się z tematem, celem i sposobem prowadzenia zajęć, opracowuję plan konspekt;

- w toku zajęć:

• w przypadku zaistnienia sytuacji zagrażającej bezpieczeństwu ćwiczących podany zostanie sygnał do przerwania zajęć

PRZEBIEG ZAJĘĆ

Lp.	Treść zagadnienia	Czas	Uwagi
1	CZĘŚĆ WSTĘPNA przyjęcie meldunku sprawdzenie obecności podanie tematu i celu zajęć	......'	Żołnierze stoją na zbiórce.
2	CZĘŚĆ GŁÓWNA Zag. 1 Wykrywanie uderzeń bronią jądrową. Jednym z najważniejszych zadań posterunku obserwacji skażeń jest pomiar parametrów obłoku promieniotwórczego (grzyba), umożliwiających określenie miejsca i mocy wybuchu jądrowego. Współrzędne wybuchów określają stacje obliczeniowo-analityczne i ośrodki analizy skażeń oraz grupy obliczeniowe kompanii rozpoznania skażeń, a moc ładunków jądrowych — posterunki obserwacyjne. Moc naziemnych wybuchów jądrowych poste­runek określa na podstawie: - wysokości kątowej wzniesienia się obłoku i czasu wznoszenia się na tę wysokość; - wysokości kątowej ukształtowanego obłoku pro­mieniotwórczego; - szerokości kątowej czaszy ukształtowanego obłoku promieniotwórczego. Za zasadniczy sposób określania mocy wybuchów jądrowych należy przyjąć sposób określania na pod­stawie wysokości kątowej obłoku, zmierzonej w czasie jego wznoszenia się_, i czasu wznoszenia się na tę wy­sokość. W tym wypadku posterunek wykonuje następujące pomiary: - czasu wybuchu - czasu od chwili zauważenia błysku do chwili usłyszenia wybuchu; - azymutu magnetycznego kierunku na środek podstawy obłoku wybuchu; - wysokości kątowej wzniesienia się obłoku i czasu wzniesienia się na tę wysokość. 1.W chwili zauważenia błysku wybuchu jądrowego obsługa posterunku ukrywa się. Obserwator dyżurny odczytuje na zegarku czas wybuchu jądrowego. 2. Po przejściu fali uderzeniowej obsługa posterun­ku zajmuje stanowiska i przystępuje do obserwacji. 3. Dowódca posterunku określa rodzaj wybuchu i mierzy azymut kierunku na środek podstawy obłoku wy­buchu. 4. Jeżeli posterunek zaobserwuje jednocześnie dwa wybuchy jądrowe, to dowódca posterunku i obserwator dyżurny wykonują równolegle wszystkie pomiary i obserwacje, każdego innego wybuchu. 5. Rodzaj wybuchu określa się_ na podstawie kształtu obłoku promieniotwórczego. Azymut kierunku na środek podstawy obłoku wy­buchu jądrowego mierzy się za pomocą kompasu. 6. Po zakończeniu obserwacji dowódca posterunku za pomocą środków łączności przekazuje meldunek przełożonemu, który wystawił posterunek. Meldunek zawiera następujące dane: — czas wybuchu (godzina, minuty); — azymut magnetyczny kierunku na środek pod­stawy obłoku wybuchu (w stopniach lub tysięcznych); — rodzaj wybuchu (naziemny, powietrzny itp.); — orientacyjny kierunek przesuwania się obłoku promieniotwórczego. Przykład meldunku: 11.00, 165°, naziemny, wschodni. Treść meldunku zapisuje się w dzienniku posterun­ku obserwacyjnego. Zag. 2 Wykrywanie uderzeń bronią chemiczną i biologiczną. Celem rozpoznania skażeń na posterunku obserwacji jest dostarczenie informacji o miejscu, skali i czasie trwania zagrożenia, a także ostrzeżenie jednostek znajdujących się w rejonie uderzenia i zagrożenia. Definicje. Obszar ataku to obszar bezpośredniego skażenia powstałego na lądzie na skutek ataku środkiem chemicznym. Obszar zagrożenia, to prognozowany obszar narażenia niechronionego stanu osobowego na działanie par środka trującego rozprzestrzeniającego się z wiatrem z obszaru ataku. Zasięg rozprzestrzeniania się par zależy od typu ataku, warunków atmosferycznych, ukształtowania terenu oraz prędkości wiatru. Obszar skażony, to obszar, który skażenie środkiem w postaci ciekłej może pozostawać przez jakichś czas po ataku. Faktyczny rozkład i czas trwania skażenia można określić jedynie przez rozpoznanie. Charakterystyka czynników uwzględnianych przy prognozowaniu skażeń. Dla prognozowania skażeń bardzo istotnym jest by posterunek obserwacyjny możliwie jak najdokładniej określił: użyte w ataku środki przenoszenia i ich ilość, typ ataku chemicznego, czynniki meteorologiczne w rejonie ataku, rodzaj użytego środka chemicznego. Środki przenoszenia. Posterunki obserwacyjne powinny rozróżniać następujące środki przenoszenia: samoloty (AIR), bomby (BOM) i bomby kulkowe (BML), wieloprowadnicowe wyrzutnie rakietowe (MRL), działa (CAN) i pociski altyleryjskie (SHL), moździerze (MOR), rakiety (RKT) i pociski rakietowe (MSL), rozpylacze środków trujących (SPR), generatory (GEN). UWAGA: Jeśli środek przenoszenia nie jest znany, przyjmuje się, że jest to wybuch powietrzny pocisku rakietowego. Typy ataków i środków chemicznych. Posterunki obserwacyjne winny rozróżniać następujące dwa typy ataków chemicznych: ataki wywołujące skażenie powietrza (TYP A) - nietrwałe ST, ataki wywołujące skażenie terenu (TYP B) - trwałe ST. W pierwszej kolejności przyjmuje się, że mamy do czynienia z atakiem typu A, do momentu stwierdzenia przez rozpoznanie obecności ciekłych ST, które są następnie potwierdzone jako trwałe. Ze względu na trwałość wyróżniamy trzy typy środków chemicznych: Środki nietrwałe. Większość środków nietrwałych stosowana jest w formie par. Niektóre z nich w zależności od warunków atmosferycznych i typu zastosowanego pocisku mogą częściowo pozostawać w postaci ciekłej w resztach skorupy pocisku lub leju po bombie przez okres kilku godzin a nawet dni. Należy zatem unikać lejów po bombach, aż do momentu przeprowadzenia przez rozpoznanie testu na obecność skażenia ciekłym środkiem trującym. Środki trwałe. Środki te są rozprzestrzeniane w postaci aerozoli i stanowią zagrożenie zarówno ze względu na działanie par jak i działanie kontaktowe. Zagrożenie to utrzymywać się będzie przez szereg godzin lub dni w zależności od ukształtowania terenu, warunków meteorologicznych i rodzaju użytego środka przenoszenia. Środki pośrednie. Niektóre środki zwykle klasyfikowane jako nietrwałe mogą zachowywać się w niskich temperaturach jak środki trwałe, a ciekłe środki zarówno nietrwałe jak i trwałe mogą zamarzać w niskich temperaturach, np. iperyt (HD) zamarza w temperaturze poniżej 14 ^oC i może stanowić zagrożenie przy wzroście temperatury. Zagęszczone nietrwałe środki czasem muszą być traktowane jako trwałe, skażające grunt. Środki parzące są zwykle klasyfikowane jako środki trwałe i będą tak rozpoznawane przez przyrządy rozpoznania skażeń. Środki, które są bardzo lotne, mimo że skażają grunt powinny być traktowane jako nietrwałe.	......'
3	CZĘŚĆ KOŃCOWA podsumowanie zajęć, pytania kontrolne, zadania na samokształcenie, podanie terminu i tematu następnych zajęć.	.......'	Żołnierze stoją na zbiórce i słuchają.

OPRACOWAŁ

…………………………

---